3

Chapter 3

“โอ๊ย!” เธอร้องเมื่อเขาอัดกายเข้ามาหาจนร่างไปชนกับหัว เตียง เธอถอยหนี เขารุกไล่เบียดอัดเข้ามาจนหนีไม่พ้น มือน้อย ระดมทุบตีอกกว้างอีกครั้ง นรราชจึงกดมือเธอไปกับพื้นเตียง เสียงหอบหายใจฟืดฟาดของเขาร้อนแรง สะโพกสอบฝังเข้าหา เป็นจังหวะถี่รัว เธอหอบหายใจประสานกับเขา จ๊กมือกับมือหนา ที่กดทาบทับเอาไว้สุดแรง ก่อนจะหวีดร้องเบาๆ แต่เสียงร้องก็อื้อ ซึ่งอยู่ในลำคอ เพราะริมฝีปากหนากระแทกปิดเสียงของเธอเอา ไว้

นิรินหอบหายใจสะท้านในขณะที่เขายังขยับ เธอดันหน้าท้อง แกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม แต่มันแทบไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่ น้อย

“พอแล้ว”

“ยังไม่พอ ฉันยังไม่เสร็จไม่เห็นหรือไง”

“เนยเจ็บนะคะลุงราช”

“เดี๋ยวก็ชินไปเอง คราวหน้าจะครางอย่างเสียวเลยล่ะ” ประโยคของเขาทําเอาเธอหน้าตาตื่น หยาบคายร้ายกาจที่สุด แล้วยังจะมีคราวหน้าอีกเหรอ เธอส่ายหน้าดิกจะไม่ยอมเขาอีก แน่นอน
“แน่ใจเหรอว่าจะไม่ยอม ถ้าไม่ยอมเรื่องนี้รู้ถึงหูทุกคนแน่

“ลุงราชอย่ามาขู่เนย อ๊ะ!” เธอหลุดอุทานเมื่อเขาขยับหนัก หน่วงขึ้น นิรินได้แต่ร้องคราง ดึงผ้าห่มมากัดเพื่อไม่ให้เสียงอัน น่าอายของตัวเองเปล่งออกมา เขาขยับสะโพกหนักขึ้นทําท่าจะ ถึงจุดหมายปลายทางจริงๆ

“ไม่นะคะ ลุงราช ไม่เอา” เขาไม่ได้ป้องกันและคงไม่คิดจะ ปล่อยในตัวเธอหรอกนะ นินพยายามห้ามปราม แต่ดูเหมือนจะ ไม่ทัน เขาทำทุกอย่างตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอคิด

“ลุงราช คนใจร้าย” เธอบอกแกร่งไปมา ร้องไห้อีกระลอก

“กลัวท้องเหรอไง” เขาเอ่ยถามหน้าตาเฉย ถอนกายออกจาก ร่องรักจนได้ยินเสียงเนื้อกายหลุดออกจากกัน

นิรินขยับหนี เขาก็ตามมากอดรัดจากทางด้านหลัง หอมแก้ม

เธอหนักๆ

“จะไปไหน”

“ปล่อยเนยนะคะ”

“เหนียวตัวชะมัด อยากอาบน้ำ ไปถูหลังให้ผัวหน่อยสิ

“หยาบคาย ลุงราชไม่ใช่” เธอปฏิเสธเสียงสั่น พยายามหนีแต่ เขารัดร่างแน่งน้อยเอาไว้แน่น รวบอกอวบของเธอเอาไว้อย่าง หยาบคาย

“ปล่อยนะคะ”
“ที่ทำกันเมื่อกี้เรียกไม่ใช่ งั้นเรียกอะไร อ้อ… เรียกเล่นขาย ของเหรอ”

“ปล่อยเนยได้แล้วลุงราช

“ฉันเหนียวตัวไม่ได้ยินหรือไง ไปอาบน้ำให้ฉันหน่อย” คน เอาแต่ใจไม่ยอมให้เธอขัดใจ เขาอุ้มเธอขึ้นจากเตียงพาเดินตัว ปลิวไปยังห้องน้ำ เธอ กรีดร้อง เพราะตอนนี้ร่างของตัวเอง เปลือยเปล่า พอเขาวางให้เหยียบยื่น เธอก็ถอยหนีไปซุกตัวอยู่ มุมห้อง ดึงผ้าขนหนูมาพันกายเอาไว้ด้วยมืออันสั่นเทา

“ปิดทําไม เดี๋ยวก็ต้องถอด” ไฟในห้องน้ำสว่างโร่ เธอจึงได้ เห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน นิรินเผลอมองลงต่ำ แล้วต้อง ยกมือขึ้นปิดตาแทบไม่ทัน

คนบ้า! มายืนแก้ผ้าเป็นชีเปลือยอยู่ได้ไม่อายฟ้าอายดิน

“มานี่เลย มาอาบน้ำ” เขาดึงมือของเด็กสาวเข้ามาหา ก่อนจะ ฉีดน้ำจากฝักบัวราดไปบนเนื้อตัวของเธอ

“ลุงราช คนป่าเถื่อน ปล่อยเนยนะคะ” เธอดิ้นหนี ก่อนจะตบ หน้าเขาฉาดใหญ่

เพียะ!!! เสียงฝ่ามือที่กระทบกับใบหน้าอันรกไปด้วยหนวด เครา นำพาให้ใบหน้าดุดันขึ้นมาอีกเท่าตัว

“กล้าตบหน้าฉันเหรอ ยายเด็กฟันไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม” เขากด เธอไปกับผนังห้องน้ำด้วยท่าที่คุกคาม สายน้ำราดรดจนเปียกชุ่ม ไปหมดทั้งเรือนร่าง
“ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมค่ะเธอแอบเถียง

“มันเหมือน

อย่างยียวนกวนประสาท

“ปล่อยเนยนะคะลุงราช

“ไม่ปล่อย คืนนี้เธอต้องบำเรอฉันทั้งคืน

บ้า เถื่อน บ้าอำนาจ เนยไม่ยินยอม” เธอทุบตีเขา มือ บางถูกกดไปผนังห้องน้ำอีกครั้ง

“เธอไม่ยินยอมนั่นแหละดี ฉันชอบ สนุกตายไป ได้มีเธอ ให้พ่อเธอซ้ำใจตาย” เขาตานิรินหลบวูบ ดวงร้อน

แรงของเขาทำให้เธอขาสั่น คนโรคจิต” เธอว่าเขาทั้งน้ำตา เจ็บใจที่แรงคนตัวโต

“ถูสบู่ให้ผัวด้วยรู้ไหมว่าเหนียวตัวไปหมดแล้ว โดยเฉพาะ เมื่อกี้ ออกแรงจนเหงื่อโซมทั้งตัว” มือไปตามแผง อกกว้าง เธอเม้มปากมาแดงด้วยความอาย

ตรงนี้ด้วยมาถตรงเธอร้องแล้วดึงมือหนี ได้ยินเสียงหัวเราะ ชอบใจของเขา

นิรินกัดปากตัวเอง ถอยหนีไปชนกับผนังห้องน้ำ เขาตามมาหาด้วยท่าคุกคาม เธอดันกว้าง เขาก็มือไปกับผนังอีก คิดเกลียดบิดาของเธอจับใจ ในห้องน้ำด้วยและหมดหนทางต่อสู้เช่นนี้ ถึงไหนอายไปถึงนั่น

นรราชรู้สึกบันเทิงใจสัดส่วนไหนเธอร้องประท้วงเท่านั้นทิ้งไปเอาคนเขาเลยครึ้มอกของนิรินเวลา

“ถูตรงด้วย” แกล้งอีก เธอหนีบขาปิดป้องสั่นสะท้านเพราะสายน้ำเย็น

ตะ… ไหนอีกคะ ไม่สะอาดหรือไง” เธอเอ่ยถามเสียง สั่นไม่ยอมมองหน้าเขา

“จะสะอาดได้ยังไง เธอเอาแต่ ไม่ยอมมองมันสะอาด

หรือยัง” เขาจับมือเธอมาลูบนั้น นิรินสะดุ้งสะบัดมือหนี แต่

เขากลับยิ่งกดมากขึ้นอีก

เธออ้าปากค้างไม่กล้ามองกว่าของเขา ไม่กล้าขยับมือ ด้วย ในเวลานี้ขาเธอแข็งหมด

“ถูตรงนี้ด้วย เดี๋ยวคืนต้องงานอีกนิรินตาโตเมื่อได้ยิน ประโยคนั้น เขายิ้ม ใส่มีความสุขได้แกล้ง

ว้าย” อุ้ม ไปจากห้องน้ำ รีบคว้าคอหนาเอาก่อนเริ่มดิ้น

“อย่าดิ้นมากสิ เดี๋ยวจับกดลงตรงเลย” ประโยคนั้นทำให้เธอดิ้นไปโดยปริยาย กลัวเขาทําแบบจริง

“เนยกลับห้องเธอร้องประท้วงเมื่อเขาดึงไปกอดหนาป้วนเปี้ยนอยู่แถวปทุมอวบอิ่ม

ใครอนุญาตให้ไม่ทราบเขากระซิบถามอยู่ตรงริมหูลม หายใจร้อนแรงเป่ารดอยู่ตรงนั้นทำให้เธอขนลุก

“อื้อ” เธอร้องแข็งเป็นไต มันตื่นตัวอย่างอาย

“ตัวเล็กนิดเดียว นมใหญ่เท่าแตงโม” เขากระซิบเขาอย่างทางมาหา เขากอดรัดด้านเปลือยเปล่าแนบชิด เข้าหาทำเอาถูกกอด

นิรินตาโต เขาบดจูบมาหา ซุกใช้หนวดเคราเสียดสีกับเนื้ออ่อนนุ่ม มันให้ความรู้สึกทั้งจั๊กจี้ทั้งเธอดันหน้าของ ออกห่าง

“พอแล้วค่ะลุงราช”

จะผ้าขึ้นห่มก่อนเสียงประท้วงเป็นเสียงคราง เสียงเนื้อกายเสียดสีเข้าก็กระแทกกระทั้นปนเปกับเสียงซโลมท่อนกายชายขณะตอดรัดทุกทิศทาง

นิรินหลับลงทันทีเขายอมปล่อยเรือนร่างของเธอเป็นเธอรับรู้ได้อ้อมแขนและมือไม้ที่ป้วนเปี้ยนกับเนื้อตัวของเธอ ใจประท้วงแต่ปากเธอหนักอึ้งเกินกว่าจะเช่น

รู้สึกว่าพลังงานและแรงกายแรงใจของเธอมันเหือดหายแทบหมดเหมือนโดนสูบออกไปเหลือหลอ ย่าแข็งแรงเอาแต่ใจ กอดเธอแนบอยู่กับอก