2

Chapter 2

เธอไม่อยากมีปัญหากับใครจึงพาตัวเองระเห็จออกมาหา ที่นอนใหม่ ตอนแรกนั้นยังไม่รู้จะไปนอนที่ไหน จำได้ว่าก่อนหน้า นี้คุณย่าทวดให้ดอกปีบมาทำความสะอาดห้องของนรราชและ ให้เธอมาดูแลความเรียบร้อยของห้องให้เขา จึงรู้ว่าห้องของเขา ลูกบิดประตูเสีย เธอเลยถือวิสาสะเข้ามานอนพักที่นี่เสียเลย ไม่ คิดว่าเจ้าของห้องจะกลับมาตอนดึกดื่น ก่อนงานวันเกิดล่วงหน้า เป็นอาทิตย์เช่นนี้ เธอจำได้ว่าปีที่แล้วเขาโผล่มาเอาตอนที่กำลัง จะเป่าเค้กวันเกิดเสียด้วยซ้ำ

“ฉันยังไม่อนุญาตให้เธอออกไปไหน

“เนยรู้ว่าลุงราชโกรธที่เนยถือวิสาสะเข้ามานอนเตียงของลุง ราช เนยต้องขอโทษนะคะ เนยไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้เลย จริงๆ”

“ของทุกอย่างในห้องนี้เป็นของฉัน เธอมานอนบนเตียงของ ฉัน แสดงว่าเธอก็เป็นสมบัติของฉันด้วยถูกไหม” เหตุผลของเขา ทําให้เธอตาโต

นรราชเกิดความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว ไม่แน่ใจว่าเป็น เพราะเขาเมาหรืออะไรกันแน่ ความเจ็บแค้นต่อบิดาของเธอแต่ หนหลังก็ทำให้เขาซุกหน้าเข้าหาซอกคอหอมกรุ่นของเด็กสาวใน ทันที
“อื้อ… ปล่อยเนยนะคะลุงราช” เธอพยายามดิ้น แต่ไม่ สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของเขาได้ กลิ่นแอลกอฮอล์เจือ อยู่ในลมหายใจของเขา นิรันคิดว่าเขาเมาเลยขาดสติคิดจะทำ เช่นนี้ เธอจึงรีบเอ่ยเตือนเขา

“เนยเป็นหลานลุงราชนะคะ”

“หลานนอกได้อย่างเธอ ฉันไม่นับ” สุทธิศักดิ์บิดาของเธอนั้น เป็นแค่หลานบุญธรรมที่ย่าของเขาชุบเลี้ยงเอาไว้เพราะสงสาร เด็กกำพร้าที่บังอาจแย่งคนรักของเขาไปหน้าตาเฉย แถมยังให้ กำเนิดทายาทอย่างนิรินมาให้เขาใจอีก

เธอหน้าเหมือนมารดาของเธอมาก ความเจ็บแค้นและความ เมาทำให้เขาใช้อุ้งมือใหญ่อุดปากเด็กสาวเอาไว้

“อื้อ…” เธอครางประท้วงดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองรอดพ้นจาก ความป่าเถื่อนที่เขายัดเยียดให้ แต่ดูเหมือนจะไม่สำเร็จ เขา กระชากชุดนอนของเธอออกไปจากเรือนร่างผุดผ่องอย่างไม่ ปรานีปราศรัย ปากน้อยทำท่าจะกรีดร้อง เขาจึงประทับจุมพิต ร้อนแรงลงมาหา แอลกอฮอล์ที่เจืออยู่ในกระแสเลือดทำให้ อารมณ์ของเขาพลุ่งพล่านรุนแรง ลมหายใจร้อนแรงของเขา ทําเอาเธอมึนเมาตามไปด้วย นิรินทุบตีเขาเพื่อเอาตัวรอด แต่ดู เหมือนจะหนีไม่พ้น

นรราชใช้เสื้อนอนของเธอเองมัดปากน้อยเอาไว้ ก่อนจะ จัดการถอดเสื้อลายสก๊อตสีเข้มของตัวเองมัดข้อมือของเธอไป กับหัวเตียงอีกรอบ นิรินส่ายหน้าไปมาเมื่อเขาก้มลงงับยอดอกของเธอ หญิงสาวดิ้นพล่านด้วยความกระสันยามเมื่อเขาจับดูด ตวัดลิ้นลามเลียเร่าร้อน

สะโพกผายถูกมือหนาลูบไล้อย่าขยี้ เธอดิ้นรนส่ายหนี แต่หนี ไม่พ้นเมื่อเขาแทรกกายเข้ามาตรงหว่างขา นิรินตาโตเมื่อเขา ลูบไล้สัมผัสส่วนสงวนของเธอผ่านกางเกงในเนื้อบาง

นิ้วแกร่งเสียดสีขึ้นลงจนกลีบบุปผาหยาดเยิ้ม เธอพยายามดิ้น หนี แต่ได้แค่นอีกอักไปมาเท่านั้น ไม่สามารถหลบหลีกเขาได้

หญิงสาวกรีดร้องเสียงหลงอยู่ในลำคอเมื่อเขาซุกหน้าเข้าวัด ลามเลียร่องสวาทผ่านกางเกงในตัวบางหอมกรุ่น เขาใช้ลิ้นหนัก ขึ้นเรื่อยๆ ทอดสายตามองเธออย่างเหนือชั้นกว่า เธอหน้าแดง ร้อนผ่าว คิดว่าทำไมเขาถึงได้ทำอะไรน่าอายแบบนี้

“แบบนี้เรียกว่ามีอารมณ์ร่วม” คำพูดร้ายกาจของเขาไม่ได้ ทําให้เธอตื่นตระหนกเท่ากับมือหนาที่รูดกางเกงในของเธอพ้น ไปจากปลายเท้า เธอหนีบขาเข้าหากันด้วยความอับอายเป็น ที่สุด เกิดมาไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเธอมาก่อน

“หนีบไว้แบบนั้นจะเข้าไปได้ยังไงล่ะ” เขายั่วแหย่จับเธอแหวก ขาออกจากกัน ก่อนจะซุกหน้าเข้าหา ลิ้นสากร้อนลามเลียกลีบ กายสาวหอมกรุ่น

แรงเสียดสีของลิ้นและปากของเขาทำให้นิรินตัวสั่น เธอถอย หนีแต่ไปติดอยู่กับหัวเตียง เขาดึงรั้งสะโพกลงมาหาเพื่อซุกหน้า แนบชิดลามเลียให้มากยิ่งขึ้น

“อือ…” นิรินดิ้นหนักขึ้นก็โดนกดไปกับเตียงนอนกว้างแทบจมหายเขาต้องทำอะไรหวาดเสียวแบบนั้นไหม เธอตาโตเมื่อ เห็นเขาปลดเสื้อผ้า

นิรินพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการ ดูเหมือนเธอ จะจนมุมอยู่ร่างเขา อกกว้างของนรราชเปิดเผยตรงหน้า ทําเอาเธอต้องกลืนน้ำลายลงคอความหวาดหวั่น

“เวลาผู้หญิงเห็นฉันแก้แทบทุกแหวกขาเข้าไป ซุกเอาแรงให้สาแก่ใจ” ส่ายหน้ามา เธอแน่เขา หัวเราะกับท่าทีของเธอ

เคยหรือยังเขาถาม เธอส่ายหน้าไปมา นรราชแตะลิ้น เลียริมฝีปากไปมา ลูบคางเบาๆ

“ดีชะมัด ได้ของซิง รู้ไหมถ้าพ่อของเธอเข้า อกแตกตายประโยคของเขาเหมือนมีดกริบปักลงที่ขั้ว หัวใจ!

เขาคงแค่อยากเอาชนะหรือแก้แค้นบิดาของเพียงเท่านั้น

“ชอบลูกกำลังแบบนี้บิดากินเส้นและไม่ลงรอยกันมาเนิ่นนาน ไม่คิดเขาจะแบบนิรินส่ายหน้าตัวสั่นระริกเมื่อเขาลากส่วน ปลายของความ

เธอผ้ามัดปากเอาไว้แน่นยามเขากายเข้ามาหา ความคับแน่นของหล่อนทำให้บรราชต้องฟันกรอด หน้า ของเหยเกเพราะการเธอขยี้ขยายกหยัดขึ้นมาให้รับการสอดแทรก
เธอเอาแต่ส่ายหน้าไปมาปฏิเสธเขาท่าเดียว แต่ดูเหมือนว่า ทุกอย่างจะสายเกินไป ความเป็นชายชำแรกเข้ามาอย่างเชื่องช้า ไม่มีความรีบร้อนแต่อย่างใด แต่ทำให้เธอสัมผัสถึงตัวตนของ เขาอย่างชัดเจน เขาก้มลงขบเม้มดูดอกอวบอิ่มของเธอ ขยับ สะโพกสอบเสียดสีเข้าหาไม่ยอมละห่าง

นิรินเกร็งร่างสะท้าน เขาถอนสะโพกออกห่างให้เธอผ่อน คลาย ก่อนสอดแทรกเข้าไปใหม่ ทุกครั้งที่กดกายเข้าหา มัน ชำแรกเข้าไปล้ำลึกกว่าเดิมจนเธอสัมผัสได้

หยาดน้ำตาของสาวน้อยรินไหล เขาไม่ได้ใส่ใจปลอบโยน แต่ มุ่งมั่นที่จะครอบครองเธอให้สำเร็จ เธอเลิกดิ้นเพราะยิ่งดิ้นยิ่ง เจ็บ เป็นทีที่เขาจะได้สอดรักเข้ามาเกินกว่าครึ่ง

นรราชครางเสียงแหบพร่าเมื่อร่างกายของเขาเข้ามาพักพิง อิงแอบอยู่ในกลีบบุปผาอันชุ่มฉ่ำที่โอบอุ้มรัดรึงเขาอยู่ทุก ทิศทาง

เขาหยุดพักให้เธอผ่อนคลาย ก่อนจะปลดผ้าออกจากปากของ เธอ นิรินเม้มปากสั่นระริกแล้วเบือนหน้าหนี

“เวลาโดนผัวเอาต้องมองหน้าตัวด้วยสิ จะได้หน้าตัวคนนี้ ให้ดีๆ ไง” เขาบีบปลายคางสวยเอาไว้พร้อมจ้องตาเธอ นิรินสาย หน้าหนี เขาจึงจับใบหน้าของเธอให้หันมาสบตา

นิรินไม่อยากมองคนใจร้ายจึงรีบหลับตาหนี เขาจึงกระแทก ปากกับปากของเธอจนเจ็บเพื่อให้เธอลืมตามองเขา

สาวน้อยลืมตามองก่อนจะเม้มปาก นรราชจึงขบเม้มริมฝีปากบนล่างของเธอ อุ้งมือใหญ่ฟอนเป็นเต้านมอวบอิ่มเพื่อให้เธอ มองเขาให้ชัดๆ ยิ่งกว่าเดิม

คนพ่ายแพ้ได้แต่ร้องประท้วงเมื่อเขาเริ่มขยับ นรราชยอม ปล่อยพันธนาการที่รัดรึงข้อมือเล็กเอาไว้ เป็นเหตุให้เธอระดม ทุบตีแผ่นหลังของเขาระรัว แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ทำให้เขา สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย

จังหวะจะโคนรักเริ่มร้อนแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ เขาขยับรุก หนักหน่วงขึ้น กดร่างเล็กจนแทบจมเตียง เธออีกมือกับผ้าปู เตียงแทบแหลกลาญ กัดปากจนห้อเลือด เขาจึงกระแทกปากลง มาบดจูบซ้ำๆ กลิ่นแอลกอฮอล์และกลิ่นกายชายทำเอาเธอหัว หมุนมึนงง นิรินหลับตาลงอีกครั้งยามเมื่อเขายกขาของเธอขึ้น พาดไปกับบ่าจนสะโพกลอยอยู่เหนือพื้นเตียง