5

Chapter 5

“ค่ะ” คนตอบสะดุ้งเล็กน้อย เหลือบสายตาขึ้นมองสบดวงตา คมเข้มสีเหล็กกล้านั้นแล้วรีบหลบวูบ เธอเม้มปากเล็กน้อย มือไม้ สั่นเทาเหมือนกลัวใครจะรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขา แต่ก็นึกปลอบใจตัวเองไปว่าเรื่องเมื่อคืนคงไม่มีใครรู้ใครเห็น หรอก ถ้าเขาไม่พูดและเธอก็ไม่พูด

“เมื่อกี้เราคุยกันแล้วครับคุณย่า นิรินบอกว่าอยากจะไปเที่ยว เกาะเมตตากับผม” ประโยคของนรราชทําให้หลายคนสําลัก บางคนทําซ้อนหล่นกระทบจานเสียงดัง

จะไม่ให้ทุกคนตกใจได้อย่างไรกัน ในเมื่อนรราชนั้นไม่ลงรอย กับ สุทธิศักดิ์ถึงขั้นเกลียดกันเลยก็ว่าได้ แล้วจู่ๆ จะอนุญาตให้ ลูกสาวของคนที่เคยทําให้เจ็บช้ำน้ำใจไปเที่ยวเกาะเมตตาด้วย มันช่างไม่น่าเป็นไปได้เลยแม้แต่น้อย

นิรินสะดุ้งอีกรอบ ใบหน้าของเธอเหลอหลามองคนที่มองมา ด้วยนัยน์ตาสื่อความหมายบางอย่างแล้วใจสั่นรัว

“จริงเหรอ อืม… ก็ดีนะ ยายเนยเพิ่งเรียนจบกลับมายังไม่ได้ ทำงานอะไร ไปเที่ยวพักผ่อนกับลุงราชก็ดีนะลูก” หญิงชราเห็น ด้วย

“เนยเอ่อ… เนย..” นิรินอีกอัก เม้มปากเข้าหากัน มองหน้านรราชแล้วแก้มสาวแตงซ่านลามไปถึงใบหู เมื่อเห็นท่าทีนั้นของ เขา

“เรียนจบแล้วควรจะรีบเรียนรู้งานนะครับคุณท่าน” สุทธิศักดิ์ เห็นท่าทีอีกอักของบุตรสาวจึงรีบพูดขึ้นมาเพื่อหาทางออกให้ นั่น ทำให้นิรินรับสนับสนุน

“ค่ะ เนยอยากทำงานมากกว่าค่ะ ไม่อยากไปเที่ยวหรอกค่ะ”

“กลัวไม่ได้กอบโกยหรือไง ถึงต้องรีบ” นรราชแดกดันทําให้ ลักษณ์นาราต้องปรามหลานชายเอาไว้

“พูดอะไรแบบนั้นล่ะราช พี่น้องกันทั้งนั้น

“ผมไม่นับญาติกับพวกชอบแทงข้างหลังหรอกครับ หน้าไหว้ หลังหลอก ไร้ความจริงใจ นิรินรับปากผมแล้วจะผิดคำพูดหรือ ไง” เขาหันไปขยี้เอาคำตอบจากเด็กสาว ยิ่งเห็นสีหน้าอึกอักของ หล่อน เขายิ่งชอบใจ

“เอาเถอะ ถ้ารับปากกันแล้วก็ไปเถอะ ว่าไม่ว่าอะไรหรอกนะ อยากไปเที่ยวนานแค่ไหนก็ได้ อยากทำงานเมื่อไหร่ก็ค่อยให้พ่อ เขาจัดการนะแม่เนย”

“ค่ะคุณท่าน” นิรินจําต้องรับคำ คนที่นั่งตรงกันข้ามอยู่กับเธอ กระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์แทบจะทันทีที่ได้ยินคำตอบเช่น นั้น

นิรินเป็นกังวลหนัก จะมีใครรู้ไหมว่าเธอโดนญาติสาวคนอื่น ไล่ออกจากห้องจนต้องระเห็จไปหาที่นอนใหม่
แล้วคืนเธอจะนอนไหนไม่อยากมีปัญหากับใครเลยเลือก ที่คิดว่าจะโดนออกจากห้อง และไม่ด้วยว่าไปอะไรพอใจ เพราะตอนเจอหน้าก็ยังพูดดีกันอยู่เลย

ธุรกิจในเครือพันธุแยกให้ใครเลย แต่ให้ร่วมกันจวบจนถึงลูกรุ่นหลาน คอย ใครนั้นไม่มี นั้นลูกหลานคนมีงานทำเงินแค่ได้เจ้าของสมบูรณ์เพียงเท่านั้น

ส่วนผลกำไรของตระกูลหญิงได้กำพร้าเพราะสมัยก่อนท่านเคยเป็นเด็กกำพร้ามาก่อน

นิรันคิดว่าคุณย่าทวดทำแบบดีที่สุด เพราะลูกหลานเยอะ

ขนาดนี้

ถ้าอยากได้กันน่าแต่ช่วยกันบริหารไป เรื่อยๆ ตราบชั่วลูก

ชั่วหลานก็จะได้ไม่หากแบ่งก็คงไม่พอ หญิงชราเลยใช้วิธีปัญหาการ แก่งแย่งชิงดีชิงกัน ให้ทุกทำงานเพื่อครอบครัวจริงๆ ได้ความสุขที่สุด ถ้าไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขและสิ่งไม่ทุกคนอยู่ได้อย่างสบายตราบชั่วลูกหลาน
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จสิ้น นิรินปลีกตัวออกมาเดิน เล่นในหลังบ้าน เธอใช้ความคิดอย่างหนักเรื่องหานอน หรือคืนจะไปขอนอนกับบิดาใครจะรู้บ้างว่าเธอห้องนอน ญาติสาวเธอออกจากห้องก็มองเป็น คงคิดอยู่ตรงโซฟาห้องนั่งเล่น ห้องรับแขกหรือที่ไหนแห่งใน บ้านเป็นแน่ดีเมื่อคืนเอาเสื้อผ้าออกมาด้วย ไม่งั้นคงชุด เปลี่ยน

“อุ๊ย” นิรินอุทานเมื่อหมุนร่างมาชนเข้ากับร่างสูงของใครบาง คน เธอหน้าขึ้นตกใจ

ลุงราช”

คิดถึงฉันอยู่เหรอ ถึงใจลอย เรียกไม่ตอบเธอเอาไว้แน่น นิรินดิ้นรน เขาก็กดน้อยกับกวาง ทางด้าน

นี่ปล่อยเนยนะ

“เรื่องอะไรจะปล่อย ทําให้นิรินอ้าปากค้างตาโต เขาคงคิดทำอะไรน่าเกลียด หรอกนะ

“ลุงราชนิรินดิ้นรนสะบัดตัวหนี เขาจับเธอขึ้นพาดเดินยังเรือนเล็กทางด้านหลัง เธอทุบแผ่นหลังระรัว มือ หนาจึงบนแก้มก้นงอนๆ หลายครั้ง เธอร้องประท้วงมึน หัวไปหมด เพราะโดนแบกพาดบ่าห้อยพื้นไม่คะราชเธอยืนบนพื้น มองเรือนเล็กซึ่งจำได้ว่าเป็นบ้านพักส่วนตัวอีกหลังที่ นรราชชอบมานอนระหว่างมาค้างที่นี่

“ท่าแบบไหนเหรอ” เขาเดินเข้าหาอย่างคุกคาม นรินวิ่งหนี แต่เขาคว้าเอวคอดเอาไว้ ก่อนจะกดไปบนเตียงนอนหนานุ่ม

เขาพึงพอใจกับการดูแลรักษาความสะอาดของที่นี่ คุณย่าของ

เขาคงสั่งสาวใช้เอาไว้ ห้องถึงได้สะอาดสะอ้านเช่นนี้

นิรินกรีดร้องเสียงหลง ก่อนจะกลายเป็นเสียงอู้อี้เมื่อเขาตะปบ มือปิดปากเธอเอาไว้

“ร้องทำไม อยากให้คนแห่กันมาดูหรือยังไงว่าเรากำลังทำ อะไรกันอยู่” เขาทาบทับมาทั้งร่าง เธอส่ายหน้าไปมา มือของเขา กำลังเลื้อยเข้าในเสื้อตัวสวย นิรินตะครุบมือใหญ่นั้นเอาไว้ แต่ดู เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไร

“ไม่เอานะคะ อย่าทำแบบนี้ ลุงราชเลิกแกล้งเนยสักทีเถอะค่ะ”

“แกล้งเธอ… ตื่นเต้นดีออก” นรราชกอดรัดร่างเล็กแนบอก เธอดิ้นหนี เขาก็ยิ่งตะกายขาดร่างเธอเอาไว้แน่นขึ้น

“จะไปไหนล่ะ นอนกอดกันแบบนี้อุ่นดีจะตายไป” เขากระซิบ อยู่ตรงริมหู แอบยิ้มอย่างมีความสุข

“อย่ามาใช้อำนาจบาตรใหญ่แบบนี้นะคะลุงราช”

“ทําไม” คําถามของเขาเหมือนกวนอารมณ์เธอชัดๆ เขาก็รู้ว่า ทำไม เธอยิ่งดิ้น เขายิ่งกอดรัด สอดมือเข้ามาสัมผัสส่วนสงวนที่ เธอไม่เคยให้ชายใดล่วงล้ำมาก่อน
ลุงราช เนยไม่เอาแบบนี้นะคะเธอดึงมือเขาออกจาก ปทุมถันอวบอิ่ม แต่เขาคิดจะปล่อยอีก

เอากันแบบนี้แหละ

ลุงราชกลัวคนเห็นหรือคะเขาก็ลากเธอมา ที่หายไปแบบนี้ต้องคนสงสัยแน่หน้ากังวลกลายเป็นหน้าเสียวซ่านแทนเมื่อเขาดึงยืดพอดีตัวของเธอ ขึ้นไปเหนืออกอวบอิ่ม

“ลุงราชเธอใบหน้าของเขาออกห่างยามเมื่อปากร้อน งับยอดอกของผ่านบราเซียร์เนื้อดี นิรินสะดุ้ง ความเสียวซ่าน แล่นพล่านไปทั่วเรือนร่าง ยิ่งถอยยิ่งโถมกายเข้าหากัน เธอติดอยู่กับพนักหัวจาก ด้านหลัง จนทรวงอกอวบอิ่มหลุดพ้นจากพันธนาการห่อหุ้ม เอาไว้

“อ๊ะราช” เธอศีรษะของเขาออกห่าง แต่ดูเหมือนจะเป็นผล เมื่อฟันคมขาวจับและดูดยอดอกของเธอ เกิดความเสียวจับจิตจับใจ กระโปรงผ้าเนื้อดีด้านกำลัง ถูกปลดออก เธอรีบตามมาตะมือกระโปรงตัวนั้นผ่านสะโพกของเธอไปได้อย่างง่ายดาย