บทที่4ถูกผู้หญิงคนหนึ่งพากลับบ้าน

บทที่4ถูกผู้หญิงคนหนึ่งพากลับบ้าน

เจียงสื่อสื่อตะลึงทันที เธอยังไม่ทันได้ตอบเลย หลี่เซิ่งที่อยู่ ข้างๆก็พยายามส่งสายตาสะกิดเธอ

ใครๆก็สามารถมองออกว่า คุณชายน้อยชอบเจียงซื้อสื้อเป็น อย่างยิ่ง

ถ้าหากว่าเจียงจื๊อสื้อสามารถมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา นั้นก็ ยิ่งดีมากทีเดียว

เจียงจื๊อสื้อรู้สึกจนปัญญา ได้แต่อุ้มเขาขึ้นมาอีกครั้ง

เจ้าตัวน้อยดูเหมือนจะดีใจมาก มือทั้งสองกอดแน่นกว่าอีก ดวงตาคู่หนึ่งดูจะสว่างกว่าเดิม

เจียงซื้อสื่อเห็นแล้วก็ยิ่งชอบ อุ้มเขาไว้แล้วเดินออกไปข้าง นอก

พอมาถึงข้างนอก เธอจึงยิ้มกับเจ้าตัวน้อยแล้วกล่าวคำ ขอบคุณ”ที่รักคะ เมื่อกี้ขอบคุณคุณมาช่วยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นเพียงผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนึง เท่านั้นเอง ข้างๆคุณพ่อผมก็มีผู้หญิงแบบนี้เยอะมาก ผมได้ ชินจนคุ้นเคยแล้ว”

เสียงของหนุ่มน้อยนั้นทั้งอ่อนหวานทั้งหยิ่ง

ทำตัวคล้ายกับผู้ใหญ่

เจียงสื่อสื้อฟังแล้วรู้สึกตลกมาก”คุณแค่กี่ขวบเอง ก็คุ้นเคย แล้วหรือ?”

หนุ่มน้อยถอนหายใจออกมา แล้วพูดอย่างจริงจัง”ใครให้พ่อ ของผมนั้นหน้าตาหล่อ จนผู้หญิงพวกนั้นชอบกอดตัวอยู่ข้างๆ เขา น่ารำคาญจริงๆเลย แต่ว่าคุณป้าคุณแตกต่างจากพวกเธอ มาก คุณทั้งสวยทั้งอ่อนโยน ผมขอบคุณมาก ดังนั้นผมจึงคิด จะเลี้ยงคุณ!”

พอเจียงซื้อสื้อได้ยินคำพูดนี้ ก็เกือบจะล้มลงไปบนพื้นเธอ ยังสงสัยอยู่ว่าตนเองนั้นหูฝาดไปหรือเปล่า

เลี้ยงหรอ?

เธอถูกเด็กสี่ห้าขวบบอกว่าจะเลี้ยงเธอ!
เจียง อสื่อรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พูดอยู่ในใจว่า คุณ คิดจะเลี้ยงฉัน แต่คุณรู้หรือไม่คำว่า’เลี้ยงมันแปลว่าอะไร แต่ เธอก็ไม่ได้คิดมากนัก เพียงแค่อุ้มเขาลงไป จากนั้นก็คิดจะ กลับมาทํางานต่อ

แต่หนุ่มน้อยกลับมองเธอด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความคาด หวัง”คุณไม่ได้พูดนั้นก็หมายความว่าคุณยอมใช่ไหมครับ?”

เจียงสื่อสื่อตอบกลับว่า “ใช่ไง ฉันยอมแล้ว”

“จริงหรือ? ดยอดเลย นั้นเดี๋ยวคุณก็กลับบ้านกับฉันด้วยกัน”

หนุ่มน้อยหงายมุมปากขึ้นมาอย่างดีใจ รอยยิ้มของเขานั้น

ทำให้ใบหน้าที่เล็กจิ๋วกลายเป็นแดงก่ำ ซึ่งน่ารักมาก

ทําให้คนอยากจะจูบสักที!

แต่เจียงจื้อสื่อก็ทนความอยากลงไปได้ แล้วพูดอย่าง หัวเราะ”กลับบ้านหรอ? ไม่ต้องก็ได้นะ?”

หนุ่มน้อยทำหน้าอย่างจริงจัง”ในเมื่อที่คุณรับปากว่ายอมให้ ผมเลี้ยงคุณแล้ว หรือว่าคุณจะเปลี่ยนใจหรอ?พ่อผมบอกว่า คนที่โกหกนั้นจมูกจะยาวขึ้นนะ”
เมื่อได้ฟังเขา แล้วเจียงสื่อสื่อจึงจะรู้ว่า เจ้าตัวน้อยนี้ตั้ง ใจจริงๆ ไม่ได้พูดเล่น”

แต่นี่มันช่างแปลกไปหรือเปล่า?

เขายังเล็กขนาดนี้ ทําไมถึงสามารถพูด อย่างคำ ว่า’เลี้ยงออกมาได้ ?

คนในตระกูล มสั่งสอนเด็กยังไงเนี่ย?

ช่วงเวลาระหว่างที่พูดนั้น พวกเขาก็ได้ลงมาจากดึกแล้ว

หน้าประตู รถยี่ห้อโรลส์รอยซ์ที่หรูหราคันนึงจอดอยู่

บอดี้การ์ดก้มหน้าขึ้นไปเปิดประตูรถ แต่หนุ่มน้อยยังนอนอยู่ บนร่างกายของเจียงซื้อสื้อ กำลังรอคำตอบจากเธอ

เจียงสื่อสื่อถูกมองจนหนังศีรษะรู้สึกเสียวซ่า จึงรีบพูด ว่า”ที่รักคะ เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีได้ไหม? เพราะคุณป้า ยังต้องไปทํางานอีก คุณกลับบ้านไปกลับเถอะ ส่วนเรื่องที่จะ เลี้ยงหรือเปล่า……..เรื่องนี้เดี๋ยวทีหลังเราค่อยว่ากันอีกทีดีกว่า ไหม?”
“ไม่ได้ คุณรับปากกับผมแล้ว เปลี่ยนใจไม่ได้แล้ว”หนุ่มน้อย พูดอย่างจริงจัง

เจียงอื้อ อรู้สึกหัวโตทันที แบะแอบโทษตนเองอยู่ในใจว่า ทําไมไม่คิดก็ค่อยพูดล่ะ

นี่มันต้องทํายังไงดี?

ถ้าไม่ยอมก็ถือเป็นการโกหก แต่ถ้ายอมแล้ว……… นี่เขาแค่ กี่ขวบเอง เธอยังไม่ใจร้ายขนาดนั่นหรอก

เมื่อเวลาที่เธอกำลังสับสนอยู่ใน เจ้าตัวน้อยก็อ้าปากพูดอีก ครั้ง”คุณไม่อยากไปที่บ้านผมใช่หรือเปล่าครับ?”

เจียงจื๊อสื้อพยักหน้าทันที”ใช่ไง ตระกูลจิ้นเป็นตระกูลแสง รวย ต้องมีกฎระเบียบที่เข้มงวดแน่นอน พวกเราแค่ได้รู้จักกัน ครั้งแรกเอง ถ้าหากว่าฉันไปแล้ว อาจถูกกล่าวหาว่าเป็นคน หลอกลวงด้วยซ้ำ ดังนั้นฉันถึงไม่ยอมไป

หนุ่มน้อยเอียงศีรษะคิดไปครู่หนึ่ง รู้สึกว่ามันมีเหตุมีผล ดัง นั้นจึงพูดว่า”นั้นไม่เป็นไร ไม่ไปบ้านผมก็ได้ ผมจะไปบ้านคุณ แทนครับ”

“โธ่เอ๋ย….”
เจียงสื่อสื่อสําลักน้ำลายตัวเอง ทำไมมันอ้อมกลับมาอีกเนี่ย?

“นี่ก็ไม่ได้ด้วยหรอครับ?

หนุ่มน้อยไม่พอใจแล้ว ขอบตาคู่นึงบวมขึ้นทันที และมองไป ทางเจียงสื่อสื้ออย่างน่าสงสาร”คุณป้าไม่ชอบผมใช่หรือเปล่า ครับ?”

เจียงจื๊อสื่อมองแล้วรู้สึกว่าหัวใจเกือบจะแตกแล้ว

ชอบสิ จะไม่ชอบได้ยังไงล่ะ?

หน้าตาขอวเขาทั้งหล่อทั้งน่ารัก พอเขายิ้มขึ้นมาหัวใจของ เธอก็ราวกับว่าจะละลายไปด้วย

ดังนั้นหลังจากคิดไปสองวินาที เจียงจื๊อสื้อก็ยอมอย่างไม่ ค่อยเต็มใจ”ได้ได้ได้ ฉันพอคุณกลับบ้านค่ะ คุณอย่าร้องไห้ เลย”

พอพูดเสร็จ เธอก็อุ้มหนุ่มน้อยไว้แล้วขึ้นไปนั่งบนแถวหลัง ของรถโดยตรง
ส่วนหนุ่มน้อยนั้นกำลังยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ในอ้อมอกของเจียง สื้อสื่อ

ณ ห้องทำการประธานใหญ่ของจิ้นกรุ๊ป

จิ้นเฟิงเฉินกำลังนั่งดูรายงานงบการเงินชุดหนึ่งอยู่ข้างหลัง ของโต๊ะทำงาน

กู้เนี่ยนซึ่งเป็นผู้ช่วยถือถ้วยกาแฟแก้วหนึ่งเดินเข้ามา แล้ว วางบนโต๊ะพร้อมรายงานว่า “ท่านประธานครับ เมื่อกี้นี้บอดี้ การ์ดของคุณชายน้อยโทรมารายงานว่า วันนี้คุณชายน้อยไป ก่อความวุ่ยวายที่บริษัทX.C.”

จิ้นเฟิงเฉินนั่งตัวตรงอยู่ และไม่ได้เงยหน้าขึ้นสักนิด เพียงแค่ ตอบอย่างราบเรียบ “เขาอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะตามใจเขา ขอให้แค่เขาสบายใจก็พอ ถ้าหากว่าบริษัทของคนอื่นนั้นได้รับ ความเสียหายอะไร เราจ่ายเงินให้ก็พอ”

กู้เนี่ยนไอเบาๆออกมาเสียงหนึ่งเขาไม่ได้ทำอะไรเสียหาย แต่……ได้ข่าวว่าเขาถูกผู้หญิงคนหนึ่งพากลับบ้านครับ”

“ผู้หญิง?”
จิ้นเฟิงเฉินหงายหน้าขึ้นมาได้ ขมวดคิ้วแล้วถามว่า”ผู้หญิง คนไหน?”

“เป็นพนักงานหญิงของบริษัทX.C.ครับ ได้ข่าวว่าพอคุณชาย น้อยได้เห็นเธอแล้วก็ชอบมากนอนอยู่ในอ้อมอกของเธอไม่ ยอมลงมา ยังบอกว่าจะเลี้ยงดูเธอด้วยครับ”

กู้เนี่ยนพูดด้วยความเกิบเขินเล็กน้อย

พอจิ้นเฟิงเฉินได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็ดำลงมาทันที”ไปเตือน เฟิงเหราว่า ถ้าทีหลังเขายังสอนพวกคำที่แปลกประหลาดให้ เสี่ยวเป่าอีก ฉันก็จะย้ายเข้าไปจัดการธุรกิจที่ทวีปแอฟริกา และทั้งชีวิตนี้ไม่ต้องกลับมาแล้ว”

“ครับผม”

กู้เนียนรีบรับคำสั่ง แล้วถามอย่างระมัดระวังว่า “นั้นต้องสั่งคน ไปรับคุณชายน้อยหรือเปล่าครับ?”

จิ้นเฟิงเฉินนวดขมับไว้ด้วยความปวดหัว แล้วพูดว่า”ทุกครั้ง ที่เขารู้สึกไม่สบายใจ ไม่มีใครสามารถพูดให้เขาเชื่อฟังได้ ฉัน ไปเองละกัน ขอที่อยู่ด้วย!”

“หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ชื่อว่าผู่หรงย่วน อยู่เขตเหนือเมืองครับ”
กู้เนี่ยนรีบบอกที่อยู่ออกมา

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงหยิบกุญแจ รถไว้แล้วยืนขึ้นเดินออกไป