บทที่1 ทรยศตนเอง

บทที่1 ทรยศตนเอง

ภายในห้องผ่าตัดสูติ – นรีเวชที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลอันดับ หนึ่งของเมืองจีน

เจียง อ อพยายามทนความเจ็บปวดที่ส่งมาจากท้องลงไป ร่างกายของเธอนั้นสั่นไม่หยุด เธอใช้มือทั้งสองข้างจับราว ข้างเตียงคลอดไว้อย่างสุดแรง จึงทำให้นิ้วมือของเธอนั้นบวม แดงไปหมด

เมื่อหมอที่ช่วยคลอดอยู่ข้างๆนั้นเห็นถึงสถานการณ์นี้ จึงพูด ปลอบใจเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน”อย่ากลัวเลย คุณทนอีก สักครู่หนึ่ง อีกไม่นานลูกก็จะคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัย แล้ว”

เจียงจื้อ อพยักหน้า แต่ขอบตากลับบวมแดงเล็กน้อยเพราะ ในใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

พอคลอดออกมา ลูกก็จะถูกคนอื่นเอาไปแล้ว

เธอตั้งครรภ์ไว้สิบเดือน และได้สังเกตการณ์เจริญเติบโตของ ลูกขึ้นมาทีละนิดทีละน้อย แม้ว่าเธอพยายามไม่ไปมีอารมณ์ความรู้สึกกับมัน แต่พอถึงเวลานี้หัวใจของเธอนั้นก็ยัง ทรงเจ็บปวดมากๆ

ขอโทษ ขอโทษด้วยจริงๆ……

ขอบตาของเจียงสื่อสื้อบวมแดงไปหมด

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากมีลูกคนนี้ เป็นเพราะว่าเธอไม่สามารถ เอาไว้ได้

เพราะเธอเป็นเพียงแค่คนตั้งครรภ์แทน

พอคลอดลูกออกมาและเอาเงินไปเรียบร้อยเสร็จ เธอก็ไม่ สามารถมีส่วนเกี่ยวข้องกับลูกได้อีกแล้ว

พอดีเวลานี้ ความเจ็บปวดส่งมาอีกรอบหนึ่ง ทำให้เจียงจื๊อสิ้ อรู้สึกหน้ามืด และเกิดความเสียใจภายหลังขึ้นมาจากในใจ

เธอไม่อยากได้ตังค์แล้ว เธออยากได้แต่ลูก อยากได้แต่ลูก อย่างเดียว…….

แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงตะโกนภายในใจของเธอ คุณหมอได้มาฉีดยาชาให้เธอ ทําให้เธอหมดสติไปเรื่อยๆ จนสลบไป ในที่สุด……

หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป เจียงสื้อสื่อตื่นขึ้นมา และได้ สังเกตว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

ข้างๆว่างเปล่าไม่มีใครสักคนอยู่ แต่ข้างเตียง เช็คใบหนึ่ง

วางอยู่ บนนั้นได้เขียนว่าหนึ่งล้านหยวนถ้วน

ทันใดนั้น หัวใจของเจียงจื๊อสื่อเปรียบเสมือนถูกขุดไปชั้น ใหญ่

มือของเธอแตะไปที่หน้าท้องที่ยุบลงแล้วโดยจิตใต้สํานึก จากนั้นน้ำตาก็ไหลลงมาอย่างกระทันหัน……..

ทีหลัง จะไม่มีอีเจ้าน้อยที่ซนมาเคลื่อนไหวตัวไปมาในท้อง อีกแล้ว

เธอยังไม่ทันได้เห็นสักตาเดียวเลย!

พอนึกถึงว่าคงไม่มีโอกาสได้เจอีกแล้ว น้ำตาของเจียงจื้อ อก็ไหลลงมารุนแรงกว่าเดิม
แต่ยังไม่ทันรอให้เธออ้าปากร้องออกมา ประตูของห้องผู้ป่วย ก็ถูกคนผลักเข้ามา

เจียงสื่อสื่อมองไปต้นกำเนิดของเสียง จากนั้นก็ได้เห็นเจียง นวลนวลใส่รองเท้าส้นสูงคู่นึงแล้วเดินเข้ามาอย่างหยิ่ง

เธอมีความรู้สึกตื่นตกใจไปสักพักหนึ่ง และอยากจะดิ้นรน เพื่อลุกขึ้นมา แต่กลับมีความเจ็บปวดบางอย่างส่งมาจากใน ท้อง

บาดแผลที่เพิ่งเกิดจากการคลอดลูกนั้นไม่สามารถรองรับการ เคลื่อนไหวเช่นนี้ของเธอ จึงทำให้เธอนั้นนอนล้อมกลับไปที่ เดิม หน้าซีดไปหมด

เจียงนวลนวลยืนอยู่ข้างเตียง และมองสังเกตเธอตาเดียว สายตาเต็มไปด้วยความลบหลู่ดูถูก”เจียงซื้อสื้อ เป็นแกจริง ด้วย”

ทำให้แกถึงอยู่ที่นี่?” ”

เจียงซื้อสื้อทั้งตกใจและโมโห ภายในดวงตานั้นเต็มไปด้วย ความรังเกียจและความแค้น

เจียงนวลนวลดูเหมือนเป็นแบบว่าพบเรื่องธรรมดาปกติ ไม่ได้สนใจเพียงสักนิด จากนั้นหัวเราะออกมาในฐานะที่เป็นผู้ ชนะ”ฉันกับซือเฉินได้เตรียมที่จะหมั้นกันแล้วก็เลยมาทำการ ตรวจสอบสุขภาพก่อนแต่งงานที่………แต่คาดไม่ถึงว่า จะมา เจอแกที่นี่ด้วย!เจียง อสื้อ คาดไม่ถึงว่า แกก็เป็นไปได้ที่จะ มีชีวิตเช่นนี้ เพื่อแค่เงินก็สามารถไปขายร่างกายของตนเอง คลอดลูกให้ผู้ชายคนอื่นได้ด้วย”

แกหูบปากเดี๋ยวนี้นะ!”

เจียงจื๊อสื้อโกรธขรึมมาก จึงใช้มือจับสิ่งของที่อยู่บนโต๊ะขึ้น มา แล้วโยนขว้างไปทางร่างกายของเจียงนวลนวล

ดูเหมือนจะเกลียดผู้หญิงคนนี้เข้ากระดูกดำ ดังนั้นจึงใช้แรง ทั่วร่างกาย

บาดแผลถูกดึงออกอีกครั้ง ทำให้เธอเจ็บจนหน้ามืด

เจียงนวลนวลหลบหลีกการโจมตีของเธอได้อย่างง่ายดาย แถมยังได้หัวเราะอย่างภูมิใจกว่าเดิมอีก”แค่นี้เองแกก็ รับไม่ไหวแล้วหรือ? แล้วถ้าหากว่าฉันบอกแกว่า ปีที่แล้ว หน้ากากออกซิเจนของแม่แกนั้นก็ถูกฉันดึงออก รวมไปถึง ค่ารักษาพยาบาลที่คุณพ่อจะให้แกนั้น ก็ถูกฉันยึดไปข้างทาง ด้วย……จนกระทั่ง ฉันยังได้ไปแอบบอกกับพี่ซือเฉินว่า แกไป เป็นผู้ตั้งครรภ์แทน เมื่อได้ยินเรื่องพวกนี้ แกรู้สึกยังไงล่ะ?”

เมื่อเจียงจื๊อสื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดที่พูดนี้ ก็รู้สึกเหลือเชื่อ จริงๆ

เดิมทีเธอก็รู้สึกเจ็บปวดใจเป็นอย่างยิ่งเพราะจากลูกสุดที่รัก ไปแล้ว แถมตอนนี้ยังมาเผชิญกับความจริงของเมื่อก่อนอีก ทำให้เธอเกือบจะบ้าแล้ว และไม่สามารถบังคับอารมณ์ไว้ได้ อีก

“เจียงนวลนวล ทำไมแกจะกระทำแบบนี้ต่อฉัน ฉันไม่เคย ทำเรื่องใดๆที่ไม่ดีต่อแกนะ ทำไมแกถึงกระทำแบบนี้ ผู้หญิงที่ โหดเหี้ยมอย่างแกนั้นจะตกนรกแน่นอน!

เจียงนวลนวลดูเหมือนจะพอใจท่าทางของเธอ สีหน้าก็ดำลง มาทันที จากนั้นพูดว่า “แล้วแกว่าทำไมล่ะ?ก็เป็นเพราะว่าฉันจะ ทำลายชีวิตของแกไง!แกไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดีต่อฉัน แต่การมี ชีวิตอยู่ของแกนั้น กลับขัดขวางทางของฉัน……..

พวกเราล้วนเป็นลูกสาวของตระกูลเจียง แต่ทำไมแกได้เป็น คุณหนูของตระกูลและเป็นที่รักใคร่ของทุกคนด้วย แต่ทำไม ฉันกลับต้องถูกว่ากล่าวตำหนิว่าเป็นลูกเมียน้อยล่ะ? เมื่อ นึกถึงเรื่องทุกอย่างที่ผ่านมา ฉันก็อยากจะบดขยี้แก แต่ตอนนี้ ฉันชนะแล้ว………ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อหรือว่าทรัพย์สมบัติของตระกูลเจียง จนกระทั่ง ซือเฉิน ตอนนี้ก็เป็นของฉัน หมด ส่วนแกนั้น เป็นเพียงแค่ลูกที่โดนทอดทิ้งของตระกูล เจียงแค่นั้นเอง!ฮาฮาอา!”

ข้างหูเต็มไปด้วยเสียงเอ็ดตะโรของเจียงนวลนวล ทุกคําทุก ประโยคล้วนเหมือนเป็นมีดแหลม แทงไปที่บาดแผลของเธอ อีกที

ความทรงจําของเจียงจื๊อปื้อนึกไปถึงหนึ่งปีก่อน

เดิมทีคุณแม่ยังรักษาที่โรงพยาบาลได้อย่างดี แต่อยู่ดีๆก็ ป่วยหนักทันที เธอไปขอเงินจากคุณพ่อเพื่อช่วยชีวิตของคุณ แม่ แต่ไม่ได้เงินแม้แต่บาทเดียว

พอดีในเวลานั้น เธอยังได้พบเจอว่าคู่หมั้นของเธอหลานซือ เฉินได้สมคบกับเจียงนวลนวลตั้งนานแล้ว

เมื่อเผชิญกับเรื่องทั้งหลายนี้เธอรู้สึกท้อแท้ใจมาก แถมยัง ไม่มีเงินที่จะเป็นค่ารักษาพยาบาลให้แม่ด้วย สุดท้ายเธอเลย ต้องหาเงินจากการเป็นผู้ตั้งครรภ์แทนคนอื่น

แต่คาดไม่ถึงว่า เรื่องทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นการวางแผนของ

เจียงนวลนวล
หลังจากวันนั้นมา เธอก็ถูกไล่ออกจากตระกูลอย่างสมบูรณ์

เจียงสื่อสื้อยังจำวันนั้นได้อย่างชัดเจน คุณพ่อมองเธอโดย ใช้สายตาที่อำมหิต และพูดกับเธอว่า “หลังจากออกไปแล้ว แกอยากเป็นบอกว่าเคยเป็นคนของตระกูลเจียง ฉันกลัวว่าชื่อ เสียงของตระกูลจะเสียหายเพราะแก”

ส่วนคู่หมั้นของเธอ ยิ่งตำหนิเธอด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วย รังเกียจ “เจียงซื้อเสื้อ แกทำเรื่องที่น่าเกลียดชังขนาดนี้ออก มาได้ยังไง”

เรื่องทุกๆอย่างที่ผ่านมานั้น ล้วนกระตุ้นเจียงสื่อสื้อที่อ่อนแอ อยู่แล้ว

สีปากของเธอนั้นขาวซีกมาก ความเจ็บปวดและความเกลียด ชังในใจของเธอนั้นเกี่ยวพันกัน ทำให้ร่างกายของเธอนั้น เปรียบเสมือนถูกน้ำทะเลพัดพาไป และในที่สุด…… ความมืดมิดที่ไร้ขอบเขต ก็ตกอยู่ใน