บทที่ 20 ถูกจับได้คาหนังคาเขา

บทที่ 20 ถูกจับได้คาหนังคาเขา

เจียง อรื้อถูกมองจนทำตัวไม่ถูก ยิ่งบวกเข้ากับน้ำเสียงที่ อบอุ่นของเขา สองแก้มก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะพูดตอบกลับไป ไม่ใช่ค่ะๆ ฉันมาเสี่ยวเป่าต่างหากล่ะ”

“อ๋อ? มาหาเสี่ยวเป่า? คุณมาหาเขาทําไมเหรอ?”

จิ้นเฟิงเหรารอยยิ้มหุบลง สีหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง

เจียงอื้อสื้อก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีปฏิกิริยาตอบกลับมาแบบนี้ เธอพูดขึ้นด้วยความสงสัย ทำไมเหรอคะ? มาหาเสี่ยวเป่าไม่ ได้อย่างนั้นเหรอ?”

จิ้นเฟิงเหราโบกมือพร้อมกับพูดว่า “ไม่ใช่ว่ามาหาไม่ได้ แต่ ว่าเมื่อเช้านี้เสี่ยวเป่าถูกพ่อแม่ของผมพากลับไปแล้วครับ ตอน นี้คุณไม่เจอหรอก”

หยุดไปสักพัก ก่อนที่เขาจะยิ้มขึ้นมา อย่างเชิดหน้าเชิดตา พร้อมกับพูดขึ้น แต่ถ้าคุณมาหาพี่ชายของผมล่ะก็ เขาว่าง มากเลย ! ”
ต่อให้ไม่ว่าง ของเขาก็ต้องทําเป็นว่าว่างอยู่ดี !

จิ้นเฟิงเหราพูดเสริมในใจอีกหนึ่งประโยค

เจียงจื๊อสื่อเริ่มรู้สึกลังเลอย่างช่วยไม่ได้ สงสัยว่าคุณชายรอง จิ้นกำลังปั้นน้ำเป็นตัวอยู่

จิ้นเฟิงเฉินคนแบบนั้น มีธุระให้จัดการไม่เว้นแต่ละวัน แม้แต่ เวลากินข้าวยังไม่มี

แล้วจะมีวางขนาดนั้นได้ยังไง?

ถ้าตัวเองไปรบกวนด้วยเรื่องแบบนี้ เกรงว่าจะไม่ค่อยเหมาะ

สม

แต่พอคิดไปคิดมาแล้ว ก่อนหน้านี้ที่ตัวเองสัญญาไว้กับเสี่ยว เป่าว่า จะจัดงานวันเกิดที่ตราตรึงใจให้กับเขา จนตอนนี้โดนไล่ ออกแล้ว อย่างน้อยก็ต้องไปบอกกับเขาสักคำ

ตอนนี้เสี่ยวเป่าไม่อยู่ ก็ต้องไปบอกกับพ่อของเขาแทน

พอคิดถึงตรงนี้ เจียงสื่อสื้อจึงเปิดปากพูดขึ้น”เอ่อ ถ้าไม่ เป็นการรบกวน ไปพบกับคุณจิ้นก็ได้ค่ะ”
“ไม่รบกวนหรอก จะรบกวนได้ยังไง ถ้าเป็นคุณแล้วล่ะก็ ของผมไม่ขัดอะไรแน่นอน…….

ไม่แน่อาจจะเต็มใจให้รบกวนด้วยซ้ำ!

ถ้าพี่อารมณ์ดี เขาก็จะสามารถถือโอกาสหลอกลุ่มสาร ไมบัคสุดหรูที่ใฝ่ฝันอยากได้มานานแล้วยังไงล่ะ

คิดๆแล้วก็มันช่างล่อตาล่อใจเหลือเกิน !

ยิ่งคิด คุณชายรองจิ้นก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น ดังนั้นก็เลยมีแรง ฮึกเหิมยิ่งขึ้น”มาสิ มากับผม ผมจะพาไปหาพี่เอง

เจียงสื่อสื้อพยักหน้า”ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนด้วยค่ะ

ทั้งสองเดินเข้าบริษัทไป โดยมีจิ้นเชิงเทราเดินจากนั้นก็ ขึ้นลิฟต์ส่วนตัวของจิ้นเชิงเฉินอีกรอบเพื่อไปยังบนตึก

ในเวลานี้ บนยอดตึก ในห้องทำงานของท่านประธาน

จิ้นเฟิงเฉินกำลังวุ่นอยู่กับการจัดการบรรณ เอกสารที่ต้องเท่า ภูเขา ยุ่งจนไม่สามารถวางมือลงได้
ไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตูด้งออกมาจากข้างนอก เขาพูด ออกมาขณะที่หัวก็ยังไม่เงยขึ้น เชิญเข้ามา

จิ้นเฟิงเหราที่อยู่ข้างนอกผลักประตูเดินเข้ามา เจียง ออ เดินตามมาข้างหลัง พร้อมกับมองสำรวจไปทั่วด้วยความอยาก ร้อยากเห็น

ห้องทำงานของจิ้นเฟิงเฉินดูโมเดิร์นสุดๆ พื้นที่ห้องกว้าง ขวาง ของตกแต่งเรียบง่าย แต่กลับให้ความรู้สึกหรูหราไฮโซ ผนังทางด้านตะวันออกเฉียงใต้ ถูกเจาะออก แล้วออกแบบ เป็นหน้าต่างกระจกแทน พอแสงส่องเข้ามา ทำให้ห้องดูสว่าง มาก

ยืนอยู่ตรงนี้ แต่กลับสามารถมองทอดออกไปเห็นทั้งเมืองได้

เจียงจื๊อสื่อสบถในใจ สมกับที่เป็นห้องทำงานท่านประธาน ของจิ้นกรุ๊ป ช่างมีสไตล์จริงๆ !

คิดนั่นคิดนี่ไปพลาง ในที่สุดสายตาของเธอก็หันไปมองยัง ผู้ชายที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน

หลังจากที่เห็น ก็รู้สึกประหลาดใจอยู่สักพัก
ตอนนี้ จิ้นเฟิงเฉินสวมแค่เสื้อเชิ้ตสีขาว เนกไทหลวมๆ กระดุมคอปลดออกสองเม็ด ทําให้มองเห็นกระดูกไหปลาร้า ที่สวยงามได้อย่างชัดเจน เสื้อสูทตัวนอกพาดไว้บนพนักพิง เก้าอี้ แขนเสื้อถกขึ้นมาถึงแขน แว่นกรอบทองวางคั่นอยู่บน สันจมูกโด่งๆ สายตามองเอกสารในมืออย่างตั้งใจด้วยสีหน้า เคร่งขรึม มันให้ความรู้สึกดูเป็นสุภาพบุรุษอย่างบอกไม่ถูก

เจียงสื่อสื่อมองตาเหม่อลอย ในหัวมีประโยคผุดขึ้นมา ผู้ชาย หล่อที่สุดตอนที่จริงจัง

มันก็เหมือนกับท่าทางแบบนี้ของจิ้นเฟิงเฉิน บวกเข้ากับ สไตล์ที่ดูแพงของเขา พระอาทิตย์ พระจันทร์พากันลับของฟ้า คนเทวดาต่างอิจฉา !

ขณะที่เจียงซื้อสื้อกำลังดื่มไปกับความรูปงามของจิ้นเฟิง เฉินจนถอนตัวไม่ขึ้นอยู่นั้น จิ้นเฟิงเหราที่อยู่ตรงนั้นวิ่งแจ้น เข้าไป พร้อมกับพูดขึ้นอย่างเอาหน้าเอาตา”พี่ ดูสิผมพาใคร มา?”

จิ้นเฟิงเฉินที่ตอนแรกคิดว่าคนที่เข้ามาคือผู้ช่วย เลยไม่ได้ ใส่ใจอะไร แต่พอครั้งนี้ได้ยินเสียงของน้องชาย จึงเหลือบตา ขึ้นมาจากเอกสาร

ขณะที่สายตาชาเลืองไปเห็นเจียงสอสื้อ อย่างไม่ได้ตั้งใจเขาก็หยุดชะงักลงในทันที

สองตามองสบกัน สองแก้มของเจียงซื้อสื้อก็ร้อนผ่าวขึ้นมา รู้สึกว่าอับอายเล็กน้อย ที่แอบดูเขาอยู่ แถมถูกเขาจับได้คา หนังคาเขาอีกด้วย !

เธอสีหน้าเขินอาย รีบกล่าวทักทายทันที”คุณจิ้น”

จิ้นเฟิงเฉินที่แววตาราวกับหยกดำ ก็เหมือนถูกสะกิดให้ดึงส ติกลับมา วางเอกสารในมือลงก่อนพูดขึ้น“คุณมาได้ยังไง?”

เจียงจื๊อสื้อเดินเข้าไป ตอบกลับไปด้วยความรู้สึกอึดอัดใจไม่ น้อย“ขออภัยคะ รบกวนด้วยนะคะ ที่ฉันมา…..คือมีของสิ่งหนึ่ง ที่อยากจะให้เสี่ยวเป่า แต่ว่าเมื่อตะกี้ได้ฟังที่คุณชายรองบอก ว่า เสี่ยวเป่าไม่อยู่ ก็เลยจะมามอบให้กับคุณแทนค่ะ”

“นั่งก่อนสิ แล้วค่อยคุยกัน”

จิ้นเฟิงเฉินไม่มีความรู้สึกขัดใจเพราะโดนรบกวนเลยแม้แต่ น้อย ในทางตรงกันข้าม สายตากลับเต็มไปด้วยความยินดีที่ นานๆจะเห็นที

เขาลุกขึ้นอย่างทันที แล้วเดินนำเจียงซื้อสื่อไปยังโซฟา
ทุกอากัปกิริยา ล้วนดูดีมีสไตล์

คุณชายรองจิ้นอึ้งตกใจอยู่ข้างหลัง ในใจคิด หญิงสาวคนนี้ ไม่ธรรมดาอย่างที่คิดไว้ สามารถทำให้พี่ที่แต่ไหนแต่ไรเห็น งานสำคัญเท่าชีวิต ถึงกับเป็นครั้งแรกที่ก็โยนงานทิ้งไป

วางทิ้งเอกสารในมือ ด้วยความรวดเร็วสุดๆ !

เขาตัดสินใจได้ทันทีว่า หลังจากวันนี้ไปต้องเกาะขาพี่สะใภ้ ในอนาคตคนนี้ให้แน่นๆ เพื่อจะได้กำจัดปัญหาในการหากำลัง เสริมมาช่วยเวลาที่พี่ไม่สบอารมณ์แล้วจะมาลงที่เขา

พอคิดได้แบบนี้ คุณชายรองจิ้นก็ฮึกเหิมขึ้น รีบวิ่งแจ้นไปชง กาแฟมาให้เจียงสื่อสื้อทันที

เจียงสื่อสื้อรู้สึกประหลาดใจอยู่สักพัก ก่อนที่จะพูด ขอบคุณ ขอบคุณมากค่ะ คุณชายรอง

จิ้นเฟิงเหราสีหน้าพออกพอใจ โบกมือ ครอบครัวเดียวกัน จะเกรงใจทําไม?”

เจียงจื๊อสื้อมึนงงเล็กน้อย
ครอบครัวเดียวกัน?

ยังไม่ทันรอให้เธอตอบกลับ จิ้นเฟิงเฉินก็เอ่ยปากพูด หยุด ความคิดของเธอไว้เสียก่อน คุณเจียง ของ คุณบอกว่าจะให้ เสี่ยวเป่า คืออะไรเหรอ?”

“อา? อ้อ…… “เจียงจื๊อสื้อดึงสติกลับมา รีบล้วงมือลงไปหยิบ กล่องกำมะหยี่ที่ถูกห่อไว้อย่างดีในกระเป๋าออกมา ก่อนจะยื่น ออกไปพร้อมกับพูดขึ้น อันนี้ค่ะ”

หลังจากที่จิ้นเฟิงเฉินรับเอาไว้แล้ว ก็เปิดออกทันที เห็น สร้อยคอที่ประณีตงดงามหนึ่งเส้นวางอยู่ข้างใน ขนาด ประมาณเด็กอนุบาลใส่ได้

จิ้นเฟิงเหราก็เห็นเช่นกัน รีบพูดแทรกขึ้น หลังจากเห็นจี้กลุ่ม ดาวจักราศีที่อยู่ข้างบน ราศีของเสี่ยวเป่า ! ”

เจียงสื่อสื้อพูดขึ้นอย่างเกรงใจ”อื้อ ฉันซื้อของขวัญที่ราคา แพงไม่ไหวค่ะ ก็เลยเลือกสร้อยเส้นนี้ มามอบให้เป็นของขวัญ วันเกิดกับเขา”

จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้ว ปิดกล่องลง ก่อนจะพูดขึ้นวันเกิดของ เสี่ยวเป่ายังไม่ถึงเลย”
“ฉันรู้ค่ะ แต่แค่..….….……..

เจียง อสื่อจู่ๆก็สีหน้าเคร่งเครียด นิ้วมือก๋ากระโปรงแน่นโดย ไม่รู้ตัว เหมือนว่ากำลังมีบางสิ่งที่ยากเกินจะอธิบายออกไป

สีหน้าท่าทางของเธอผ่านเข้ามาในตาของจิ้นเฟิงเฉิน คุณ เจียง มีอะไรก็พูดออกมาตรงๆเลย

เจียงจื้อดื้อถอนหายใจหนึ่งเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นมา แล้ว ก้มโค้งตัวลงต่อหน้าจิ้นเฟิงเฉินทันที

จิ้นเฟิงเหรารู้สึกตกใจไม่น้อย เขาลุกขึ้นมาจากโซฟาอย่าง รวดเร็ว”นี่มันอะไรกัน จู่ๆก็เป็นพิธีการขนาดนี้เลยเหรอ?”

จิ้นเฟิงเฉินก็ขมวดคิ้วเช่นกัน ถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ คุณ เจียง …….?”

เจียงจื๊อสื่อไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองสีหน้าของเขา ทำได้แค่ โก้งโค้งอยู่อย่างนั้น พร้อมกับพูดสิ่งที่อยู่ในใจ ขอโทษด้วยค่ะ คณจิ้น ที่ฉันมาวันนี้ หลักๆก็คือจะมาขอโทษคุณกับเสี่ยวเป่า เกี่ยวกับเรื่องแผนงานวันเกิดของเสียวเงา…..ก่อนหน้านี้ฉัน สัญญากับเสี่ยวเป่าแล้ว ว่าจะจัดงานวันเกิดที่พิเศษสุดให้กับ เขา แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่สามารถทำมันได้อีกแล้วเลยขอให้คุณช่วยไปบอกกับเสี่ยวเป่าแทนฉันด้วยค่ะ ต้อง ขอโทษด้วยจริงๆนะคะ