บทที่ 18 กลับคําพูด

บทที่ 18 กลับคำพูด

เพราะว่าเจียงจื๊อสื้อเป็นคนก่อปัญหา หลังจากที่หลี่เซิ่งลังเล อยู่นาน แต่สุดท้ายก็ต้องไล่เธอออกอยู่ดี โปรเจกต์ที่ทำร่วม กับจิ้นกรุ๊ป ก็ตกไปอยู่ในมือของเหยน เฟย

เจียง ออไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย

พวกเขาเป็นถึงบริษัทกรุ๊ปใหญ่ ไม่มีทางที่จะไปต่อกรกับฝั่ง นั้นเพียงแค่พนักงานเพียงคนเดียวหรอก

เรื่องที่เธอต้องออกจากบริษัทมันทำให้ เหอหลินเสียใจไม่ น้อย กอดเธอพร้อมกับพูดขึ้น”สื้อสื้อ ฉันเชื่อว่าคุณ จะหางาน ที่ดีกว่าได้ คุณต้องสู้ๆนะ อย่าท้อแท้”

ใจที่ว้าเหว่ของเจียงซื้อสื้อ ในที่สุดก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอีกครั้ง

ที่เหลืออยู่ ก็มีแค่ความเสียดายที่อยู่เต็มอก

เธอ……ดูเหมือนจะต้องกลับคําแล้ว
เธอคงจะจัดงานฉลองวันเกิดที่ตราตรึงใจให้กับเสี่ยวเป่าไม่ ได้อีกแล้ว !

พอคิดถึงเด็กน้อยที่น่าเอ็นดู เจียง อสื้อก็รู้สึกจุกไปหมด ใน ใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ไม่รู้ว่าจะระบายมันออกมายังไง

มือล้วงไปหยิบมือถือขึ้นมาอย่างห้ามใจไม่ได้ คิดที่จะโทรไป หา แต่นิ้วก็ยังคงค้างไว้อยู่ที่ปุ่ม ลังเลอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่กล้ากดสักที

ผ่านไปอยู่นาน เธอก็ตัดสินใจได้ว่าเธออยากจะซื้อของขวัญ ให้เขาสักชิ้น แทนคำขอโทษ

แต่เธอยังไม่ทันได้ขยับตัว มือถือก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

เจียงจื๊อ อตกใจ แล้วกดรับสายด้วยความลนลานทันที ใน สายมีเสียงดังขึ้น น้ำเสียงน่าฟัง สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าใช่ คนในครอบครัวของฟางเสวมันหรือเปล่าคะ? โทรมาจากโรง พยาบาลนะคะ ถ้าเกิดคุณไม่ติดธุระอะไร กรุณารีบมาด่วนเลย นะคะ”

เจียงจื๊อสื้อรู้สึกใจแป้วทันที ก่อนจะรีบถามกลับไป”ฉันเป็น ลูกสาวของคนไข้ค่ะ ไม่ทราบว่า……..แม่เป็นอะไรคะ?”
“คือแบบนี้ค่ะ จู่ๆผู้ป่วยก็เกิดอาการกำเริบขึ้นมา มีบุคลากร ทางการแพทย์ของเราไปเห็นได้ทันเวลา ก็เลยพาส่งห้อง ฉุกเฉิน ตอนนี้ยังไม่ออกมา เลยยังไม่ทราบละเอียดมากนักค่ะ ดังนั้นเลย……

คนในสายพูดต่อไปเรื่อยๆ แต่เจียงจื๊อซื้อก็ไม่ได้ฟังสัก ประโยค จิตใจกระวนกระวาย รีบเดินสับขาอย่างรวดเร็ว ไป จนถึง ถนน โบกรถไปโรงพยาบาลด้วยความรีบร้อนทันที

ยี่สิบนาทีผ่านไป รถขับมาถึง เจียงจื้อฟื้อจ่ายเงินเสร็จ ก็วิ่งพุ่ง เข้าไปที่ห้องฉุกเฉินราวกับคนเสียสติ

นางพยาบาลคนหนึ่งที่รู้จักกันเดินออกมาจากข้างในพอดี เจียงสื่อสื้อเข้าไปกุมมือของเธอเอาไว้พร้อมกับถามขึ้นด้วย ท่าทางลนลาน พยาบาลจางแม่ของฉัน……

พยาบาลจางรีบพูดปลอบทันที คุณเจียงคุณมาแล้ว? ใจเย็น ก่อนนะ แม่ของคุณพ้นขีดอันตรายแล้ว ยังคงต้องรอตรวจดู อาการอีกหน่อย คุณอย่าเพิ่งใจร้อนนะคะ

เจียง อสื้อพยักหน้า เดินไปเดินมาตรงทางเดินด้วยใจที่ กังวล

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก คุณหมอสองสามคนเดินออกมา

เจียง ออเดินเข้าไปหา แล้วพูดถามคุณหมอที่อยู่ตรง กลาง”ลงฉินแม่เป็นยังไงบ้างคะ?”

ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าลงฉิน ชื่อว่าฉินหยาง อายุสี่สิบกว่าๆ หน้าตาใจดี สวมแว่นตากรอบทอง เป็นคนสําคัญในแผนก สมองของโรงพยาบาล

เขารู้จักกับฟางเสน่นมานาน พอเห็นใบหน้าที่ลนลาน ของเจียงอื้อสื้อ ก็รีบถอดหน้ากากออกทันที ก่อนจะพูด ปลอบ”สื้อสื่อไม่ต้องกังวล แม่ของหนูไม่เป็นอะไรแล้ว ตะกี้ฉัน ตรวจให้แล้ว เซลล์สมองของเธอเริ่มตอบสนองบ้างแล้ว เป็น สัญญาณว่า ในอนาคตอาจจะมีโอกาสฟื้นขึ้นมา พอเกิดเรื่อง กะทันหันขึ้นก่อนหน้านี้ ก็กลัวว่าจะเป็นอะไรไป ก็เลยรีบแจ้ง ให้หนูทราบ ตอนนี้หนูวางใจได้แล้วล่ะ”

เจียงสื่อสื้อพอได้ยินแบบนั้น ก่อนหน้านี้ที่ใจหายใจคว่ำ ก็ เริ่มใจชื้นขึ้น เธอถอนหายใจ ก่อนจะถามขึ้นด้วยความแปลก ใจ“ลุงฉิน พูดจริงๆใช่ไหม? แม่ของหนู……จะมีโอกาสฟื้นขึ้น มาใช่ไหม?”

“จะโกหกหนูทำไมล่ะ?” ฉินหยางตบๆลงที่ไหล่ของเจียงจื๊อสิ้ ออย่างอบอุ่น พร้อมกับพูดขึ้นอย่างโล่งใจ แม่ของหนู ก็ควรจะฟื้นได้แล้ว ไม่อย่างนั้นสิ่งที่หนูหมเทไปช่วงสองสามปี มานี้ก็สิ้นเปลืองแม่เลย

เจียง ออสายหัว ก็คงมีปากอบพูดขึ้นหนูไม่สน ขอแค่ แม่ฟื้นขึ้นมาได้ก็พอค่ะ

ฉินหยางตอบกลับ หนูเป็นลูกที่ดี แม่ของหนูจะต้องฟื้นขึ้น มาอย่างแน่นอน แต่ว่าเรื่อง อาจจะต้องปรึกษากับหนู สักหน่อย มันเกี่ยวกับเรื่องค่ารักษาพยาบาลแม่ของหนูนั่น แหละ…เซลล์สมองของเธอมีทีท่าว่าจะฟื้นฟูกลับมาแล้ว ฉัน ว่าสามารถเข้าสู่กระบวนรักษาได้แล้วนะ จะกระตุ้นการทำงาน ของเซลล์สมอง ในกรณีที่ผู้ป่วยอัมพฤกษ์อัมพาตจะฟื้นฟูขึ้น มาได้ ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าค่ารักษามันค่อนข้างสูง……. ฉันกังวลว่าหนูจะแขกไม่ไหว

เสียงลื้อล็อกลับไม่คิดสักนิด ตอบขึ้นแบบไม่มีความลังเล ใดๆ ไม่เป็นไรค่ะ ลุงจับหนูรับไหว ต้องจ่ายเท่าไรหนูไม่เกี่ยง ขอเพียงแค่ให้แม่ของหนูพื้นขึ้นมาก็พอค่ะ

พอเห็นจิตใจที่กตัญญูของเธอ ฉินหยางก็ไม่พูดอะไรต่อ รีบ พยักหน้าทันทีได้ ในส่วนของการรักษาฉันจะรีบเตรียมการให้ เร็วที่สุด ส่วนหนูไปเตรียมเงินมาก็แล้วกัน ถ้าเกิดไม่พอ ก็บอก
“อื้อ ขอบคุณมากค่ะลุงฉิน

หลังจากที่คุยกับฉินหยางไปสักพัก เจียง อ อจึงเดินเข้าไป ดูแม่ที่ยังคงนอนอาการโคม่าอยู่ในห้อง

ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงสีหน้าซีดขาว ร่างกายซูบผอมและ อ่อนแอมาก ขณะที่ดวงตาปิดสนิทอยู่ แต่ก็ยากที่จะซ่อนเร้น ความอบอุ่นและอ่อนโยน ดูสงบนิ่ง

แววตาของเจียง อสื้อก็ดูอ่อนโยนลงไปเยอะเช่นกัน เดินไป เอาน้ำอุ่นใส่กะละมังมาเช็ดหน้าเช็ดมือให้กับแม่ แล้วก็พูดคุย กับเธอ

แม้ว่าคนที่อยู่บนเตียงจะไม่ได้ยิน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูด พล่ามไปเรื่อย

พูดไปพูดมา ไม่รู้ว่าจู่ๆไปพูดเข้าเรื่องของสองพ่อลูกคู่นั้น ของตระกูลจิ้นได้ยังไง…….

เธอพูดขึ้น“แม่ ช่วงนี้ หนูเจอกับผู้ชายคนหนึ่ง เขายอดเยี่ยม มาก หน้าตาหล่อเหลา แถมบ้านรวย ผู้หญิงหลายคนต่างรอ ต่อคิวเพื่อที่จะได้แต่งกับเขา เขาเป็นคนเก่ง แข็งแกร่ง ใช้ชีวิต ราวกับว่าไม่เหมือนสามัญทั่วไป มีครบไปหมดทุกอย่างจนคน อิจฉา แถมเขายังมีลูกที่น่ารักหนึ่งคนด้วยนะ ไม่รู้ว่าทำไมหนูรู้สึกชอบเด็กคนนั้นมากๆเลย เหมือน มีอะไรที่ใกล้เคียงกับเขา หนูเอาแต่รู้สึกว่าเขากับหนูมีพรหม ลิขิตต่อกัน…..แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายออกมายังไงเหมือนกัน

“เช้าวันนี้ตอนที่แยกจากกัน หนูถึงขั้นมีความคิดที่อยากจะ ลักพาตัวเด็กคนนั้นไปเลยด้วยซ้ำ…….

เธอพูดนั่นพูดนี่ไปเรื่อย พอพูดถึงตอนสุดท้าย เจียงสื่อสื้อก็ อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

พอพูดเสร็จ เธอก็ถอนหายใจหนึ่งเฮือก ตอนแรกหนูบอก ไว้ซะดิบดีเลยว่าจะจัดงานวันเกิดที่ตราตรึงใจให้กับเขา แต่ว่า ตอนนี้ หนูถูกไล่ออกแล้ว….นูกลับคำแล้ว แม่ขา…..หนูมัน น่าผิดหวังมากเลยใช่ไหมล่ะ

ในห้องเงียบสงัด ไม่มีเสียงตอบกลับ

ข้างนอกห้อง กลับมีเงาคนสวมชุดกาวน์สีขาวยาวเลยเข่ายืน

อยู่

คนนั้นมองผ่านประตูที่แง้มเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง หน้าตาหล่อเหลา มากราวกับเทพเทวดา กำลังยืนครุ่นคิด

นั่นก็คือเซิ่น ป้าย !
เขาเพิ่งจะเดินผ่านมาโดยบังเอิญ ได้ยินเสียงคนพูดพึมพำกับ ตัวเองดังมาจากในห้องผู้ป่วย ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ คิดไม่ถึง ดันได้ยินประโยคที่น่าสนใจเข้าซะอย่างนั้น

มันทำให้เขาแอบคิดไปถึงพ่อลูกคู่หนึ่ง

ช่างบังเอิญเหลือเกิน !

เซิ่นมู่ป้ายล้วงหยิบมือถือออกมาด้วยท่าทางน่าสนใจ แล้ว แอบถ่ายไปสองรูป จากนั้นก็ส่งไปที่มือถือของจิ้นเฟิงเฉิน

ประธานจิ้นขณะนี้กำลังประชุมอยู่

ข้างหลังเป็นเหล่าคนระดับสูงของบริษัท กำลังนั่งฟังกันอย่าง เป็นระเบียบสีหน้าจริงจัง สายตาจับจ้องไปยังหน้าจอที่กำลัง ฉายภาพมาจากมือถือของจิ้นเฟิงเฉิน ทุกคนต่างมองด้วยแวว ตาเป็นประกาย

จู่ๆเสียงเตือนมือถือดังขึ้น

ตามด้วยรูปรูปหนึ่งที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ รูปถ่ายด้านข้าง ของหญิงสาวหน้าตาสวยงาม ปรากฏออกมาอยู่เบื้องหน้าของ เหล่าบรรดาคนที่กำลังประชุมอยู่บรรยากาศ ราวกับว่าหยุดชะงักลง……..