บทที่ 14 โลกนี้มันกลม

บทที่ 14 โลกนี้มันกลม

เช้าวันถัดมาเจียงจื้อ อกับเสี่ยวเป่าเพิ่งจะตื่นนอน จิ้นเฟิงเฉิ นก็มาถึงเรียบร้อยแล้ว

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง สวมชุดสูทที่ตัดมาพอดีกับรูปร่าง ชุดรัดแน่นเห็นเป็นสัดส่วน ยิ่งทำให้เขาดูแพงกว่าปกติมาก หน้าตาหล่อเหลา ราวกับรูปปั้นประติมากรรม ริมฝีปากบาง เป็นกระงับ สีหน้าท่าทางดูนิ่งขรึม เวลาสายตาขยับ มันช่างมี เสน่ห์น่าหลงใหลทําให้คนที่เห็นแล้วแทบจะละสายตาไปไหน ไม่ได้

เจียงตื้อ อตะลึงไปชั่วขณะ

อึ้งอยู่นานกว่าที่จะดึงสติกลับมาได้ ถามขึ้นอย่างเบลอๆ คุณ จิ้นทำไมคุณถึงมาเช้าขนาดนี้ล่ะคะ?”

จิ้นเฟิงเฉินดูมีความสุขไม่น้อย เวลาพูดก็ดูเบิกบานเช่น กันเอาอาหารเช้ามาให้คุณกับเสี่ยวเป่าน่ะ”

เขายกฤงขึ้นมา แกว่งๆข้างหน้าของเธอ
เจียงสื่อสื้อรีบรับทันทีพร้อมกับพูดขึ้น”ถ้าอย่างนั้นคุณก็เข้า มาก่อนค่ะ ฉันจะไปจัดงานให้

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า ก้าวเท้าเดินเข้ามาข้างใน

เสี่ยวเป่าเดินออกมาจากในห้องพอดี ดูท่าทางยังคงไม่ตื่น เท่าไร ดวงตาดูงัวเงีย ผมชี้ฟู ดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดู

พอหันมาเห็นพ่อตัวเอง คำทักทายสักคำก็ไม่มี หันกลับ ไปคลอเคลียเจียงจื้อสื้อ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “อุ้มๆ”

เจียงสื่อสื้อยิ้มพลางเอนตัวลงไปอุ้มเขา อีกมือก็ยกจานเดิน ออกมา

จิ้นเฟิงเฉินรีบเดินเข้าไปช่วยทันที ถือโอกาสนี้เหลือบมอง เสี่ยวเป่าด้วยสายตาเย็นชาพร้อมกับพูดขึ้น”คุณเจียงไม่ต้อง ตามใจเขาแบบนี้ก็ได้

เจียงสื่อสื้อพูดตอบด้วยความไม่ได้ติดใจเลยสักนิด ไม่เป็นไร หรอกค่ะ เขาเป็นเด็กน่ารักเชื่อฟังขนาดนี้ อุ้มเอาไว้ก็ไม่ได้ หนักอะไรเลยค่ะ”

เสี่ยวเป่าทำเสียงหึใส่พ่อตัวเองอย่างได้ใจ แล้วก็กอด
เจียง อ อแน่นขึ้นไปอีก

เจียง อ ออดยิ้มไม่ได้ อุ้มเสียวเป่านั่งลงบนตัก แล้วถามขึ้น ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน อยากกินอะไร เดี๋ยวน้าหยิบให้หนูเอง”

เสี่ยวเป่าชี้นิ้วออกไปพร้อมกับพูดขึ้น”จะเอานมอันนั้น

เจียง ออก็หยิบมาให้ตามที่เขาต้องการ

จากมุมนี้แล้ว จะเห็นใบหน้าที่ดูดีของเธอจากข้างๆ

มุมปากที่เจอเล็กน้อย เวลายิ้มราวกับดอกไม้ จมูกน้อยๆเป็น สันดูน่ารัก แววตาใสดุจแม่น้ำในฤดูใบไม้ร่วง ดูเปล่งประกาย วับวาว แต่งหน้าเบาๆไม่เยอะเกินไปรับกับผิวที่ดูอ่อนโยนน่า ทะนุถนอม ดูบริสุทธิ์และงดงาม ชุดกระโปรงผ้าพริ้วสบายๆสี เนื้อ ทําให้เธอดูเรียบง่ายสบายๆ รูปร่างสง่างามมีสัดส่วน หน้า โค้งหลังเว้า เอวเล็กคอด โอบได้หนึ่งมือพอดี

จิ้นเฟิงเฉินมองจนสติล่องลอย แววตาที่ดำขลับยิ่งดูนิ่งลึกขึ้น ราวกับว่าจะกลืนกินเธอเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น

เจียงจื้อ อเหมือนพอจะรู้สึกตัว เงยหน้าขึ้นมาโดย สัญชาตญาณ
ตาสองคู่จ้องมองกัน แววตาของจิ้นเฟิงเฉินกลับมานิ่งสงบ ตามเดิม เขาถามขึ้น“มีอะไรเหรอ?”

“อ๋อ ไม่มีอะไรค่ะ

เจียงจื้อ อหันสายตากลับไปอย่างเงียบๆ ในใจก็เริ่มรู้สึก สงสัยขึ้นมา

หรือว่าฉันคิดไปเอง?

ตะกี้จู่ๆก็รู้สึกว่าเหมือนมีสายตาจ้องมองมาที่ตนอย่าง เร่าร้อน !

ยี่สิบนาทีผ่านไป หลังจาก เจียงซื้อสื้อและเสี่ยวเป่ากินอาหาร เช้าเสร็จ ก็ออกไปพร้อมกับจิ้นเฟิงเฉิน

จิ้นเฟิงเฉินส่งเจียงจื๊อสื้อที่แถวๆบริษัท

ก่อนจะลงจากรถ จู่ๆจิ้นเฟิงเฉินก็ถามขึ้น”ใช่แล้ว คุณเจียง คืนนี้เสี่ยวเป่าจะไม่รบกวนคุณแล้วล่ะ พอดีคุณปู่กับคุณย่าของ เขากลับมา เลยอยากจะเจอเขาสักหน่อย”

เจียงจื๊อสื่อชะงักไปสักพัก ก่อนที่จะตอบขึ้นทันที”อ๋อ ได้ค่ะไม่มีปัญหาค่ะ”

เสี่ยวเป่าไม่พอใจอย่างมาก”ผมจะเอาน้าสื่อสื่อ

จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้สนใจเขา หันมาพูดกับเจียงซื้อสื้อต่อ ถ้า เกิดคุณคิดถึงเขา สามารถโทรหาเบอร์ที่เสี่ยวเป่าทิ้งไว้ให้ได้ นะ”

“ได้เลยค่ะ”

เจียงจื๊อสื้อในใจแอบรู้สึกไม่อยากแยกจากกันไป แต่ทำได้ แค่ก็ยิ้มตอบกลับไป จากนั้นก็จุ๊บๆเสี่ยวเป่า บอกลากับเขา แล้ว จึงเดินขึ้นไปบริษัท

เวลานี้เป็นช่วงเวลาเร่งด่วนพอดี ลิฟต์คนแน่นจอแจไปหมด เจียงสื่อสื้อก็เลยตัดสินใจเดินขึ้นบันไดแทน

พอถึงแผนก ก็เห็นคนกำลังคุยเจรจาอะไรกันอยู่ ดูคึกคักกัน

มาก

พอเห็นเธอ เหอหลินก็รีบมาดึงตัวเธอเข้าไปทันทีพร้อมกับ พูดขึ้น”สื้อสื่อเกิดเรื่องใหญ่แล้วล่ะ”
“เกิดเรื่องใหญ่อะไร?” เจียงซื้อสื่อสีหน้างงงวย

เหอหลินยื่นมือถือมาให้เธอดู ก็นี่น่ะสิ…….

เจียงจื๊อสื้อเพ่งตามองหน้าจอมือถือ เห็นกระทู้ของบริษัท

ด้านบนมีพาดหัวข่าวซุบซิบ บริษัทX.C.กำลังจะถูกบริษัทกรุ๊ป ใหญ่ฮุบกิจการเร็วๆนี้

เจียงสื่อสื้อรู้สึกตกใจไม่น้อย เรื่องนี้มันตั้งแต่เมื่อไร?”

เหอหลินตอบเมื่อเช้านี้น่ะ ได้ยินว่าบริษัทที่จะฮุบกิจการของ บริษัทพวกเราก็คือหลานซื่อกรุ๊ป”

เจียงจื๊อสื้อสีหน้าหยุดชะงัก หลานซื่อกรุ๊ปไหน?

เหอหลินมองเธอด้วยสีหน้าเหมือนกำลังดูสิ่งแปลก ประหลาด จะเป็นบริษัทไหนได้อีกล่ะ ทั้งเมืองจิ่นก็มีหลานซื่อ กรุ๊ปอยู่แค่บริษัทเดียวเท่านั้น นี่คุณไม่รู้เหรอ?”

เจียงซื้อสื้อไม่ได้พูดอะไร สองมือค่อยๆกำแน่น ในแววตา แฝงไปด้วยความรู้สึกเย้ยหยัน
เธอจะไม่รู้ได้ยังไงล่ะ

แต่เพราะรู้ดีเลยน่ะสิ ถึงได้ถามเพื่อความมั่นใจ

เพียงแค่คิดไม่ถึงว่า หลังจากเวลาล่วงเลยไปห้าปี จะมา ได้ยินชื่อนี้อีกครั้งในสถานการณ์แบบนี้

เพื่อนร่วมงานข้างๆ พอได้ยินเรื่องที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ ก็รีบเข้ามาร่วมวงทันที”สื้อสื้อคุณนี่มันกบในกะลาจริงๆ คุณ ผู้ชายของตระกูลหลานนั่นน่ะรู้ๆกันว่ารูปหล่อพ่อรวยมากเลย นะ ! ดูอบอุ่นสุภาพ ไม่รู้ว่าขโมยใจของสาวๆไปกี่คนแล้ว

“ใช่ๆ แถมเขายังเป็นลูกท่านหลานเธออยู่ลำดับที่เก้าในลิสต์ ของบุคคลดีเด่นแห่งเมืองจีนด้วยนะ มักจะเห็นได้บ่อยๆในนิต ยาสารเกี่ยวกับธุรกิจ คุณไม่เคยเห็นบ้างเลยเหรอ?”

“ถึงเคยเห็นแล้วก็ทำไรไม่ได้อยู่ดี เขามีคู่หมั้นแล้ว ! ถ้าจะให้ พูด คู่หมั้นของคุณชายหลานคนนั้นก็เหมือนกับสื้อสื้อเลยนะ นามสกุลก็เป็นเจียงเหมือนกัน ชื่อว่าเจียงนวลนวล ไม่แน่อาจ จะเป็นญาติของเจียงซื้อสื้อก็ได้นะ”

“ฮ่าๆๆ…..

ทุกคนพากันหัวเราะคิกคัก เจียงซื้อสื้อกลับขำไม่ออกเลยสักนิด

ช่างน่าเสียดาย ที่เป็นญาติของเธอจริงๆน่ะสิ

โลกนี้มันช่างกลมใช่ไหมล่ะ?

หลังจากเรื่องราวครั้งนั้นเมื่อห้าปีก่อน เธอก็ตัดขาดความ สัมพันธ์กับตระกูลเจียงไปแล้ว ตอนแรกก็นึกว่าชีวิตนี้คงจะไม่ ได้มีปฏิสัมพันธ์กันแล้ว ใครจะไปคิดว่าจะกลับมาพบกันอีกครั้ง ในสถานการณ์แบบนี้

เจียงจื้อ อในใจรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

เหอหลินเห็นสีหน้าของเธอ จึงถามขึ้นด้วยความเป็น ห่วง”เป็นอะไรไป ออ?”

“ไม่มีอะไร”

เจียงรื้อฟื้อฝืนยิ้ม ก่อนวางกระเป๋าลง แล้วเดินไปห้องชง กาแฟ กะที่จะไปชงกาแฟสักแก้วมาดื่มให้รู้สึกกระรี้กระเปร่า ขึ้นมาหน่อย

แต่คิดไม่ถึงว่า ขณะที่เดินมาถึงประตูของห้องชงกาแฟ ก็เจอเข้ากับคนสองสามคน

สองคนในนั้น เป็นผู้จัดการแผนกเหยนอีเฟยและผู้จัดการ ใหญ่หลี่เซิ่ง

ทั้งสองคนอยู่ขนาบข้างซ้ายขวา ประกบชายหญิงคู่หนึ่งที่อยู่ ตรงกลาง

ผู้ชายสวมชุดสูทสีเทา หน้าตาหล่อเหลามาดดี ดูอบอุ่นและ สุภาพ เดินไปที่ไหน ก็ดูเป็นคนที่น่าเชื่อถือไว้วางใจสมคำร่ำ ล็อ

ส่วนผู้หญิงที่อยู่ข้างเขา สวมใส่เสื้อผ้าแฟชั่น ชุดเดรสรัดรูปสี แดง เห็นรูปร่างที่เป็นสัดเป็นส่วน มีส่วนเว้าส่วนโค้ง ใส่รองเท้า ส้นสูงสิบนิ้ว แต่งหน้าสวย ใบหน้าเผยให้เห็นความสง่า งดงาม สีหน้าแอบมีความหยิ่งและวางมาดนิดๆ

เจียงสื่อสื้อพอเห็นทั้งสอง ใจก็เหมือนถูกบีบรัด เธอรู้สึก หายใจติดๆขัดๆ

นั่นคือหลานซือเฉินและเจียงนวลนวล ! ! !