บทที่ 68 เธอรู้ ธาวินไม่มีทางที่จะโอ้เธออีกแล้ว

สองมือที่ถูกมัดแล้วก็ใบหน้าที่ชุดของซาทำให้ในใจของ ไพลินรู้สึกดีใจ

เธอก็ได้แสดงสีหน้าที่ดีใจและได้ใจของไว้บนหน้า ไม่มีการ

ปิดบังเลยแม้แต่นิด

ธิชามองเธอสักพัก จากนั้นสายตาก็ได้ตกอยู่ที่ถ้วยยาในมือ ของเธอ

ไพลินก็ได้สวมเสื้อกี่เพ้าสีฟ้าอ่อนที่ถูกแก้มาแล้ว บวกกับ ใบหน้าที่ดูดีก็ได้ดูโดดเด่นเล็กน้อย แต่ชุดกี่เพ้าแบบนี้เมื่อสวม ใส่เธอก็ได้กดความดุของเธอเล็กน้อย ถึงขนาดที่ว่าเธอยิ้มออก มาก็ได้มีความอ่อนโยนเล็กน้อย

เธอเดินไปตรงหน้าธิชา ก้มลงเล็กน้อย ก็ได้มองเธอเหมือน ว่าง

ไม่รอให้ธิชาเปิดปาก เธอก็ได้ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณหนูชาน่าจะ

สงสัยใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงได้มาอยู่ที่นี่?”

ธิชาได้หนาวมาทั้งคืน บนตัวก็ได้ใส่เสื้อบางไป ถึงแม้ว่าเป็น ไม้อ่อนๆ แต่ว่ารู้สึกไม่สบายตัวมากๆ

เดิมทีเธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงอะไรยิ่งไม่มีอารมณ์อะไรมาต่อคำกับไพลิน
แต่ว่าไหนๆ เธอก็ได้เป็นคนเปิดประเด็น ธิชาก็ได้มีคำถาม มากมาย โผล่ขึ้นอย่างอดไม่ได้

เธอก็ได้พูดไปอย่างเย็นชา ต่อให้ญาณินกับฉันมีเรื่องกัน แต่ ว่าฉันก็ถือว่าเข้าใจนิสัยเธออยู่ เธอคิดมากไป ไม่กล้าที่จะเสี่ยง ไปมีเรื่องกับธาวินเพื่อที่จะกำจัดฉัน ครั้งนี้เธอได้วางกับดักแล้ว ให้ฉันกระโดดลงไป แผนการได้โหดร้ายมากไม่เหมือนสไตล์ ของเธอ ที่แท้ก็มีนักวางแผนทางทหารอย่างพี่ไพลินเป็นคนหนุน หลัง โทษทีที่ไม่รู้”

ไพลินได้ยิน ไม่เพียงไม่ได้ไม่ปฏิเสธ กลับได้หัวเราะอย่าง ได้ใจเข้าไปกันใหญ่

ตาเธอไม่กะพริบแม้แต่นิด ก็ได้พูดอย่างชัดเจนว่า “เห็นทีเธอก็

ไม่ถือว่าโง่นี่นา เป็นฉันที่วางแผนให้กับญาณิน ตอนนี้ฉันถือว่า

เป็นเพื่อนสนิทอันดับต้นๆ ของว่าที่คุณหญิงใหญ่ เลยนะ ฉันพูด

อะไร เธอก็เชื่อฟังแน่นอน ตอนแรกตอนที่รู้ว่าลูกในท้องมีปัญหา

เธอก็ได้ร้องไห้อย่างเสียใจมากๆ ดีที่ฉันนั้นได้ช่วยเหลือเธอให้

ออกมาจากความเจ็บปวด แล้วก็ได้ช่วยเธอวางแผนว่าจะเอา

ความผิดนี้โยนไปให้แกได้ยังไงอย่างรัดกุมแล้วรอบคอบ

“ตามคาดคุณหญิงไม่ได้ทำให้ฉันผิดหวัง สมกับเป็นนักเรียนดี เด่นคณะการแสดงของโรงเรียนภาพยนตร์จริงๆ แสดงออกมาได้ น่าประทับใจมากๆ ลูกที่ได้ตายในท้องแบบนี้ ก็ทำให้คนดูแล้ว สงสารมากๆ จริงๆ

ธิชาก็ได้กระตุกมุมปาก “ฉันว่าพี่ก็ได้ชมเกินไปแล้ว ญาณินอยากเรียนการแสดง แต่ว่าไม่มีพื้นฐานแม้แต่นิด ขนาดด่านแรกก็ สอบไม่ผ่าน สุดท้ายเธอก็ได้ขอร้องลุงวินัยถึงได้ใช้เส้นสายแล้วก็ ส่งเธอเข้าไปเรียนได้ ญาณินได้เติบโตกับฉันมาตั้งแต่เด็ก ถึง แม้ว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นผู้หญิงที่นิสัยดีขนาดนั้น แต่ว่าข้างในก็ไม่ ได้มีความเจ้าเล่ห์ร้ายแบบนี้ ความโหดร้ายระดับนี้เธอที่เป็นคุณ หนูยากมากที่จะเรียนรู้เองโดยไม่มีครูสอน ก็ยังเป็นพี่ไพลินที่ สอนมาดี”

หน้าตาที่ไพลินแกล้งทำเป็นอ่อนโยนนั้น ในที่สุดก็ได้ค่อยๆ หายไปเพราะการเสียดสีของเธอ

สายตาเธอก็ได้น่ากลัวขึ้น แต่ละคำของชาก็ได้หลอกใช้ ญาณินมาเยาะเย้ยเธอเท่านั้น

ใช่ ญาณินที่ได้เติบโตมาอย่างงดงามแบบนั้นจะไปรู้ถึงวิธีฆ่า คนตายในที่เดียวได้ยังไง

มีเพียงแค่ผู้หญิงที่ได้ปีนป่ายขึ้นมาจากจุดที่ต่ำที่สุดเหมือนเธอ ถึงจะมีความโหดร้ายที่คนอื่นนั้นไม่กล้าที่จะมี

ไพลิน โมโหจนหัวเราะออกมา แล้วก็ยกมือไปตบหน้าของเธอ

อย่างแรง

ใบหน้าที่ขาวของชาก็ได้มีรอยฝ่ามือสีแดงทันที ดูแล้วน่า ตกใจ

แรงตบนี้ไพลินได้ออกแรงไปทั้งหมด

ผู้หญิงที่เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้มาแต่เด็กแรงไม่แพ้ผู้ชายทั่วไปเลย

ตบลงไปมากทีเดียว

มุมปากของธิชาก็กระตุกเล็กน้อย ในปากก็ได้กลิ่นคาว เลือด อาจเป็นเพราะผนักปากได้เข้ากับฟัน

สองมือของเธอถูกมัด สามารถเอาคืนได้ เพราะเธอก็

ได้ความ

เห็นชัดว่าไพลินไม่พอใจ เธอได้กระชากผมของธิชา แววตาได้ไฟความโหดร้าย

เหมือนว่าเขานั้นอยากที่ถลกหนังของเธอ

ตบนี้เอาคืนเธอ แรด กล้าจะตบฉันมาก่อน ขนาดคุณไม่เคยจะตบฉัน”

ธิชาเปิดปาก อยากที่เหมือนกับทำให้ริมฝีปากบนล่างของเธอติดกัน ขยับสัก พักเปิดออกได้ เป็นเพราะว่าเหนื่อยแล้ว

ไพลินกระชากของเธอ เสียงได้น่ากลัวเหมือนจะแทงเธอ ญาณินเครื่องจักรสังหารที่ชายซื้อมาเท่านั้น ว่าฉันความ สามารถฉันเพียงแค่ของเล่นของเป็นคนที่คุณชาย ปล่อยไปได้ แกมีสิ่งอะไรเยาะเย้ยฉัน เธอก็นั่งแรกไว้ปรนนิบัติคนเท่านั้น!

ธิชาก็ได้ถูกบังคับให้เงยหน้ามองเธอ แต่ว่าสายตาก็ได้เฉยชา ตลอด เหมือนกับมองตัวตลกแบบนั้น สายตาที่ถูกดูของเธอนั้นก็ได้ทำให้ไพลิน โมโหกว่าเดิม

เธอก็ได้บีบกล้ามของธิชา แรงได้เยอะจนแทบที่จะบีบขา

กรรไกรของเธอให้แตก

มืออีกข้างหนึ่งก็ได้เอาถ้วยยาสีดำแดงนั้นขึ้นมา แล้วก็กรอก ใส่ปากของธิชา

แรงของธิชาสู้เธอไม่ได้ ถึงแม้ได้พยายามดิ้นสุดชีวิตแล้ว แต่ ว่าก็ได้ถูกกลอกยาเข้าไปเกือบครึ่งถ้วย

ยานั้นขมมากๆ น่าจะเป็นสมุนไพรจีน ได้ชมกว่ายาที่ธาวิน

บังคับให้เธอดื่มตอนที่ประจำเดือนของเธอมาไม่ปกติสิบเท่า

แต่ว่าได้กลืนลงไปแล้ว ต่อให้ขมขนาดไหนก็อ้วกออกมาไม่ได้ แล้ว

ตอนนั้นธาวินบังคับให้เธอดื่มยา มองเธอที่ขมจนน้ำตาไหล ก็ จะอดขาออกมาไม่ได้

ธิชาน้อยใจจนโมโห เขาก็ได้รีบหยุดขำ แล้วก็กอดเธอ โอ้เธอ

ป้อนลูกอมต่างๆ นานา ให้เธอ

เวลานี้ธิชาก็ได้ขมจนขมวดคิ้วอย่างไม่สบายตัว เธอรู้ ต่อให้ที่เธอดื่มเป็นยาพิษ ธาวินก็ไม่มีทางที่จะโอ้เธออีกต่อไปแล้ว