บทที่ 50 เขาไม่ได้ลืมเลือนว่าเธออ่อนแอเพียงใด จนใกล้ จะหมดลมหายใจแล้ว

รูม่านตาธิชาขยายใหญ่ พยายามต้องการจะอาเจียนออกมา ทว่ากลับถูกเขากดท้ายทอยไว้รุนแรงจนขัดขืนไม่หลุด

นัยน์ตาทอประกายแววตาแห่งความสิ้นหลัง แต่ท้ายที่สุดก็ ไม่มีน้ำตาเอ่อล้นไหลออกมา

แค่ในเบ้าตาค่อยๆ หมุนไปมา จนกลืนมันลงไป

นัยน์ตากลมโตของเธอปกคลุมไปด้วยหมอกหม่นสีเทา เวลา

นั้นนอกจากคำว่าหมดหวัง ก็ไม่มีความรู้สึกอื่นใดเลย

ธาวินบีบแก้มเธอขยับเข้าขยับออกให้หนักหน่วงขึ้น เป็นการ

กระทำที่ทั้งโหดและรุนแรงมาก

ทว่าความจริงแล้วเขาก็ไม่มีความสุข ไม่ใช่แค่ไม่มีความสุข ในทางกลับกันกลับรู้สึกทุกข์อยู่บ้าง

ถ้าต้องการให้คะแนนกับธิชา ในทักษะทางด้านนี้ คาดว่าคง ต้องให้คะแนนติดลบไปหนึ่งคะแนนจากคะแนนที่กำหนดไว้

มันแย่มาก

ช่วงสุดท้ายธาวินถึงจนขมวดคิ้วเอาไว้แน่น ประมาณว่าใน ที่สุดก็อดกลั้นไม่อยู่แล้ว พลันใช้ความเร็วรีบเร่งทำเรื่องให้มันเสร็จๆ ไป

ธิชาที่หลับตายอมรับสภาพกับมันไปตั้งแต่แรก จนเวลานี้ผิว แก้มนั้นมันถูกลวกจนเจ็บปวดไปหมด เธอถูกบังคับให้เบิกตาม อง จากนั้นก็ถูกผลักกระเด็น ราวกับของเล่นอันไร้ค่า ถูกโยนทิ้ง ไปหยุดอยู่ตรงมุม โซฟา

ธิชารู้สึกคลื่นไส้จนไม่อยากจะหายใจต่อแล้ว เพราะว่าใน โพรงจมูกทั่วใบหน้าทั่วร่างกายของเธอมีแต่กลิ่นรสชาติของธา

เขาเก่งมาก ในการดูหมิ่นเธอ

มักจะใช้ทุกวิถีทางในการทำให้เธอเกลียดตนเองจนอยากให้ กลั้นหายใจแล้วตายไปซะ

ความเงียบงันกลางดึก เรื่องหยาบช้าแต่ใช้เวลาอันสั้นราวกับ

เหมือนกลิ่นดินปืนที่เจือจางในอากาศ….

ชานอนเงยหน้าอยู่บนโซฟา โดยที่ไม่มีการขยับเขยื้อนแต่ อย่างใด เส้นผม ใบหน้ากระทั่งหน้าอกมีแต่อสุจิเลอะเป็นคราบ เต็มไปหมด

ทว่าเหมือนว่าเธอเองก็ไม่สนใจ ได้แต่นอนอยู่ตรงนั้นอย่างไร

ความรู้สึกใดๆ หลังจากที่ธาวินใส่กางเกงเรียบร้อยแล้วพลางยื่นมือออกไปปลดเข็มขัดที่มัดมือทั้งสองข้างของเธอออก
การปลดปล่อย ในครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ทำให้เขาได้รับ ระบายได้อย่างจริงๆ แต่ว่าเบ้าตาของชาที่ว่างเปล่าหมดความ หวังนั้นทันทำให้เขาหมดสนุกที่จะทำต่อไปแล้ว

เขายืนอยู่ด้านหน้าโซฟาและใช้สายเหยียดต่ำจ้องมองมาทาง ด้านบน แววตาบูดบึงตอนจ้องมองใบหน้าเรียวเล็กที่เขินอาย ของเธอ สักพักเขาก็ดึงทิชชูสองแผ่นออกมาเพื่อมาเช็ดมั่วๆ บน ใบหน้าของเธอ

ตอนที่เขาใช้แรงเช็ดออกให้นั้น ก็ได้บ่นเสียงออกมาจาก จมูก “จนจะแห้งอยู่แล้ว ไม่อยากให้เช็ดใช่ไหม ชื่นชอบของผม ขนาดนี้เชียว รู้ตั้งแต่แรกก็น่าจะป้อนให้คุณกลืนไปให้หมด คือ?”

ธิชาไม่ได้หลับตาลง ทว่านัยน์ตานั้นมีแต่หมอกหนาปกคลุม ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ ไม่มีความรู้สึกใดสื่ออะไรออกมาสักนิด

เหมือนว่าเธอจะหมดความรู้สึกจนว่างเปล่าหมดแล้ว ราวกับ

ร่างกายที่ไม่มีจิตวิญญาณกำลังนอนอยู่ตรงนั้น

ความจริงแล้วธาวินยังมีความรู้สึกโกรธเคืองอยู่แต่ยังไม่ได้ แสดงออกมา ตอนแรกก็คิดจะใช้เข็มขัด ในการดึงเธอ แต่ว่าพอ เริ่มดึงเบาๆ แล้วกลับมาความรู้สึกเจ็บปวดบางอย่างเกิดขึ้นตรง หัวใจ จนเขารู้ตัวว่าตนเองลงมือทำไม่ลงคอ

แต่ว่าเข็มขัดก็ถอดออกแล้ว เรื่องที่ทำไม่ลงไม่สามารถเปิด เผยได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาก็เลยอยากจะใช้โอกาสในการ จัดการเอาเธอให้หนักๆ

เขาเลี้ยงเธอจนโตป่านนี้แล้ว หน้าอกอิ่มเอิบ เอวคอดกิ่ว ผิวพรรณเปล่งปลั่ง แต่กลับไม่ยอมมีลูกให้กับเขา

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามเลี้ยงจนเสียข้าวสุกไปแล้ว ขั้นตอนนี้ธา

วันอดใจไม่ไหวจนต้องเอาเธอให้ตายทั้งเป็นไปเลย แต่เขาก็ไม่ลืมว่าร่างกายของชานั้นอ่อนแอมาก จนใกล้จะ หมดลมหายใจอยู่แล้ว

เคยมีอยู่หนึ่งครั้งตอนที่เขาไม่ทันระวังเผลอพลั้งใช้ความ รุนแรงเกินควร จนเธอเนื้อปเลือดไหลซึมออกมาจนต้องให้รถ พยาบาลมารับไปส่งโรงพยาบาลเพิ่มเย็บแผลมาแล้ว…..

หลังจากครั้งนั้นแล้วธาวินก็ไม่สามารถแตะต้องเธอได้หนึ่ง เดือนเต็ม อีกทั้งชายังคงจำฝังใจอย่างแรงกล้า ลีลาบนเตียงก็ เปลี่ยนไปแย่ลงทุกวัน ย่ำแย่จนแสดงอาการรังเกียจขึ้นมา

ธาวินรู้ตัวของตนเองดีในเวลาระเบิดอารมณ์ตอนโกรธว่าตอน เองหยาบคายมากในเรื่องทางเพศ

ดังนั้นเมื่อครู่เขาเลยไม่ได้แตะต้องเธอเลย ได้แค่ใช้วิธีการที่ เบามือที่สุดในการปลดปล่อยเพื่อแก้ปัญหาก็เท่านั้นเอง

ทว่าผลลัพธ์ที่ได้กลับมายิ่งน่ากลัวมาก….

ธาวิน ใช้กระดาษทิชชูในการเช็ดสิ่งที่อยู่บนใบหน้าของเธอ ทว่าเธอยังคงแสดงท่าที่หมดอาลัยตายอยากอยู่เช่นนั้น จนทำให้ เขาเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา
จนในที่สุดเขาก็หมดความอดทน พลางเงื้อมือขึ้นมาตบ ใบหน้าของเธอเบา ๆ “เริ่มเล่นแกล้งตายแบบนี้อีกแล้วใช่ไหม อย่าแกล้งต่อเลย ส่งเสียงตอบกหน่อย แต่ก็ใช้ปากของคุณ แหละ ไม่มีเทคนิคห่าเหวอะไรเลย สั่งสอนจนเสียเวลาเปล่า ประโยชน์มาตั้งนาน พูดออกมา ถึงขั้นจะเป็นจะตายให้ได้เลย หรือยังไง?”

ธิชายังคงไม่ซื้อไม่ถือ กระทั่งดวงตาไม่มีการขยับเขยื้อนแต่ อย่างใด ไม่มีการส่งเสียงรังเกียจ หรือมองเขาอย่างรังเกียจออก มา

ธาวินร้อนใจและหงุดหงิดมาก แต่ว่าเขารู้ว่าการแน่นิ่งแบบนี้ ต่อไป ถ้าเขาเกิดไปยั่วเธอขึ้นมาอีกครั้ง เรื่องมันคงถึงขั้นตายกัน ไปข้างหนึ่งเลย

แม้ว่าครั้งนี้จริงๆ แล้วเธอเป็นคนยั่วให้เขาโมโหก่อนก็ตาม

เขาสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ในใจคิดว่าครั้งนี้เก็บไว้ ก่อน รอให้เขาเก็บแรงให้มากพอก่อนค่อยจัดการเธอให้เข็ด หลาบอีกครั้ง

ธาวินอุ้มเธอพาดไหล่เพื่อพาขึ้นชั้นบน และอุ้มเธอเข้าไปใน อ่างล้างหน้าในห้องน้ำ จากนั้นก็เอาร่างเบาะบางของเธอวางอยู่ บนซิงค์ล้างหน้า

จากนั้นก็จัดการบิดผ้าขนหนูที่ชุบน้ำอุ่นแล้วนำมาเช็ดใบหน้า ของเธอ

เขาคิดว่าเธอรังเกียจกับความสกปรกจนรู้สึกว่าน่าอายจนไม่กล้าปริปากพูดออกมา

รังเกียจสิ่งสกปรกก็จัดการเช็ดให้สะอาดก็หมดเรื่องแล้ว

ทว่าเมื่อเขาเช็ด ในรอบที่สอง เปลือกตาของธิชาก็เริ่มขยับ แล้ว และกะพริบตาอย่างเชื่องช้า จากนั้นก็มีน้ำตาเม็ดใหญ่ไหล หยดออกมา

ธาวินตกใจกับท่าทางเธอที่การได้รับผลกระทบจากการถูก เหยียดหยามจนทรุดหนักหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแบบนี้แล้ว…

เขาลูบใบหน้าเล็กๆ ที่เช็ดสะอาดเรียบร้อยแล้วอย่างเสีย

อาการ

“ธิชา มันได้แล้วมั้ง ผมยังโกรธคุณอยู่นะ…”

แววตาว่างเปล่าอยู่ตลอดเวลาของธิชา ในที่สุดก็จ้องมองเขา ดวงตาแดงก่ำจ้องมองเขาอยู่ชั่วพริบตา จู่ ๆ ก็แย่งผ้าขนหนู เปียกชุ่มที่อยู่ในมือของเขา จากนั้นก็โยนผ้าใส่ใบหน้าอันหล่อ เหล่าอย่างกับหมาตัวหนึ่งอย่างรุนแรง

“เพียะ” เสียงดังฟังชัด

ผ้าขนหนูที่เปียกราวกับกลายเป็นอาวุธอันทรงพลังไปแล้ว จน ใบหน้าหล่อเหลานวลผ่องของธาวินแดงเป็นปืนจนเป็นรอยลึก

ธิชากระโดดลงจากซิงค์น้ำ พลางใช้มือทั้งสองข้าง เสื้อผ้า ตรงด้านหน้าของธาวินเอาไว้แน่น กำแน่นราวกับกำลังเร่งกินนม เช่นนั้น พลางดึงเขาเพื่อให้ออกไปข้างนอก”คุณไสหัวไปซะ ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าคุณอีก ไอ้คนทุเรศ

ธาวินถูกเธอผลักออกไปหน้ากระจกล้างมือ จากนั้นก็ผลักไป ทางประตูห้องนอน

ธิชาใช้มือและเท้าทั้งผลักทั้งเตะอยู่ตลอด ในที่สุดก็สามารถ ไล่เขาออกไปด้านนอกได้

เธอใช้เท้าเตะประตูเพื่อปิดประตูอย่างแรง พลางใช้มือจัดการ ล็อกประตูทันที

“คุณมันสกปรกที่สุดแล้วรู้ตัวไหม! คุณเป็นผู้ชายสารเลวที่

สกปรกที่สุดและหน้าไม่อายที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา

“ครั้งหน้าถ้าคุณกล้าหน้าด้านทำเรื่องอัปรีย์กับฉันแบบนี้อีก ฉันจะกัดไอ้แท่งสกปรกนั้นให้ขาดคาปากเลย ขยะแขยงจะตาย คุณไปตายซะไป!”

ธิชาก็เหมือนกับแมวเหมียวขนตั้งเพื่อขู่ตัวหนึ่ง ระเบิดออกมา

อย่างกับสายฟ้าฟาดพร้อมกับเสียงร้องไห้และสบกด่าไปด้วย

รอจนเธอด่าเสร็จแล้ว เข่าอ่อนล้าทันที พลางเดินไปไม่ถึงสอง ก้าวก็ทรุดนั่งกองกับพื้นทันที

เธอนั่งกอดขาพร้อมคร่ำครวญร้องไห้อย่างไม่มีเสียง

ก็เหมือนว่าความน้อยเนื้อต่ำใจมันเก็บสะสมเข้ามาเรื่อย ๆ เก็บจนหัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอไม่สามารถจะทนเก็บได้อีกต่อไป ในวินาทีนั้น จนในที่สุดมันก็ระเบิดออกมา
อารมณ์ในตอนแรกของธิชาคือความหดหู ไม่อยากส่งเสียง ร้องไห้ให้ดังออกมา และไม่ยินยอมให้ใครได้ยินเสียงร้องไห้ที่ เศร้าเสียใจขนาดนี้

รอจนผ่านไปสักระยะ เธอก็คาดเดาว่าธาวินคงเดินไปตั้งนาน แล้ว ถึงได้ยอมปลดปล่อยอาการระแวดระวังออกมา เสียงร้อง จากอาการหดหู่และอึดอัดค่อย ๆ ผ่อนลงเรื่อย ๆ

เธอร้องไห้ท่ามกลางความมืดอยู่สักพัก ร้องจนเหนื่อยและ ระบายมันออกมาพอแล้ว

เธอถึงกลับมาเป็นปกติตามเดิม จากนั้นก็ลุกขึ้นเข้าไปอาบน้ำ ในห้องน้ำ

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วเธอก็แปรงฟันหน้ากระจก แปรงจน เหงือกเริ่มมีเลือดไหลออกมาแต่ก็ยังไม่สามารถกำจัดกลิ่นคละ คลุ้งนั้นออกไปได้

เธอขว้างแปรงสีฟันทิ้งไป ตอนที่เธอทั้งร้องไห้ไปด้วยทั้งโก่ง คออาเจียนไม่หยุด จู่ ๆ ก็มีมือใหญ่คู่หนึ่งกำลังลูบหลังเธออย่าง แผ่วเบา

ธิชาตกใจทันที พลันหลังตรงทันที เธอเห็นดวงตาอันคุ้นเคย ของธาวินอยู่ในกระจก

เธอหน้าถอดสีเล็กน้อย ทว่าไม่นานนักก็ตีหน้าทำเป็นไร้เดียง สาทันที พลันหยิบแก้วน้ำแปรงฟันของตนเองขึ้นมาบ้วนปากต่อ

รอจนเธอวางแก้วน้ำแปรงฟันเสร็จแล้ว ในวินาทีนั้น ข้อมือของเธอจู่ ๆ ก็ถูกเขาคว้าหมับทันที

ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากกับเธอทันที