บทที่ 46 คิดบัญชีกับเด็กโง่อย่างคุณไง

ดนัยกฤตไม่พูดยังจะดีซะกว่า พอพูดออกมาแล้วมันเท่ากับ

เป็นการจุดระเบิดจุดสำคัญของชาเข้าให้ เธอเบื่อที่สุดกับคำพูดของดนัยกฤตที่ใช้ความเป็นผู้ใหญ่พูด

กับเธอ

ฝั่งหนึ่งก็กิเลสตัณหากลับ อีกฝั่งก็คิดเองเออเองว่าเป็นผู้ใหญ่ ทางฝั่งเธอ ไหนจะมีเรื่องที่ได้เปรียบขนาดนี้ล่ะ

ธิชาส่งเสียงฟืดฟาดในจมูก พลางเชิดปลายคางและพูดดูถูก กลับ “ขอโทษอะไรกัน แล้วฉันพูดผิดตรงไหน? ดนัยกฤตถ้า ไม่ใช่ว่าคุณเผลอหลุดปากพูดออกไป ก็คงไม่สร้างความ บาดหมางระหว่างเราสองคนแม่ลูก คุณมันก็ไอ้คนจอมวางแผน ชั่วๆ คนหนึ่ง!”

อารมณ์ของธิชาไปถึงจุดจุดหนึ่งแล้ว ถ้ายังไม่เดินออกไปเธอก็ ยับยั้งชั่งใจไว้ไม่ได้แล้ว ดังนั้นเมื่อเธอพูดประโยคสุดท้ายจบแล้ว ก็วิ่งเหยาะๆ ขึ้นลิฟต์ไป

เธอใกล้มาถึงชั้นหนึ่งแล้ว ดนัยกฤตก็วิ่งลงบันไดตามมาติดๆ พร้อมทั้งคว้าข้อมือเอาไว้ และเอาร่างกายที่รูปร่างใหญ่โตขวาง ทางเธอเอาไว้

ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาตีหน้าเครียด น้ำเสียงก็ดูเย็นยะเยือกตั้งป่าลึก “คุณค่าใครว่าเป็นจอมวางแผนชั่วๆ

ธิชากลอกตามองบน “ทำไม คุณดนัยกฤตยังรู้สึกโดนฉันต่า แล้วยังไม่จุใจเหรอ? คำว่าจอมวางแผนชั่วๆ ก็คือเอาไว้ใช้ พรรณนาสัตว์ร้ายในคราบมนุษย์อย่างคุณไม่ใช่เหรอ ทั้งระยะ ความสนิทสนมแบบลับๆ กับแม่ของฉัน พออีกด้านหนึ่งก็มายั่ว ฉันอีก แต่คุณกล้าพูดเรื่องของฉันกับธาวิน ให้เธอฟัง! ดนัยกฤต คุณรู้ตัวหรือเปล่าว่าคุณมันเลวทรามที่สุดแล้ว!”

ธิชา โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เรื่องของเธอกับธาวินเดิมก็ถูก กดดันจนหนักหน่วงอยู่ในใจอยู่แล้ว ช่วงก่อนนี้ก็ก่อเรื่องขึ้นจน ดังไปกระฉ่อนทั่วทั้งเมืองจนเรื่องยังไม่สงบลงเลย พอตอนนี้ณิชา นาฏรู้เรื่องนี้แล้ว ยังพูดคำพูดแรง ๆ ใส่เธออีก

เธอคิดไม่ออกจริง ๆ นอกจากดนัยกฤตแล้วจะมีใครหน้าไหน ไปฟ้องณิชานาฏ เวลานั้นก็เอาความรับผิดชอบทั้งหมด โยนไปที่ ตัวของเขาทันที

ทว่าดนัยกฤตกลับแสยะยิ้มมุมปาก ในรอยยิ้มสื่อความหมาย เย็นชาออกมาเล็กน้อย

เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง พร้อมทั้งบีบข้อมือของธิชา ท่าทาง เหมือนกับนกอินทรีแก่ที่กับจับเจ้าลูกไก่ตัวน้อยจากนั้นก็ฉุดเธอ ให้ขึ้นไปที่รถยนต์ของตนเอง

ธิชากระโจนไปทางประตูเพื่อต้องการจะหนีออก ทว่าถูกฝ่ามือ ใหญ่ของเขาคว้าเอวเอาไว้ พลางดึงตัวกลับมาอย่างง่ายดาย

ศูนย์ถ่วงของเธอไม่คงที่ท้ายทอยชนเข้ากับแผงอกของเขาชนจนศีรษะเริ่มมึนงง

“ดนัยกฤตตกลงคุณจะเอายังไงกันแน่ คุณยังคิดว่าชีวิตฉันยัง

ยังไม่พอหรือยังไง คุณรู้หรือเปล่าที่คุณจับฉันยัดมาในรถ ถ้าคน ของธาวินเห็นเข้า ฉันก็ต้องซวยอีกแล้ว… เธอเอื้อมมือไปลูบคลำท้ายทอยที่ไปหัวชนจนเจ็บ ด้วยสีหน้า

โกรธเคือง

ชายหนุ่มทำหน้าเครียด และไม่มีร่องรอยเหมือนกว่ากำลังหา เรื่องแกล้งเธออยู่ นี่คุณได้ยินกับหมาหรือเปล่าว่าผมเป็นคนพูด เรื่องนี้กับณิชานาฎ?”

เธอแทบไม่คิดเลยสักนิด “นอกจากคุณแล้วจะมีใครพูดล่ะ ชานาฏอยู่แต่ที่โรงพยาบาลไม่สามารถไปเจอกับใครคนไหน ได้!”

เขาเม้มริมฝีปากเอาไว้ พร้อมทั้งหรี่ตาลง พลางยื่นมือออกไป บีบปลายคางของเธอ “นี่คุณโง่หรือเปล่าเนี่ย? คุณฉีดยาคุม แล้ วณิชานาฎเห็นทุกอย่างกับตาเองทั้งหมด บวกกับความสัมพันธ์ เรื่องพรรค์นั้นของคุณกับธาวิน นี่คิดว่าแม่ของคุณตาบอดหรือไง กัน? เรื่องพรรค์นี้มันผ่านมาตั้งหลายปีแล้วจะไม่ระแคะระคายหู บ้างเลยเหรอ?”

ธิชาสีหน้าแข็งทื่อ การที่เขาวิเคราะห์ออกมาแบบนี้ก็ถือว่าไม่ ผิดเลย

บางทีณิชานาฏก็เคยได้ยินข่าวลือมาบ้าง คงสงสัยตั้งแต่แรก อยู่แล้ว ก็แค่กลัวว่าจะทำให้เสียความรู้สึกต่อกันเลยไม่ได้พูดออกมา วันนี้มาเห็นใบเสร็จที่เธอเอาไปจ่ายค่าฉีดยาคุมกับตา แล้ว ถึงอดพูดออกมาไม่ได้…

เธอหดหูใจอยู่บ้าง เลยรู้ตัวว่าตนเองพูดแรงไปบ้าง พลางห ไหล่ลง จนน้ำเสียงเริ่มอ่อนข้อลงไปเยอะ

“คุณ ไม่ได้เป็นคนพูดออกมาจริงๆ ใช่ไหม…..

เขาพูดเยาะเย้ยกลับอย่างเย็นชาใส่ “เรื่องที่สมคบกันระหว่าง คุณกับธาวิน ที่ตาไม่บอดต่างก็เดากันได้ ธิชาเอ๋ยธิชา คุณเห็นว่า ผมเป็นตัวอะไร? มาด่าผมเนี่ย? ผมช่วยชีวิตคุณมาหลายครั้ง หลายคราแล้ว คุณติดหนี้บุญคุณผมไว้ตั้งหลายครั้ง แต่ไม่รู้สึก ซาบซึ้งใจสักนิด แถมยังกล้าอ้าปากด่าผมเป็นฉอด ๆ หรือคุณ คิดว่าผมอดใจไม่ไหวที่จะแตะต้องคุณนั้นสิ คือ?”

ธิชาตื่นตระหนกกับสายตาที่เป็นศัตรูที่เขาแสดงออกมา จน เธอหดไหล่ลงไปเยอะ

เธอรู้สึกสับสนอยู่ในใจ เหมือนตนเองรู้ตัวว่าแสดงกิริยาต่อ เขา….ไม่ค่อยดีจริง ๆ

ดนัยกฤตจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ ขนาดธาวินเองยังกลัวเขาอยู่บ้าง

ถ้าไปยั่วยุให้เขาโกรธขึ้นมาจริงๆ การที่เขาจะขับรถชนเธอให้ ตายมันยังง่ายกว่าชนกระต่ายตัวหนึ่ง ให้ตายเสียอีก

ธิชาก็ทำตัวให้ถูกต้องกับสถานการณ์ พลางยิ้มหวานอย่าง เขินอายและหัวเราะออกมา จนตัวสั่น “เอ่อคือ อะไรนะ ฉัน ฉัน โดนณิชานาฏของฉันพูดมาไม่กี่ประโยค เลยทำให้อารมณ์ไม่ดีก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเลี่ยงได้ คุณดนัยกฤตเป็นบุคคลที่สูง ศักดิ์ คงไม่คิดบัญชีกับผู้น้อยแบบฉันอย่างนี้ใช่ไหม…

ดนัยกฤตของท่าทีของเธอที่แสร้งทำเป็นเชื่อฟังจากการสำนึก

ผิดแล้ว สีหน้าที่คร่ำเครียดอยู่ถึงกับหัวเราะแห้ง ๆ ออกมา มือทั้งสองของเขาบีบไหล่ที่กำลังสั่นเล็กน้อยของเธอเอาไว้ แต่ ลงแรงค่อนข้างหนักพอตัว

“บังเอิญเสียจริง วันนี้ฉันก็อารมณ์ไม่ดี อยากจะคิดบัญชีกับ เด็กน้อยผู้โง่เขลาอย่างคุณสักที…

ธิชาถึงกับตัวอ่อนปวกเปียกลงทันที “งั้นฉันขอโทษคุณก็จบ แล้วใช่ไหม ฉันเข้าใจคุณผิด พลั้งปากไปหน่อย ฉันผิดไปแล้ว…

ดนัยกฤตหรี่ตามอง พร้อมทั้งเริ่มคิดบัญชีอย่างจริงจัง “ผม ช่วยคุณกับญาณินไว้หนึ่งครั้ง ตอนที่คุณโดนจับตัวไปผมก็ช่วย คุณ ถือว่าเป็นครั้งที่สอง เงินค่าคุ้มครองถือว่าเป็นครั้งที่สาม บวกกับครั้งที่แล้วที่ผมปล่อยคุณกลับไป ตอนที่คุณแก้ผ้า ล่อนจ้อนแล้วมานอนอยู่ใต้ร่างกายของผม ผมก็ไม่ได้เอา คุณ ถือว่าเป็นความเมตตาอันใหญ่หลวงไหม? คุณพูดเอาเอง เลยว่าคุณติดหนี้บุญคุณผมมาแล้วกี่ครั้ง

ไหล่ที่ผอมแห้งของธิชาถูกเขากดเอาไว้

เธอเองก็ไม่กล้าขยับตัวมั่ว ๆ เกรงว่าเขาจะใช้แรงบีบหัวไหล่ ของเธอให้แหลกคามือ

เธอเม้มริมฝีปากเอาไว้ สีหน้าน้อยใจ “แล้วจะเหมารวมกันแบบนี้ได้เหรอ ตอนที่คุณอยากจะบันคับให้มีอะไรกันกับฉัน แล้วกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นั้นแค่คิดว่ามีความเป็นมนุษย์อยู่ไง…

เธอจ้องนัยน์ตาลึกซึ้งอันคมกริบของดนัยกฤต ทําได้แค่พูด ออกไปอย่างประนีประนอม “แต่ว่าคุณก็ช่วยฉันมาสามครั้งจริง ๆ ฉันติดหนี้บุญคุณสามครั้ง

ในที่สุด นัยกฤตก็ยอมผ่อนแรงที่มือแล้ว เพื่อปล่อยไหล่อัน

เบาะบางของเธอ

ทว่าไม่เกินชั่วอึดใจ ความอบอุ่นที่อยู่บนฝ่ามือของเขากวาง ตรงหน้าท้องของเธอ อีกทั้งยังมีแนวโน้มจะเขยิบขึ้นด้านบ้าน เรื่อย ๆ

ธิชาตัวแข็งทันที มือเล็ก ๆ ทั้งสองสองข้างรีบห้ามเขาเอาไว้ พร้อมทั้งส่งเสียงห้ามปรามออกมา “อย่า อย่าทำแบบนี้ มีอะไรก็ คุยกันดี ๆ ….”

มือของดนัยกฤตไม่ได้เขยิบขึ้น ได้แค่จับตรงเอวนุ่มๆ ของเธอ พร้อมทั้งเคล้นคลึงเบาบ้างหนักมือบ้าง

ธิชาเองก็ไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไรไป เหมือนว่าเริ่มมีอาการตัว ร้อน ร่างกายยิ่งอ่อนปวกเปียกไปทุกทีๆ ยิ่งร้อนผ่าวขึ้นเรื่อย ๆ ฝ่ามือของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นความอ่อนไหวอย่างเต็มเปี่ยม….

ดนัยกฤตเอนตัวเข้าหาเล็กน้อย พลางขบเม้มติ่งหูอันอ่อนนุ่ม ของเธอ พลางใช้น้ำเสียงแปร่งหูแสดงความโหดร้ายออกมาจน เห็นได้ชัด
“รู้จักกับคุณมาตั้งหลายครั้งแล้ว ผมก็ถือว่ามองคุณออกแล้ว คุณ ช่างโง่จริงๆ เลย ปล่อยให้อยู่สุขสบายไม่ชอบ แต่กลับไป เป็นเมียน้อย ให้อับอายขายหน้าอยู่ข้างกายธาวินอย่างสุขสมใจ ไม่เป็นไร ผมเองก็รู้สึกไม่สนุกในการที่ต้องไปบีบบังคับคุณ

“แต่ว่า” น้ำเสียงของเขาแสดงการหัวเราะออกมาอย่างชัดเจน คุณต้องใช้หนี้บัญชีที่คุณติดหนี้ผมเอาไว้ให้หมด”

ธิชารับรู้ความหมายของเขาที่สื่อสารออกมาอย่างชัดเจน แล้ว….

จนใบหน้าเธอแดงก่ำ และถามกลับอย่างอ่อนแรง “คุณจะคิด บัญชียังไง?”

เขายิ้มมากกว่าเดิม ให้คุณสองทางเลือก ทางเลือกที่ คือ ครั้งเดียวแล้วล้างบัญชีไปเลย คือคุณมานอนกับผมหนึ่งคืน ส่วน เรื่องนอนยังไงนั้น รายละเอียดท่วงท่าต่างๆ คำพูดผมถือว่า ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด”

ใบหน้าของธิชาเริ่มแดงระเรื่อขึ้นมา นัยน์ตาทอประกาย เธอ เม้มริมฝีปากเอาไว้ จากนั้นก็พูดอย่างคับแค้นใจ “เรื่องนี้ไม่ ได้ งั้นทางเลือกที่สองคืออะไร?”

“ทางเลือกที่สอง คุณถึงขั้นติดหนี้บุญคุณผมมา3ครั้ง งั้นก็ต้อง ช่วยผมทำธุระอยู่สามครั้งกลับคืน ไม่สามารถต่อรองได้

ธิชาคิดไม่ออกว่าตนเองนั้นสามารถช่วยดนัยกฤตทําเรื่อง อะไรได้ พลันรู้สึกแปลกใจขึ้นมาทันที
เธอกะพริบตาไปมา พลางใช้ฟันกัดริมฝีปากล่าง “ทั้งสาม เรื่องที่คุณพูดไม่เกี่ยวข้องกับการใช้ร่างกายในการแลกเปลี่ยน สรุปง่ายๆ คือ คุณไม่สามารถแตะต้องฉันได้ และไม่สามารถ วางแผนอะไรกับฉันอีก เรื่องอื่นๆ นอกจากการทําผิดกฎหมาย หรือทำร้ายคน ฉันยอมตกลงกับคุณ….