บทที่ 45 ที่แกฉีดยาคุม ก็เป็นเพราะว่าธาวิน

คำพูดของเธอทำให้สีหน้าของณิชานาฏแสดงอาการ

ประดักประเด็ดออกมา

ณิชานาฎตะลึงอยู่สักพัก พลางลองอธิบายทันควัน “ไม่นะ ดนัยปฏิบัติกับแก ไม่เหมือนกับ…”

ชาไม่อยากจะเข้าใกล้แม่ของตัวเองจริงๆ เลยเพราะว่า ต้องการให้ตนเองไปร่วมหอลงโรงกับชายผู้หนุ่มผู้มีอายุ

อีกอย่างแถมเป็นไอ้จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่มีแผนการและคอย คิดหาอุบายอยู่ตลอด

ธิชายอมรับกับตัวเองในเรื่องอุบายและความสามารถ เธอ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของดนัยกฤตสักนิด

อีกอย่างทุกอย่างที่ได้เข้าใกล้กับเขา มักจะทำให้ธาวิน โกรธ

เคือง เธอไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว

ธิชาเข้าใจแล้วว่าทำไมณิชานาฏถึงได้ให้เธอมาตอนนี้ แต่ ไม่มีธุระด่วนอะไร แต่เป็นการนัดให้มาเจอกับดนัยกฤตตรงๆ เลย

เธอไม่อยากจะอยู่ต่อ มัวแต่เป็นห่วงอาการของณิชานาฎ จาก นั้นก็ไปหาหมอเจ้าของไข้ของเธอเพื่อพูดคุยกันเล็กน้อย และ เป็นการหาข้ออ้างขอตัวกลับก่อนด้วย
เธอไม่ได้รับออกไปจากโรงพยาบาลในเวลานั้นเลย แต่ฉวย โอกาสในครั้งนี้ไปฉีดยาคุมด้วยเลย

ปกติแล้วเธอยุ่งมาก อีกทั้งธาวินมักจะรู้การเคลื่อนไหวของเธอ

อยู่ตลอด วันนี้ไหน ๆ เธอก็มาถึงโรงพยาบาลแล้ว ถ้ากลับไปแล้วธาน ถามขึ้นมา เธอก็สามารถอธิบายได้ว่าณิชานาฎต้องการอยาก

เจอเธอ

ธิชากรอกแบบฟอร์ม จากนั้นก็จ่ายเงิน และต้องเข้าแถวอยู่สัก ครูถึงจะถึงคิวของเธอ

หลังจากที่รอให้ฉีดยาเสร็จและเดินออกมา แต่ก็เห็นณิชานาฏ ที่ยังคงสวยสะดุดตายืนรอเธออยู่ไม่ไกลนัก

ธิชาสับสนทันที อยากจะเอาใบเสร็จที่อยู่ในมือยัดซ่อนอยู่ใน

กระเป๋า ทว่ากลับถูกณิชานาฏที่เดินอย่างรวดเร็วพลางยื่นมือ

ออกมาไปคว้าเอาไว้ โดยซ่อนมันไม่ทันแล้ว

ณิชานาฏขมวดคิ้วทันที พลางก้มหน้าอ่านใบเสร็จตั้งแต่ต้นจน จบหนึ่งรอบ จนสีหน้าถอดสีหม่นหมองลงถนัดตา

“ธิชาแกมีแฟนแล้วเหรอ? ทำไมแม่ไม่รู้…

สีหน้าของณิชานาฏทำให้หัวใจของธิชาเริ่มไม่ค่อยมีความ รู้สึกขึ้นมาทันที ความจริงแล้วก่อนหน้าที่ตระกูลธนาภูวนัตถ์มี การเปลี่ยนแปลงไปนั้น ณิชานาฏก็มัวแต่ยุ่งกับเรื่องของตัวเธอ เอง ไม่ค่อยสนใจเธอสักเท่าไหร่
ระหว่างเธอกับซามันไม่ใช่ความสนิทสนมเหมือนกับคู่แม่ลูก ทั่วไป ดังนั้นการเผชิญหน้ากับคำถามนี้นั้น เธอรู้สึกอับอายมา จากก้นบึ้งหัวใจ

ณิชานาฏไม่ได้รอให้เธออธิบายสักคำ แถมยังฉุกคิดอะไรขึ้น มาได้เช่นนั้น จนสีหน้าถอดสี พลางกรีดร้องอย่างตกตะลึง “คือ ธาวิน! ธิชา ที่แกฉีดยาคุม ก็เป็นเพราะว่าธาวิน ใช่ไหม? แกกับ ธาวินถึงขั้น แกเขามีศักดิ์เป็นพี่ชายในนามของแกนะ

ธิชาคอยปิดบังเรื่องนี้กับมารดามาโดยตลอดแต่กลับถูกเธอ เปิดเผยออกมาต่อหน้าสาธารณชนอย่างไม่สะทกสะท้าน จนรู้สึก ตัวเองไม่เป็นตัวของตนเองขึ้นมาทันที

งานฉลองวันหมั้นเกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนั้น ตอนนั้นเธอเป็น ห่วงว่าเรื่องนี้คือกันจนเข้าหูณิชานาฏ

โชคดีที่ว่าธาวินคอยกันณิชานาฏอยู่ตลอดเวลา หมอที่เป็นคน รักษาณิชานาฏก็เป็นคนของธาวิน บวกกับณิชานาฏถูกจำกัดอยู่ ในเขตโรงพยาบาลเป็นเวลายาวนาน ดังนั้นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นมา สักพักนั้นณิชานาฎ เลยไม่ได้ยินคำซุบซิบนินทาแต่อย่างใด

ธิชาเอาความผิดนี้หมายหัวไปที่ดนัยกฤตโดยตรง เพราะว่าน อกจากเขาแล้ว ก็ไม่มีคนที่จะพูดเรื่องพวกนี้กับณิชานาฏ อีก อย่างไม่มีความจำเป็นด้วยที่ต้องพูดเรื่องนี้ออกมาจนทำให้ เกิดข้อวิวาทระหว่างแม่กับลูก

ดนัยกฤตมีจุดประสงค์อื่นอยู่ เธอไม่ยอมอ่อนข้อให้เขา แถม ยังหลบเลี่ยงมาหลายครั้งแล้ว เขาก็เลยเอาความลับของตัวเธอมาบอกกับมารดาของเธอโดยตรงเลย เพื่อให้ณิชานาฏคอย กดดันเธอหนักกว่าเก่า

ธิชาที่รู้สึกอับอายตั้งแต่แรก เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สีหน้ายิ่งดูย่ำแย่

หนักมาก วินาทีนั้นณิชานาฏก็ปะติดปะต่อเรื่องราวได้มากมาย แถมยัง คิดเรื่องตอนที่ธิชาเพิ่งเดินออกไปนั้น เพราะว่ามีพยาบาลสองคน

กำลังพูดคุยเรื่องที่ธิชาขับรถคันใหม่มา

“ธิชา ธาวินจะแต่งงานอยู่แล้ว แกกับเขาทำแบบนั้นมันเกิด เรื่องอะไรขึ้น! รถยนต์คันนั้นเป็นธาวินคนซื้อให้แกใช่ไหม แล้ว เขาพูดกับแกว่ายังไง ต้องการให้แกไปเป็นเมียน้อยให้เขาเหรอ? แกเพิ่งจะอายุ 19 เอง ถ้าเรื่องพรรค์นี้ถือออกไปแล้วต่อไปแกจะ เป็นคนทั่วไปได้อย่างไร ธิชาแกบอกความจริงกับแม่มาตรงๆ เลย เรื่องแกกับเขาตกลงว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่าตั้งแต่ แกยังเด็กอยู่เขาก็เริ่มกับแก…..

ธิชาสมองดังอื้ออึง

เรื่องที่ไม่ยอมให้ณิชานาฏรู้ที่สุด ตอนนี้กลับปิดไม่มิดแล้ว ความอับอาย ความเศร้าโศก ความสับสน ความโกรธเคือง อันแน่น…

ความรู้สึกต่างๆ นานาราวกับมันเริ่มสุ่มเป็นกองไฟในอก ส่วนณิชานาฏนั้นทั้งโมโหทั้งเกลียด ธิชารู้เรื่องมาฉีดยาคุมที่โรงพยาบาล ฤทธิ์ยาคุมมีระยะเวลาในการคุมกำเนิดอันยาวนาน อย่างน้อยสามเดือน ก็สามารถพูด ได้ เรื่องระหว่างธาวินกับเธอไม่ใช่เป็นเรื่องฉุกเฉินที่เกิดขึ้น แต่มี ระยะเวลาที่ยาวนานแล้ว

ณิชานาฏหน้าต่าคร่ำเครียด น้ำเสียงเปลี่ยนไปจนแข็งกร้าว อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน “ธิชา แกไม่สามารถทำเรื่องบัดสีแบบนี้ กับธาวินต่อไปได้ ฉันไม่สนใจว่าแกจะถูกบีบบังคับหรือว่าแกจะ ยอมเอง แกตัดขาดจากเขาซะ ตัดขาดกันตอนนี้ไปเลย!”

สีหน้าของซีดเผือด และตอกกลับอย่างเยาะเย้ย “แม่คิดจริงๆ หรือว่าหนูอยากจะตัดได้ก็ตัดเหรอ แม่ ตอนที่แม่ไม่สนใจทุกสิ่ง ทุกอย่างแล้วแต่งเข้ามาอยู่ในตระกูลธนาภูวนัตถ์ หนูกับธาวิน เกี่ยวพันกันแล้ว ตัดไม่ขาดกันแล้ว”

ณิชานาฏโมโหจนหายใจติดขัด ในอดีตเธอเคยเป็นบุคคลที่ ทรงอิทธิพลของเมือง แต่ต่อมาป่วยเป็นมะเร็ง จนถูกธาวิน ควบคุมตัวเอาไว้ได้แต่อดกลั้นกับอารมณ์เอาไว้

เธอจ้องตาลูกสาวของตนเองตาเขม็ง พร้อมทั้งพูดอย่างจริงจัง ทุกคำ “ถ้าแกอยากเหมือนกับฉันที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน งั้นแกก็ทําบัดสีบัดเถลิงกับธาวินต่อไปเถอะ! ธิชาฉันจะบอกแก ให้นะ ธาวินไม่มีทางชอบแกหรอก ถ้าเขาจริงใจกับแกแค่ครึ่ง หนึ่ง เขาก็คงไม่เล่นสนุกกับแกไปด้วย และไปขอคุณหนูพันล้าน ของตระกูลมงคลวัชรกุลแต่งงาน ธาวินเกลียดฉัน และยิ่งเกลียด พ่อของเขามาก ในสายตาของเขา แกก็แค่ของเล่นที่เอาไว้แก้ แค้นให้สมใจอยากเท่านั้นแหละ!
สิ่งที่เธอพูดออกมาความจริงแล้วไม่มีอะไรผิดเพี้ยนไปเลย ก็ แค่พูดให้เขาดูทรมานดูบ้าง

ณิชานาฏตั้งแต่คลอดเธอออกมา ก็ไม่ให้เธอได้รู้เลยว่าพ่อ ของตนเองเป็นใครกันแน่

ในความทรงจําแรกๆ ของเธอ ณิชานาฏวันนี้เป็นเมียน้อยของ ผู้ประการอสังหาริมทรัพย์คนไหนสักคน พอวันพรุ่งนี้ก็ไปเป็นเมีย น้อยของบริษัทยักษ์ใหญ่ทางการเงินของใครสักคน เธอไปยุ่งกับ ผู้ชายคนไหน และพาตัวธิชาไปอยู่บ้านผู้ชายคนไหน ก็ไม่เคย ถามเธอสักคํา

ต่อจากนั้นมา เธอก็แต่งงานกับชรัณ อีกทั้งยังควบคุม

ทรัพย์สินพร้อมกับอำนาจมากมายอยู่ในมือ เธอออกไปเที่ยว เตร็ดเตร่อยู่โลกภายนอก กระทั่งหักหลังขรณเพราะว่าไปนอนกับ ผู้ชายยังหนุ่มยังแน่น เรื่องที่ทำมาทั้งหมด ไม่เควคิดด้วยซ้ำว่าตนเองยังมีลูกสาวที่

ยังเด็กอยู่

หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น เลยไม่เคยช่วยเธอวางแผนเรื่องใด เลย

ธาวินแสดงอารมณ์ออกทางสีหน้ากับความรู้สึกที่เปลี่ยนไป จากพี่ชายที่หลงรักเธอจนตอนที่กลายสภาพเป็นคนโหดร้าย ทารุณในตอนนั้น ไม่มีคนช่วยเธอ แม่ของเธอไม่ดูดำดูดีเธอเลย สักนิด

ธิชาเคารพณิชานาฏและคอยอดทนอดกลั้นมาโดยตลอด
แต่ว่าวันนี้ เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะถากถางออกมาแล้ว

“แม่ ธาวินเกลียดฉัน หยามเกียรติฉัน เล่นสนุกกับร่างกาย ของฉัน ความรับผิดชอบตั้งแต่รากฝังลึก… หรือว่าไม่ใช่เป็น เพราะแม่เหรอ? ตั้งแต่เด็กจนโตแม่ไม่เคยสนใจฉันจะเป็นหรือ ตายยังไงเลย เป็นแม่คนหนึ่งแท้ๆ แม่ที่อยู่ในใจฉันความจริง แล้วยังไม่เทียบเท่าธาวินเลย

“ธาวินทอัปรีย์กับฉันมาก แต่อย่างน้อยเขาก็อยู่เป็นเพื่อนฉัน มาเป็นสิบปี แม้แต่ครั้งแรกที่ฉันมีประจำเดือนก็เป็นเขาที่ช่วยซื้อ ให้ฉันแถมยังสอนฉันอีกว่า ใช้ยังไง ตอนนั้นแม่ไปอยู่ที่ไหนล่ะ หะ แม่?”

ณิชานาฏ ยืนตะลึงอยู่ที่เดิม พลางตกใจจนฝีเท้าก้าวถอยไป ด้านหลัง

ไม่รู้ว่าดนัยกฤตสาวเท้าก้าวเข้ามาจากทางไหน พลางประคอง

ร่างกายที่โซซัดโซเซของณิชานาฎเอาไว้

ณิชานาฏโมโหจนปากสั่น พลางชี้นิ้วไปทาง แถมพูดด้วยน้ำ เสียงแหลมแสบแก้วหู “ทำไมแกถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนแบบนี้ แกทำเรื่องอัปรีย์จัญไร ฉันเกลี้ยกล่อมให้แกหยุด แต่กลับมาโทษ แม่ของตัวเองเหรอ?!

เหมือนว่าณิชานาฏโกรธจนทำให้ร่างกายยิ่งทรุดหนักกว่าเดิม

ดนัยกฤตทำหน้าเครียดใส่ พร้อมอ้าปากพูดโดยไม่ให้พูด แทรก “ธิชาขอโทษแม่คุณซะ”