บทที่ 43 แต่ว่านี่เป็นสิ่งที่คุณหาเรื่องใส่ตัวเองนะ

ในมือของซากุญแจเอาไว้แน่น และยืนตะลึงอยู่นาน

เธอเริ่มคิดไม่ออกว่าทำไมธาวินถึงได้ซื้อรถที่ราคาแพงหูฉี ขนาดนี้ให้กับเธอ เธอก็แค่ต้องการรถยนต์เป็นอุปกรณ์ในการ เดินทางเท่านั้น และไม่กล้าเสนอข้อเรียกร้องพิเศษอะไรกับเขา

หรือว่าช่วงนี้เขาอารมณ์ดี เลยซื้อให้สักคันเท่านั้นเอง หรือว่า….นี่คือสิ่งชดใช้แทนคำพูดของเขาเหรอ?

คำว่าชดใช้สองค่านี้มันผุดขึ้นมาในหัวสมองของเธอในเวลานี้ จนทําให้เธอใจเต้นโครมคราม

ถ้าไม่ใช่ว่าเธออ่อนไหวมากเกินไปแล้วละก็ ระยะนี้ธาวินช่างดี กับเธอขึ้นบ้างแล้ว

ที่สำคัญคือตอนนี้เวลาพูดคุยกับเธอก็ไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้นแล้ว ฟังดูแล้วก็เหมือนว่าไม่ได้ต่อต้านกับเธอมานานมากแล้ว….

ความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เหมือนว่าจะเกิดขึ้นหลังจากวันหมั้น

หมายแล้ว

เขาแสดงละครฉากใหญ่ขนาดนั้น จนทำให้ชื่อเสียงของเธอ ในไป แถมความสัมพันธ์กับญาณินยังขาดสะบั้นอีก

จิตใต้สำนึกของธาวินรู้ตัวแล้วเหรอว่าตนเองช่างโหดร้ายเกิน ไป เลยจําใจเมตตาเธอบ้างแล้ว?
ธิชารู้สึกเก้ๆ กังๆ ทำอะไรไม่ถูก

ในทางกลับกันธาวินก็ให้มาแล้ว งั้นเธอก็ไม่มีอะไรที่ต้อง เกรงใจอีกแล้ว พลางขึ้นรถแล้วลองขับออกไปกินลมชมวิวทันที

AVERE

ธิชาไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับรถยนต์คันนี้ และก็ไม่เลือกมาก แถม ยังขับได้คล่องมือเลยขับอยู่ทุกวัน

ทว่ารถยนต์ปอร์เซ่สีชมพูบลอนด์ที่สั่งจอง โดยเฉพาะมันช่าง ทิ่มแทงลูกนัยน์ตาของไพลินอย่างหนักหน่วง

รถสปอร์ตคนสีแดงของไพลินคันนั้นธาวินเป็นคนซื้อให้เธอ เป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้

เธอหลงรักมาก ทั้งปลื้มสุดๆ ตอนขับมาทุกวันก็ยิ่งภาคภูมิใจ มาก เหมือนว่าตอนที่ขับรถอยู่ก็เหมือนได้อวดความรักของธาวิน ที่มีต่อเธอเลย

ทว่าในเวลานี้ มีบางอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว

ความรู้สึกในการถูกเอาใจอย่างเสมอต้นเสมอปลายมาโดย ตลอดมันแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ ไปแล้ว

ความรู้สึกอันตรายที่อยู่ในใจของไพลินมันเข้าขั้นวิกฤตแล้ว กลัวว่าตอนที่ธาวินใกล้จะประกาศงานแต่งงานกับตระกูลมงคล วัชรกุล เธอกลับไม่เคยมีตัวตนอยู่แล้ว

ข่าวคราวก็ไม่รู้ว่าไปหลุดออกมาจากคนปากมากคนไหน
เหมือนว่าแค่คืนเดียวผู้คนต่างรู้เรื่องปอร์เช่ของชาเป็นของ ขวัญที่ธาวินสั่งทำให้เธอโดยเฉพาะ

ทว่าในสายตาทุกคนก็ไม่ได้ตาบอดจนมองไม่ออกว่า รถ สปอร์ตสั่งทำคันนี้ ราคามันเกินค่ามากกว่าเงินสองล้านที่เธอเอา มาได้จนเห็นได้ชัด

พอเรื่องนี้เกิดขึ้น ชื่อเสียงลือนามของธิชาที่อายุยังน้อยหน้าตา สวยแถมยังรักหลงเป็นคนโปรดมากก็ดังกระฉ่อนออกไป ไม่ เพียงแต่บรรดาลูกน้องของไพลินเท่านั้น ขนาดทุกแก๊งก็ต่าง ได้ยินข่าวนี้กันทั้งหมด

ความเก่งกาจเฉพาะตัวของไพลินเหมือนว่าโดนข่าวใหม่ของ

ขากลบข่าวไปหมดแล้ว ในสายตาของเธอนั้นยิ่งนานวันเข้าก็ทนสภาพไม่ได้กับการที่

ต้องปล่อยผ่านยัยคนหน้าเงินที่กำลังอ่อยให้พี่ชายต่างแม่ไปได้

หลังจากช่วงบ่ายของวันนี้ ไพลินก็มาส่งเอกสารให้กับธาวินที่

วิลล่า

ธาวินอยู่ที่ห้องหนังสือด้านบน ดังนั้นคนที่ไพลินเจอเป็นคน แรกก็คือญาณิน

ญาณินนั่งเหม่อลอยอยู่บนโซฟา สีหน้าดูแย่มาก

อาจจะเป็นเพราะว่าในห้องรับแขกไม่มีคน เธอเลยไม่ต้อง ปกปิดความรู้สึกของตนเองเอาไว้ ราวกับกำลังเอาความอิจฉาและความโกรธเกลียดที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่งเอามาไว้อยู่ใน ดวงตา

ญาณินถูกบีบจนใกล้จะประสาทเสียอยู่แล้ว

เดิมเธอก็คิดว่าตนเองสามารถทนได้ เพราะว่าเธอนั้นรักธาวิน จริง ๆ พร้อมทั้งยินยอมลงทุนมหาศาลเพื่อจะได้แต่งงานกับเขา

แค่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปคนหนึ่ง ไม่สามารถจะมาเป็นอุปสรรค ขวางทางเธอได้เลย

แต่ว่าตอนนี้เธอยังเข้ามาอยู่ในตระกูลอย่างเป็นทางการ และ ยังไม่เคยนอนห้องเดียวกันกับธาวินอย่างเป็นทางการเลยด้วยซ้ำ แต่ธิชาดันอยู่ด้วยกันกับเขาอย่างเปิดเผย

ผู้อาวุโสของตระกูลมงคลวัชรกุลต่างเกลี้ยกล่อมเธอให้อดทน เอาไว้ แม้ว่าจะจัดการให้ธิชาตายคามือ ก็ต้องรอโอกาสที่ ประจวบเหมาะ

รอจนเธอคลอดลูกออกมาแล้ว เธอก็คือนายหญิงของตระกูล ธนาภูวนัตถ์

ก็แค่ภาระที่เอามาฝากไว้มันจะสักแค่ไหนกันเชียว เธอมีวิธี การเป็นร้อยเป็นพื้นที่ทำให้ธิชาตายอย่างไม่มีที่ไม่มีขลุ่ย แต่ในเวลานี้ เธอทำได้แค่ตนเองตาบอดไปเท่านั้นเอง แต่การแกล้งตาบอดนั้นมันเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายขนาดนั้น วันนี้เธอรู้ว่าธาวินจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน เธอจึงได้แต่งตัวเป็นพิเศษเพื่อจะได้มาอยู่กับเขา

จากนั้นตอนที่เธอกำลังมุ่งหน้าเดินไปทางห้องอาหารนั้น พลัน ได้ยินเสียงกรีดร้องครวญครางของหญิงสาวดังระงมอย่างสดใส มาจากในห้องอาหาร

ญาณินระงับความแปลกใจของตนเองเอาไว้ไม่อยู่ เธอยืนอยู่ ในตำแหน่งด้านข้าง เพื่อไม่ให้เปิดเผยเงาร่างกายของตนเอง และสามารถมองเห็นภาพในห้องอาหารจากมุมนี้ได้

ธิชาถูกธาวินกอดและกดทับลงบนโต๊ะอาหาร

ขาข้างหนึ่งของเขาเบียดแทรกหัวเข่าของเธอทั้งสองข้าง ส่วน มือนั้นราวกับกำลังหยิบอาหารเพื่อป้อนเข้าปากของชา

ธิชาเหลือบมองเวลา จนสีหน้าแสดงอาการร้อนรนออกมา จน ใช้มือทั้งสองข้างวางตรงแผ่นอกของเขาและดันเขาออกอยู่สอง ครั้ง

“ฉันจะเข้าเรียนสายแล้ว ธาวินคุณอย่าก่อกวนนะ!”

ธาวิน ใช้มือข้างหนึ่งบีบเค้นบริเวณเอวคอดของเธอ แถม สีหน้าไม่แยแสและพูดออกมา “ผมไม่สนใจ มันยากมากนะที่ผม จะกลับมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน คุณต้องนั่งกินข้าวให้หมดเป็น เพื่อนผม

ธิชาขมวดหัวคิ้ว “แต่ถ้าฉันสายต้องถูกหักคะแนนตั้งใจเรียนนะ”

ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาจ้องมองเธอเอาไว้ แววตานั้นแสดงความรักและเอ็นดูอย่างที่ญาณินไม่เคยเห็นมาก่อน

เขาถกกระโปรงของธิชาขึ้นมาทันที พร้อมทั้งใช้ฝ่ามือใหญ่สุด แทรกเข้าไปด้านในจน ธิซากรีดร้องออกมาอย่างเศร้าโศก

“อย่า อย่าหาเรื่องเลย ธาวินคุณทำเกินไปแล้วนะ!”

ธาวินลูบคลำเธอแต่ยังไม่พอ จากนั้นก็ประกบตัวพร้อมทั้งจูบ เธอทันที และการจูบนั้นอ้อยอิ่งเนิ่นนาน เหมือนว่าเขาจูบอย่าง หนักหน่วง จนตอนสุดท้ายนั้นใบหน้าของธิชาถือกลับแดงแจ๋ทั่ว ใบหน้า

ชายนคิ้วหากัน สีหน้าไม่ดีใจเอาซะเลย แถมยังยกต้นขา เปล่าเปลือยทั้งสองข้างขึ้นมา

“คุณเล่นสนุกพอหรือยัง ฉันจะสายจริงๆ แล้วนะ”

รอยยิ้มของธาวินช่างชั่วร้ายมาก ราวกับเด็กผู้ชายตัวโตที่ ชอบเล่นสนุกๆ ที่ทำยังไงก็มัวแต่ไม่ยอมปล่อยมือจากของเล่นที่ ตัวเองรัก

เขาก็พูดอย่างร้ายกาจและชั่วร้ายออกมา “ให้คุณมานั่งกิน ข้าวเป็นเพื่อนผมให้หมดดีๆ คุณก็ไม่ยอม นี่ถือว่าคุณหาเรื่องใส่ ตัวเองนะ!”

ธิชาไม่ทันได้ตั้งตัว ก็เห็นว่าเขาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตรงเนินนม ของเธอออก พลางประกบตัวและจัดการเม้มกัดทันที

ธิชาอายจนหน้าแดงพร้อมทั้งผลักศีรษะของเขาออกทันที “คุณ มันโรคจิต เจ็บนะ คุณกัดฉันเบาๆ หน่อย คุณทำให้ฉันเจ็บแล้วญาณินเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตอนถึงได้จ้องมองหนังสดอย่างคนโง่ เขลาไปได้นะ

แต่ว่าเธอก็ควบคุมตนเองไว้ไม่ได้

บางทธาวินเริ่มแรกคือแกล้งหยอกเธอเล่น แต่พอเล่นเพลินไป

หน่อยจนอารมณ์ปะทุมาแล้ว ผู้ชายอายุขนาดนี้แล้วพอคิดเรื่องนี้ ขึ้นมา มันก็ไม่สามารถควบคุมได้แล้ว

ญาณินจ้องมองตาโตตอนที่เขาจูบด้านบนกับเธอแล้วยังไม่พอ เขาจัดแจงยกขาทั้งสองข้างของธิชาขึ้นทำให้เป็นรูปแบบตัว M ซึ่งแยกออกจากกันอยู่บนโต๊ะอาหารอย่างเปิดเผย

เขาก้มศีรษะลง จากนั้นก็เริ่มบรรเลงจูบลงไปจนธิชากรีดร้อง เสียงดังลั่นอย่างสบายใจ ราวกับปลาโลมากำลังร้องเสียงครวญ ครางอยู่เช่นนั้น…..

ดวงตาของญาณินเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงฉาน มือทั้งข้างกำหมัด แน่น แถมยังเกลียดจนร่างกายสั่นสะท้าน

ธาวิน ในใจของเธอนั้นก็เหมือนกับจักรพรรดิที่ยังมีชีวิตอยู่ อยู่ เหนือคนอื่น ไม่สัมผัสมลทินใดๆ

ทว่าเขากับทำเรื่องพรรค์นี้ก็เพื่อธิชา….

ตั้งแต่ญาณินคบหาดูใจกับเขามาตลอด ขนาดฝันยังไม่กล้าจะคิดเลย
เธอได้ยินเสียงขาดๆ หายๆ ของดาวยั่ว ชา จนปรารถนา อย่างแรงกล้าต้องการถือมีดปอกผลไม้พุ่งเข้าไปแทงเธอให้ตาย เสียจริง

แต่ว่าเธอกล้าไหม

เธอไม่กล้า

เพราะว่าเธอรู้ว่าถ้าเธอกล้าแตะต้องธิชา ธาวินจะเอาชีวิตของ เธอทันที

แต่เธอเป็นคุณนายธนาภูวนัตถ์นี้ ส่วนนั่งธิชานั่นมันก็แค่ผู้ หญิงเลวที่ไม่มีอนาคตคนหนึ่งเท่านั้นเอง

หลังจากความบ้าคลั่งในห้องอาหารจบลงแล้ว ธิชาก็รีบ จัดแจงตนเอง พร้อมทั้งใส่เสื้อผ้าและรีบหนีออกมาทางด้านนอก

ตอนที่เธอหนีออกมานั้นญาณินก็หลบซ่อนตัวแล้ว เธอยืนอยู่ ในมุมมืด พร้อมทั้งมองเห็นธิชา โดนชายหนุ่มเอาจนบำรุงได้มา จนร่างกายอิ่มเอิบแล้ว

ในเวลานี้เอง ไพลินสังเกตสีหน้าของญาณิน

เธอไม่เพียงแต่เอาใจผู้ชายเก่งเท่านั้น และยิ่งเข้าใจผู้หญิง ด้วยกันมากพอ และยิ่งไปกว่านั้นคืออารมณ์ความรู้สึกตามความ เป็นจริงที่ไม่รู้จักการปกปิดของญาณินคุณหนูพันล้าน
ไพลินยิ้มแย้มแจ่มใสและเดินไปยืนตรงหน้า และถามกลับ ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “คุณนายอารมณ์ไม่ดีเหรอ?”