บทที่ 40 คุณดนัยกฤตยินดีแต่งงานกับฉันไหม

ธิชาดูเหมือนจะแสดงสีหน้าสงสัยออกมาในทันที

เธอเงยมองหน้าผู้ชายที่ยากที่จะคาดเดา ปากก็ถามอย่าง มึนงง “ทำไมถึงพูดว่า………เหมือนกันสมัยเด็ก? สมัยเด็ก คุณก็ รู้จักฉันแล้ว?”

เธอตั้งข้อสงสัยอย่างจริงใจขนาดนี้ ในใจเต็มไปด้วยความ สงสัย

ดนัยกฤตกลับแค่มองเธอที่หนึ่งอย่างเรียบเฉย งอนิ้วขึ้นมาข ผิวแก้มของเธอ

เขาดูเหมือนไม่ได้ยินคำถามของเธอเลยแม้แต่น้อย

“คุณธิชา ยังคงเลี้ยงไม่เชื่องเลย ผมช่วยคุณไว้สองครั้ง ถ้า ไม่ใช่ผม ชีวิตของคุณนี่ถูกทำลายไปนานแล้ว ทำไมถึงได้ไม่รู้จัก บุญคุณแบบนี้ อือ?”

เขาพูดแบบนี้ ธิชาก็มีความรู้สึกผิดบ้าง

พูดถึงถูกเขาช่วยไว้สองครั้ง ในใจของเธอไม่ใช่ไม่ขอบคุณ แม้แต่น้อย

แต่ขอบคุณกับยินยอมให้เขาเหยียดหยามเธอต่อหน้าคนอื่น มันคนละเรื่องกัน

ผู้ชายจับเล่นใบหน้าอันอ่อนนุ่มของเธอ ดูเหมือนกับเล่นจนติดใจ บีบจนเธอยิ่งอยู่ยิ่งเจ็บ อดขมวดคิ้วไม่ได้

ดนัยกฤตคืนนี้น่าจะดื่มเยอะเกินไป วินาทีที่เขาแนบหน้าเข้า ใกล้เธอ เธอได้กินเหล้าแรงมากผสมกับกลิ่นหอมประจำบนตัว เขา กลิ่นนี้ลอยอยู่บนอากาศค่อนข้างเลือนรางเล็กน้อย น่าดม เหมือนกัน

น้ำเสียงของเขาแหบแห้ง ยังคงมีความรู้สึกมึนเมาเล็กน้อย

“ธาวินมีอะไรกันแน่ คุณถึงจากเขาไปไม่ได้ แท้จริงแล้วคือ ตัดขาดความสัมพันธ์นี้ไม่ลง………อาตั้งแต่เกิดมาคุณก็ชอบ ถูกทรมาน อือ?”

ธิชาขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังคงตอบอย่างใจเย็น “คุณดนัยก ฤตสงสัยกับความสัมพันธ์ส่วนตัวของฉันขนาดนี้เลยเหรอ? ถ้า หากคุณยืนยันจะถาม ฉันพูดตามตรงก็ได้ เรื่องของฉันกับธาวิน มันยุ่งยากมาก ไม่ใช่เรื่องที่คนอื่นสามารถเข้าใจได้ มิหนำซ้ำ ถึง ธาวินจะแต่งงานแล้ว ก็ไม่ยอมปล่อยฉันไป เขาไม่ยอมปล่อยฉัน ให้ฉันไปมีผู้ชายคนที่สอง”

ดนัยกฤตบีบคางของเธอ ดวงตาอันลึกซึ้งมองเข้าในตาเธอ

น้ำเสียงของเขาแหบแห้ง แต่ดูมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด ดู เหมือนเป็นน้ำเสียงที่ให้สัญญาอย่างหนึ่ง

“คุณอยู่กับผม แน่นอนว่ามีผมคอยปกป้อง คุณกลัวอะไร?”

ธิชาหัวเราะ “ฉันไม่กลัว แต่ฉันไม่ยินดี”

ไม่ว่าท่าทางดนัยกฤตจะอยากได้เธออย่างหนักแน่นไม่เปลี่ยนทําให้เธอระวัง

ในใจของเธอรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากเธอมากไป กว่าความสัมพันธ์รักใคร่ของชายหญิงแน่นอน

ความคิดนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับณิชานาฏ หรืออาจจะเกี่ยวข้อ

งกับธาวิน

หรืออาจจะเกี่ยวกับความลับในอดีตที่เธอยังไม่มีความ สามารถคาดเดาได้ในตอนนี้

สรุปแล้ว เขาไม่ได้บริสุทธิ์เลย

แต่ถึงแม้ว่าจะขจัดจุดนี้ออก ก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะจากธาวิน ไปแล้วเข้าสู่อ้อมกอดของผู้ชายอีกคน

ความสัมพันธ์สิบปี

เป็นครอบครัว เป็นพี่น้อง เป็นคนรัก

ถึงแม้ตอนที่ธาวินจะชั่วขึ้นมาบีบจนทำให้เธอเกลียดจนคิด

อยากฆ่าตัวตาย

แต่พอใจเย็นลง เธอก็ไม่สามารถทอดทิ้งเขาไม่ได้

ความสัมพันธ์สิบปี ยาวนานกว่าครึ่งชีวิตของเธอ

คือธาวินที่จูงมือเธอ เหมือนพี่ชายและเหมือนคนรักที่อยู่เคียง ข้างเป็นสิบปีเต็มๆ

โตมาเป็นพร้อมเธอ สอนเธออ่านหนังสือเขียนหนังสือ สอน เธอหลักทํานองคลองธรรม
ชีวิตนี้ ถึงแม้ว่าเธอกับธาวินจะไม่มีความสัมพันธ์ชายหญิง ก็ ถูกลิขิตให้เป็นวิญญาณสองดวงที่แยกจากกันไม่ได้

เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะทิ้งอีกครึ่งหนึ่งของตัวเองไปอย่างง่ายดาย แน่นอน ทั้งหมดนี้เป็นความรู้สึกของเธอเอง ไม่คาดหวังว่า ดนัยกฤตจะสามารถเข้าใจ

ดนัยกฤตหรี่ตา หัวเราะ

ลมหายใจของเขามีกลิ่นเหล้าปนอยู่ด้วย กลิ่นเหล้าที่ทำให้คน

ลุ่มหลง

“คุณพูดดู ธาวินมีดีที่ไหน ดีจนทำให้คุณตัดไม่ขาด?”

ธิชาขี้เกียจพูดเรื่องพวกนี้กับเขา จึงหัวเราะแบบขอไปที “เขา ไม่มีอะไรไม่มี นอกจากเขาไม่สามารถให้ฐานะกับฉันแล้ว อะไร เขาก็ให้ฉันได้”

ดนัยกฤตมองดูท่าทางตาคิ้วโก่งของเธอ ดูเหมือนตะลึงไปครู่ หนึ่ง

ธิชายังคงถามอย่างยิ้มแย้ม “เรื่องฐานะ สำคัญเหรอ?”

เขาหัวเราะเย็นชา “คำนวณตามเวลา คุณกับธาวินรู้จักกันก่อน แต่ผู้คนเห็นญาณินต่างก็ต้องเรียกอย่างเคารพว่าคุณนายธนาว นัตถ์ ส่วนคุณล่ะ ถูกผู้คนขนานนามว่านางจิ้งจอก มือที่สาม คุณ ว่าฐานะสำคัญหรือไม่?”
ธิชาไม่เพียงไม่โกรธ ยังยิ้มอย่างเบิกบานกว่าเดิม “แล้วถ้า หากฉันอยู่กับคุณดนัยกฤต คุณดนัยกฤตจะยินดีแต่งงานกับฉัน ไหม?”

ดนัยกฤตขมวดคิ้ว ในสายตามีประกายแห่งความไม่อยากเชื่อ เหมือนกับได้ยินคำตลกที่โง่เขลาเสียอย่างนั้น

ธิชาพอใจมากกับการตอบสนองของเขาแบบนี้ ตรงไปตรงมา ไม่จอมปลอมแม้แต่นิด

ตำแหน่งฐานะอย่างนัยกฤต และอายุสามสิบสองแล้ว

ไม่ก็เขาไม่แต่งงาน ถ้าหากแต่งงาน ฝ่ายตรงข้ามไม่ก็ลูกสาว ผู้ดีมีเกียรติสูง หรือไม่ก็หุ้นส่วนทางธุรกิจ

เธอแค่อายุสิบเก้า นอกใจใบหน้านี้ ไม่มีอะไรสักอย่าง

อีกอย่างไม่นานก่อนหน้านี้ยังมีข่าวเรื่องอื้อฉาว เป็นตัวถ่วงที่ ทำให้ชีวิตส่วนตัววุ่นวาย เป็นคนต่ำต้อยที่ไร้ยางอาย

ถ้าหากดนัยกฤตพูดว่ายินดีให้ฐานะกับเธอ ถึงจะเป็นหน้าตาที่ จอมปลอมตอแหลที่สุด

ดีที่เขาไม่ได้พูดแบบนี้

เพียงแค่ใช้สายตาให้คำตอบปฏิเสธกับเธอ

ธิชาไม่ได้มีความรู้สึกผิดหวัง

เพียงแค่ ผู้ชายที่สูงหล่อและฐานะสูงส่ง เข้าหาเธอก่อนครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วยังช่วยชีวิตเธอในยามวิกฤต บอกว่าไม่มีความ รู้สึกแม้แต่น้อยเลย นั่นก็จอมปลอมเกินไปหน่อย

เป็นเพียงว่าความรักลวงตาเหล่านี้ของชายหญิงในแหล่ง บันเทิง ไม่ควรจริงจังเกินไปแต่แรกแล้ว

เธอหัวเราะเหมือนนางจิ้งจอกน้อย “นี่ก็สรุปแล้วไง ไม่ว่าจะ เป็นคุณหรือธาวิน ต่างก็ไม่ให้ฐานะกับฉัน งั้นธาวินจะไปต่างกับ คุณตรงไหนล่ะ ยังไงเสียเขาก็ห่วงใยฉันมาสิบปี

คำพูดนี้ตรงเกินไปจนไร้ยางอาย ดนัยกฤตฟังแล้วก็ไม่โกรธ

เพียงแค่หัวเราะอย่างเยาะเย้ย นิ้วยาวจับคางของเธอ

“ยิ่งอยู่ยิ่งปากจัดแล้ว ไม่น่ารักเลยแม้แต่น้อย

ธิซานึกคำพูดที่เขาพูดเมื่อกี้ขึ้นมาอีก อดถามต่อไม่ได้ “คุณจำ หน้าตาตอนเด็กของฉันได้ไหม สมัยเด็กฉันน่ารักมาก?”

ดนัยกฤตลดสายตาเหล่มองเธอ ในสมองปรากฏภาพเด็ก

หญิงน่ารักคนหนึ่ง เป็นภาพที่ไม่เกินอายุสิบสี่สิบห้า

แววตาเขาเปลี่ยนไปมืดมนอย่างเร็ว น้ำเสียงปกติ “ใครจะไปรู้ ว่าสมัยเด็กคุณเป็นยังไง

ธิชาไม่ยอม “แต่เมื่อกี้คุณยังพูดว่า ฉันใจกล้าใหญ่แล้ว เหมือนกับตอนเด็กๆ ดนัยกฤต คุณรู้จักฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่?”

ดนัยกฤตไม่ได้สนใจเธอ

แต่เหมือนตื่นจากอาการเมาฉันพลันอย่างนั้น ผลักร่างเธอออกเล็กน้อย เปิดประตูห้องรับรองออก

พวกชนิดพลหลายคนรออยู่นอกประตูตลอด

เห็นประตูถูกเปิดออก รีบเดินเข้ามารอรับคำสั่ง

ดนัยกฤตสีหน้าปกติ สั่งด้วยเสียงเคร่งขรึม “เขียนเช็คสอง ล้านให้เธอ”

ชนัดพลตาเป็นประกาย ตอบสนองได้ทันทีคำว่า “เธอ” จาก ปากของท่านดนัยหมายถึงใคร

นับถือ คุณหนูตระกูลธนาภูวนัตถ์คนนี้ออกมา แม้แต่ค่า คุ้มครองของท่านดนัยยังกล้าเก็บ

มิหนำซ้ำยังเก็บได้อย่างราบรื่นจริง

สองล้านนะ ค่าคุ้มครองนี้ไม่ถือว่าถูก ชนัดพลไม่ใช่คนชอบซุบซิบ อีกอย่างไม่กล้าถามเรื่องส่วนตัว ของท่านดนัย

เพียงแค่ตอบรับและไปจัดการ

ธิชามือถือเช็คเดินออกจากไนต์คลับ สมองก็รู้สึกมึนงง หนัก

หัวขาไร้เรี่ยวแรง

ลูกน้องของชนัดพลเห็นเธอพาคนทั้งกลุ่มขึ้นรถไปแล้ว อดไม่ได้ที่จะใช้ศอกชนชนิดพล ถามด้วยสายตาเต็มไปด้วยความคลุมเครืออยากชุบซิบ “พี่พล ยายเด็กนี่สุดยอดจริงๆ ฟัง พวกประธานหลายคนเมื่อกี้บอกว่า เธอกล้าลงมือกับท่านดนัย ของเราด้วย นี่ไม่เพียงแค่มีชีวิตเดินออกมาอย่างดี ยังเอาเงินไป ด้วย ๆ ครั้งต่อไปเห็นเธอต้องเรียกพี่สะใภ้แล้วใช่ไหม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ