บทที่ 37 ธิชาหึงหวงใช่ไหม

สายตาเป็นประกายของไพลินถูก ซามองเห็นแล้ว

เธอดูเหมือนเข้าใจในทันทีว่าตอนที่ผู้หญิงคนนี้มองเธอเมื่อ สายตามีแววการป้องกันและไม่เป็นมิตรนั้นมาจากไหน

ไม่ว่าไพลินจะดูแลธุรกิจอะไรหรือเป็นนักฆ่า เธอไม่ใช่แค่ เครื่องมืออันทรงพลังที่ธาวินใช้งานอยู่ข้างนอกแค่นั้นแน่ เวลา เดียวกันก็เป็นหนึ่งในคู่นอนของเขา

ธาวินต้องเคยนอนกับเธอแน่นอน มิเช่นนั้นสายตาที่ไพลินมอง เขาต้องไม่ได้เต็มไปด้วยความรู้สึกแบบนี้แน่ อารมณ์ด้านลบส่วนใหญ่ของธิชายังหยุดอยู่ในเรื่องของญาณิน

คิดไม่ถึงว่าจะมีไพลินผุดออกมาอีกคน

ธาวินสั่งไพลินให้พาเธอทําความคุ้นเคยกับงาน ไพลินก็พา เธอไปเล่าเรื่องธุรกรรมประจำวันที่ออฟฟิศด้านข้างอย่างเชื่อฟัง

พูดไปประมาณสิบกว่านาที พูดถึงจุดหนึ่งที่ธิชาฟังไม่ค่อย เข้าใจ จึงถามเพิ่มเติมไปค่าหนึ่ง

หลังจากไพลินอธิบายแล้ว ก็ยิ้มออกมาอย่างเยาะเย้ยฉับพลัน เธอมองสํารวจธิชาตั้งแต่หัวจรดเท้ารอบหนึ่งด้วยสายตาเย็นชา

จากนั้นก็พูดอย่างความหมายลึกซึ้ง “คุณธิชายังไงเสียก็เป็นคุณหนูตระกูลธนาภูวนัตถ์ ถึงแม้ว่าดูจากสายเลือดแล้วจะไม่ถูก หลักทํานอง แต่ยังไงก็เป็นร่างคุณหนูที่โตมาจากตระกูลธนาภูว นัตถ์ เลี้ยงดูมาอย่างหรูหรา ทำเรื่องอะไรผิดกันแน่ถึงได้สร้าง ความขุ่นเคืองให้คุณชาย ถึงกระทั่งส่งคุณมาข้างกายฉันให้คุณ ปนเปื้อนธุรกิจที่เห็นแสงสว่างไม่ได้แบบนี้ คุณธิชาติดตามฉันฝึก ทำธุรกิจ ต้องทนลำบากจริงๆแล้ว

ความหมายนอกค่าพูดของไพลินง่ายมาก เสียดสีเธอว่าสูญ เสียความรักใคร่ต่อหน้าธาวินแล้ว

ตระกูลธนาภูวนัตถ์บ้านใหญ่ธุรกิจใหญ่ ถ้าหากเพื่อดีต่อเธอ จริง ธาวินควรให้เธอเริ่มฝึกจากธุรกิจอะไรที่ถูกต้องถูกกฎหมาย แต่ไม่ใช่เริ่มทำจากไนต์คลับใต้ดิน

แต่ชาแค่ยิ้มเท่านั้น พูดด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจ “คุณไพลินถึง แม่ว่าจะทำงานในสถานที่สกปรกโสโครกแบบนี้ ก็หยิ่งยโสไร้ ราคไม่ปนเปื้อนแม้แต่น้อยไม่ใช่เหรอ พี่ชายให้ฉันเรียนรู้กับคุณ ก็ต้องมีเหตุผลของเขาแน่นอน ฉันรู้สึกว่าเหมือนอย่างคุณไพลิน แบบนี้ก็ดีออก คำพูดนั้นพูดยังไงนั้น เกิดในโคลนตมแต่ไม่ เปื้อน?”

ธิชานํานําประชดของไพลินตอกกลับไปอย่างครบถ้วน

ไพลินสีหน้าไม่แสดงอะไร แต่ว่าในสายตานั้นมีความเกลียด ซึ่งเพิ่มขึ้นกว่าเดิม

เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนพราวเสน่ห์ “คุณธิชาช่างมีวาทศิลป์ ช่าง ดูไม่ออกเลยจริงๆ”
ไพลินทิ้งเบอร์ติดต่อไว้ให้เธอแล้วบอกว่าค่อยนัดเวลากัน จาก นั้นก็ไปยุ่งเรื่องงานแล้ว

ชากลับไปออฟฟิศ ธาวินอยู่ วันนี้เขาดูเหมือนค่อนข้างว่าง จริงๆ นั่งไขว้ขารอเธออยู่ในออฟฟิศตลอด

ในสมองของธิชาขณะนี้ยังเต็มไปด้วยหน้าอันเย็นชาของไพลิน แล้วก็ความหึงหวงในคำพูดของเธอที่ปิดบังได้ยาก

ธาวินเห็นเธอกลับมา จึงกวักนิ้วให้เธอ กอดเธอให้นั่งบนตัก

ของตัวเอง

นิ้วยาวลูบไล้เล่นคางอันนุ่มนวลของเธอ

“เธอรีบร้อนจะหาเงินไม่ใช่เหรอ ทำงานหน้ามหาลัยจะได้เงิน เท่าไหร่ เธออายุก็ไม่น้อยแล้ว การเรียนก็เรียนไม่ได้เรื่องอะไร ตระกูลธนาภูวนัตถ์ไม่เลี้ยงคนไร้ประโยชน์ เธอก็ติดตามไพลิน เรียนรู้อะไรหน่อย ฉันให้ไพลินจ่ายเงินเดือนให้เธอ เดือนละสอง หมิ่น อือ?”

ธิชาพูดตรงไปตรงมา “ตลอดมาคุณไม่ชอบให้ฉันยุ่งเกี่ยว เรื่องธุรกิจไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงเปลี่ยนความคิดกะทันหัน?”

ธาวินทําเสียงเฮ้ออย่างเย็นชา “เมื่อคืน ใครกันที่ร้องห่มร้องไห้ ต่อหน้าฉันบอกว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นของฉันเท่านั้น?”

ธิชาลืมเรื่องนี้ไปแล้ว อดที่จะอึ้งไม่ได้
นิ้วยาวของเขาลูบไล้แก้มและคางเธอเล่น จากนั้นค่อยๆเลื่อน ลงไป หยุดที่ไหปลาร้าเธอ ลูบไล้เล่นไปมาเดี๋ยวหนักเดี่ยวเบา

“ไม่อยากเป็นของเล่นที่อุ่นเตียงเป็นอย่างเดียว ก็เรียนรู้ความ สามารถอะไรหน่อย เป็นผู้หญิงที่มีประโยชน์ข้างกายฉัน

ธิชาอดหัวเราะไม่ได้ “ผู้หญิงที่มีประโยชน์? ผู้หญิงมีประโยชน์ ข้างกายยังน้อยเหรอ ญาณินต้องใช้หุ้นส่วนสองเปอร์เซ็นต์ของ ตระกูลมงคลวัชรกุลกรุ๊ปเต็มๆเพราะอารมณ์ชั่ววูบของตัวเอง อย่างน้อยก็มูลค่าหลายพันล้านมั้ง?”

“แล้วก็ไพลิน คุณไพลินทั้งสวยทั้งเก่ง คิดว่าต้องปรนนิบัติบน เตียงไม่พอใจอย่างมากเลยนะ?”

น้ำเสียงของยายเด็กคนนี้เต็มไปด้วยความเสียดสี ถ้าเวลาปก ติธาวินอาจจะโมโห

แต่ว่าตอนนี้เขากลับยิ้มเล็กน้อย นิ้วยาวเลื่อนที่ที่ปกคอเสื้อชุด

กระโปรงสีแดงเงียบๆ ปลดกระดุมตรงหน้าอกเธอออก

มือใหญ่ยิ่งยื่นเข้าไปข้างในอย่างเลยเถิด บีบนวดด้วยเทคนิค เต็มที่

“ธิชาจะหึงหวงออกหูออกตาเกินไปไหม แรงหึงหวงเหม็นจน แสบหูแสบตาไปหมดแล้ว”

ลมหายใจของธิชาค่อยๆแรงขึ้น ไม่รู้ว่าอายหรือว่าโกรธ พูด ด้วยใบหน้าแดงก่ำอย่างโมโห “พี่มีผู้หญิงมากมายขนาดนี้แล้ว ยังทำให้พี่พอใจไม่ได้เหรอ ทำไมถึงเกิดอารมณ์กับฉันได้ทุกที่ทุกเวลา ได้ยินว่ามั่วโลกีย์มากเกินไปจะทำให้เกิดโรคทางจิต ที่จะ ไปให้หมอตรวจดูหน่อยไหม?”

ธาวินเผยอมุมปากยิ้ม ในรอยยิ้มนั้นมีแววความชั่วร้าย

มือข้างหนึ่งของเขาจับข้างบนเธอเล่น ทันใดนั้นก็แยกเข่าเธอ ออก มืออีกข้างหนึ่งเล่นข้างล่างของเธอ

ธิชาไม่ชอบทำเรื่องแบบนี้ในสถานที่ไม่คุ้นเคยแบบนี้ที่สุด

เธอเริ่มแสดงอาการขัดขืน

แต่ยิ่งขัดขืน แรงพิชิตของธาวินก็ยิ่งทวีสูงขึ้น

เขากดท้ายทอยเธอไว้บนโซฟา มือใหญ่จับเอวนุ่มของเธอไว้ เข้าจากข้างหลังอย่างรุนแรง

ธิชาถูกเขาทำจนไม่นานก็พูดอะไรไม่ออกแล้ว

ผู้ชายตบสะโพกของเธออย่างได้ใจแล้วชั่วร้าย

กึ่งสั่งสอนกึ่งหยอกเล่น ตบไปด้วยถามไปด้วย “โรคอะไรเหรอ เธอลองพูดดูซิ ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันแข็งแรงห้าวหาญดีจะตาย ไป?”

ธิชาเพิ่งจะอ้าปาก ก็ถูกเขาเสียบเข้าไปอย่างลึกจนขวัญหนีดีฝ่อ

เธอก็ไม่กล้าร้อง จึงกัดฟันไว้แน่น
แค่คิดว่าข้างนอกเป็นสถานที่ทำงานอย่างจริงจังแล้ว……..เธอ ก็รู้สึกอับอายมาก

เธอกับพวกผู้หญิงที่เปลือยกายและลืมศักดิ์ศรีและยางอาย พวกนั้นจะแตกต่างอะไรกัน?

ธิชาถูกเขาทำแล้วทำเล่าจนหมดแรงทั้งร่าง เขายังไม่ลืมเป้า หมายที่จะให้เธอตั้งครรภ์อย่างรวดเร็ว

จนที่เสร็จธุระ ธาวินมองข้างล่างของเธอด้วยสายตาเย็นชา สั่ง ด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “หนีบให้แน่นหน่อย ถ้าหยดออกมา ก็ต้อง ทําใหม่อีกรอบ”

ธิชาเขาอ่อนจนตัวสั่น กลัวว่าเขาจะมาอีกรอบ จึงต้องเกร็ง ร่างกายไว้ไม่กล้าขยับ

กระโปรงของเธอถูกถอดออกมาแล้วโยนไปด้านข้าง ตอนนี้

ยังใส่ได้

ส่วนกางเกงของธาวินทิ้งร่องรอยไว้เล็กน้อย เขาจึงแจ้งให้ผู้ ช่วยเอากางเกงเข้ามา

ปรากฏว่าคนที่เคาะประตูส่งกางเกงเข้ามาคือไพลิน

แน่นอนว่าไพลินต้องได้กลิ่นความใคร่อันเข้มข้นในห้อง แน่นอน

ธิชาแก้มแดงก่ำ กำลังหดตัวฟื้นฟูกำลังอยู่บนโซฟา
ไพลินจึงทำได้แค่อะไรที่ไม่ถูกต้องไม่ควรดู ก้มหน้ายืนกางเกง สะอาดให้กับธาวินอย่างเคารพ

ตอนที่เสร็จธุระจะจากไปกลับจ้องชาอย่างดุร้าย แอบด่าใน ใจว่านางจิ้งจอกตัวนี้ที่แรดไปทั้งตัว

หลังจากนั้นหลายวันชาก็ติดตามไพลินเรียนรู้เรื่องธุรกิจ อย่างเชื่อฟัง

ความจริงการจัดการแบบนี้ของธาวิน ในใจเธอไม่ได้ต่อต้าน เพราะว่าเธอมีใจอยากจะศึกษาธุรกิจของตระกูลธนาภูวนัตถ์ แต่แรกแล้ว เพราะว่ามีเพียงได้สัมผัสเครือข่ายและการทำงาน ของตระกูลธนาภูวนัตถ์ถึงจะสามารถรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตของ ตระกูลธนาภูวนัตถ์ได้

เธออยากรู้ว่าในอดีตณิชานาฏแต่งเข้ามาในตระกูลธนาภูว นัตถ์ด้วยฐานะอะไรกันแน่ แล้วเคยแสดงบททานอะไรอยู่ข้างกาย ชรัณ แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ถึงทำให้ธาวินเกลียดแค้นเธอ และณิชานาฎแม่ลูกขนาดนี้

คำถามเหล่านี้ล้วนซ่อนอยู่ในใจเธอไม่สามารถลบมันได้