บทที่ 24 เต็มไปด้วยกลิ่นของเธอ

สายตาของญาณินจากสำรวจเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนก ความ สงสัยในใจเหมือนมั่นใจขึ้นเล็กน้อย

เธอเดินเข้าไปถึงแขนของธิชา ท่าทางสนิทสนมมาก แสดง ท่าทางร้อนรนกังวลใจ ยื่นมือดึงแขนเสื้อเธอขึ้น ปากก็พึมพำไป “ซา เธอไม่เป็นไรนะ ต้องโทษฉันที่จะลากตัวเธอไปสถานที่แบบ นั้นให้ได้ พี่ชายเธอนิสัยไม่ดี ทำให้เธอลำบากแล้ว……..

บอกว่า ชาไม่ตื่นเต้นนั้นโกหกแล้ว เธอดูออกว่าญาณินไม่ได้ กังวลว่าเธอบาดเจ็บจริงหรือเปล่า ปฏิกิริยาเกินจริงขนาดนี้เห็น ได้ชัดว่าต้องการหาร่องรอยบางอย่างบนตัวเธอ

เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเปิดชุดนอนท่อนบนเธอออก จึงทำได้แค่ เปิดแขนเสื้อเธอ

ดีที่ไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรบนแขนของเธอ เวลาที่ถูกเข็มขัดมัด ไว้ก็สั้น ข้อมือไม่ได้ทิ้งรอยอะไรไว้

ญาณินไม่ได้อะไรเลย แต่เธอจ้องหน้าของธิชาอยู่นานมาก แล้วหันไปมองธาวิน

ใบหน้าอันหล่อเหลาของธาวินเย็นชามาก ดูแล้วไม่มีอาการ ตกใจแม้แต่น้อย และไม่ได้ขาดความมั่นใจเลยแม้แต่น้อย

เขาปล่อยให้ญาณินโวยวาย รอเธอเงียบแล้วถึงเข้าไปกอด ไหล่ของเธอไว้ น้ำเสียงอ่อนโยนจนเหมือนจะหยดน้ำลงมา“พอแล้ว ที่รัก ตอนนี้เชื่อหรือยัง? ผมไม่ได้มีเธอ ก็แค่ต่อว่าไปไม่ ค่าให้เธอคุกเข่าไปสักพักเท่านั้น ธิชาโตขนาดนี้แล้ว ผมจะดี เธอทำไม”

ญาณินถูกปลอบอยู่ในอ้อมกอดเขา ดูเหมือนรู้ตัวแล้วว่าตัว เองลืมตัวเสียกิริยา

เธอเหมือนนกน้อยเกาะอยู่ในอ้อมกอดเขา “ฉันทำกิริยาเกิน

ไปหน่อย วินคุณก็รู้ ธิชาคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน…….

ธาวินปลอบเธอไปอีกหลายคำ ความสุภาพบุรุษความอดทน ของเขาคือสิ่งที่เราไม่เคยเห็นเลย

ธิชามองธาวินแสดงอยู่กับที่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย จนกระทั่งเขา กอดญาณินเดินขึ้นห้องนอน

ธิชาดื่มน้ำอยู่ชั้นล่างเสร็จถึงขึ้นชั้นบน

อารมณ์เธอค่อนข้างเคร่งเครียด

ญาณินเป็นคนว่องไวตั้งแต่เด็กแล้ว เธอไม่มีวันถูกปิดปังไป ตลอดแน่ ถึงแม้ธาวินจะหลอกเธอได้ในระยะสั้น แต่หลังจาก แต่งงาน เธอย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลธนาภูวนัตถ์ ทั้ง สามคนต้องอยู่ร่วมกันทุกวัน ความสัมพันธ์อันสกปรกโสมมที่ให้ คนรู้ไม่ได้ระหว่างพวกเขาพี่น้องจะปิดบังได้นานแค่ไหน?

บางทีตอนนี้ญาณินก็สงสัยอยู่ครึ่งหนึ่งแล้ว
เมื่อกี้เธอออกจากห้องกักบริเวณ แค่เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อเท่านั้น ยังไม่ทันได้อาบน้ำ บนร่างกายมีแต่กลิ่นของธาวิน

ถ้าอย่างนั้นบนตัวของธาวิน………ก็ต้องเต็มไปด้วยกลิ่นของ

เธอเป็นธรรมดา

ญาณินเคยพูดว่าเธอสงสัยธาวินมีผู้หญิงอื่น ก็เพราะว่ากลิ่น

เธอกับญาณินใกล้ชิดกันขนาดนั้น…………ฉันจะแยกไม่ออก ว่าเป็นกลิ่นของเธอเหรอ

เธอเดินลากขาทั้งสองที่เมื่อยและหนักเดินขึ้นชั้นบน เธอ เหนื่อยมาก ไม่มีจิตใจมาคิดมากจริงๆ แค่อยากรีบอาบน้ำแล้ว เข้านอน

แต่ชาเพิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ประตูห้องก็ถูกเปิด ธาวินสีหน้า

เคร่งขรึมเข้ามาดึงตัวเธอออกจากห้องน้ำ โยนขึ้นไปบนเตียง

เขาไม่ให้โอกาสเธอขัดขืนเลยแม้แต่น้อย ดึงเสื้อผ้าเธอออก ด้วยความมุทะลุ แล้วตรวจสอบร่างเธอไปครู่หนึ่ง

ธิชาคิดแค่ว่าเขายังไม่พอใจ จึงใช้มือผลักเขาตลอด

“ธาวิน หยุดเดี๋ยวนี้ ณินสงสัยแล้ว คุณไม่รู้สึกเลยเหรอ? ตอน นี้เธอยังไม่หลับ คุณอยากให้เธอรู้หรือไง?”

ธาวินไม่ได้มีปฏิกิริยาขั้นต่อไป แค่ออกคำสั่งด้วยสีหน้า เคร่งขรึม “ไม่อยากทำก็หลับตานอน พรุ่งนี้เช้าค่อยอาบ
เธออึ้งเล็กน้อย ไม่เข้าใจความหมายของเขา

เห็นแค่ผู้ชายจ้องร่างกายท่อนล่างของเธอ พูดอย่างเย็นชาชัด

ถ้อยชัดคำ “อมน้องชายของฉันไว้ก่อนพรุ่งนี้เช้าห้ามอาบน้ำ

ธิชาตื่นทันที เขาจงใจทำแบบนี้ ในห้องกักบริเวณทำไปสองรอบเขาจงใจทำอย่างเต็มที่ จน

ท้องน้อยบวมขึ้นจนเจ็บ

ตอนนั้นเธอไม่มีกะจิตกะใจไปคิด ตอนนี้ถึงคิดได้ว่าทุกอย่างที่ เขาทําสวนทําเพื่อให้เธอตั้งครรภ์โดยเร็ว

เธอเหมือนปีศาจน้อยที่โมโหดิ้นรนขึ้นมา “ฉันไม่เอา ฉันไม่ตั้ง

ครรภ์ คุณบ้าไปแล้วจริงๆ ไอ้โรคจิต” ธาวินกดตัวเธอไว้ใต้ร่างของเขา ยื่นมือไปดึงสายที่เอวเธอมา

มัดมือของเธอไว้ มัดมือของเธอไว้กับหัวเตียง

เขาสีหน้าเย็นชา โหดร้าย น้ำเสียงที่ไม่ให้โอกาสเถียง “ทรมานก็เพราะเธอรนหาที่เอง นอนแบบนี้ พรุ่งนี้เช้าจะมีคนแก้ ให้เอง”

ธิซานอนแบบนี้ทั้งคืน ตอนที่ตื่นมามือทั้งสองข้างก็ถูกแก้มัด

แล้วจริง

แต่ความรู้สึกปวดเมื่อยยังคงรุนแรง เธอนวดข้อมือและต้น แขน ลุกขึ้นไปอาบน้ำด้วยจิตใจห่อเหี่ยว
เป็นแบบนี้ต่อผลลัพธ์นั้นยากที่จะคาดคิด เธอถูกชาวินส่งคน จับตาดูอยู่ ยาคุมที่ซ่อนไว้ถูกทิ้งไปหมดแล้ว ไม่รีบคิดหาวิธี เธอ อาจจะท้องในไม่นานนี้ก็ได้

อยากจะหนีสายตาของธาวินไปฉีดยาคุมที่โรงพยาบาล โอกาสที่ดีที่สุดก็คือฉวยโอกาสทำตอนที่ไปเยี่ยมณิชานาฏที่โรง พยาบาล

ธิชาอาบน้ำเสร็จก็ลงไปกินข้าวชั้นล่าง ปรากฏว่าญาณินยังไม่

ธิชาถามอย่างมึนงง “เช้านี้เธอมีเรียนไม่ใช่เหรอ?”

ไป

ญาณินยิ้ม “เมื่อวานตกใจไปหน่อย ไม่ค่อยสบาย ลา เรียบร้อยแล้ว อ๋อ ใช่แล้ว ธิชา ช่วงนี้เธอสีหน้าไม่ดีมาตลอดเลย ให้ฉันไปตรวจที่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนเธอไหม พอดีวันนี้ฉันจะ ไปตรวจครรภ์”

ธิชามองไปที่ท้องเธอด้วยสัญชาตญาณ “ฉันไม่เป็นไร เธอ เกือบสามเดือนแล้วใช่ไหม ควรจะตรวจดูหน่อย………พี่ชาย ฉันไม่ว่าง วันนี้ฉันไม่มีเรียน ฉันไปเป็นเพื่อนเธอก็ดี

เธอไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนญาณินเพื่อตรวจครรภ์ประจำ ผล ตรวจออกมาดีมาก ญาณินฟังหมอพูดคำยินดี สีหน้าก็ยิ้มอย่าง เบิกบาน

เธอดึงมือของธิชา แนบไว้ที่หน้าท้องของตัวเอง พูดอย่างความหมายลึกซึ้ง “ธิชา เธอกำลังจะมีหลายชายตัวน้อยแล้ว ดีใจไหม?”