บทที่ 20 เธอเป็นพิษที่แตะจะติด

ท่าเรียบง่ายของเขาความจริงแล้วเซ็กซี่มาก ท่ามกลางความ เซ็กซี่นั้นมีความดุร้าย ไม่รู้มีหญิงสาวมากมายแค่ไหนที่หลงใหล เขา

แต่เขารู้สึกแค่ว่ายิ่งอันตรายมากขึ้น รีบถอยหลังไปหลายก้าว แววตาเต็มไปด้วยความระวัง

ดนัยกฤตข่มขู่อย่างไม่เร่งรีบ “มาอย่างเชื่อฟัง รอให้ผมไป

ด้วยตัวเอง เหล้าก็ไม่ได้กินแบบนี้แล้ว”

ธิชาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าคำพูดอันลึกซึ้งของเขานั้นมี ความหมายอะไร

เขาเห็นเธอไม่ยอมเดินเข้ามาเอง จึงลุกขึ้น ก้าวขายาวเข้าใกล้

ธิชาหลบไม่ได้ ถูกเขาจับข้อมือดึงไปที่โซฟา

ผู้ชายงอเข่ากดขาสองข้างของเธอไว้ จากนั้นก็ยื่นมือหยิบขวด เหล้าขึ้นมา

ธิชาลางสังหรณ์ไม่ดี “คุณ ดนัยกฤตคุณจะทำอะไร………

เขาเหล่ตามองปากขวดอย่างหยอกล้อ มืออีกข้างหนึ่งดึงขา ข้างหนึ่งของเธอขึ้นฉับพลัน “ผมพูดแล้ว มาอย่างเชื่อฟังใช้ปาก ดื่มเหล้า รอผมจับคุณมาเอง ก็ต้องเปลี่ยนสถานที่ดื่มแล้ว”

ธิชาเข้าใจอย่างความรู้สึกช้าถึงความหมายอันชั่วร้ายที่เขาพูด ทันใดนั้นหน้าแดงไปถึงเท้า

“คุณมัน โรคจิต ปล่อยฉัน ดนัยกฤตคุณปล่อยฉัน

เธอถีบขาทั้งสองข้างขัดขืน แต่แรงมือของเขากลับหนักขนาด นั้น ยังไงก็ไม่ยอมปล่อยขาของเธอ

ธิชากังวลจนขอบตาแดงขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ดื้อรั้นไม่ยอมอ่อน ขอขอร้องเขา แค่ยืดคอตะโกนใส่เขา “คุณนี่มันไอ้โรคจิต ปล่อย ฉัน ถ้าคุณกล้าจริง………..ไหมว่าฉันฆ่าคุณ

ดนัยกฤตก็แค่หยอกล้อเธอเล่น เห็นเธอกลัวขนาดนี้ เหมือน

คิดว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง

อดไม่ได้ที่จะเล่นแรงขึ้น นิ้วมือลูบคลำผิวหนังอันนุ่มลื่นของบน น่องเธอ พูดด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ “ปากเล็กๆข้างบนนี้ไม่ยอม ดื่ม งั้นก็เปลี่ยนน้องสาวที่เชื่อฟัง……..

“ฆ่าผมตาย? หนีบผมตายละก็พิจารณาได้”

นํ้าหนักมือของเขาควบคุมได้ไม่ดี ธิชาถูกเขาบีบจนผิวหนัง เจ็บ ตาทั้งสองข้างก็เปียกชุ่ม ทั้งอายทั้งโกรธ พูดกับเขาด้วย ความสิ้นหวัง “คุณช่วยฉันทำไม คุณทำแบบนี้…เกินไปยิ่งกว่า นักเลงพวกนั้นอีก”

ธิชานึกว่าตัวเองควบคุมได้ แต่อาจจะเป็นเพราะเหตุดื่มเหล้า อารมณ์จึงควบคุมไม่ค่อยอยู่ น้ำตาก็ไหลลงมาเป็นทางอย่าง ควบคุมไม่ได้

เธอรู้สึกอับอาย จึงหันหน้าหลบ
ดนัยกฤตกลับปล่อยมือ วางขวดเหล้าไว้ด้านข้าง ยื่นมือเช็ด นํ้าตาบนหน้าของเธอ

ชาเหมือนไฟช็อต หลบอย่างสัญชาตญาณ

ฝ่ามือของผู้ชายพยุงเอวเธอไว้ ควบคุมเธอไว้ในอ้อมกอดตัว เอง มือใหญ่เช็ดคราบน้ำตาบนหน้าเธออย่างนุ่มง่าม

ธิชาลมหายใจปกติขึ้นบ้าง ดูเหมือนรู้ตัวว่าดนัยกฤตแค่พูดจา ลามกล้อเธอเล่น ไม่ได้จะทำจริง……….

เขาจับคางของเธอไว้ สังเกตมองคิ้วตาเธออย่างละเอียด ทันใดนั้นก็ฉีกยิ้มอย่างเยาะเย้ย “ทนหยอกล้อไม่ได้เลยเหรอ ยัง ไงเสียก็เป็นลูกสาวของตระกูลมาเฟียใหญ่ มีความกล้าแค่นี้เอง เหรอ อือ?”

ธิชาก้มหน้าอยู่พักใหญ่ไม่ยอมพูด

เธอนึกว่าดนัยกฤตจะยอมปล่อยเธอ แต่พอรอเธอสงบลง เขา ยังคงยกแก้วเหล้าขึ้นมายื่นไปที่ข้างริมฝีปากเธอ

“ดื่มมันจนหมด”

ในกระเพาะของธิชาไม่สบายมาแล้ว ส่ายหน้าปฏิเสธเป็น ธรรมดา

มิหนําซ้ำที่นี่เป็นสถานที่ของดนัยกฤต ถ้าหากเธอดื่มจนขาด สติ ดนัยกฤตจะยอมปล่อยเธอไปเหรอ เธอไม่มีความมั่นใจแบบ นี้ทั้งสองต่างไม่ยอมอ่อนข้อกันอยู่ครึ่งนาที ผู้ชายเผยอมุมปาก ขึ้น ดื่มเองไปใหญ่ จากนั้นก็ผลักไหล่ของเธอ กดตัวเธอลง โซฟา ก้มตัวจูบปากเธอไว้

ริมฝีปากของสาวน้อยนุ่มนวลที่สุด ซ่อนรสชาติหอมหวาน อย่างหนึ่ง ป้อนเหล้าในปากของเขาเข้าปากเธอ เธอสลักเล็ก น้อย ไอไปสองครั้ง ถูกเขายื่นลิ้นเข้าไปอย่างรวดเร็วผัวพันในลำ คออย่างแรง

เขาส่งเหล้าทั้งหมดไปให้เธอ มุมปากยิ่งโค้งขึ้นอย่างได้ใจ “เหล้าอร่อยไหม ต่อไปจะไปดื่มเหล้าในสถานที่แบบนี้บ่อยๆ ไหม?”

เธอยังไม่ทันได้ส่ายหน้า ก็ถูกเขาดูดริมฝีปากไว้อีกครั้ง

“อายุน้อยๆเชื่อฟังหน่อยไม่ดีเหรอ คืนนี้ถ้าผมไม่รีบไปถึง คุณ ถูกคนพวกนั้นทําจนตายก็ไม่มีคนรู้

ธิชาฟังน้ำเสียงของเขารู้สึกว่าเขานิสัยผู้อาวุโสกำเริบ อยาก จะสั่งสอนเขา

ตอนแรกยังพอฝืนทนได้ แต่ตามจากจูบที่ลึกขึ้น…….

เธอฟังเสียงน้ำลายระหว่างการพัวพันของฟันและริมฝีปากทั้ง สองคน ไม่นานก็รู้สึกถึงขอบเขตอันตรายของจูบนี้

เธอเริ่มขัดขืนทุบตีไม่ห่วงเป็นห่วงตาย ใช้เข่าชนเอวหน้าท้อง ของเขาอย่างแรง แต่ทว่าไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย ร่างสูงใหญ่ ของผู้ชายเหมือนกับภูเขาลูกหนึ่งกดตัวเธอไว้ ทำให้เธอขยับไม่ได้

ตอนแรกตนยกฤตก็คิดว่าทุกอย่างควบคุมได้อย่างสบาย แต่ผู้ หญิงใต้ร่างคนนี้เหมือนริมฝีปากอาบพิษที่ทำให้คนติด ในพิษยัง ผสมน้ำตาล ทำให้เขาปล่อยไม่ลง

เมื่อมืออันเร่าร้อนของเขายื่นเข้าไประหว่างขา ธิชากัดริม

ฝีปากของเขาอย่างแรง

เธอใช้น้ำเสียงค่อนข้างน่าสงสาร พูดอย่างหน้าแดง “คุณเคย พูดไม่ใช่เหรอ ของที่ได้มาด้วยการบังคับไม่มีความหมาย อะไร……..คุณเคยพูดว่าจะไม่บังคับฉัน คุณมีสัจจะไหม?”

มือของตนัยกฤตอยู่บนผิวหนังอันนุ่มนวลเร่าร้อนของเธอ ลมหายใจเขามาก ในดวงตามีความใคร่อย่างเข้มข้น เขาจำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเคยพูดอะไร

ผู้หญิงที่รสชาติสดชื่นนุ่มนวลแบบนี้ วินาทีนี้ไม่มีโอกาสหนีไป จากร่างเขาแน่นอน

จะบังคับหรือว่าเต็มใจ ไม่สำคัญเลยแม้แต่นิดเดียว

ดวงตาอันลึกซึ้งของเขาจ้องอยู่ที่ธิชา เหมือนดั่งวินาทีต่อไปก็ จะฉีกเธอจนขาด