บทที่ 6 คุณสาขอบเงินและเด็กขอบสน
พอได้ยินเสียงของลูก ห่างรีบลุกขึ้นและจะวิ่งเขาอีก
“หยุด ! ”
เพิ่งถึงประตูก็โดนยามตัวสูงๆคนหนึ่งห้าม
“คุณครับ นี่คือพื้นที่พยาบาลส่วนตัว คนอื่นห้ามเข้า ครับ ยามพูดอย่างจริงจัง
ฟางไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด เธออยากเข้าไป ให้ฉัน เข้าไป ลูกฉันอยู่ข้างในค่ะ !
“คุณเป็นใครครับ ? ยามยังไม่ยอมปล่อยให้เธอ
เข้าไป
ในเวลานี้ ฟางไม่รู้ต้องพูดยังไง เลยพูดว่า “ฉันเป็น แม่ของลูกฉัน ! ”
นี่คือคำตอบอะไรหรือ !
ฟางร้อนใจจนคิดอะไรไม่ออก แต่ก็ยังคิดไม่ออกว่า ต้องอธิบายยังไง เธอพูดว่า “พี่ให้หนูเข้าไปนะคะ ลูก ฉันอยู่ข้างในจริงๆค่ะ !
“ให้เธอเข้ามาเสียงต่ำ และเป็นชา
เสียงนี้………เหมือนเคยได้ฟังที่ไหนมา……..
ฟางเงยหน้า แล้วเห็นหน้าเจ้าของเสียง เธอตกใจ และพูดว่า “คุณหรือคะ ? ”
ผู้ชายคนนี้ก็คือคนที่เธอเคยเจอกับเขาที่หน้าโรง พยาบาลในตอนเช้า
“ลูกตันเป็นลูกของคุณหรือครับ ? “บาสไม่สนใจ คําถามของเธอ แค่ถามเธออย่างนี้
“ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ ! “ฟางตอบอย่างตื่นเต้น
บาสมองผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา หน้าเล็กๆของ เธอซีดมาก ยังเห็นออกว่าเธอเพิ่งร้องไห้มาก่อน ตอนนี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวัง
“ลูกอยู่ข้างบน ตามมาครับ
เขาพูดเบาๆ แต่ก็ให้คนอื่นปฏิเสธไม่ได้ ฟังไม่เหมือน คําเชิญชวน กลับเหมือนคำสั่ง
ฟางไม่สนใจและตามบาสขึ้นชั้นสอง
ตึกนี้มีสามชั้น ข้างในเงียบสงบ โทนของการตกแต่งคือสีขาวและสีน้ำตาลอ่อน ในห้องส่วนใหญ่ปูด้วยวัสดุหิน อ่อนราคาแพง ดูสะอาดสว่างและสวยงาม จะทำให้คนที่ อยู่ข้างในสบายใจ มันเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการพัก ฟื้น
บาสพาฟางมาถึงหน้าห้องชั้นสอง เสียงหัวเราะจาก ข้างในชัดเจนขึ้น
เปิดประตู ห้องสอาด การตกแต่งง่ายๆ เฉพาะเตียง คนไข้ขนาดใหญ่กลางห้องที่เห็นได้ชัดเจน ลูกต้นที่ฟาง กำลังอยู่ก็นั่งบนเตียง
“มามี้ ! ”
พอเห็นฟาง ลูกต้นรีบวิ่งมาหาเธอและกอดคอเธอ
ได้เห็นลูกอีกแล้ว ฟางกอดลูกแน่นๆ และดีใจจน
ร้องไห้
“เด็กดื้อนะเนี่ย ทำไมหายโดยไม่ได้บอกมา รู้ไหม ว่ามามี้เป็นห่วงขนาดไหนคะ ?! ”
เธอพูดอย่างนี้ แต่ก็ยิ่งกอดลูกให้แน่น เธอกลัวลูก หายไปอีกที
“มามี้~~ผมเจ็บครับ”ลูกต้นพูดและยกมือมาสัมผัส หัวของฟาง มามี้ไม่ต้องกลัว ลูกต้นอยู่นี่ครับ”
ฟางฟังเสร็จก็อยากร้องไห้อีกแล้ว เธอรีบปล่อยมือ และตรวจว่าลูกมันเป็นยังไง เห็นว่าลูกยังเป็นเหมือนเดิม สุดท้ายถึงวางใจได้
“เมื่อกี้ลูกต้นได้ยินเสียงของคุณที่พูดกับยาม บอก ว่าจะลงไปหาคุณ ผมไม่อยากปล่อยี้ลูกต้น เลยให้หลาน ผมไปรับ ผมอยากรู้ว่า แม่แบบไหนจะมีลูกน่ารักอย่างนี้ ได้ ! ”
คนที่พูดเป็นผู้แก่ที่ผมขาวแต่หน้าเหมือนอายุยังน้อย เมื่อกี้คนที่เล่นกับลูกต้นก็คือเขา
ผู้แก่คนนี้ ดูร่างกายแข็งแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความ มีน้ำใจและความหึงหวงเหมือนเด็ก
“ขอบคุณที่ดูแลลูกต้น ขอโทษที่รบกวนคุณค่ะ”
ฟางไหว้เขาเพื่อขอบคุณเขา
“555 ไม่เป็นไรครับ ผมแก่แล้ว และพักที่นี่ตลอด น่า เบื่อมากเลยครับ ลูกต้นน่ารักดี ช่วยให้ผมดีใจขึ้นได้พอดี ครับ”
เขามองลูกต้นสายตาเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย
เขามองบาส แล้วโกรธขึ้นอีกและพูดว่า “คุณละอายุ สามสิบกว่าแล้ว แต่ยังไม่มีแฟน เรื่องการแต่งงานยังไม่รู้ จะมีเมื่อไหร่ ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเจอลูกของหลายที่น่ารัก อย่างนี้ !
พอเขาพูดเสร็จ เขาก็สัมผัสหัวเล็กๆของลูกต้น เหมือนมีแค่เด็กที่อยู่ข้างหน้าเขาถึงจะทำให้เขาดีใจขึ้นได้
บาสไม่ได้ทำอะไร เขาไม่สนใจและไม่ตอบการเร่ง แต่งงานของผู้สูงอาย
บาสเป็นแบบนี้มาตลอด
บาสเป็นคนกตัญญูเถียงอะไรไม่ได้ เรื่องแบบนี้เขา ต้องอดทนเอา
ฟางเห็นพวกเขาเป็นแบบนี้เลยรีบเปลี่ยนเรื่อง ว่า “ลูก ลูกหนีมาตรงนี้ทำไมคะ ?
“มานี้ เมื่อผมขึ้นไปข้างบน เกือบจะลงมา ลุงคน นี้ช่วยชีวิตผมครับ”ลูกต้นใช้นิ้วเล็กๆ บาส ดวงตาของเขา เต็มไปด้วยเลื่อมใสศรัทธา
ฟางตกใจ ลูก ไปข้างบนทำไมคะ ? อันตรายมาก
เลย ! ”
“ครูบอกว่า ยิ่งอยู่ชั้นสูงยิ่งเห็นได้ไกล ลูกต้นคิดว่า ถ้ายืนที่ที่สูงๆอาจจะได้เห็นมา” เด็กน้อยเห็นฟางเป็น ห่วง ก็รู้ว่าตัวเองทำให้มามี่โกรธ เด็กน้อยน้อยใจ
ฟางสงสัยเด็ก เลยรีบขอโทษว่า “ขอโทษ มามี้ไม่ ควรดลูก หลังจากนี้ อย่าไปที่ที่อันตรายนะคะ ? มาไม่ อยากให้ลูกรับปากเจ็บ
พอเห็นลูกต้นเชื่อฟัง ฟางก็ไว้ใจแล้ว
ฉากนี้ทำให้บาสอุ่นใจ
เขาไม่คุ้นเคยกับเรื่องอย่างนี้
เขาเสียแม่ตั้งแต่เด็ก เขาคุ้นเคยความเป็นอิสระ ไม่ว่า เป็นเรื่องของชีวิตประจำวันหรือเรื่องบริษัท ทุกอย่างเขา จัดการได้เรียบร้อยหมด
มีแต่ความรัก ไม่มีผู้หญิงคนไหนได้ความรักจากเขา
ไปได้
แต่ถ้ารักจริงๆ ก็จะไม่มีทางกลับ เขานึกถึงผู้หญิงคนหนึ่ง
เขามองทางฟางและพูดว่า “เด็กน้อยไม่รู้ทะเบียน ห้อง ผมเลยพาเขากลับมาครับ”
เพื่อหนี่คุณตา เขาตั้งใจหาที่ที่ไม่มีคนมาอยู่ แต่ บังเอิญเจอเด็กน้อยพอดี
เด็กน้อยยืนอยู่ขอบชั้นบนสุด จับชั้นวางให้แน่นด้วย มือทั้งสองข้าง ผมของเด็กน้อยโดนลมพักให้เหมือนหญ้า รก เขาคิดว่าเด็กน้อยอยากตกตึก เดินเข้าใกล้ ถึงรู้ว่าเด็ก น้อยไม่กล้าลงมา เลยช่วย
“ฉันต้องขอบคุณคุณยังไงคะ ? “ฟางพูด
หล่อขนาดนี้ ให้ฉัน ให้คุณได้ทั้งตัวและหัวใจก็ได้นะ
ฟางรีบหยุดคิดอย่างนั้นและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “งั้น ฉันเลี้ยงข้าวเองค่ะ !
บาสรีบตอบว่า “ได้ครับ”
ยอมง่ายเกินไปหรือเปล่า ฟางไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว
“งั้นคุณอยากกินอะไรคะ ? “ฟางตื่นเต้น ผู้ชายคนนี้ดูรวยมาก อย่าให้เธอไปเลี้ยงที่โรงแรมห้าดาวอะไรอย่าง นั้น เธอไม่มีเงิน……..
เธอไม่คิดว่ามาสพูดว่า “แล้วแต่คุณครับ”
พูดง่ายจริงๆ…..เลี้ยงอะไรก็ได้หรือ งั้นก็เอาที่ที่ ประหยัดเงินได้ !
“ไปกินซุกกี้ !
“ได้ครับ”
ฟางตะลึง คุณตามองทั้งสองคนและสงสัยในใจ:เมื่อ ไหร่มาสคุยง่ายขนาดนี้แล้ว ?
ทั้งสามคนลาก่อน แล้วไปตลาด
ท้องฟ้าเพิ่งมืด ตลาดเมือง มีคนเยอะมาก
ในฝูงชน ฟางดูตื่นเต้น ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเขาเงียบ เหมือนปกติ ถ้ากินข้าวด้วยกันจะอึกอักไหมล่ะ……..
โชคดีที่มีลูกต้นมาด้วย เลยไม่ต้องเงียบตลอด
“ลุงครับ ที่นั่นมีปลาทองครับ”
“มาร์ชเมลโล่ใหญ่จังครับ คุณลุงดูนะครับ
ลุง ที่นี่มีคนทําเครื่องบ้านดินเผาครับ !
บาสกอดเด็กน้อย ถ้าเด็กน้อยเห็นอะไรที่น่าสนใจ ก็ รีบบอกให้มาสดู เด็กน้อยชอบบาสจริงๆ
รู้จักกันแค่วันเดียวเรียกหวานๆอย่างนั้น เรียกแต่ลุง ลุง ลุง แล้วแม่ล่ะ
ฟางเหินว่าลูกต้นจับมือบาสและคุยอย่างสนุก
สีหน้าบาสก็เหมือนเดิม แต่สายตาเขาเหมือนดีใจอยู่
บาสไม่ชอบเด็ก รู้สึกเบื่อ
แต่สำหรับลูกต้น เขาไม่เกลียด กลับรู้สึกสนิทและ
ชอบ
“อือ ฉันชื่อฟาง ฉันยังไม่รู้ว่าคุณชื่ออะไรคะ ? “ฟาง
พยายามชวนคุย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ