บทที่ 15 จูบอย่างสับสน
ฟางมองตาขวาง แอบมองไปที่บาสคนที่ไม่พูดอะไร เลยสักคํา
เขากำลังมองดูเกมและเครื่องเล่นมากมายที่อยู่ตรง
หน้า
เสียงกรีดร้องของผู้ที่กำลังเล่นเรือล่องแก่งอยู่ และ เป็นเสียงที่ดังน่าหนวกหูมาก
เขาดูจริงจังขึ้นสังเกตได้จากคิ้วที่เริ่มขมวดเล็กน้อย ของเขา ดูออกว่า บาสไม่อยากจะนั่งตรงนั้นเลยเพราะไม่ อยากทำให้ตัวเองเปียก
ฟางมองออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ และเธอก็ไม่ อยากให้ตัวเองเปียกด้วยเช่นกัน เลยก้มลงมองลูกต้น และเกลี้ยกล่อมลูกต้น: “เด็กดี เราเล่นอย่างอื่นกันดีไหม จ๊ะ นี่จะทำให้เสื้อผ้าเปียกนะ
“ไม่เอาๆ ลูกต้นอยากเล่นอันนี้นะครับๆๆ~~~
ลูกต้นรีบหันหน้าไป ส่ายหัวไปมา กระพริบตา อ้อนวอน มองไปทางบาสเพื่อขอร้อง คุณลุงครับ~~~
เขาทําท่าทางออดอ้อน จับมือของบาสส่ายไปส่ายมา
วิธีนี้ได้ผล บาสเหล่ตามองไปที่จอต้น แล้วยอบหายใจ:“ไปกันเถอะ เดี๋ยวลุงพาไปเล่น
พูดยังไม่ทันจบ ก็กระโดดไปกระโดดมาด้วยความ ดีใจลูกต้นรีบจับมือแล้วเดินไปที่เครื่องเล่นนั้น
ฟางยังคงยืนอยู่ที่เดิม เมื่อตะกี้ยังไม่อยากเล่น แต่ ตอนนี้กลับอยากเล่นขึ้นมา ดูแล้ว ลูกต้นของเธอนั้นมีวิธี ออดอ้อนที่เก่งขึ้น!
บนเครื่องเล่นนี้มีคนมาเล่นเยอะมาก อยู่ข้างล่างแล้ว มองมาข้างบนไม่น่ากลัวเท่ากับการได้อยู่ข้างบนแล้วมอง ไปข้างล่างมันสูงและน่ากลัวมาก
บาสพาลูกต้นขึ้นไปบนเครื่องเล่น และคาดเข็มขัดให้
เขา
ด้วยเสียงกรีดร้องอันร่าเริงของลูกต้น หลังจาก ความ รู้สึกหายวูบอย่างฉับพลันบนเครื่องเล่น ได้ยินแต่เสียง คลื่นขนาดใหญ่ กระเซ็นลงมาบนตัวของทั้งสองคน ทำให้ เปียกทั้งตัว
พอจบจากเครื่องเล่นนี้ ฟางมองดูทั้งสองคนเดินมา
ตัวเปียก
บาสเช็ดหยดน้ำบนหน้าผากอย่างหล่อเหลา เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปียกน้ำนั้นโปร่งแสงภายใต้แสงแดด และ แสงแดดที่สาดส่องไปบนตัวของเขานั้นเผยให้เห็นถึง กล้ามเนื้อที่เป็นมัดๆ เป็นภาพที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก
ลูกต้นที่อยู่ข้างๆไม่สนใจเสื้อผ้าที่เปียกโชกของเขา เลย โฮร้องเชียร์อย่างตื่นเต้น
“คุณลุงครับๆ พวกเราเล่นกันอีกรอบนะครับ! ลูกต้น
ยังเล่นไม่พอ
ฟางมองดูเรือนร่างของบาส เลือดกำเดาแทบจะไหล ออกมา จึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “อะแฮ่มๆ…..เนมานานขนาด นี้คงจะหิวแล้ว ไปหาอะไรกินกันก่อนไหม ลูกตันเห็นไหม ตรงนั้นมีฮอทด็อกขายอยู่ ไปกินฮอทด็อกกัน ดีไหมครับ”
ลูกต้นมองไปทางที่เธอมอง มีฮอทด็อกขายจริงๆด้วย และยังมีลูกโป่งหลากหลายสีสัน แล้วรีบตอบตกลงทันที
ฟางถอนหายใจด้วยความโล่งอก:“คุณบาสค่ะ พวก เราไปพักตรงร้านขายฮอทด็อกก่อนเถอะค่ะ”
“อืม ดีเหมือนกัน”
เสียงที่เรียบง่ายและมีเสน่ห์ของเขา ทำให้ฟางกลืน น้ำลายลงไปอีกหนึ่ง
การเดินทางในสวนสนุกของทั้งสามคน กว่าจะสิ้นสุด ลงพระอาทิตย์ก็ตกดินแล้ว
กลับถึงบ้าน ฟางรู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกออกเป็น เสี้ยวๆแล้ว ความตื่นเต้นของลูกต้นที่ไม่ลดลงนี้กว่าจะ กล่อมให้หลับได้มันไม่ง่ายเลย เธอล้มตัวลงนอนบนเตียง และก็หลับไปโดยไม่รู้ตัวเลย
เที่ยงคืน ฟางตื่นขึ้นมาตามปกติเพื่อห่มผ้าให้ลูกต้น ที่เตะผ้าห่มลง และก็พบว่าตัวเองเหนื่อยขนาดนี้เลยเหรอ กลับถึงบ้านก็หลับเลย ยังไม่ทันได้อาบน้ำด้วยซ้ำ นึกได้ แบบนี้แล้ว เธอรีบลุกขึ้นมาจากเตียงและไปอาบน้ำสระผม ทันที
พอจัดการธุระของตัวเองเสร็จ เธอก็ไปที่ห้องครัว เปิดตู้เย็นแล้วเอาน้ำออกมาดื่ม
“คือกๆแค่กๆ..……..
มีเสียงไอออกมาเป็นระยะๆ
ฟางรู้เลยว่าเป็นเสียงไอของบาส ที่จริงเธอก็อยากจะ เข้าไปดูว่าเขาเป็นยังไงบ้าง แต่ทันใดนั้น ในสมองก็มีภาพ ตอนที่เธอเข้าไปในห้องเขาครั้งแรก เป็นภาพที่ไม่อยากจะ รื้อฟื้นขึ้นมาเลย
ช่างมันเถอะ เขาเคยพูดว่า เรื่องของเขาไม่ต้องการ ให้เธอมาสนใจ เธอเลยกลับห้องตัวเองไป
ในใจคิดแบบนี้ แต่ว่าทำไมเท้ามันถึงก้าวขยับออกไป
ไม่ได้
ลังเลอยู่สักครู่หนึ่ง ฟางพึมพำเสียงเบา และก็ตัดสิน ใจผลักประตูห้องนอนของบาสออกไป
ในความมืดมิดนี้ เธอมองดูคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง
ฟางเปิดไฟบนหัวเตียงอย่างเบาๆ
มาสนอนอยู่บนเตียง หน้าแดงก่ำ เหมือนนอนหลับ แล้ว ปากก็ไอออกมาเบาๆ ผสมกับเสียงพึมพำพูดคนเดียว ของเขาที่ฟังไม่ออก
ฟางใช้หลังมือแตะไปที่หน้าผากของเขา
ร้อนจัง!
เขามีไข้
คงเป็นเพราะวันนี้ที่สวนสนุกเปียกไปทั้งตัว แล้วโดน
ลมเลยป่วย
ฟางรีบวิ่งไปที่ห้องนอนของตัวเอง ไปเอาปรอทวัด ไข้จากตู้ยาสํารองออกมา นำมาวัดอุณหภูมิร่างกายขอ มาส
395c!
“คุณบาสค่ะ คุณบาสค่ะ ตื่นค่ะๆ!”
ฟางปลุกคนที่ไข้ขึ้นสูงและไม่รู้สึกตัว แบบนี้ต้องรีบ ไปโรงพยาบาลสิ!
บาสลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ ดวงตาที่เยือกเย็น ของเขาไม่มีความสดใส เผยให้เห็นถึงความเหนื่อยล้า และความเศร้าโศก
“คุณบาสค่ะ คุณมีไข้นะค่ะ เดี๋ยวฉันจะส่งคุณไปโรง พยาบาลค่ะ”
ลืมตาขึ้นมา บาสมองไปยังสีหน้าที่เป็นกังวลและ แสงของโคมไฟข้างเตียงสะท้อนให้เห็นบนใบหน้าของ เธอราวกับความฝันที่สวยงาม
เขาทนไม่ไหวที่จะสัมผัสไปเบาๆบนใบหน้าของเธอ
สัมผัสของผิวหนัง เย็นๆแต่ก็มีความอ่อนโยน
ฟางถูกสัมผัสอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว และปล่อยให้เขา สัมผัสไปมาบนแก้มของเธอ
มือของเขาสัมผัสไปที่คอสีขาวนวลและลงไปที่ ไหปลาร้าที่ละเอียดอ่อน ลงไปเรื่อยๆ จนถึงเอวของเธอ คว้าเธอมาและพลิกตัวของเธอลง และเขาขึ้นคร่อมเธอไว้
อากาศหยุดนิ่ง เวลาหยุดลง มีแต่เสียงหัวใจเต้นของ ทั้งสองคน ดังขึ้นในความเงียบสงัด
“คุณบา
พูดยังไม่ทันจบ ริมฝีปากของฟาง ถูกปิดลงโดยริม ฝีปากอ่อนนุ่มของบาสที่บดขยี้ลงมาเบาๆ
ดวงตาของเธอค่อย ๆ เปลี่ยนจากความกลัวไปเป็น ความมึนเมากับริมฝีปากที่นุ่มนวลนี้ และเธอก็เริ่มจูบตอบ เขา และก็เริ่มเอาลิ้นออกมาและพัวพันกันในปากที่เปียก ปอน
ในขณะที่กำลังอยู่ในความสับสน ทันใดนั้นก็ได้ยิน เสียงบาสพึมพำเบาๆว่า “โซเฟีย……โซเฟีย……..
โซเฟีย?
คือใครกัน?
ทันใดนั้นฟางก็รู้สึกเหมือนเขากำลังเล่นกับความรู้สึก ของตัวเองอยู่ เขาทำกับเธอเหมือนเธอเป็นตัวแทนใคร อยู่?
เธอตื่นจากพวัง ใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักบาสออกไป และลุกขึ้นยืน
ในอ้อมแขนของเขาตอนนี้ว่างเปล่า บาสเหมือนโกรธ เล็กน้อย เขานอนหงายบนเตียง คิ้วขมวดชนกันอย่าง หงุดหงิด และมองไปทางเธอด้วยความโกรธ
ตอนนี้ฟางเองก็โกรธมากเหมือนกัน มองตรงไปที่ตา ของเขาพูดด้วยความโกรธว่า “มองอะไร คนนิสัยไม่ดี! ฉันไม่ได้เป็นตัวแทนของใครนะ!”
พูดจบก็หันหลังจะเดินออกไป แล้วก็คิดได้อย่างหนึ่ง หันหลังกลับไปอย่างอารมณ์เสีย ตรงไปทางเตียงนอน และตะโกนว่า: “ตื่นได้แล้ว! เดี๋ยวฉันเรียกคนไปส่งนาย เผื่อว่านายจะได้ไม่เป็นไข้จนกลายเป็นคนโง่!
บาสปิดตาลงด้วยความเหนื่อย “ไม่อยากไปโรง พยาบาล”
เฮ้อ….ไมเขางอแงไม่มีเหตุผลเหมือนเด็กแบบนี้
เธอบ่น มง่า ขมวดคิ้ว ถามไปอย่างไม่สบ อารมณ์:”ทำไมถึงไม่อยากไปล่ะ ป่วยแล้วก็ต้องไปหา หมอสิ”
“ฉันไม่ชอบกลิ่นของโรงพยาบาล
บาสยกมือขึ้น วางไปบนหน้าผากตัวเองอย่างไม่มี แรง และตกอยู่ในอาการกึ่งมีสติ
ฟางไม่มีวิธีแล้ว ทําได้แต่เรียกพ่อบ้านมา
ได้ยินว่าคุณชายมีไข้ พ่อบ้านรีบลุกขึ้นจากเตียง และ แต่งตัว โทรไปหาโรงพยาบาลเอกชนแพทย์ประจำของ ครอบครัว
พอวางหูจากโทรศัพท์ เขาก็กระซิบข้างหูของฟาง ว่า “คุณหนูฟาง ขอบคุณที่ปลุกผมตื่นมานะครับ แพทย์ ประจําครอบครัวจะมาแล้ว ก็หวังว่าจะไม่ไปกระทบถึงนาย ท่าน”
“ที่จริงฉันอยากจะส่งเขาไปโรงพยาบาลค่ะ แต่เขา ไม่ยอมไป ไม่มีวิธีแล้วเลยต้องเรียกคุณมา
นะ
“อืมๆ……..พ่อบ้านพยักหน้า ตบไหล่ฟางเบาๆ เป็นการปลอบใจ:“คุณแม่ของคุณชายได้เสียชีวิตที่โรง พยาบาล ปีนั้นเขายังเด็ก ตั้งแต่นั้นมาเขาก็เกลียดโรง พยาบาล นายท่านจึงต้องจ้างแพทย์ประจําครอบครัวมา ตราบใดที่ไม่ได้ป่วยหนักเกินไป ก็สามารถมารักษาที่บ้าน ได้”
“ไม่แปลกใจเลย……ฟางคิดไปคิดมา และถาม คำถามที่อยู่ในใจมานานว่า มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากจะถาม คุณ”
“ไม่เป็นไรถามมาเลยครับ พ่อบ้านพูดอย่างอ่อน
โยน
“คุณบาส เขา.……..เป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าค่ะ?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ