บทที่ 2 ได้เสียแบบไม่รู้ตัว

ฟางกัดปากจนพูดจบ หันหลังแล้วเดินจากไป น้ำแข็ง จะเย็นขนาดไหน ก็เย็นไม่เท่าใจของเธอ

ไม่รู้ว่าเดินออกจากผลตอนไหน เธอเองก็จำไม่ได้ แล้ว เดินไปไกลแค่ไหน และเดินไปถึงไหนเธอเองก็ไม่รู้ ตัว

เพื่อที่จะได้อยู่กับพล เธอสละโอกาสที่จะไปเรียนต่อ ที่ไกลๆ ผลการเรียนที่ดีของเธอกลับไปสมัครเรียนต่อที่ มหาลัยใกล้บ้าน ก็เพราะมหาลัยปีนี้จะได้อยู่กับเขา ทั้ง สอนพูดกันว่าจะแต่งงานหลังเรียนจบ แต่นี่เพิ่งเรียนจบ

ในตอนนี้ทุกอย่างปรากฏได้ช่างสมเพช ช่างโง่จริงๆ!

ท่ามกลางสายฝนในยามดึก ฟางอยากหัวเราะ หัวเราะให้กับความโง่ของตัวเอง มุมปากแสดงออกถึง ความเหงา น้ำตาก็ไหลรินตามลงมา

เดินอยู่กลางสายฝนเหมือนร่างที่ไม่มีวิญญาณ ทันใด นั้นก็มีบางสิ่งบางอย่างพุ่งเข้ามา ฟางไม่ตกใจ แต่ก็ล้ม ลงพื้น

“ใครเนี่ย ไม่ลืมตาเดินหรอ….” ฟางล้มจนเจ็บ รวม แรงลุกขึ้น คำว่า “ชิง”ยังทันพูดไม่จบ ก็มองออกแล้วว่าคนข้างหน้านี้ผิดปกติ

เขาคือผู้ชายที่สูงหล่อ ขาอันยาวเรียวถูกสวมด้วย กางเกงสูท เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกกระดุมปลดไปแล้วครึ่งทาง เผยให้เห็นแผงอกสีเนื้อราวกับน้ำนม ชวนน่าหลงไหล มี เสื้อสูทพาดอยู่ที่แขน คิ้วที่ขมวด หน้าแดงๆ ให้ความรู้สึก ถึงความเจ็บปวด

ขณะที่บาสกำลังเมา รู้สึกปวดหัวเหมือนจะเป็นไข้ กระทันหัน ก็เลยออกมาเดินเล่น คิดไม่ถึงเลยว่าจะไปชน โดนใคร ขณะที่กำลังจะขอโทษ

“เห้ย ชนคนอื่นแล้วไม่รู้จักขอโทษหรอ? รู้จักมารยา ทไหมเนี่ย?” ฟางโกรธจนหัวร้อน

“หุบปาก” บาสพูดออกมาด้วยเสียงที่สุขุม ไม่เคยมี ใครเลยที่กล้าพูดกับเขาขนาดนี้

เขาเงยหน้ามองคนที่กล้าพูดกับเขาขนาดนี้

แต่ฤทธิ์ยาแรงไปหน่อย เขาจึงมองเห็นผู้หญิงตรง หน้าไม่ค่อยชัด แต่ปากที่อมชมพูปากและร้ายกาจนั้นกลับ หน้าหลงไหลยิ่งนัก

ฟางเห็นว่าชายคนนั้นจ้องแต่เธอตลอด เธอจึงโบกมือไปมาตรงหน้าของชายคนนั้น “ฉันพูดกันเธออยู่นะ ได้ยินหรือเปล่า?

ภายในมีความรู้สึกร้อน บาสก็เกิดความหลงไหลกับ ภาพที่อยู่ตรงหน้า อยู่ๆก็รู้สึกร้อนขึ้นมา

“เธอเสียงดังเกินไปแล้วนะ”

พูดจบ มาสก็จับคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอ เข้ามาใน อ้อมกอด สัมผัสได้ถึงความงดงาม

ฟางยังดึงสติกลับมาไม่ได้ อยู่ดีๆก็ถูกปากใครไม่รู้มา

จูบเข้า

จูบแรกของเธอ…..

เมืองลาเบล ณ ชั้นสูงสุดของโรงแรมห้าดาว

ภายใต้ห้องที่เต็มไปด้วยไฟสีเหลือง เตียงที่อยู่กลาง ห้องสองเตียง?

“พล…. อย่าจากฉันไปนะ…..อย่าไปนะ

“พล นายทํากับฉันแบบนี้ได้ไง ฉันเกลียดนาย!”
“เออ….ฉันรักนายนะ พล

ผู้หญิงบนเตียงไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรอยู่ เธอกอด ผู้ชายของตัวเองไว้ แล้วมีอะไรกันต่อ

ปกติเขาเป็นคนที่มีสติตลอดเวลา แต่ตอนนี้ความ สุขุมของตัวเองกลับหายไปหมด ในตอนนี้เขาแค่อยาก ปล่อยตัวของตัวเองให้หลงอยู่ในตัวผู้หญิงคนนั้น ความ รู้สึกแบบนั้นค่อยๆมาเป็นทีละขั้น และมาเรื่อยๆ

ผ่านไปคืนนั้นทั้งคืน

แสงแดดส่องผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ฟางพยายาม ลืมตา ขยี้หัวแล้วขยี้อีก มองไปข้างหน้า-หน้าต่างบาน ใหญ่ที่มีผ้าม่านสีน้ำตาลปิดไว้ รอบๆห้องเป็นงานออกแบบ ที่เรียบง่ายแต่ดูหรูหรา โทนสีและการตกแต่งของห้อง ราวกับโรงแรม และเหมือนอพาร์ตเมนต์ส่วนตัวที่หรูหรา

เธออยู่ไหนเนี่ย?!

ฟางลุกขึ้นจากเตียง รู้สึกว่าทั้งตัวเหมือนโดนซ้อมมา ปวดเมื่อยไปหมด

เธอพยายามมองสภาพแวดล้อมอย่างละเอียด และ พยายามนึกถึงเรื่องราวที่เกิอขึ้นเมื่อวาน
หลังหนีออกมาจากบ้าน ก็มุ่งตรงไปที่บ้านของพล จากนั้นก็เห็น…..

ภาพในวันนั้นยังติดตามาจนถึงวันนี้ กลับไปคิดอีก ความเจ็บปวดของฟางในวันนั้น หากมันเป็นแค่ฝันก็คงจะ ดี!

หลังออกมาจากบ้านของพล ก็เบลอๆอยู่กลางถนน ไม่รู้ว่าเดินไปถึงไหน จากนั้นก็ชนกับคนคนหนึ่ง…….

ไม่สิ ไม่ถูกๆ คือโดนคนคนหนึ่งชนสิ! จากนั้นก็….

“อ้า จูบแรกของฉัน!

ฟางรีบเอามือปิดไปที่ปากตัวเอง

เจอโรคจิตคนนั้น แล้วยังโดนจูบอีก ฟางเบลอไปซัก พัก ทั้งหิวทั้งเหนื่อย ร่างกายก็อ่อนเพลียไม่มีแรง ทันใด นั้นก็หน้ามืด สลบไป

จากนั้นล่ะ จากนั้นล่ะ

ฟางพยายามส่ายหัวสุดแรง อยากจำเรื่องราวที่ต่อ จากนั้นขึ้นมา แต่ไม่ว่าอย่างไงก็จำอะไรไม่ได้เลย
เธอลุกตัวขึ้นด้วยความปวดหัว ทันใดนั้นก็เห็นผ้าสี ขาวมีคราบแดงอยู่ เธอกระวนกระวายไปทั้งตัว!

ทันใดนั้นถึงสังเกตได้ว่าตัวเองกำลังเปลือยกายอยู่!

เธอดึงสติและเหตุผลกลับมา พื้นที่มีเสื้อผ้าเรี่ยราด บวกกับคราบแดงบนเตียง บ่งบอกอย่างชัดเจนถึงเรื่องที่ เกิดขึ้นเมื่อวานแล้ว

เหมือนกับว่าเลือดแข็งไปทั้งตัวเลย

ฟางนั่งลงที่พื้นข้างเตียง ก้มหัวแล้วร้องไห้ จากนั้นก็ รีบเก็บเสื้อผ้าของตัวเองอย่ารวดเร็ว แล้วค่อยๆใส่เสื้อกลับ เข้าร่างกายของตัวเองทีละตัว เหมือนกับว่าอยากลบล้าง เรื่องของเมื่อวานออกไป

“ติ๊งต่อง!”

เธอกำลังใส่เสื้อเสร็จ เตรียมตัวจะออกไป ทันใดนั้น เสียงกริ่งก็ดังขึ้น

ฟางก็กระวนกระวายขึ้นมาทันที ทำไงดี!อยากหนีก็ หนีไม่พ้นแล้ว!

คนหน้าประตูรอแล้วรออีก ก็ไม่เห็นมีใครมาเปิดประตูเธอจึงเสียบการ์ดเปิดประตูเข้าไป

ฟางมองดูคนที่เข้ามาอย่างกลัว เสื้อผ้าที่เรียบร้อย คือพนักงานของโรงแรม

“คุณผู้หญิงตื่นแล้วหรอคะ นี่คือของของผู้ชายที่มา กับคุณฝากมาให้คุณค่ะ” บริการของพนักงานสาวอย่าง สุภาพ แต่ในตากลับมีแต่ความโกรธที่ปกปิดไม่ได้ พูดจบ ก็มีบัตรธนาคารยื่นมา

“นี่คืออะไรคะ?” ฟางถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ผู้ชายคนนั้นบอกว่าคือค่าตอบแทน เรื่องเมื่อวาน

ค่าตอบแทน?

ผู้ชายคนนั้นเห็นว่าเธอเป็นอะไรกันแน่!

“ฉันไม่เอา คุณเอาไปคืนเขาเถอะ!”

“แต่ว่าผู้ชายคนนั้นบอกว่าต้องส่งให้ถึงมือคุณ

“ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่เอา คุณออกไป!” ฟางโกรธ มาก จึงสั่งพนักงานคนนั้นไป

“หยดนะ!”
พนักงานที่กำลังจะออกไป ถูกฟางเรียกให้หยุด

ฟางคันแล้วคันที่กระเป๋าตัวเอง ก็เจอแต่เงินไม่กี่บาท ที่เหลือจากเรียกแท็กซี่เมื่อวาน

เธอนำเงินไม่กี่บาทนั้น ส่งให้พนักงานคนนั้น พูด ว่า “นำเงินส่วนนี้ให้ผู้ชายคนนั้นด้วย ก็บอกว่าเป็นเงิน ตอบแทนที่ฉันให้เขา เกี่ยวกับเรื่องเมื่อวาน พนักงานก็ ยังคงไม่เข้าใจ จากนั้นฟางก็ออกจากห้องที่สกปรกห้อง นั้น

บริษัทอนันที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเมืองโลกัส ท่าน ประธานบาสกำลังนั่งเช็คเอกสารที่หน้าโต๊ะห้องทำงาน สีดำน้ำตาล ใบหน้าที่หล่อเหลาและสุขุม หยิบปากกามา เซ็นต์เอกสารพวกนั้น มองออกเลยว่าต้องตั้งใจกับงานนี้ มากๆ

ทันใดนั้นประตูก็ถูกผลักออก คิมเดินเข้ามา

บาสแสดงออกถึงความไม่พอใจที่มารบกวนสายตา ที่สุขุมและเยือกเย็น คิ้วสองข้างที่คมเฉียบ กลับไม่ต้อนรับ ใคร แล้วเช็คเอกสารต่อ

คิมเห็นว่าบาสไม่ต้อนรับ ก็แกล้งถอนหายใจออกมา “เฮ้อ ท่านประธานบาสยุ่งขนาดนี้ ฉันก็มาเสียเที่ยวอีกแล้วสิ!”

พูดจบ ก็นั่งลงบนเก้าอี้หมุนที่อยู่หน้าโต๊ะ

บาสหน้าตาที่ไร้อารมณ์ ก็ไม่ได้เงยหน้ามองเขา ทำไมล่ะ

บาสมีชื่อเสียงด้านของความสุขุมเย็นชา คนปกติแล้ว จะกลัวความเย็นชาของเขามาก มีก็แต่คิมที่เติบโตกับเขา มาตั้งแต่เด็กที่กล้าทำกับเขาแบบนี้

เพราะพ่อของคิมเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของบริษัทอนัน ร่วมงานกับพ่อของบาสตั้งแต่ยังหนุ่ม ซื่อสัตย์และตั้งใจ ทำงานมาตลอด และก็คือผู้ใหญ่ส่วนน้อยที่บาสเคารพ

“มีเรื่องอะไร?”