บทที่ 14 บังเอิญเจอเธออยู่กับผู้ชายอีกคน

เห็นเธอเดินไปเดินมาดูคุ้นเคยกับเส้นทางนี้ดี รู้เลย ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมา

ฟางอดไม่ได้ จึงกระซิบว่า: “ของกินที่นี่แพงมากเลย นะ คุณมาบ่อยมั้ย”

ดวงตาของซันเปล่งประกาย เขายิ้มเบาๆ : “มาไม่ บ่อยนักหรอก เว้นแต่เชิญคนที่สำคัญมาเท่านั้น

ฟางตกใจ งง เธอก็ได้ยินว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงเธอ อยู่งั้นหรอ

ดูท่าทางของหมอซันสิ หรือว่าจะเขาจะจีบเธอ?

เป็นไปไม่ได้ๆ ผู้ชายดีๆแบบนี้ เป็นไปได้ไงที่จะมา ชอบเธอ……

เขายิ้มแบบเขินๆแล้วพูดว่า: “คุณทำงานที่โรง พยาบาลก็เหนื่อยเหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้ กับฉัน วันนี้ฉันไม่ได้พกเงินมาเยอะ ครั้งหน้าฉันพาคุณ ไปกินร้านที่อร่อยที่สุดและไม่แพงอีกด้วย”

เห็นฟางทุกข์ใจเรื่องเงินของตังเอง แล้วเขารู้สึกเจ็บ กับการที่เธอจะต้องมาช่วยกันแบ่งเบาภาระ

น้าใจของหมอซันเริ่มมีความรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
ยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์ในเวลาที่เธอดูจริงจังขึ้นมา

ทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้าแล้วบีบจมูกของ ฟางเบาๆ

เขา ยิ้มอย่างสุภาพ: “ได้สิ คราวหน้าเธอเลี้ยงฉัน แต่ว่าคราวนี้ฉันเป็นคนชวนเธอออกมาเอง แน่นอนว่าฉันจะจ่ายเอง เงินของคุณก็เก็บเอาไว้ เลี้ยงฉันคราวหน้าก็แล้วกันนะ”

ฟางตกใตกับท่าทางที่เขาทำกับเธอ เธอหลบเกือบ จะไม่ทัน ได้แต่เอมือลูบจมูกแล้วพยักหน้าตกลง

แต่เธอไม่รู้เลยว่า บาสมาเห็นฉากนี้เข้าพอดี

เขามาทานข้าวกับลูกค้าพอดี ในขณะที่พึ่งเดินเข้าไป ในร้านอาหาร ไม่รู้ว่าทำไม แว๊บแรกก็มองไปที่คนสองคน ที่นั่งโต๊ะติดกำแพง แสงไฟอ่อนสลัวๆ บรรยากาศที่โรแมน ติกนี้ ผู้ชายบีบจมูกผู้หญิงเหมือนหยอกเล่นกันไปมา

บาสขมวดคิ้วขึ้นอย่างเย็นชา แล้วก็นึกถึงเธอตอนอยู่ ในห้องทำงานกับพล ครั้งนี้ผู้ชายที่เธอพามาก็ไม่ใช่คน เดียวกัน ดูท่าทางที่ยิ้มร่าเริงของฟาง บาสรู้สึกรังเกียจผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาทันที

ผู้หญิงคนนี้ทำไมทำตัวง่ายจัง!

คิดในใจถึงตรงนี้ เขาก็หันหลังเดินออกไปจากร้าน อาหารทันที ทิ้งลูกค้าที่กำลังงงกับสถานการณ์ตอนนี้ไว้ ตรงนั้นเลย

ฟางไม่ทันได้สังเกตว่าบาสมา ข้าวมื้อหนึ่ง ที่ทั้งสอง พูดคุยกันอย่างสนุก บรรยากาศในร้านอาหารกับเสียง เพลงที่กำลังบรรเลงอยู่และมีแสงไฟสลัวๆ ซันพอใจกับ อาหารมื้อนี้มาก

ฟางก็พอใจกับอาหารมื้อนี้เช่นกัน เพราะว่าอาหาร ของที่นี่อร่อยมาก!

พอเดินออกจากร้านอาหาร ฟางพูดชื่นชมอาหารที่ กินไปว่าอร่อยมากแค่ไหน

ซันมองดูคนที่อยู่ข้างๆ ข้าวมื้อหนึ่งก็ทำให้เธอมี ความสุขได้ขนาดนี้ สายตาของเขามีแต่ความเอ็นดูกับ ความน่ารักของเธอ

เขายิ้มและพูดว่า: “ครั้งหน้าเดี๋ยวฉันจะพาเธอมากิน

อีกนะ
“ดีมากเลย! อาา ไม่ๆๆๆ! ช่างมันเถอะ มันแพงไปน่ะ สิ “ฟางตอบกลับไป และคิดภาพเมนูที่มีแต่อาหารแพงๆ ในใจก็รู้สึกกลัวขึ้นมา และส่ายหัวทันที

ซันยิ้มฮิฮิ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า: “แค่เธอชอบ ฉันพามากินกันทุกวันก็ยังได้เลย”

ฟางมองตาโต สีหน้าของเธอดูไม่น่าเชื่อ แล้วพูด ว่า: “นายรวยหรอ ยังจะกินทุกวันอีก เงินเดือนของนาย มีไม่เท่าไหร่ กินเยอะกว่านี้ เดือนนี้นายได้อดตายกันพอดี ถึงเวลานั้นก็อย่ามาขอให้ฉันช่วยนะ โฮ่ๆๆ~~~

“ถ้าฉันไม่มีเงินกินข้าว ฉันจะไปหาเธอ ขอให้เธอ ช่วย ตกดึกก็กอดเธอกับลูกต้นนอน”

ซันพูดเล่นๆไปเรื่อยๆ แต่ถึงแม้จะพูดเล่น สายตาเขา ก็ยังมีความหวังอะไรสักอย่างอยู่ เหมือนอยากให้มันเกิด ขึ้นจริงๆ

หลังอาหาร ซันอยากจะส่งฟางกลับบ้าน แต่เขาโดน

ปฏิเสธ

ฟางถ่อมตัวตลอดเวลา เธอไม่ต้องการเป็นที่สะดุดตา ของใครเพราะรถหรู
ถึงแม้ว่าที่ๆตัวเองอยู่ตอนนี้ ก็สะดุดตาใครต่อใคร

แล้ว?

ฟางถอนหายใจ โบกรถแท็กซี่กลับบ้าน

“คุณตาขี้โกง ขยับแล้วก็ทำใหม่ไม่ได้นะครับ!

พอถึงบ้าน ฟางก็ได้ยินเสียงอ่อนนุ่มของลูกชายที่นั่ง อยู่ตรงหน้าของคุณตา

สีหน้าของคุณตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับ พูดว่า “เอาใหม่ๆ เด็กคนนี้นี่ เล่นหมากรุกเก่งกว่าฉันได้ ไง!”

“คุณตาครับ คุณตาแพ้มา 9 ตาแล้วนะครับ ถ้าคุณตา แพ้อีก1 ผมก็จะได้ไปสวนสนุกกับคุณลุงแล้ว เย้! “ลูกต้น จัดหมากรุกใหม่อย่างตื่นเต้น

ฟางพึ่งเปิดประตูเข้าไปได้ยินที่ทั้งสองคนกำลังพูด กันอยู่ เป็นการสนทนากันที่ฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องสักเท่าไหร่ นี่พวกเขาคุยเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ย?

ลูกต้นเดินเข้ามา พูดอวดชัยชนะของตัวเองที่ชนะ อย่างต่อเนื่อง
พ่อบ้านที่ยืนอยู่ตรงมุมห้องเห็นว่าฟางกำลังงงๆ อยู่นั้น ก็ยิ้มและพูดอธิบายว่า: “คุณชายต้นกับนายท่าน สัญญากันไว้ว่า ถ้าเล่นหมากรุกชนะนายท่าน10ตา ก็ ตกลงให้คุณชายคนโตพาคุณชายต้นไปเล่นที่สวน สนุก1วัน นายท่านเก่งในเรื่องการเล่นหมากรุกมาก แต่ ไม่รู้ว่าทำไมถึงแพ้มาตั้งตาแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ตาเดียว แล้ว”

มองออกเลยว่า ในบ้านนี้ปกติก็ไม่เคยมีความสุขหรือ ร่าเริงอะไรเลย ขนาดพ่อบ้านที่ทำหน้าจริงจังตลอดเวลา แต่ตอนนี้ก็มีความสนุกสนานเพิ่มขึ้นแล้ว

ในใจของฟางมีความสุขขึ้นมาทันที เธอนั่งข้างๆ ดู การแข่งขันหมากรุก

“องครักษ์!”

พอลูกต้นชนะก็ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ คุณตาก็ แพ้เกมส์นี้เช่นเคย

“เย้ๆ!ชนะแล้ว!ผมจะได้ไปเที่ยวที่สวนสนุกกับคุณลุง แล้ว!”

พอเด็กคนนี้ชนะ ก็กระโดดโลดเต้นไปมาบนโซฟา เขากระโดดไปมาอย่างดีใจ
คุณตาอารมณ์เสีย ยังคงนั่งสลดใจอยู่ข้างๆ และดู เหมือนจะไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ฉากนี้ ทําให้คนรับใช้หัวเราะออกมาเบาๆ พ่อบ้านยิ่ง หัวเราะแบบหุบปากไม่ได้เลย

คุณตามองไปทางพ่อบ้านอย่างอารมณ์เสีย เอา หมากรุกในมือที่เหลือโยนไปบนโต๊ะหมากรุก พูดอย่างใจ กว้างว่า: “พอแล้ว ฉันแพ้แล้วก็ได้ พรุ่งนี้บอกให้ลุงเธอ หยุดงาน1วัน ให้เขาพาเธอกับหม่ามี้ไปด้วยกัน พาลูกต้น ของเราไปเที่ยวสวนสนุกกัน

“แต่ว่าพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานนะค่ะ “ฟางรีบพูด เล่นกันเองสองคนทำไมต้องเอาฉันเข้าไปเกี่ยวด้วยเนี่ย

“แบบนี้ก็ ลางาน1วันสิ คุณตาพูดอย่างง่ายดาย

ฟางนึกถึงหน้าของพี่พลที่ขี้อารมณ์เสียขึ้นมา เขาไม่ ให้เธอทำงานในวันหยุดสุดสัปดาห์ก็ถือว่าดีมากแล้ว เขา คงไม่ให้ฉันหยุดงานหรอก

คุณตาเหมือนจะดูสีหน้าที่ลำบากใจของฟางออก เลยพูดว่า “ฟังจากที่หลานฉันบอก เธอทำงานอยู่ที่ บริษัทการออกแบบแฟชั่น?”
“ใช่ค่ะ” ฟางพยักหน้าตอบ

คุณตาหัวเราะและพูดว่า : “ฉันพอจะรู้จักกับประธาน ของบริษัทนี้อยู่บ้าง พรุ่งนี้ฉันจะช่วยบอกให้นะ เธอวางใจ แล้วไปเที่ยวกับลูกต้นเถอะ”

ฟางได้ยินแล้วก็ประหลาดใจขึ้นมาว่า คนในบ้านนี้มา จากไหนกันแน่ แล้วมีอาชีพอะไร ต้องมีเส้นสายแน่เลย ทำไมถึงรู้จักท่านประธานของเรา

ดูจากท่าทางของคุณตา ท่าทางที่ยิ้มและหัวเราะนี้ ก็ ดูเหมือนว่าช่วงนี้จะไม่ได้พาลูกต้นไปไหนเลย ฟางพยัก หน้าแล้วพูดว่า “ก็ได้ค่ะ รบกวนด้วยนะค่ะ

เขารอคอยวันที่สอง คือวันที่จะได้ไปเที่ยวสวนสนุก ลูกต้นตื่นเต้นทั้งคืน นอนก็ไม่ยอมนอน

พอเช้ามา ก็รีบลากฟางให้ลุกขึ้นจากที่นอน รีบๆตื่น มาเตรียมตัว

สองแม่ลูกแต่งตัวเสร็จ ก็มีรถตู้คันใหญ่หรูมารอรับอยู่ พอขึ้นรถเพิ่งจะเห็นว่า บาสมานั่งรออยู่ในรถตั้งนาน

แล้ว
เขาใส่เสื้อผ้าลำลองสีเข้ม ดูจากลักษณะก็หนุ่มขึ้นมา เยอะเลย เขานั่งไขว่ห้าง ใบหน้าที่เย็นชามองดูฟางที่มา สาย

เพราะทนไม่ไหวกับคำบ่นของคุณตา เขาก็เลยตอบ ตกลงว่าจะไปสวนสนุก

แม่ลูกขึ้นรถปุ๊บ บาสก็สั่งให้ออกรถทันที

ตลอดทาง ลูกตันตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นจนปีนขึ้นไปนั่ง บนตักของบาส แล้วเปิดหน้าต่าง ดูบรรยากาศข้างนอก

สักพักก็ถึงสวนสนุกแล้ว มีสีสันสดใส มีคน พลุกพล่านมากมาย เห็นแล้วก็ปวดหัว

ลูกต้นจับมือของฟาง และก็ลากไปจับมือของบาส เดินไปอย่างมีความสุขในหมู่ผู้คน

เดี๋ยวก็ไปซื้อไอศกรีม เดี๋ยวก็ไปซื้อสายไหมกิน……… แล้วก็นั่งรถไฟ แล้วก็เล่นเครื่องเล่นเรือโจรสลัด

ผ่านไปได้สักพัก ฟางก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว

เธอนับไปคบาส มือข้างหนึ่งก็จับลดต้นไว้มืออีกข้างก็จับตุ๊กตาไว้ เป็นตุ๊กตาที่ได้รับจากเกมที่เล่น รูปร่างที่ หล่อเหลา คิ้วที่เข้มเรียงตัวอย่างสวยงาม บนใบหน้าที่เย็น ชาไร้รอยยิ้ม ท่าทางน่ากลัวแต่ก็มีความน่ารักปนอยู่ด้วย

ฟางมองตาค้าง ทนไม่ไหวแล้วหัวเราะออกมา

บาสมองไปที่เธออย่างงงๆ “เธอหัวเราะอะไร?

“หัวเราะนายไง ท่าทางนายมันตลกดีน่ะ” ฟางพูด แล้วก็หัวเราะไปด้วย

บาสเตรียมตัวกลับ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงที่ตื่นเต้น ของลูกต้นตะโกนว่า “ผมอยากเล่นอันนี้ครับ ๆ

“เรือล่องแก่ง” 3คำที่ติดอยู่บนป้าย ก็ปรากฏอยู่ตรง

หน้า