บทที่ 13 อย่าทำเรื่องของตัวเองให้กลายเป็นเรื่องใหญ่

วางสายโทรศัพท์เสร็จ ฟางดูเหมือนจะไม่สามารถ สงบจิตใจ ทำงานต่อ เธอค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับภาวะซึม เศร้า

“บาส คุณว่างไหม ? ฉันคุยกับคุณได้ไหม ? ” เสียงผู้หญิงที่อ่อนโยนพูดขึ้น

บาสกระพริบตาและหันมองฟาง ทั้งที่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอ มายืนข้างๆตอนไหน

* มีธุระอะไร?” ใบหน้าของบาสยังคงเย็นชา เขาลุก ขึ้นมานั่งแล้วหยิบเครื่องดื่มบนโต๊ะดื่ม

ฟางไม่รู้ว่าจะเปิดปากพูดกับเขาอย่างไร เธอเดินไป นั่งเอนกายบนเก้าอี้ แล้วพูดกับเขาว่า “คุณช่วยบอกฉัน หน่อยได้ไหมว่าคุณกินยาอะไรในห้อง วันก่อน?”

บาสหันหน้าหลบเล็กน้อย สีหน้าของเขาตกตะลึง เพียงชั่วขณะหนึ่งและก็กลับมาเย็นชาเหมือนเดิม: มันไม่ เกี่ยวกับคุณ”

พูดจบ มาสก็ลุกขึ้น พร้อมที่จะเดินออกจากสระว่าย

“บับคือยาต้านอาการซึมเศร้าใช่ไหม ! ”

น้ำ
“มันคือยาต้านอาการซึมเศร้าใช่ไหม !

ฟางพูดออกมาเลย ซันเคยบอกว่าคนที่มีภาวะซึม เศร้าจําเป็นต้องมีคนดูแล ใส่ใจ และให้คำแนะนำ ในฐานะ ที่เห็นว่าเขาดีกับเธอและลูกชาย จึงหันมาใส่ใจบ้าง แต่ ตรรกกะแบบนี้คืออะไร?

ฟางดูจ้องมองเงาที่หยุดนิ่งของบาส และใจแกร่ง ขึ้น พูดต่อว่า : “หากคุณมีอาการซึมเศร้าคุณควรเผชิญ กับเหตุผลคุณไม่ควรแอบกินยา นี่จะไม่มีทางทำให้อาการ มันดีขึ้น! ”

คำพูดที่กล้าหาญ น้ำเสียงที่ไม่เกรงใจ ทำให้ชายคน นี้หันกลับมา

เขาไม่เคยโกรธเคือง

ในช่วงเวลาที่ฟางสบตากับบาส เธอก็รู้สึกเหมือนเจอ คนสาดน้ำใส่ในตัว เย็นจนเข้ากระดูก

บาสค่อยๆเดินเข้ามาหาเธอด้วยใจที่เย็นลง เขาเดิน เข้าหาเธอ และเอนตัวมาใกล้กับร่างของเธอ

ร่างกายของฟางดูเหมือนจะถูกแช่แข็งและไม่มีแรง เลย เธอปล่อยให้ชายคนนั้นเข้ามาใกล้ จนเกือบจะได้กลิ่นน้ำยาสระผมของผู้ชายคนนี้อยู่แล้ว

บาสจ้องมองเธอ และ พูดแบบเย็นชาว่า: “ฉันไม่ จําเป็นต้องแอบทำอะไรเลยและแอบซ่อนใคร ฉันกล้าพูด กับเธอเลย จำเอาไว้ อย่าทำเรื่องของตัวเองให้เป็นเรื่อง ใหญ่ คุณไม่มีสิทธิ์ในเรื่องของฉัน ”

การสนทนายังไม่จบ เขาก็จากไปแล้ว เหลือเพียงฉัน

คนเดียว

ผู้ชายคนนี้ ก็เหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะระเบิดอารมณ์

ฟางกลับมาที่ห้องตัวเองและลูก เธอแช่ตัวอยู่ใน อ่างอาบน้ำเป็นเวลานาน

อย่าทำเรื่องของตัวเองให้เป็นเรื่องใหญ่

-คุณไม่มีสิทธิ์ในเรื่องของฉัน

คำพูดของบาส ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเธอ

ฟางรู้สึกว่า ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไร ทุกครั้งที่นึกถึง คำเหล่านี้ หัวใจเธอก็รู้สึกปวดไปหมด

อาบน้ำออกมา ลูกต้นหลับสนิทแล้ว
ตั้งแต่ย้ายมาที่นี่ดูเหมือนเด็กชายตัวเล็ก ๆจะมีความ รู้สึกมั่นคงปลอดภัยกับการนอนหลับอย่างสบายมาก ไม่ เหมือนตอนนั้น

เมื่อเห็นว่าลูกต้นอาศัยอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข ในใจ ล็กๆของฟาง ยังรู้สึกขอบคุณพ่อ และบาส

บางทีนี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันสนใจมาสมากขึ้นก็ เป็นได้ ฟางคิดอย่างเงียบ ๆ

อุ้มลูกต้นไว้ และไม่มีความฝันใดๆทั้งคืน

ทางเดินเข้าบริษัทอนัน กลุ่มหญิงสาวที่เพิ่งเลิกงาน ได้ล้อมวง และพูดคุยกันอย่างรีบร้อน

“ว้าว! ดูสิ Lamborghini! ฉันเห็นของจริงเป็นครั้ง แรก! ”

“มันเจ๋งมาก ถ้าฉันขึ้นไปนั่งได้ละก็ ถึงเป็นความฝันก็ คงยิ้มจนตื่นขึ้นมา”

“รถเท่ห์ก็ชั่งหล่ะ คนยังหล่อสุด ๆ ! คุณเห็นวิธีที่เขา เอนตัวในรถไหม ฉันอยากจะทำให้เขาสลบแล้วลากมา ดูแล! ”
“ยังจะตีให้เขาสลบ นี่ไม่ใช่คนธรรมดา คุณกล้ายุ่ง หรอ ? ฉันหวังว่าฉันเป็นเจ้าของดอกไม้ในมือของเขา”

“ฉันไม่รู้ว่าผู้หญิงประเภทไหนที่เขาจะมอบดอกไม้ ให้ คงโชคดีมาก!

หลังจากถูกพลทารุณไปหนึ่งวัน ในที่สุดเธอก็เลิก งานสักที และ ฟางได้หลอกหลอนคนเจ้าเล่ห์ เธอเดิน ออกจากอาคารอย่างเหนื่อยหอบ

พึ่งเดินออกจากประตู ก็เห็น Lamborghini สี ขาวแบรนด์ใหม่จอดอยู่ที่ประตูอาคาร แม้ว่ารถคันนี้จะ ไม่สามารถเทียบได้กับ Aston Martin ที่พาเธอไปที่ “Imperial Palace” ในวันนั้น แต่ก็เพียงพอที่จะดึงดูด ความสนใจของผู้คน

ชั้นถือช่อกุหลาบสีชมพู น่องขาเรียวยาว ยืนพิงรถไว้ รถยนต์ดูเท่ คนดูหล่อ ดึงดูดสายตาเป็นอย่างมาก

รอบข้างก็เต็มไปด้วยสาวๆ

ซันเห็นฟางยืนตัวตรง ชั้นยิ้มอย่างอ่อนโยนต่อเธอ

ฟางเดินวนไปมาและไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ ได้ เขาสัมผัสรถและพูดอย่างไม่น่าเชื่อ “รถแพงๆ ตอนนี้คุณเป็นกุมารแพทย์ที่มีน้ำยาเยอะขนาดนี้เลย ? ”

ซันไม่ได้อธิบายเพียงยิ้มเบาๆ นัยน์ตาของเขาเต็ม ไปด้วยความรัก และเขาก็มอบดอกกุหลาบสีชมพูให้กับ ฟาง และพูดว่า “ให้คุณ”

ในที่สุดพวกผู้หญิงรอบข้าง ก็ได้เห็นว่าเจ้าของ ดอกไม้นี้เป็นใคร และพวกเธอก็จ้องมองด้วยสายตาที่มี ความทึ่ง อิจฉาและอารมณ์ทุกชนิดในการระบายออกไป ผ่านสายตา

หญิงสาวที่สามารถจับคู่กับชายหล่อเหลาแบบนี้ได้ ความสวยคงไม่ธรรมดา

ฟางรับดอกไม้ไปอย่างงงๆ: “ขอบคุณค่ะ แต่ทำไม คุณถึงมอบดอกไม้ให้ฉัน ? ”

“แค่ผ่านร้านดอกไม้ ฉันเห็นว่ามันสวยดี ฉันจึงซื้อ มัน” สุภาพบุรุษซันเปิดประตูให้กับฟาง “ขึ้นรถ ฉันจะส่ง คุณกลับบ้าน”

ในรถ ฟางถือดอกไม้ไว้ ยิ้มและถามคนซันว่า: “คุณ จะมารับฉันจากหลังเลิกงานหรือเปล่า ? ”

แน่นอนสิ
ซันตอบในใจของเขา แต่พูดไปปากของเขาว่า “ไม่ใช่ พอดีนี่เป็นทางผ่าน ผมคิดว่าคุณกำลังจะเลิกงาน แล้ว ก็เลยคิดว่ารวดไปส่งคุณทีเดียวเลย

เขาต้องการที่จะมีผู้หญิงคนนี้อยู่เสมอ นอกจากนี้เขา ยังเข้าใจว่าผู้หญิงที่สวยและทรงพลังนี้ไม่ธรรมดา เขามี ความกระตือรือร้นที่จะไล่ตามเธอ เขาจะผลักดันเธอไปให้ ไกล เขาอยากจะดูแลเธอจนกว่าเขาจะสามารถเติมหัวใจ เธอได้

แน่นอน ฟางถอนหายใจด้วยความโล่งอกและยิ้ม “โอ้ นั่นแหละขอบคุณ!”

เธอไม่ต้องการที่จะเป็นหนี้บุญคุณอะไรกับใครเลย และหนี้ของความเป็นมนุษย์นั้นจะต้องได้รับการชดเชย เสมอ ถึงจะเป็นแค่การร่วมทางผ่าน แต่เธอก็มีความสุข

“ตอนดึกๆ คุณอยากกินอะไรไหม? ซันพูดขณะขับรถ และถามต่อว่า” คุณจะไปโรงเรียนอนุบาลเพื่อรับลูกก่อน หรือเปล่า? ”

“ ไม่เป็นไรละ ลูกต้น มีคนไปรับ” ฟางพูดพลาง สัมผัสกลีบดอกไม้เล่น

“อ้อ ใครหรอ ? ”
เท่าที่เขารู้ สองแม่ลูกนี้ อยู่ในเมืองนี้ไม่มีญาติและ เพื่อนคนอื่นๆ

“อ่า คนนั้นคือ ….ครั้งนั้นที่ลูกต้นมีไข้ครั้งล่าสุด ฉัน ได้พบกับคุณปู่คนนี้ที่โรงพยาบาลอนัน คุณปู่คนนี้ให้ฉัน และลูกไปอยู่บ้านเขาซักพัก ช่วงนี้ส่วนใหญ่ก็เลยจะเป็น คุณปู่คนนี้ไปช่วยรับลูกต้น

“โอ้ ที่แท้แล้ว ถ้าคุณไม่ต้องไปรับลูกต้นแล้ว ฉันจะ เชิญคุณไปทานอาหารเย็นกัน ” ซันยิ้มและเชื้อเชิญอย่าง จริงใจ

ฟางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วนึกถึงการดูแลของเขาที่มี ต่อลูกต้น เธอจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า: “งั้นฉันโทรกลับไป บอกพวกเขาก่อนว่าฉันไม่กลับไปทานอาหารเย็น”

ซันพยักหน้าแสดงความเข้าใจ

หลังจากรายงานลูกชายและคุณปู่ ฟางกับซันไปที่ ร้านอาหารจีนระดับภัตตาคารร้านหนึ่ง

“ฟางน้อย คุณอยากกินอะไร ?

ซันส่งเมนูอาหารแล้วถามอย่างสุภาพสายตาของเขา เต็มไปด้วยความอ่อนโยน
ฟางจับมือของเขาพร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันเอา อะไรก็ได้คุณดูเถอะ”

“คุณมีอะไรที่กินไม่ได้ไหม?” ซันถามอย่างใส่ใจ

หลังจากที่ฟางตอบว่าไม่มี ซันก็สั่งอาหารและเครื่อง

ดื่มแพง ๆ สองสามอย่าง

อาหารแต่ละอย่างแพงมาก ทำให้ฟางไม่กล้าพูด

อะไร