บทที่ 9 บ้านเกิดถูกเกลี่ยราบ

บทที่ 9 บ้านเกิดถูกเกลี่ยราบ

ตึกระฟ้านั้นชื่อว่าอาคารสำนักงานใหญ่ฟางชื่อกรุ๊ป เนี่ยเฟิงหน้านิ่วคิ้วขมวด นี่มันเรื่องอะไรกัน บ้านเกิดกลาย เป็นตึกระฟ้าได้อย่างไร ?

“คุณชาย ? ใช่คุณชายหรือเปล่าครับ ?

ในเวลานี้เอง อยู่ ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังเข้ามา เนี่ยเฟิงมอง ๆ ตามไปยังที่มาของเสียง ก็ได้เห็นขอทานเฒ่าผู้มีผมเผ้า รุงรังหลังค่อมมองมาที่เขาเดินกระโผกกระเผลกออกมา

เนี่ยเฟิงอึ้งเงียบ ๆในใจ: “คุณเป็นใคร ? ทำไมจึงเรียกผม

ว่าคุณชาย ?”

“คุณชาย ! ใช่คุณชายจริงด้วย !”

เสียงขอทานเฒ่าเคล้าน้ำตา “สวรรค์คุ้มครองจริง ๆ นึก ไม่ถึงว่าผมเนี่ยเหล่าสี่ที่ใกล้ลงหลุมแล้วยังจะได้พบคน ตระกูลเนี่ยอีกครั้ง !”

เนี่ยเฟิงขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วเล่า อยู่ ๆ ก็นึกถึงพ่อบ้าน ผู้มีความภักดีคนนั้นขึ้นมาได้
สมัยเด็กเขาเคยเห็นพ่อบ้านคนนี้ เป็นคุณลุง แบกรับ หน้าที่ทุกอย่างได้ดี

ตอนนี้กลับตกต่ำอยู่ในสภาพเช่นนี้ !

“ลุงสี่ รีบลุกขึ้นก่อน”

เนี่ยเฟิงพยุงเนี่ยเหล่าสี่ลุกขึ้น เนี่ยเหล่าสี่ร้องไห้เช็ด น้ำตาบนใบหน้า

เดิมทีใบหน้าเขาก็มอมแมมอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งมอมแมม เข้าไปใหญ่

“ทำไมลุงถึงมีสภาพเช่นนี้ ? นี่มันเรื่องอะไรกัน ?”

เนี่ยเฟิงมองดูร่างกายที่เหยียดตรงในวันเก่า ๆ เนี่ยเหล่า ໆ สี่ที่มักสวมชุดเดินเขากลายเป็นขอทาน รู้สึกว่าน่าแปลก มาก

“คุณชาย คุณคงไม่รู้เรื่องราวสินะ ! ผู้เฒ่าอย่างผม เฝ้าบ้านหลังนี้มาโดยตลอด หลังจากตระกูลเกิดการ เปลี่ยนแปลง ผมก็ท้อแท้ใจ เนื่องจากไม่ได้รับศพของ นายท่านกับนายหญิงเลยผมจึงทำสุสานฝังเสื้อผ้าของ นายท่านทั้งสองเอาไว้หลังบ้าน สร้างแผ่นป้ายวิญญาณ ขึ้นมากราบไหว้ทุกวัน เพื่อให้เขาตายตาหลับในปรโลก”
เนี่ยเฟิงซาบซึ้งจนขอบตาเปียกชุ่ม หลังจากที่ตระกูล ของพวกเขาพบกับการเปลี่ยนแปลง ก็ตกต่ำลง นึกไม่ ถึงว่ายังมีพ่อบ้านที่จงรักภักดีเช่นนี้

“ผมคิดว่า ต้องมีสักวัน คุณชายน้อยต้องกลับมาสืบทอด

กิจการแน่ ฉะนั้นผมจึงคอยเฝ้ารอ แต่กลับได้รับข่าวร้าย แทน”

เนี่ยเหล่าสี่โมโหจนใช้ไม้เท้าในมือเคาะไปที่พื้น เขา โมโหจนไม่สามารถเอ่ยคำพูดออกมาได้

“ลุงสี่ นั่งก่อน ค่อย ๆ พูด

เนี่ยเฟิงพาเนี่ยเหล่าสี่เดินมาที่ม้านั่งตัวยาวด้านข้าง อาคาร

เนี่ยเหล่าสี่จึงหายใจโล่งขึ้น “พวกโจรชั่ว พวกเขา พวก เขาบุกเข้ามา หาว่าพวกเราเป็นบ้านตะปู (บ้านที่ไม่ยอม เวนคืนที่ดินให้รัฐ) บอกว่าจะให้สามหมื่นหยวนเป็นค่าซื้อ ที่ดินของพวกเรา ผมยอมได้ที่ไหนกัน ? นี่เป็นรากฐาน จองตระกูลเนี่ยเรา ! แล้วยิ่งในห้องโถงบูชาวิญญาณนาย ท่านกับนายหญิงทั้งสองเอาไว้ ผมยืนกรานไม่ยอมแน่”

เนี่ยเหล่าสี่พูดมาถึงตรงนี้ ก็ร้องไห้ไม่เป็นสำเนียงแล้ว
แต่พวกเขาก็ซ้อมผมจนออกมา พวกเขามีพวกมากกว่า ตีขาผมหัก ไล่ผมออกมา ยิ่งกว่านั้นเกลี่ยบ้านจนเรียบต่อ หน้าผม ทําให้ทุกอย่างราบเป็นหน้ากอง !”

เนี่ยเฟิงกัดฟันกรามแน่น ดวงตาพร่ามัวไปหมด ตอนนี้

เขาโมโหมาก คนพวกนี้กล้าทำเรื่องเช่นนี้เชียวหรือ ? “คุณชาย จริง ๆ ผมนึกว่าชาตินี้ผมจะอยู่รอคุณชายกลับ

มาไม่ได้แล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าสวรรค์มีตา ! สวรรค์มีตา !”

เนี่ยเหล่าสี่ซาบซึ้งใจนัก เวลานี้เนี่ยเฟิงกลับมาแล้ว เนี่ย เหล่าสี่ก็มีความเชื่อมั่นมากขึ้น คนตระกูลเนี่ยล้วนเป็นคน ดี ต้องกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งแน่ !

“ผมกลับมาแล้ว ผมต้องสืบให้รู้ว่าใครกันแน่ที่ฆ่าพ่อ แม่ผม แล้วก็พวกพี่ขี่อยู่บนหัวเรา ผมจะไม่ปล่อยไว้เด็ด ขาด !”

เนี่ยเฟิงหรี่ตาลง อัดอั้นอารมณ์เอาไว้

“คุณชาย ตอนนี้คุณชายปักหลักอยู่ที่ไหน ? ผมจะจัดหา ที่พักให้คุณชายเดี๋ยวนี้ !” แม้ว่าเนี่ยเหล่าสี่ปกป้องตัวเอง ก็ลำบากอยู่แล้ว แต่เขาจะให้คุณชายของเขาต้องลำบาก ไม่ได้ !
“ผมมีที่อยู่แล้ว คุณลุงไม่ต้องห่วง ว่าแต่คุณลุง เมื่อกี้ผม เห็นคุณลุงเดินกระโผกกระเผลก คุณลุงไม่เคยไปหาหมอ เลยใช่ไหม ?”

สีหน้าเนี่ยเหล่าสี่สลัวลง ที่จริงภายหลังเขาก็ไปโรง

พยาบาล แต่ได้พลาดช่วงเวลาการรักษาที่ดีที่สุดไปแล้ว เดิมทีเขายังคิดจะลุกขึ้นสู้ด้วย แต่ไม่มีทาง เขาสู้คนพวก

นั้นไม่ได้จริง ๆ

ขณะที่เจ้านายกับบ่าวทั้งสองคนกำลังทักทายกัน อยู่ก็มี เสียงแหบเหมือนเปิดตัวผู้ดังเข้ามา

“เฮ้ ! เป็นขอทานมาจากไหน ! ใครอนุญาตให้แกนั่งม้านั่ง ของอาคารเรา ! รีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้ !”

ชายผู้หนึ่งสวมใส่ชุดรักษาความปลอดภัย เป็นผู้รักษา ความปลอดภัยที่รูปร่างสุดบรรยายใบหน้าเต็มไปด้วย ปากคาบไม้จิ้มฟันเดินออกมา

เขาเพิ่งทานมื้อเช้า กำลังออกตระเวน ปรากฏมองเห็น ขอทานตัวเหม็นอยู่ไกล ๆ นั่งอยู่บนม้านั่ง

“ทำไม ม้านั่งที่อาคารพวกคุณสร้างไว้ตรงนี้ไม่ได้ให้คน นั่งเหรอ ?”
เนี่ยเฟิงกดไฟความโกรธในใจเอาไว้ ยิ้มอย่างเยือกเย็น ถามไอ้หน้ากระ

“ใช่ให้คนนั่ง ! แต่ไม่ได้ให้ขอทานนั่ง ! ขอทานเป็นคน ที่ไหนกัน ? คุณนี่ตลกหมัด !” ไอ้หน้ากระไล่เนี่ยเหล่าสื่ อย่างกับไล่แมลงวัน

“ไป ๆๆ ! อย่ามาเกะกะขวางตาตรงนี้ ! อาคารฟางเจิ้ง ของเรายังไม่เปิดเป็นทางการเลย พวกคุณอย่ามาทําให้ สกปรก ทำเสียฮวงจุ้ยของพวกเรา !”

“แก ! แกมันพูดจาไม่เกรงใจกันเลย เห็น ๆ อยู่ว่าพวกแก บังคับซื้อขายที่ดินเพื่อสร้างอาคารนี้ขึ้นมาชัด ๆ ยังมีหน้า มาชี้มือชี้ไม้กับพวกเราอีก”

เนี่ยเหล่าสี่จะกลั้นความคับใจนี้ไว้ได้อย่างไร ? ดูถูกเขา ไม่เป็นไร แต่หมอนี่จะดูถูกคุณชายของตระกูลพวกเขา ไม่ได้ !

“อ้อ ! ฉันรู้แล้วว่าแกเป็นใคร แกก็คือตาแก่ที่ร้องไห้ ขอร้องทีมโยธาไม่ให้เข้ามาก่อสร้างล่ะสิ ! แล้วยังขุดหา ป้ายวิญาณใต้ดิน น่าขำจริง ๆ แกยังเฝ้าที่นี่อยู่เหรอ ? ฉัน จะบอกให้นะ ป้ายวิญญาณผุ ๆ สองแผ่นนั้นไม่รู้ว่าทิ้งลง ในถังขยะใบไหนไปตั้งนานแล้ว ถ้าไงแกก็ไปคุ้ยถังขยะดู
ไอ้หน้ากระหัวเราะฮ่า ๆ ขึ้นมา ดูออกว่าเขาเย้ยหยันเนี่ย เหล่า อย่างมีความสุข

“นายว่าอะไร ?”

เนี่ยเฟิงขวางหน้าเนี่ยเหล่าสี่ ดวงตาเต็มไปด้วยไอ สังหาร

ไอ้หน้ากระหน้านิ่วคิ้วขมวด เดินถอยหลังไปหนึ่งก้าว “เจาหนุ่มเป็นอะไรของนาย ? ฉันไม่ได้พูดผิดสักหน่อย เดิมก็เป็นแผ่นไม้ผุ ๆ สองแผ่น !”

เสียงของไอ้หน้ากระยังไม่ทันขาดคำ ก็รู้สึกว่าอวัยวะ ภายในท้องเบียดตัวกัน รู้สึกปวดไม่หาย เขาเหมือนลอย ออกไปเหมือนเส้นพาราโบล่า แล้วชนเข้ากับป้อมรักษา ความปลอดภัยที่อยู่ข้าง ๆ !

“ว้าว !”

ท้องของไอ้หน้ากระกระอักกระอ่วน เขาบ้วนสิ่งที่ทาน เข้าไปเมื่อครู่ออกมาพร้อมกับน้ำเลือด !

เนี่ยเหล่าสี่ตะลึงไปชั่วครู่ การใช้ขาของคุณชาย ร้ายกาจจริง ๆ! พลังระเบิด ! ทีเดียวจบ !
“ไอ้หน้ากระ ! เกิดอะไรขึ้น”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในป้อมตกใจกัน รีบเดิน ออกมา เห็นไอ้หน้ากระกระอักเลือด ตกใจขึ้นมา “เฮ้ ! พวกคุณเป็นอะไร ! ทำไมถึงชกต่อยคน ? !

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรูปร่างอ้วนซักกระบอง ไฟฟ้าออกมา พร้อมกับเรียกวิทยุ: “เรียกศูนย์ ! ที่นี่พื้นที่ A มีคนทะเลาะวิวาท ! ช่วยมาสนับสนุนด้วย”

สักพัก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่า 20 นายก็ มาถึง เห็นชัด ๆ ว่าผู้ที่สวมปลอกแขนสีแดงก็คือหัวหน้า หน่วยรักษาความปลอดภัย

“เกิดอะไรขึ้น ?”

เฮยเป้าผู้เป็นหัวหน้าทีมมองไอ้กระที่สลบอยู่บนพื้น สอบถามด้วยความไม่พอใจ

“หัวหน้า หมอนั่นเป็นคนต่อยไอ้หน้ากระ

เจ้าอ้วนรีบชี้ไปที่เนี่ยเฟิง

เฮยเป้ากำกำปั้นทุกไปที่ตัวของเจ้าอ้วน เจ้าร้องครวญ ครางด้วยความเจ็บปวด
“อะไรวะ ! คนแค่คนเดียว แกยังจะเรียกศูนย์อีก รบกวน ป่าจะทานข้าว”

เจ้าอ้วนตัวหดไปชั่วครู่ “หัวหน้า เขา… เขาเตะไอ้หน้า กระลอยละลิ่วด้วยขาเดียว ดูท่าทางร้ายกาจมาก” นี่เป็น สาเหตุที่เจ้าอ้วนเรียกศูนย์