บทที่ 2 พี่สาวเน็ตไอดอลถูกลอบสังหาร

บทที่ 2 พี่สาวเน็ตไอดอลถูกลอบสังหาร

เช้าตรู่วันที่ 2 รถไฟที่มุ่งหน้าไปตงไห่ เนี่ยเฟิงหลับตา พักผ่อน ในหัวฝันถึงลักษณะของพี่ใหญ่ชีวมู่เฉิงในตอน นี้ เธอต้องสวยเทียมนางสวรรค์แน่ เธอจะจำได้ไหมว่าเรา เป็นใคร ?

ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงที่เพราะพริ้งจากที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ดังเข้ามา: “ฮัลโหล ทุกคน ฉันคือคังเมิ่ง ขอต้อนรับทุก ท่านสู่สตูดิโอของฉัน ตอนนี้ฉันกำลังไลฟ์สดอยู่บนรถไฟ จากเมืองเยี่ยนตูไปยังเมืองตงไห่…”

“คังเมิ่ง ? นี่เป็นชื่อของพี่เจ็ดของเราไม่ใช่เหรอ ? “เนี่ยเฟิงอดที่จะมองตามเสียงไปไม่ได้

เสียงว่าสวยแล้วคนยิ่งสวยกว่า พี่สาวคนเล็กที่กำลัง ไลฟ์สดอยู่ในชุดเดรสสีขาวอ่อน คิ้วที่เรียวยาวในเฉดที่ พอเหมาะ ขนตาดำสนิทที่หนางอน ปากบางชุ่มชื่นเหมือน ดาราสาวที่นามว่าอินเถา ประกอบกับใบหน้ารูปไข่ที่ไม่มี จุดด่างดำเลยแม้แต่จุดเดียว เรียกได้ว่าเป็นผลงานชิ้น เอกที่สมบูรณ์แบบที่สุดของจิตรกร โดยเฉพาะดวงตา ที่ชวนฝันดั่งสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วง ดำขลับและใสแจ๋ว สะท้อนความไร้เดียงสาออกมาให้เห็นเป็นระลอก
เธอเป็นพี่เจ็ดของเราจริงด้วย เนี่ยเฟิงดีใจแทบคลั่ง ภาพ ในเยาวัย ลอยขึ้นมาในดวงตาชั่วขณะ เนี่ยเฟิงจำได้ ว่าตอนเล่นซ่อนแอบ พี่เจ็ดชอบอยู่กลุ่มเดียวกับเขา ทั้ง สองคนมักจะซ่อนอยู่ในพงหญ้าด้วยกัน พี่สาวทั้งหกที่ เหลือหายังไงก็หาพวกเขาไม่เจอ ลูกอมที่ชนะมาได้ พี่เจ็ด เสียดายไม่ยอมทาน มักจะแอบสะสมเอามาให้ตัวเอง…

ขณะที่เนี่ยเฟิงกำลังจะเผยตัวกับคังเมิ่ง ก็ฉุกคิดขึ้น มาว่า: “คุณตาบอกไว้ว่าจิตใจผู้หญิงมักแปรเปลี่ยน เรา อำพรางตัวตนไว้ชั่วคราวดีกว่า เริ่มทำความรู้จักกับเธอ ใหม่ ดูว่าเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไร”

ขณะที่เนี่ยเฟิงคิดจะไปทำความรู้จักกับคังเมิ่งใหม่ แต่ นึกไม่ถึงอยู่ ๆ เขาก็รู้สึกถึงไอสังหารขึ้นมา

เนี่ยเฟิงขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วอีก ค่อย ๆ มองไปยัง ทิศทางของไอสังหาร เห็นชายใส่แว่นนั่งในมุมทแยงตรง ข้าม

แว่นตาที่ชายผู้นั้นสวมใส่ เลนส์แว่นสะท้อนแสง ภายใน เผยให้เห็นดวงตาที่เฉียบคม กำลังกลอกตามองคังเมิ่งไป มา

คนผู้นี้ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่ชื่นชมความสวยงามของ คังเมิ่ง แต่พกไอสังหารที่น่ากลัวอย่างหนึ่งเอาไว้
สายตาที่เขามองคังเมิ่งเหมือนมองดูคนตาย

น่าแปลก หรือว่าพี่เจ็ดของเขาล่วงเกินใครเข้า ?

เนี่ยเฟิงมองคนแม่นมาตลอด พออีกฝ่ายขยับตัว เข็มพิษ เท่าขนวัวก็พุ่งมายังค้งเมิ่งในพริบตา !

แต่คังเมิ่งยังคงจัดรายการอยู่ เธอไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่อง อะไรขึ้น !

ดวงตามองไปยังเข็มพิษที่พุ่งไปยังคังเมิ่ง นึกว่าจะช้าไป แต่ก็กลับรวดเร็วกว่าที่คิด เนี่ยเฟิงรีบกระโจนไปยังคังเมิ่ง ทันที!

“อ๊าย !”

คังเมิ่งร้องเสียงหลง ถูกเนี่ยเฟิงกอดไว้แน่นในอ้อมอก !

“นาย ! นายเป็นใคร ?”

คังเมิ่งสัมผัสถึงลมหายใจจากตัวของชายแปลกหน้า ตกใจจนหน้าถอดสี เธออยากจะหลุดพ้นจากอ้อมกอด ของเนี่ยเฟิง แต่อ้อมแขนของเนี่ยเฟิงเหมือนคอนกรีตเสริ มาเหล็กไม่ปาน ไม่สามารถสั่นคลอนได้ !
ชายสวมแว่นเห็นสถานการณ์ก็เกิดลนลาน เดิมทีคิดว่า ภารกิจนี้จะสบาย แค่สังหารหญิงสาวที่ไม่มีอาวุธ นึกไม่ ถึงว่าจะเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิด !

“แส่จริง !”

ชายสวมแว่นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กระโดดตัวขึ้นมาอย่าง คล่องแคล่ว มือจับที่หิ้งวางสัมภาระ โหนตัว ยกเท้าเตะมา ยังคังเมิ่ง !

คาดไม่ถึงว่าปลายรองเท้าของชายสวมแว่นจะเป็นคน

ดาบสองคม !

คังเมิ่งก็ได้หลุดพ้นจากอ้อมกอดเนี่ยในเวลา ใบหน้าส่อง กับดาบสองคมเข้า จนตกใจใบหน้าซีดเผือด !

“กินหัวใจหมีดีเสือดาวมาจากไหน ถึงได้กล้ามาจู่โจม ภรรยาของฉัน ?!”

เนี่ยเฟิงบันดาลโทสะ ไม่ว่าใคร กล้าแตะต้องคังเมิ่งก็ ต้องตายสถานเดียว

เนี่ยเฟิงกอดคังเมิ่งไว้ในอ้อมอก มืออีกข้างก็คว้าข้อเท้า ที่แข็งแกร่งของชายใส่แว่นเอาไว้ !
ชายใส่แว่นเป็นมือสังหารที่ได้รับการฝึกมาดี กำลังแค่นี้ ถือว่าไม่เท่าไหร่สำหรับเขา แต่ชายใส่แว่นนึกไม่ถึงว่ากำ ลังของเนี่ยเฟิงไม่ได้มีแค่นี้ !

“อ๊าก !” เสียงดังเปราะ เนี่ยเฟิงใช้เพียงมือเดียวหักขา ของชายใส่แว่นหัก

ชายสวมแว่นร้องครวญขึ้นมา รีบถอยหลังไปหลายก้าว

ทันที

หมอนี่เป็นใครกัน ถึงได้มีฝีมือดีเช่นนี้ ?

เวลานชายสวมแว่นคิดจะหนี แต่ไม่ทันการณ์เสียแล้ว เนี่ยเฟิงจู่โจม เร็วเหมือนสายฟ้าแลบ เขาอัดไปที่ใบหน้า ของชายใส่แว่นอย่างไม่ยั้ง จนดั้งของชายใส่แว่นหัก

ชายใส่แว่นลอยละลิ่วไปไกลหลายเมตร ชนถูกเก้าอี้ที่ อยู่ด้านข้างอย่างรุนแรง พร้อมกับกระอักเลือดออกมา ตัว กองเป็นสำลีอ่อนอยู่บนพื้น ไม่สามารถขยับตัวต่อไปได้

เนี่ยเฟิงพยักหน้าด้วยความพอใจ หมัดนี้ของเขาน่าจะ ทำให้ชายใส่แว่นสลบเหมือดไปหลายวัน

หลังจากเนี่ยเฟิงเก็บหมัด ก็รีบเหลียวหันไป ดูคังเมิ่งที่ยัง ตกใจตะเลิดอยู่ เขากุมมือน้อยๆของคังเมิ่งเอาไว้แล้วพูดด้วยความร้กว่า :

“ภรรยา ไม่เป็นไรใช่ไหม ? ตกใจแล้วสินะ ?”

สติคังเมิ่งกลับมาในทันที พูดด้วยความเดือดดาลว่า “หมอนนายพูดเหลวไหลอะไรของนายหา ? ใครเป็น ภรรยาของนาย ? รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ !”

“คุณไง ไม่เช่นนั้นที่นี่ยังมีใครที่คู่ควรกับผมได้อีก ?” เนี่ยเฟิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“นาย !”

คังเมิ่งโมโหจนตัวสั่น เวลานี้ถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไลฟ์ สดอยู่ จึงรีบมองไปที่ไลฟ์ เห็นข้อความขึ้นเต็มจอสกรีน :

“นึกไม่ถึงว่าพิธีกรแต่งงานแล้วทำไมยังบอกว่าตัวเองยัง ไม่แต่งล่ะ ? อย่างนี้เท่ากับหลอกลวงความรู้สึกพวกเรา ไม่ใช่เหรอ ?”

“นั่นน่ะสิ ! อย่างนี้เท่ากับพิธีกรเป็นนักต้มตุ๋น !”

คังเมิ่งลนลานขึ้นมาในทันที รีบอธิบายว่า “เบบี้ทั้งหลาย ฉันไม่รู้จักเขาเลยนะ ไม่รู้ว่าเขาโผล่มาจากไหน !”

“คุณไม่รู้จักผมได้อย่างไร ? เมื่อก่อนยังนอนบนเตียง เดียวกันเลย ! คุณยังห่มผ้าให้ผม แล้วยังหอมใบหน้าผม ด้วย !”

เนี่ยเฟิงกล้ำกลืนโอบเอวคังเมิ่งเอาไว้

คังเมิ่งเห็นแฟนคลับในไลฟ์ลดฮวบลงในพริบตา กระหืด กระหอบขึ้นมา “นายชั่วมาก นายรู้ไหมว่าพฤติกรรมนาย ทำให้แฟนคลับฉันหายไปเท่าไหร่ ! น่าโมโหนัก !”

“ผมทำอะไรเหรอ ? เมื่อกี้ผมเพิ่งช่วยชีวิตคุณนะ คุณไม่ เห็นเหรอ ? ชายใส่แว่นคนนั้นอยากจะฆ่าคุณนะ !”

เนี่ยเฟิงชี้โบ้ชี้เบ้อย่างอลหม่านไปที่ชายสวมแว่นที่นอน

กองอยู่ไม่กระดิกตัว

ตอนนี้คังเมิ่งร้อนใจเรื่องแฟนคลับในไลฟ์สดของตัวเอง จะสนใจเรื่องพวกนี้ที่ไหนกัน ?

เนี่ยเฟิงอดถอนหายใจไม่ได้ สมัยเด็กพี่เจ็ดก็นิสัยอย่าง นี้นึกไม่ถึงว่าโตแล้วก็ยังไม่เปลี่ยน

เนี่ยเฟิงมองดูใบหน้าที่แดงฉานเพราะร้อนใจเกินไปของคังเมิ่ง อดยืนมือไปหยิกไม่ได้ สัมผัสยังรู้สึกเหมือน สมัยเด็กแบบนั้นไม่เปลี่ยนจริง ๆ !

ค้งเมิ่งตกใจเบิกตาโพลง “ไอ้หิ่นกาม ! นายมันกุ้ย !” คังเมิ่งรีบหยิบกระเป๋าที่อยู่ข้าง ๆ ขึ้นมา ทุบไปที่เนี่ยเฟิง

ในเวลานี้รถไฟก็มาถึงสถานีพอดี ฝ่าเท้าเนี่ยเฟิงเผ่น แน่บปานป้ายน้ำมันหล่อลื่น นึกไม่ถึงปกติพี่เจ็ดที่นุ่มนวล อ่อนหวานพอตีคนขึ้นมาก็เจ็บได้เหมือนกัน !

“นายอย่าหนีนะ !” คังเมิ่งกำลังโมโหชายหนุ่มที่อยู่ ๆ โผล่ออกมา ไม่เพียงทำให้เธอต้องเสียแฟนคลับไป แล้ว ยังกล้าแต๊ะอั๋งเธออีก

เนี่ยเฟิงวิ่งด้วยความไวในตู้โบกี้ จนเจอทางออกด้วย ความรวดเร็ว กระโจนออกไป “ไม่เผ่นก็กลายเป็นผีสิ !”

“นาย ! จับคนตื่นกามที ! ทุกคนดูเร็ว ! คนนั้นค่ะ !”

คังเมิ่งตะโกนคอเป็นเอ็น แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งฝีเท้า ของเนี่ยเฟิงได้