บทที่ 14 หาเรื่องกลับ

บทที่ 14 หาเรื่องกลับ

คนพวกนี้ทั้งหมดนั้นล้วนถูกฟางชื่อเหาเรียกมา แน่นขนัดเป็นแผ่นใหญ่ ลองนับดูอย่างคร่าวๆ มีประมาณ สองสามร้อยคนได้

ฟาง อเหา มเย็น เขาไม่เชื่อว่าคนตั้งมากมาย จะจัด การเนี่ยเฟิงคนเดียวไม่ได้!

*จัดการมัน ตีมันให้ตาย! ”

ฟางซื่อเหาก็ไม่ได้พูดพร่ำทำเพลงอะไร ยกมือขึ้น ออก คำสั่ง “ตีมันตายมาที่ฉันได้! ใครสามารถทำมันตายได้ ฉันจะให้คนนั้นล้านนึง!”

ขอเพียงปูรางวัลอย่างงาม ย่อมมีผู้กล้าถวายตัวรับใช้ แน่นอนประโยคนี้พูดเอาไว้ไม่มีผิดจริงๆ

คนพวกนี้ที่ถูกฟางซื่อเหาเรียกมานั้นส่วนใหญ่ก็พร้อม ที่จะตาย พวกเขาฟังที่ฟางซื่อเหาพูด ก็รีบถืออาวุธในมือ เดินหน้าไปทางเนี่ยเฟิงจากนั้นก็สับลงไป

“โครม” เนี่ยเฟิงปิดประตู เขากระโดดเตะ เข้ากับคนที่พุ่ง เข้ามาก่อนจนคนพวกนั้นล้มลง!
ถึงแม้ว่าจะจัดการพวกที่อยู่ข้างหน้าสุดแล้ว แต่ทว่าก็ยัง มีคนข้างหลังเข้ามาอีกอย่างต่อเนื่อง!

เนื่องจากคางเมิ่งเป็นห่วงเนี่ยเฟิง ดังนั้นจึงรีบไปดูที่ หน้าต่าง จึงได้เห็นกลุ่มคนกลุ่มใหญ่ร้องตะโกน

พริบตาเดียวคางเมิ่งก็ตกใจจนหน้าซีด เธอคิดอยากจะ เปิดประตู แต่ทั้งคฤหาสน์นั้นโดยปิดกั้นจนหมด

เธองกๆเงินๆหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที รีบเร่งโทร หาเย่หรูเสว่ “พี่หกไม่ดีแล้ว มีคนหลายคนจะจัดการเสี่ยว เฟิง! พี่รีบมาเร็วๆ!เข้า

ในตอนนี้เย่หรูเสว่ประชุมเสร็จพอดี รับโทรศัพท์จากคาง เมิ่ง ใบหน้าของเธอครึ้มลงทันที “เธอทำใจให้สงบก่อน อย่าให้เสี่ยวเฟิงได้รับบาดเจ็บ ฉันจะรีบไปทันที!

หลังจากที่เย่หรูเสว่วางสาย ก็หยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมา กล่าวว่า: “สถานการณ์ฉุกเฉิน ทุกคนเตรียมอาวุธให้ พร้อม ออกเดินทางทันที!”

“ ตี! ตีมันให้ตาย!”

ฟางซื่อเหากัดฟันร้องตะโกน มองดูเนี่ยเฟิงที่ถูกล้อมเอา ไว้ ฟางซื่อเหารู้สึกเพียงว่ากู้หน้ากลับมาได้!
แต่เนี่ยเฟิงนั้นมีฝีมือสูง ไม่ว่าจะมีคนโถมเข้ามาเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครสามารถทิ้งรอยแผลแม้เพียงเล็กน้อยไว้บนตัว ของเนี่ยเฟิงได้

พูดเป็นเล่น ชุดนี้เป็นชุดที่พี่หกของเขาซื้อให้

“ฉีกขาด!”

คาดไม่ถึงว่าวินาทีต่อมาก็ถูกโจรซุ่มโจมตีฉีกแขนเสื้อ ของเนียเฟิงขาดทันที

ทันใดนั้น กลิ่นอายรอบตัวของเนี่ยเฟิงก็เปลี่ยนไป ร่วม กับกลิ่นอายความตายเข้มข้น ทันทีเขาก็ใช้เท้าถีบพวก อันธพาลข้างตัวออก

เห็นเพียงเขาใช้มือจับที่คอของคนที่ฉีกแขนเสื้อของเขา “แกกล้าทำลายเสื้อผ้าที่พี่หกซื้อให้ฉัน?”

พริบตานั้นเจ้าโจรก็รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ ที่ใกล้จะตายแล้ว ความรู้สึกกลัวและหวาดกลัวแพร่ กระจายขึ้นมาในใจ!

เขาคิดว่าเขาจะถูกฆ่าในวินาทีถัดไป!

ตอนที่เขาหายใจไม่สะดวก เตรียมตัวที่ตาย ก็มีเสียงเสียดหูของไซเรนดังลอยมา

เนี่ยเฟิงเงยหน้าขึ้นมา มองเห็นรถตำรวจที่อยู่ไกลๆวิ่ง เข้ามาในเขต เขาก็เลยปล่อยมือออก

มีตำรวจจำนวนมากลงมาจากรถตำรวจ ในมือของพวก เขาล้วนถือโล่ป้องกัน ล้อมบริเวณสถานที่เกิดเหตุอย่าง รวดเร็ว

เย่หรูเสว่ที่อยู่ในชุดตำรวจอย่างสง่าผ่าเผย เธอมองเห็น พวกอันธพาลเหล่านั้น ทันใดนั้นก็ตะโกนว่า: “มีเรื่องต่อย ตีกัน จับพวกเขาทั้งหมดเอาไว้”

“แกกล้า! รู้ไหมฉันคือใคร? ฉันคือคุณชายใหญ่ตระกูล

ฟาง!”

ฟางซื่อเหาคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น เดิมที ที่เขาเรียกคนมามากขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะจัดการเนี่ยเฟิงให้ ตาย แต่ตอนนี้เนี่ยเฟิงไม่อะไรแม้แต่น้อย คนของเขากลับ จะโดนจับไป?!

“จับพวกเขาทั้งหมด! ไม่ต้องสนใจว่าเขาจะเป็นคุณชาย ใหญ่อะไรนั่น!”

เย่หรูเสบู่มองปราดไปที่ฟางซื่อเหาที่กำลังกระโดดโลด เต้นอยู่
พวกอันธพาลพอเห็นตำรวจมา ทันใดนั้นก็ตกใจเป็น อย่างมาก เพียงแวบเดียวก็เละเป็นโจ๊ก ยังมีบางคนที่คิด จะปีนกำแพงหนีแต่ก็ถึงอย่างนั้นก็ถูกจับกลับมาอยู่ดี

ในสถานการณ์ที่วุ่นวายนั้น เย่หรูเสวก็เดินมาที่ข้างๆ เนี่ยเฟิง มองเนียเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล “เสี่ยวเฟิง นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?

เนี่ยเฟิงยิ้มพร้อมส่ายหัว ถึงแม้ว่าพี่หกจะเป็นคนปาก ร้าย แต่ก็ใจดี ถึงแม้ว่าปกติจะเป็นคนโหดร้าย แต่ในเวลา จริงจังแล้วก็ยังคงเป็นเอาใจใส่เขา

“ผมไม่ได้บาดเจ็บอะไร แค่ว่าเสื้อผ้าที่ซื้อให้ผมมันขาด แล้ว”

เนี่ยเฟิงแค่คิดถึงตรงนี้ก็กำหมัดแน่น ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบ นี้ตั้งแต่แรก เมื่อกี้นี้ก็น่าจะจัดการคนคนนั้นอย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าจะกล้าทำลายเสื้อผ้าที่พี่หกซื้อให้เขาได้ ไม่ น่าให้อภัยจริงๆ!

“ไม่เป็นไร ก็แค่เสื้อผ้าชุดหนึ่งเท่านั้นเอง นายอยากจะ ได้อีกกี่ชุดพี่หกก็จะซื้อให้เอง ไม่ต้องกลัว คนพวกนั้นทำ อะไรนายไม่ได้แน่ พี่จะปกป้องนายเอง”

เย่หรูเสว่พูดจบก็ขวางหน้าเนี่ยเฟิงเอาไว้ มองคนพวกนั้น อย่างเย็นชา “เอาตัวไป!”
“เสียวเฟิง นายก็ตาม ไปให้ปากคําด้วย อีกเดี่ยวเรา ค่อยกลับบ้านด้วยกัน” เนี่ยเฟิงพยักหน้าอย่างลนลาน

ฟางซื่อเหาจ้องมองสถานการณ์ทั้งหมด ทันใดนั้นก็ กัดฟันด้วยความโมโห ตอนที่เขาขึ้นรถตำรวจ ก็โทรศัพท์ หาคุณลุงของเขา “คุณลุง จะต้องให้ความเป็นธรรมกับ หลาน”

การที่ตระกูลฟางสามารถปักหลักที่นี่ได้ จะต้องไม่ ธรรมดาอย่างแน่นอน ตระกูลของเขามีแผนการอุบายไม่ ธรรมดา ความสัมพันธ์ก็มีกว้างขวาง

คนที่คุณลุงของฟางซื่อเหารู้จักนั้นมีไม่น้อยที่เป็นคน ใหญ่คนโต

คุณลุงได้ฟังที่หลานของตัวเองถูกรังแกแล้ว ก็โมโหม ากๆขึ้นมาทันที “วางใจได้ ลุงจะทวงความยุติธรรมคืนให้ แกเอง!”

เย่หรูเสว่คุมตัวคนพวกนั้น ครืดคราดโครมเคลมกลับไป ที่สถานีตำรวจ

หลังจากที่บันทึกคำให้การของคนพวกนี้เสร็จ ก็พาคน พวกนั้นไปคุมขังไว้

แต่คาดไม่ถึงว่าฟางซื่อเหาจะถูกคนมาประกันตัวไป
“ผู้อำนวยการ? อย่างนี้ไม่สมเหตุสมผลนี่คะ?”

เย่หรูเสว่เห็นฉากนี้ในใจก็ไม่สบายอย่างมาก รีบไปหาผู้ อำนวยการทันที

ผู้อำนวยการเพิ่งจะรับโทรศัพท์เสร็จ ก็ให้ปล่อยคนไป หลังจากนั้นก็มองเย่หรูเสว่อย่างโมโหเอามากๆ “เสี่ยวเย่ คุณรู้หรือไม่ว่าคุณเป็นตำรวจประชาชน? ไม่ว่าคุณจะทำ อะไรควรจะเพื่อประเทศชาติและเพื่อประชาชนถึงจะถูก ทำไมคุณถึงได้ใช้อำนาจหน้าที่ไปในทางที่ผิด

“ผู้อำนวยการ ฉันไม่เข้าใจค่ะ ฉันจะใช้อำนาจหน้าที่ใน ทางที่ผิดได้อย่างไรคะ? ถ้าหากว่าวันนี้ไม่ไป คนที่โดยตี จนตายก็คือเนี่ยเฟิง!”

“เรื่องนี้ตามแนวทางปฏิบัติแล้วไม่ควรจะทำแบบนี้ คุณก็ รู้ดีอยู่แก่ใจ!”

ผู้อำนวยการตบลงที่บนโต๊ะอย่างแรง

“ทำตามแนวทางปฏิบัติ? แต่ว่ามีคนจำนวนมากต้องการ ที่จะทำร้ายผู้ชายธรรมดาที่ไม่ได้มีอาวุธใดๆในมือ ถ้า อย่างงั้นจุดจบของเขาคงมีแค่ตายเท่านั้น หรือว่าพวกเรา ต้องมองดูชาวบ้านตายไปเฉยๆหรือคะ?”

“หุบปากซะ! คุณรู้เรื่องไม่ว่าการกระทำของคุณทำให้ทีมของพวกเราถูกร้องเรียน! เรื่องนั้นให้ทีมไหนไปทำไม่ ได้ คุณยังมีอีกภารกิจที่สำคัญหรือว่าคุณไม่เข้าใจ?”

เย่หรูเสวีเม้มปาก ใช้เส้นผมคิดเธอก็ยังรู้ คนที่ร้องเรียน เธอก็คือฟางซื่อเหาแน่นอน

“คุณนี่มันเริ่มได้แย่จริงๆเลย! เดือนนี้คุณไม่ต้องเข้าร่วม งานลาดตระเวนทั้งหลายแล้ว นี่คือประกาศ บอาชญากร ระดับAทั้งสิบคน คุณเป็นคนที่รักความยุติธรรม คิดเพื่อ ประชาชนแบบนั้น นั้นก็ไม่สู้ไปจับอาชญากรพวกนั้นซะ!”

เย่หรูเสบู่ถือแฟ้มเอกสาร เปิดพลิกดูทันที จากนั้นก็ ขมวดคิ้วออกมา “ผู้อำนวยการ หนึ่งเดือน?”

“ใช่ มีปัญหาอะไรไหม? คุณมีฝีมือเป็นเลิศไม่ใช่หรือ ไง? ผมจะบอกคุณให้นะ ถ้าภายในหนึ่งเดือนนี้ คุณไม่ สามารถจับอาชญากรระดับAทั้งสิบคนได้ละก็ ถ้าอย่าง นั้นคุณก็อย่าอยู่ที่นี่อีกเลย!”

ผู้อำนวยการกดที่ขมับ โบกมือไล่ด้วยความไม่สบายใจ อย่างมาก “ออกไปเถอะ!”

เย่หรูเสว่กัดที่ริมฝีปาก ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าไม่เป็นธรรม แต่ ทว่าอย่างไรเสียนี่คืองานที่หัวหน้าสั่งลงมา