บทที่ 3

“คุณหิวไหม? ฉันจะหาอะไรให้กิน” เธอกล่าววันนี้เธอไม่เห็น เขากินอะไรเลยตอนที่เธอทำความสะอาดถนน

หลิง อี้หราน โยนบะหมี่และไข่ลงไปในหม้อเพื่อทำบะหมี่ง่าย ๆ

ให้กับเขา

“นี่นะ กิน แต่อย่ากินเร็วเกินไปมันค่อนข้างจะร้อนน่ะ” เธอ

กล่าว

เขาก้มหน้าและกินบะหมี่อย่างเงียบ ๆ ด้วยเหตุผลอะไรบาง อย่าง หลิง อี้หราน จ้องมองเขาด้วยความเงียบ ในตอนนั้น ความเหงาที่เธอเคยรู้สึกเมื่อใดก็ตามที่เธอเพิ่งกลับมาที่ อพาร์ตเมนต์ดูเหมือนจะหายไป อาจเป็นเพราะมีคนอื่นอยู่ใน ห้อง?

หลังจากที่เขากินเสร็จ หลิง หราน ก็ทำความสะอาดจาน “ฉัน มักจะนอนโดยเปิดไฟฉันหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจนะคะ” เธอ กล่าว นับตั้งแต่ได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำเธอก็ติดนิสัย ชอบเปิดไฟขณะนอนหลับ

“แน่นอนครับ”

หลิงหรานนอนลงบนเตียงในขณะที่เขานอนบนเสื่อที่เธอไว้ที่

พื้นเธอหลับตาลงและพยายามอย่างมากที่จะหลับ เธอไม่รู้ว่ามัน เริ่มต้นเมื่อใด แต่ในบางช่วงเวลาเธอเริ่มพบว่ามันน่ากลัวจริง ๆ ที่จะข่มตาให้หลับลง

เพราะเมื่อเธอหลับลงคราใด เธอมักจะฝันถึงช่วงเวลาที่อยู่ใน คุก เธอจะถูกทุบตีทำให้อับอายและถูกทารุณกรรม… และทุก นิ้วยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากการถูกหักและเล็บที่ถูกฉีก ออกจากพวกเขา …

หลายครั้งที่เธอคิดว่าเธอจะตายในคุก

อย่างไรก็ตามช่างน่าแปลกที่เธอนอนหลับจนกระทั่ง พระอาทิตย์ขึ้นในคืนนั้น และฝันร้ายประจําของเธอก็ไม่มา เยือน

หลิง หรานมองร่างที่นอนอยู่บนพื้นด้วยความงุนงง

มันเป็นเพราะเขางั้นเหรอ? เป็นเพราะเธอไม่ได้อยู่คนเดียวใน ห้องนี้อีกต่อไปและมีอีกคนอยู่กับเธอ

ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เธอลุกจากเตียงและค่อย ๆ นั่งยอง ๆ แล้ว วางมือลงบนแก้มของเขา มือของเธอรู้สึกอบอุ่น

เขาเป็นคนจริงไม่ใช่สิ่งที่มาจากจินตนาการของเธอ เมื่อคืนเธอ พาผู้ชายคนหนึ่งเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเธอจริง ๆ

เมื่อเธอรู้สึกตัวก็พบว่าเขาตื่นแล้ว ดวงตาอันงดงามของเขาจับจ้องเข้ามาที่เธอ

“ขอโทษครับ” ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที “ ฉัน… ฉันแค่ … นั่น… ถ้าคุณไม่มีที่จะไปคุณก็อยู่ที่นี่ได้เช่นกัน

เธอพูดอย่างรีบร้อน แต่หลังจากพูดไปแล้วเธอก็รู้สึกโล่งใจ

ใบหน้าสีแดงของเธอสะท้อนให้เห็นในรูม่านตาดำสนิทดั่งหิน ออบซิเดียนของเขาและร่องรอยของความประหลาดใจ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

“ถ้าคุณไม่ต้องการก็ทำเป็นว่าฉันไม่ได้พูดอะไร” เธอกล่าว เสริมพลางกัดริมฝีปากของเธอ

ในที่สุดริมฝีปากบางของเขาก็เปิดออกอย่างช้า ๆ “คุณ ต้องการผมไหม?” เสียงของเขาชัดเจนเหมือนดั่งฤดูใบไม้ผลิ

ในฤดูหนาว

ถ้าผู้ชายคนอื่นพูดแบบนี้มันคงฟังดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจีบ

เธออยู่

แต่เมื่อคำพูดนั้นมาจากเขา มันเหมือนกับว่าเขาแค่ถามคำถาม ง่าย ๆ ว่า “ต้องการ” หรือ “ไม่ต้องการ” ไม่มีความคลุมเครือ ในคำพูดของเขาและแม้แต่ดวงตาของเขาก็สงบ

หลิง อี้หราน เม้มริมฝีปากของเธอ “ใช่ฉันต้องการ” นี่คือคำตอบของเธอ

เขาจ้องมองเธอและรอยยิ้มก็ค่อยๆปรากฏขึ้นบนริมฝีปากบาง ของเขา “ก็ดี”

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขายิ้ม แม้ว่ามันจะบางเบามาก… แต่ก็ ดูสวยงามอย่างยิ่งสำหรับเธอ

หลิง หราน ไปทำงานและทิ้งเงิน 20 หยวน ไว้ให้กับเขาเพื่อที่ จะซื้ออาหารกินเอง

เมื่อชายหนุ่มออกจากอพาร์ตเมนต์มีคนรอเขาอยู่ข้างนอกแล้ว หลังจากที่เห็นชายคนนี้ออกมาพวกเขาก็ทักทายเขาอย่าง เคารพ “นายน้อย”

“ไปกันเถอะ” จี้ จีนหลี ตอบอย่างแผ่วเบา

รถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่งจอดอยู่ตรงหน้าเขาอี้ จีนหลี เข้าไปใน นั้นและมองไปที่ 20 หยวนในมือของเขา เป็นเวลาหลายปีแล้ว ที่มีคนให้เงินเขาแบบนี้และมันก็เป็นบิล 20 หยวน

“นายน้อยครับ ผู้หญิงที่อยู่กับนายน้อยเมื่อคืนนี้เป็นคนงาน รับจ้างของศูนย์บริการสุขาภิบาล เธอเริ่มเช่าที่อยู่อาศัยปัจจุบัน ของเธอที่นี่เมื่อเดือนที่แล้ว และเพิ่งได้รับการปล่อยตัวจาก

เรือนจําเมื่อสองเดือนก่อนในฐานะเลขาส่วนตัวของ จีนหลี เกา ฉงหมิงเริ่มนายงาน ข้อมูลทั้งหมดที่พบทันทีที่พวกเขาขึ้นรถมา

“เรือนจํา?”

“ใช่ครับ เธอชื่อ หลิง อี้หราน เธอเป็นแฟนเก่าของเสียว เอ แห่งตระกูลเซียวครับ เธอถูกตัดสินว่าเมาและขับและฆ่าคุณน่า ว เหมยย เมื่อสามปีก่อนเธอถูกตัดสินจำคุกสามปีและใบ อนุญาตทนายของเธอถูกความเพิกถอน” เกา ฉงหมิงกล่าว ขณะที่เขาสังเกตการแสดงออกของเจ้านายอย่างระมัดระวัง

“หลิง อี้หราน… ” อี้ จิ๋นหลี พึมพำชื่อนี้เบา ๆ ริมฝีปากบางของ เขาโค้งเป็นรอยยิ้มขี้เล่นขณะที่เขาพูดว่า “ดี ช่างน่าสนใจ

ย้อนกลับไปพิจารณาว่า ห่าว เหมยย ได้รับการแต่งตั้งให้ แต่งงานกับเขาอย่างไร และเธอก็เป็นผู้สมัครการแต่งงาน ทางการเมืองที่ดีอีกด้วย เขาคิดว่าถ้าเขาต้องแต่งงานกับใคร สักคนเธอก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่แย่

อย่างไรก็ตามใครจะคาดคิดว่า ห่าว เหมยย จะจบชีวิตลงด้วย อุบัติเหตุทางรถยนต์?

ถ้าหากว่า หลิน อี้หราน รู้เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ในอดีต ระหว่าง ห่าวเหมยย กับเขาเธอจะแสดงออกแบบไหนกันนะ?การพูด งเป็นครั้งแรกที่เคยซึ่งผู้หญิงที่จับมือเขาพาเขาเข้า บ้านและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาเล็กน้อย แต่เสียงที่ยืนยันว่าเธอ

ต้องการเขา

“ฉงหมิง นายคิดว่าผู้หญิงแบบไหนที่ต้องการฉัน?” อี้ จีนหลี ยิงคำถามออกไปอย่างไม่เคยได้เจอที่ไหนมาก่อน

“อะไรนะครับ?” ในครู่หนึ่งที่เกา ฉงหมิงไม่รู้ว่าจะตอบ อย่างไร ผมคิดว่านั้นขึ้นอยู่กับว่าคุณต้องการผู้หญิงแบบไหน นะครับนายน้อย”

อี้ จีนหลี พูดอย่างเบา ๆ ว่า “ส่งข้อมูลของหลิง อี้หราน ให้ฉันที่ โต๊ะทํางานภายหลัง

“ได้เลยครับ” เกา ฉงหมิง กล่าว “นายน้อยย จู่ ๆ … สนใจ หลิง อี้หราน ขึ้นมาหรือเปล่าครับ?”

เมื่อหริง อี้หราน เลิกงาน เธอได้รับโทรศัพท์จากพ่อของเธอ และถามเธอให้กลับบ้านบ้าง เขาบอกว่า ตั้งแต่เธอถูกปล่อยตัว ออกจากเรือนจํา เธอควรที่จะไปจุดธูปไหว้แม่ของเธอที่เสียชีวิต

รู้สึกกังวลเล็กน้อยนับตั้งแต่ที่เธอถูกจำคุกครอบครัวของเธอก็ยิ่งอยากที่จะทําลายความสัมพันธ์ทั้งหมดกับเธอ ในสามปีที่ ผ่านมา พวกเขาไม่เคยไปเยี่ยมเธอในคุกเลย เหมือนกับว่าเธอ ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกลับครอบครัวเธออีกต่อไป

แม่ของเธอเสียชีวิตไปค่อนข้างเร็วเกินไป ตั้งแต่เธออายุได้สาม ขวบ

สามเดือนต่อมาพ่อของเธอได้แต่งงานกับแม่เลี้ยงของเธอและ แม่เลี้ยงของเธอก็ได้ให้กำเนิดลูกสาวอีกคนหนึ่งชื่อหลิงลั่วอิน

ตอนที่หลิง อี้หรานยังเด็กมากนั้น เธอรู้ดีว่าพ่อกับแม่เลี้ยงของ เธอนั้นลำเอียง เธอจึงตั้งใจทำงานอย่างหนักเพื่อให้ตัวเธอเอง ดูเหมือนเด็กที่มีสติสัมปชัญญะและเธอก็ได้ผลการเรียนดีมา โดยตลอด

ไม่เคยมีใครต้องกังวลเรื่องการเรียนของเธอตั้งแต่เธอยังเด็ก และในที่สุดพ่อของเธอก็เริ่มอวดคนอื่น ๆ ว่าเขามีลูกสาวที่ ฉลาด

เมื่อเธอและเซียว จื่อฉี เริ่มออกเดทชีวิตในบ้านของเธอก็กลาย เป็นสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา พ่อของเธอถือว่าเธอเป็นเกียรติ และแม่เลี้ยงของเธอก็ห่วงใยความเป็นอยู่ของเธอแม้ว่าจะเป็น เพียงการเสแสร้งก็ตาม แม้แต่น้องสาวของเธอก็พยายามจะเข้า ข้างเธอตลอดเวลาเธอเข้าใจว่าเป็นเพราะเซียว จื่อ นายน้อยของเซียวกรุ๊ป ถึง อย่างนั้น ในเวลานั้นเธอยังคงอดไม่ได้ที่จะโหยหาความรักใน ครอบครัว

อย่างไรก็ตามหลังจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์เธอก็ตระหนัก ว่าทุกอย่างเป็นเพียงความประสงค์ของเธอ

ในตอนนี้ฟาง ซุ่ยเอ๋อ บอกกับหลิง หราน ว่ามันไม่ใช่เรื่อง ง่ายเลยที่หลิง ลั่วอิน จะเข้าสู่สงการบันเทิงและมีหลายสิ่งที่ต้อง ได้รับการดูแลหากเธอจะได้รับบทบาทที่ดี

“หราน เธอเองก็รู้ว่าครอบครัวของเราไม่ได้ร่ำรวยอะไรมาก นัก แต่พี่สาวของคุณต้องการเงินในตอนนี้ เอาล่ะ…. เธอให้เรา ยืมเงินก่อนและเมื่อน้องสาวของคุณกลายเป็นดาราใหญ่ใน อนาคต เราจะคืนให้คุณหลังจากที่เธอทำเงินได้มาก? ” ฟาง 11 ซุ่ยเอ๋อ กล่าวอย่างจริงจัง

“หนูไม่มีเงินเลย” หลิง หราน ตอบอย่างรวบรัด

การแสดงออกของฟาง ซุ่ยเอ๋อ เปลี่ยนไปเป็นแข็งกร้าน แต่แล้ว เธอก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยและพูดว่า “เธอไม่มีเงิน แต่เซียว จอ มีเงินนี่ เธอเคยเดทกับเขา แต่ทันทีที่เธอเกิดอุบัติเหตุเขาก็เลิก กับเธอ เขาไม่ควรทำแบบนี้กับเธอเลย ได้อย่างไรกัน?

“ป้าเสี่ยว ป้าไม่ได้ พ่อและลั่วอินทำเหมือนเธอไม่รู้อะไรในตอน นั้นสิ่งหนีไปไกล?” หลิงหราน ถามพ่อของเธอพูดอย่างเกรี้ยวโกรธจากด้านข้าง แล้วยังไงล่ะ? แกมาที่นี่เพื่อจะได้อยู่กับฉันหรือเปล่าถ้าตอนนั้นแกไม่ได้ฆ่า ใครสักคน ในตอนนั้น น้องสาวของแกคงจะได้รับเลือกให้เป็น นักแสดงหญิงไปนานแล้วและคงกลายเป็นดาราใหญ่ไป แล้ว!”

หลิง อี้หวาน ยิ้มอย่างเหน็บแนม ย้อนกลับไปตอนที่หลิง ลั่วอิน ได้รับเลือกให้เป็นนักแสดงนำเป็นเพราะเซียวกรุ๊ป เป็นหนึ่งใน ผู้ลงทุนของซีรีส์ทางทีวีและเซียว จื่อฉี ได้บอกให้หลิง ลั่วอิน เป็นนักแสดงชั้นนำต่างหาก

ต่อมาหลังจากที่เธอเลิกกับเซียว จอ บทบาทของหลิง ลั่วอิน ก็ ลอยหายวับไปในอากาศอย่างเป็นธรรมดา “พี่สาว พี่ยังแค้นที่พวกเราไม่ทำอะไรให้พี่เลยตอนที่เจ้าอยู่ใน

คุกเหรอ?” หลิง ลั่วอิน ถามอย่างแผ่วเบา

“ในตอนนั้นพี่ทำให้ตระกูลห่าวและ จีนหลี ขุ่นเคือง! แม้แต่

ตระกูลเซียวก็ยังกลัวผลที่จะตามมา นั่นพวงเขาทำให้เสียว จื่อ เลิกกับพี่ทันที แล้วครอบครัวของเราทำอะไรได้บ้างล่ะ? ในตอนนั้นถ้าพวกเรายืนอยู่ข้างพี่และช่วยเรื่องคดีทั้ง ครอบครัวของเราอาจทำให้ตระกูลห่าวและ จีนหลี ขุ่นเคือง ครอบครัวธรรมดา ๆ แบบเราจะทนต่อการตอบโต้ของพวกเขา ได้อย่างไร?”

“เธอพูดถูก” หลิงหรานยิ้มอย่างอ่อนโยน และมองตรงไปที่หลิง ลั่วอิน “แต่ในเมื่อเธอยืนอยู่ข้างฉันไม่ได้ในช่วงที่ฉัน ตกต่ำที่สุดแล้วทำไมฉันต้องมาวุ่นวายช่วยให้เธอรวยด้วย