บทที่ 14

นั่นเป็นการตบหน้าเธอ

จ้าว ม่านเถียว รู้สึกโกรธและอับอาย เธอหันกลับออกไปทันที โดยมีเหมียว เจียยู่ ติดตามเธอไปด้วย

หลิง อี้หราน รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังชมดูการแสดง นาทีที่เธอ ก้าวออกจากตลาดเธอเห็นคนสองสามคนทุบรถที่ดูเหมือนจะ เป็นของจ้าว ม่านเดียว

“เกิดอะไรขึ้นกัน? เธอทำให้ใครบางคนขุ่นเคืองและคน ๆ นั้น กำลังแก้แค้นหรือ?” หลิง อี้หราน ถาม

“ใครจะรู้ล่ะ!” อี้ จิ่นหลี ตอบขณะที่ดวงตาของเขาเปล่ง

ประกายกับริมฝีปากที่เม้ม

ทันใดนั้น อี้ จีนหลี ก็หยุดเดิน หลิง อี้หราน หันไปมองเขาและ เห็นว่าเขาดูซีดเซียว เขาดูตกใจขณะจับจ้องไปที่ป้ายรถเมล์

“เกิดอะไรขึ้น?” หลิง หราน ถามด้วยความกังวล

“ปะ…เปล่า” อี้ จิ๋นหลี ตอบเมื่อการแสดงออกของเขากลับสู่ สภาวะปกติ ก่อนหน้านี้ เขาทำผิดพลาดกับผู้หญิงคนหนึ่ง คน ที่ขึ้นรถไปหาผู้หญิงคนนั้นผู้หญิงที่ทิ้งสามีและลูกชายไม่สามารถปรากฏตัวในบริเวณนั้น ได้

“จีนอย่าเดินตามรอยฉันแม้ว่าลูกจะตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งก็ อย่ารักเธอทั้งใจ”

“สิ่งที่ไม่น่าเชื่อที่สุดในโลกนี้คือความรัก เมื่อเธอไม่รักลูกอีก ต่อไปมันจะไร้ประโยชน์แม้ว่าลูกจะคุกเข่าต่อหน้าเธอก็ตาม

“จนวันหนึ่งเมื่อลูกตกหลุมรัก ลูกจะรู้ว่าใครบางคนในโลกนี้มี อำนาจในการควบคุมอารมณ์ของลูก เธอสามารถทำให้ลูกมี ชีวิตอยู่หรือตายได้ อย่างไรก็ตามถ้าเป็นไปได้พ่อหวังว่าลูกจะ ไม่มีวันได้สัมผัสกับประสบการณ์นั้น

“ไอ้นั่นใคร? ใครพูดเรื่องพวกนี้กับฉัน?”

“หยุดพูดเรื่องพวกนี้กับฉันได้แล้ว ไปจากที่นี่! มันหนาว…. มัน หนาวมาก… ตาย!” อย่าอยู่ที่นี่ … ถ้าคุณอยู่ที่นี่ต่อไป… คุณจะแข็ง

“จิน ฉันกำลังจะจากไป ฉันไม่อยากได้ยินพ่อของนายบอกว่า เขารักฉันมากแค่ไหนและยังไม่สามารถให้ชีวิตแบบที่ฉัน ต้องการได้ ฉันทำดีที่สุดแล้ว””นั่นใครพูดกับฉันตอนนี้”

“อย่า… ไป… ” “ใครที่กำลังพูดอยู่ตอนนี้? โอ้ นั่นเป็นเขา เขา ขอร้องผู้หญิงคนนั้น ถ้าเธอจากไปพ่อของฉันจะ…”

“อย่าไป! อย่าไป!” อี้ จีนหลี พยายามที่จะจับมือของเธอ แต่ เขาไม่สามารถทำได้ บริเวณโดยรอบมืดลงและเขากำลังจะจม น้ำ เขารู้สึกแย่มากที่พบว่ามันยากที่จะหายใจ

เขาพยายามที่จะคว้าบางสิ่งแม้ว่ามันจะเป็นเพียงเส้นฟาง

ก็ตาม!

ทันใดนั้นเขาก็จับอะไรบางอย่างที่อบอุ่น เสียงที่อ่อนโยนดังขึ้น ข้างหูของเขาพร้อมกับพูดว่า “จิน จิน ฉันจะไม่ไป ฉันจะไม่จาก ไปไม่ต้องกลัวนะ ไม่ต้องกลัว!!

“เสียงนี้ เป็นของพี่สาว เธอคือหลิง หราน ผู้หญิงที่ขอให้ฉัน เรียกเธอว่าพี่สาว!!!

นาทีที่ จีนหลี ลืมตาขึ้นมา เขาก็เห็นใบหน้าที่สวยงาม ดวงตา อัลมอนด์สีดำาของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ริมฝีปาก สีชมพูของเธอเปิดและปิดราวกับว่าเธอกำลังพูดอะไรบางอย่าง

เธอกําลังบอกเขาว่าไม่ต้องกลัว

เมื่อหลิง อี้หราน เห็นว่า อี้ จิ๋นหลี ตื่นแล้วเธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกขณะที่เธอถาม “จิน เกิดอะไรขึ้น? นายฝันร้ายหรือ เปล่า?”

อี๋ จนหลี ปล่อยลมหายใจอย่างสับสน เขาไม่เคยฝันแบบนั้น มาระยะหนึ่งแล้ว เขาฝันว่าผู้หญิงคนนั้นทิ้งเขาและพ่อของเขา โดยไม่สนใจพวกเขา แม้ว่าพ่อของเขาจะรู้เรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ ห้ามเธอ เขาอกหักและยิ้มอย่างเจ็บปวด

“ใช่ ผมฝันร้าย” อี้ จีนหลี ตอบ ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่า เขาจับมือของหลิง หราน ไว้อย่างแนบแน่นราวกับว่าเธอเป็น ฟางช่วยชีวิตของเขา

ในความฝันขณะที่เขากำลังจะจมน้ำเขาได้จับฟางช่วยชีวิตซึ่ง มันรู้สึกอบอุ่น… “นั่นมือของเธอเหรอ?

“ฉันเคยคิดว่าใครเป็นฟางชีวิตของฉันเมื่อไหร่กัน?!

อี้ จิ๋นหลี ปล่อยมือของเธอทันที และความอบอุ่นในมือของเขาก็ หายไป เขาขมวดคิ้วใบหน้าของเขาดูซีดลงในทันที เขาขดตัว เป็นลูกบอลกดมือลงบนท้องของเขา

เมื่อหลิงหรานเห็นการกระทำของเขาเธอก็กังวลอีกครั้งและ ถามว่า “นายรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?

“ไม่เป็นไร เขาพึมพำขณะพยายามระงับความเจ็บปวดโดย พูดว่า “ก็แค่… ปวดท้องเดี๋ยวก็หาย”“ความเจ็บปวดเกิดขึ้นเพราะฝันร้ายหรือเปล่า?” เมื่ออี้ จีนหลี ยังเด็กเขาจะปวดท้องทุกครั้งที่พยายามระงับอารมณ์ อย่างไร ก็ตามมันไม่ได้เกิดขึ้นเช่นนั้นกับเขาแล้วในช่วงสองสามปีที่ ผ่านมา

เมื่อหลิง อี้หราน เห็นว่าใบหน้าของ จีนหลี เปลี่ยนเป็นสีซีด เธอก็ปัดผมหน้าม้าออกจากหน้าผากของเขาและเห็นว่าเขา เหงื่อแตกออกมาจนเปียกชุ่มเส้นผมของเขา

หลิง อี้หราน รินน้ำอุ่นหนึ่งแก้วและช่วยพยุง อี้ จีนหลี ลุกขึ้นนั่ง

เขาจัดการจิบน้ำสองสามครั้งก่อนที่จะได้ริมฝีปากของเขา เขา กัดฟันแน่นเป็นครั้งคราวราวกับว่าเขาพยายามใช้ความมุ่งมั่น อดทนต่อความเจ็บปวด

หลิง อี้หราน ดูกังวล จู่ ๆ เธอก็ลุกขึ้นพูดว่า “ฉันจะออกไปข้าง นอกสักพัก รอฉันนะ!” ก่อนที่เธอจะจากไปเธอห่มผ้าห่มให้เขา กลัวว่าเขาจะรู้สึกหนาวและจะทำให้ความเจ็บปวดของเขาแย่

ลง

ประตูดังขึ้นเมื่อปิดลง เสียงฝีเท้านอกบ้านเริ่มห่างออกไป

อี้ จีนหลี ถูกทิ้งให้อยู่ในบ้านคนเดียว เขายังคงหลับตารอให้ความเจ็บปวดออกจากร่างกาย มันไม่มี อะไรใหม่สำหรับเขาที่จะอยู่คนเดียวนับตั้งแต่พ่อของเขาจากไป อี้ จีนหลี ก็ถูกพาตัวกลับไปที่ ตระกูลอี้ แม้ว่าเขาจะมีปู่และคนรับใช้มากมายอยู่รอบตัวเขา แต่เขาก็รู้สึกเหงา

หลังจากนั้นไม่นานประตูก็เปิดออก อี้ จีนหลี ได้ยินเสียงที่คุ้น เคยหอบพูดเบา ๆ “จิน ฉันซื้อยามาให้นายแล้ว นายจะไม่รู้สึก เจ็บปวดหลังจากกินยาเข้าไปแล้วนะ”

อี้ จีนหลี ลืมตาขึ้นและเห็นเธอหอบ ผมของเธอยุ่งเหยิงขณะที่ เธอวิ่ง ใบหน้าสวยของเธอดูกังวล เธอมีจมูกที่น่ารักและปาก แดงเล็กน้อย แม้ว่า อี้ จีนหลี จะเห็นผู้หญิงหลายคนสวยกว่า หลิง อี้หวาน แต่ในตอนนั้นเขาก็ไม่สามารถละสายตาจากเธอ

ได้

เขารู้สึกราวกับว่ามีอีกคนในโลกนี้อยู่ข้าง ๆ เขา

หลิง อี้หราน รินน้ำอุ่นหนึ่งแก้วและหยิบสองเม็ดออกมาตาม ใบสั่งยา เธอช่วยพยุง อี้ จีนหลี นั่งและป้อนยาให้กับเขา เมื่อทำเช่นนั้นเสร็จ เธอก็เช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าของเขา

“ถ้านายยังรู้สึกแย่มาก ๆ ให้ปิดตาของนายลงและพยายาม ลองที่จะนอนหลับนะ ” หลิง อี้หราน กล่าว “วันนี้นายจะนอนบน เตียงและฉันจะนอนบนพื้น ขณะที่หลิง อี้หราน พูดเธอก็กำลัง
ช่วยเขาไปที่เตียง ขณะที่เธอกำลังจะหันออกไป อี้ จีนหลี ก็จับมือเธอไว้

“เกิดอะไรขึ้น? นายยังรู้สึกแย่มากใช่ไหม?” หลิง อี้หราน ถาม ด้วยความกังวล

เขารู้สึกงุนงงขณะมองเธอ เขาจับมือเธอโดยไม่รู้ตัวเพราะเขา ไม่ต้องการให้เธอจากเขาไป

แล้วไม่นาน อี้ จิ่นหลี ก็พูดว่า “ผมต้องการ… พี่สาวช่วยดูแลผม นะ”