พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย

เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูล

บทที่ 1

เล็บมือที่ถูกฉีกด้วยแหนบเย็นๆ เธอกล้ำกลืนความเจ็บปวดขั้น รุนแรงเหมือนดั่งสัตว์ป่าดุร้ายที่อ้าปากกว้างอันเต็มไปด้วย เลือด

หญิงสาวสองสามคนในเครื่องแบบนักโทษเรือนจํากำลังกดขี่ ข่มเหงผู้หญิงร่างบางผอมแห้งซึ่งอยู่ในชุดเครื่องแบบนักโทษ เรือนจําเหมือนกัน

หลิงหรานทำได้เพียงแค่มอง ในขณะที่เล็บนิ้วมือของเธอถูก ฉีกไปทีละนิ้ว กลิ่นอับในห้องขังพร้อมกับเลือดที่กำลังไหลออก มาจากนิ้วมือของเธอนั้นช่างน่าขยะแขยง

“ทนายหน้าใหม่ไม่มีอะไรมากไปกว่ากองขี้โคลน” เสียงอัน เยือกเย็นและแข็งกร้านดังขึ้นเหนือศีรษะของหลิงหราน

เธอเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสิ้นหวังและมองไปยังใบหน้าที่สวย และทรงเสน่ห์ตรงหน้าของเธอ ใครจะคิดว่าดาราซึ่งเป็นที่นิยม ทั้งทางด้านภาพยนตร์และโทรทัศน์ที่ดูไร้เดียงสายิ่งกว่าดอกบัวจะเลวทรามได้ขนาดนี้?

“ห่าวอี้เหมิง ทำไมกัน?” เธอถามด้วยเสียงอันสั่นเทา

“เธอฆ่าน้องสาวของฉัน ยังจะกล้าถามว่าทำไมอีกเหรอ?” ห่าง เหมิงพูดอย่างดูถูกด้วยสายตาอันชั่วร้ายขั้นสุด แม้แต่มุมปาก ของเธอ ก็เผยให้เห็นถึงความเยือกเย็นที่เสียดแทงเข้าทะลุ กระดูก

“ไม่ใช่ฉัน…ฉันผิดไปแล้ว!” เธอพูดด้วยความยากลำบากและ ส่ายหัวของเธออย่างต่อเนื่อง ในขณะที่เม็ดเหงื่อที่ใหญ่อย่าง กับเมล็ดถั่วไหลออกจากร่างกายเธออย่างต่อเนื่อง ใบหน้าอัน เปราะบางและน่ารักของเธอแทบจะบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

ในทางกลับกันห่าวอี้เหมิงสั่งให้คนที่กระทำอยู่ “กระทำต่อไป เท่านั้น

ทันทีที่เธอพูดจบบุคคลนั้นก็กระทำอย่างเร็วขึ้น

ภายในไม่กี่นาทีเล็บมือของหลิงหรานก็ถูกถอนออกจนหมด เลือดข้นสีแดงค่อย ๆ ไหลออกมา ๆ จากบาดแผลที่ฉีกสลาย ของเธอ เลือดแดงสดไหลนองทั่วพื้นห้องขัง

หลิงหรานกำลังเอาชนะกับความเจ็บปวด เธอยังคงพยายาม อย่างเต็มที่เพื่อที่จะยกร่างตัวเองขึ้นกับตาสีดำของเธอที่จับจ้อง ไปยังชายคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ข้างห่าวอี้เหมิงนั่นคือ…อดีตแฟนเก่าของเธอ ชายผู้ซึ่งเคยให้คำมั่นสัญญาว่า จะดูแลปกป้องเธอไปตลอดทั้งชีวิตที่เหลือของเธอจนกว่าจะ หาไม่

ในอดีตแม้ว่านิ้วมือของเธอจะเคยถูกเข็มทิ่มแทงโดยไม่ได้ ตั้งใจ แต่เขาก็จะรู้สึกทุกข์ใจเป็นเวลานาน แต่ตอนนี้เขาเพียง แค่เฝ้าดูเล็บของเธอที่ถูกดึงออกไปทีละนิ้ว ๆ

“จื่อ…จอ…” เธอร้องแทบจะสุดเสียงของเธอ “ขอร้อง… ขอร้องเถอะนะ เชื่อฉันเถอะ…

เขายังคงสวมสูทและผูกเนคไทเหมือนดั่งเคย แต่เมื่อเขามอง เธอด้วยแววตาอันมืดมนของเขานั้น ทั้งหมดนั้นล้วนเหลือเพียง หมอกควันจาง ๆ และความเฉยเมย

“จ๋อ คุณคงไม่ได้เห็นใจผู้หญิงคนนี้หรอก ใช่ไหม? เธอพราก ชีวิตพี่สาวของฉัน ฉันต้องการให้เธอได้นอนตายตาหลับ

ห่าวอี้เหมิงควงแขนของชายผู้นี้ไว้ด้วยความรัก การแสดงออก ที่เลวร้ายของเธอกลับกลายเป็นรู้สึกอบอุ่นเมื่อเธออยู่กับเขา

“เธอสมควรได้รับมันแล้ว ไม่มีอะไรจำเป็นจะต้องสงสารเธอ “เซียว จื่อฉี ลูบผมของหาว อี้เหมิง ที่ดูแลรักษามาอย่างดีด้วย ความอ่อนโยน “ทำตามที่คุณต้องการเลยครับเขาทำราวกับว่าผู้หญิงที่เลือดกำลังไหลออกจากปลายนิ้วของ เธออย่างท่วมท้นบนพื้นนั้นเป็นสิ่งของที่ไร้ซึ่งความรู้สึก

หลิง อี้หวาน เบิกตากว้างในทันที

“สมควรเหรอ?”

“ฮะ!”

ชายคนนี้ซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยรักและหวงแหนเธอราวกับคั่ง แก้วตาดวงใจ และตอนนี้ทิ้งไว้เพียงประโยคเดียวให้กับเธอ — เธอสมควรได้รับมัน

ด้วยพละกำลังที่ไม่รู้มาจากไหน เธอผละออกจากคนที่กำลัง ควบคุมร่างกายของเธอและพยายามดิ้นรนที่จะไต่ไปข้างหน้า เพื่อพยายามเข้าไปใกล้ ๆ ชายคนนั้น

“จ๋อ ฉันไม่รู้เรื่องอุบัติเหตุนั้น ฉันไม่ได้รับภายใต้รถคันนั้นใน วันนั้นจริงๆ มันเป็นรถของห่าวเหมยย…ที่ชนฉัน…

มือซ้ายซึ่งไม่มีเล็บของเธอถูกเหยียบลงกับพื้นอย่างแรง หลัง

มือของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

อย่างไรก็ตามทั้งหมดทั้งปวงยังคงเจ็บไม่เท่ากับความเจ็บปวด หัวใจของหลิง หราน ในตอนนี้

เธอเงยหน้าด้วยความลำเค็ญแล้วมองไปที่เซียวจื่อฉีที่เหยียบ มือของเธอด้วยรองเท้าหนังของเขา เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะใจร้ายได้ถึงเพียงนี้

นั่นคือความเจ็บแสนสาหัสบนมือของเธอ เธอหายใจเข้าลึกๆ และถามด้วยเสียงที่แหบซ่าน “คุณเคยรักฉันบ้างไหม?

“สิ่งที่ผมเสียใจที่สุดตลอดทั้งชีวิตของผมคือการขอให้คุณเป็น แฟนกับผม” เซียวจื่อฉีกล่าวด้วยเสียงที่เย็นชา

“จ๋อ มือที่ไร้ความรู้สึกของเธอ มือคู่นี้ที่ขับรถชนและพราก ชีวิตพี่สาวของฉัน” เสียงของหาว อี้เหมิง ดังขึ้น

วินาทีต่อมา เธอได้ยินเขาพูดว่า ” โอเค!”

จากนั้นก็ได้ยินเสียงกระดูกแตก ในขณะที่เธอรู้สึกถึงความเจ็บ ปวดอย่างรุนแรงที่ดูเหมือนจะระเบิดในร่างกายของเธอ…

“อ๊า!” หลิง อี้หราน ลืมตาขึ้นทันทีจากนั้นเธอจึงรตระหนักได้ ว่าเธอฝันถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคุกเมื่อหลายปีก่อน

เธอมองไปยังมืออันตายด้านของเธอหลังจากถูกจำคุกสามปี มือของเธอก็ไม่นุ่มนวลและบอบบางเหมือนก่อน ในอดีตอีกต่อ

ไป

แม้ว่าเล็บทั้ง 10 นิ้วของเธอจะงอกกลับมา แต่มือของเธอก็ยัง คงรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดนั้นในตอนนั้นกระดูกที่นิ้วของเธอแหลกไปทีละนิ้ว แม้ว่าเธอจะไม่ ได้สูญเสียมันไปทั้งหมดเนื่องจากกระดูกรักษาเยียวยาตัวมัน เอง ข้อต่อของนิ้วเธอดูบิดเบี้ยวไปเล็กน้อยและเธอไม่สามารถที่ จะเคลื่อนไหวหรือขยับนิ้วของเธอได้ดีในหลาย ๆ การ เคลื่อนไหว

นิ้วของเธอทำให้เธอยิ่งทวีคูณความเจ็บปวดเมื่อข้างนอกนั้น หนาวเย็นและเปียกชื้น

เมื่อความเจ็บปวดทวีคูณยิ่งขึ้น บางทีเธอก็อยากที่ตัดมือออก ไปให้สิ้นซากเพื่อยุติความเจ็บปวดนั้น

ในอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อหลายปีก่อน เธอนั้นถูกกล่าวหาว่า เป็นผู้ขับรถคันนั้นและห่าว เหมยย ถูกชนเสียชีวิต ห่าว เหมยอ ไม่ได้เป็นเพียงแค่สตรีแห่งตระกูลห่าว แต่ยังเป็นคู่หมั้นของ จีนหลี ซึ่งเป็นชายที่มีอำนาจมากที่สุดแห่งเมืองเฉิน

หลังจากนั้นเธอก็ถูกทั้งครอบครัวและเพื่อน และสุดท้ายเธอก็ถูกตัดสินจำคุกสามปี ๆ ของเธอหักหลัง

หลิงหรานยืนขึ้น เธอหยิบเครื่องมือทำความสะอาดข้างตัวเธอ

เธอสวมชุดทํางานสีสดใสของคนงานสุขาภิบาลกับผมยาวที่ มัดรวบเป็นหางม้าใบหน้าอันบอบบางของเธอแดงก่ำขึ้นเล็ก น้อยเนื่องจากสภาพอากาศที่หนาวเย็นภายใต้ดวงตาอัลมอนต์อันละเอียดอ่อนของเธอ จมูกและริมฝีปากบางเป็นสีชมพูอ่อน

ถ้าเพียงแค่คุณมองใบหน้าของเธอ คุณคิดว่าเธอเพิ่งจะจบการ ศึกษาจากวิทยาลัย ถึงกระนั้นดวงตาของเธอก็ไม่ได้มีชีวิตชีวา ของความเยาว์วัย แต่กลับเป็นความมัวหมองของวัยชรา

วันนี้เธอเข้ากะกลางคืน เมื่อกี้นี้เธองีบหลับอยู่ในศูนย์บริการ สุขาภิบาลและเกือบจะพลาดเวลาไปทำงาน

เมื่อเธอกำลังจะออกไปเธอก็ได้ยินพื่อนร่วมงานกำลังดูข่าวทาง โทรศัพท์มือถือของเธอ “นี่ เซียว จอฉี กำลังจะหมั้นกับข่าว เหมิง หาว อี้เหมิง ช่างเป็นสาวที่โชคดีอะไรเยี่ยงนี้ ในฐานะซุป เปอร์สตาร์และเป็นลูกสาวจากตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจ และตอนนี้เธอก็กำลังจะแต่งงานกับตระกูลเซียวผู้มั่งคั่งร่ำรวย

ทันใดนั้นหลิง อี้หราน สั่นสะดุ้งและรีบออกไปจากศูนย์บริการ สุขาภิบาล

เขียว จื่อ, หาว อี้เหมิง… สองชื่อนี้แสดงถึงความเจ็บปวดที่ฝัง อยู่ลึกลงไปในกระดูกของเธอ

คืนอันหนาวเหน็บแห่งเดือนมกราคม หลิง อี้หราน กำลังถือไม้ หวาดทําความสะอาดถนน ความหนาวเย็นทำให้เธอเจ็บปวด เขาไปในกระดูก“อดทนเข้าไว้ แล้วทุกอย่างจะดีเอง” หลัง หวาน กำลังบอก กับตัวเองในใจ การทานยาแก้ปวด ในฐานะเจ้าหน้าที่ สุขาภิบาลเป็นอะไรที่เกินเอื้อม

เมื่อหลิง อี้หวาน กำลังกวาดถนนอยู่ จู่ๆรถ Ferrari คันหนึ่งก็ มาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

ชายสามคนและหญิงหนึ่งคนลงมาจากรถ เห็นได้อย่างชัดเจน ว่าพวกเขาเมา ชายคนหนึ่งมองไปที่หลิง อี้หราน ด้วยความ มึนเมาและพูดอย่างเจ้าเล่ห์ “โอ้ ฉันสงสัยว่านั่นเป็นใครกันนะ ต้องเป็นแฟนเก่าของคุณเชียวแน่ๆเลย

หลิง อี้หราน ดูซีดเซียว เธอจำชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอได้ว่า เป็นชายหนุ่มผู้ร่ำรวย เธอถูกต่อว่าด้วยพฤติกรรมที่ไม่เหมาะ สมของเขาเมื่อตอนที่เธอคบยังเซียว จอ

“คุณไม่ใช่สุดอยดทนายความเหรอ? ทำไมคุณถึงกำลังกวาด ถนนอยู่ล่ะ?” ซุน เก๋งหยางถามด้วยความรู้ทัน

ชายอีกคนที่อยู่ด้านข้างหัวเราะและพูดว่า “แน่นอนว่ามันเป็น เพราะเธอติดคุก ผู้หญิงที่ไหนติดคุกแล้วจะกลับมาเป็นทนายได้ อีก?”

หญิงสาวถมน้ำลายใส่หลิงหราน “บ๊ะ ทนายความเหรอ? ก็ แค่คนทํางานทําความสะอาดตอนนี้!! หนุ่มน้อยเซียวของเธอกำลังจะหมั้นกับคุณห่าวที่สอง นอนกับฉันสักครั้งไหม? ฉันจะจ่ายให้มากกว่าการกวาดถนนนี่อีก” ซุน เถิงหยาง เดินไปข้างหน้าอย่างบ้ากาม เขามองและยื่นมมือไปที่ หลิง อี้หราน ด้วยมือที่ใหญ่และอ้วนของเขา

อีกสามคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

หลิง อีหราน ไม่ยอมให้เขาทำตามใจ เธอหลบอย่างสิ้นหวัง แต่ ชุน เถิงหยาง คว้าแขนเธอไว้แล้วผลักเธอเข้ากับผนังกำแพงที่

ข้างถนน

มันเป็นเวลาดึกดื่นและไม่มีใครผ่านมาทางนี้ เมื่อซุน เถิงหยาง ปลดเข็มขัดที่เอวของเขา หลิงหราน ก็ยกเท้าขึ้นเตะเข้าที่ กลางกล่องดวงใจของเขา

ในขณะที่ซุน เถิงยหาง รู้สึกเจ็บปวด มือของเขาที่โอบรอบคอ ของหลิง อี้หราน ก็คลายออก เธอวิ่งอย่างบ้าคลั่งเพื่อ

ที่จะหนี

“หนี ต้องหนี!”

เลือดพุ่งขึ้นตาของซุน เถิงหยาง แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมปล่อย หลิงหลานไป เขาขับรถ Ferrar ของเขาตรงตามหลังเธอไป

เพื่อตามล่าเธอ

ในตอนนี้หลิง อี้หราน วิ่งไปยังอีกฝั่งหนึ่งของถนน แต่ก็แปลก เพราะว่าโดยปกติแล้วถนนนี้มีรถพลุกพล่าน ในตอนกลางคืนอย่างไรก็ตามตอนนี้มันเปลี่ยวมากจนไม่มีคนหรือรถแม้แต่คัน เดียว

ที่นี่มัน… ช่างว่างเปล่า

ทั้งสี่คนในรถ Ferrari ก็รู้สึกว่าถนนข้างหน้ามันดูแปลกไปเล็ก น้อย ทันใดนั้นหญิงสาวก็เอ่ยขึ้นว่า “ฉันจำได้ว่าวันนี้ดูเหมือน ถนนจะปิดนะ”

“ปิด? ทําไมล่ะ?”

“ฉันก็ไม่แน่ใจนะ

“ไม่ว่ายังไง วันนี้ฉันก็จะฆ่าเธอให้ได้!” ซุน เถิงหยาง พูดยอ่า งกระโชกโฮกฮาก เขาเหยียบคันเร่งและพุ่งไปที่หลิง อี้หราน

หลิง อี้หราน พยายามหลบหลีกรถ แต่ร่างของเธอถูกเฉียวจน ทําให้เธอล้มลง

เมื่อรถ Ferrari หยุดลง ทั้งสี่คนก็ลงมาจากรถ ซุน เถิงหยาง มองไปที่หลิง อี้หราน ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม จึงคิด (( ว่า ยังรัก จึงเหรอ? แค่อยากเล่าถึงเหมือนหมาตัวเมีย ข้างถนนวันนี้นี่ล่ะ ตอนนี้ไม่มีใครปกป้อง ซึ่งได้แล้ว

หลิง อี้หราน พยายามดิ้นรนที่จะลุกขึ้น แต่ด้วยเพราะร่างกาย ของเธอที่สั่นสะท้านจากความเจ็บปวด เธอจึงไม่สามารถออกแรงได้มากนัก

ซุน เถิงหยาง ส่งรอยยิ้มที่มุ่งร้ายให้กับเธอ และร่างอ้วนของเขา ก็กดลงบนตัวของหลิง อี้หราน

เฉกเช่นเดียวกับที่หลิง หราน ก็คิดว่าเธอไม่สามารถหนีไป จากความอัปยศอดสู ได้

จากนั้นเธอก็เห็นชายร่างสูงในชุดเสื้อทูนิคจีนตัวเก่าที่มีผมหน้า ม้าเกือบปิดตาเขา จึงมองไม่เห็นใบหน้าของเขา

แต่แล้วเธอก็ปิดปากของเธออีกครั้ง มีเพียงคนเดียวที่กำลังเข้า มาแต่นั่นมีชายร่างใหญ่สามคนในกลุ่ม ซึ่งมันเท่ากับหนึ่งกับ สาม หากเธอขอความช่วยเหลือก็จะทำให้ผู้ชายตกที่นั่งลำบาก

โดยไม่มีเหตุผล

“ไปให้พ้นซะ อย่ามาทำลายแผนของฉัน! ซุน เถิงหยาง ตระ

โกนใส่เขา

ชายคนนั้นมองไปที่ซุน เถิงหยาง อย่างเฉื่อยชา ซุน เถิงหยาง ขนลุกซ่านด้วยความกลัว แววตาของเขาเต็มไปด้วยความ เยือกเย็นและตายด้านราวกับว่าซุน เพิ่งหยาง ได้ตายไปแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ