บทที่ 15 รากฐานตระกูลจิน

เวลาพลบค่ำ คฤหาสน์ตระกูลจิน

ในห้องโถงที่เคร่งขรึมและสวยงามตระการตาของตระกูลจิน บุคลากรที่เป็นกลางของตระกูลจินทั้งหมดนั่งอยู่ในห้องโถง ส่วนจินเจิ้งหลงก็นั่งอยู่ที่บัลลังก์มังกรทองของตัวเอง ดวงตาที่ มืดมนและเย็นชาจ้องไปที่ทางเข้าหลักของคฤหาสน์ตระกูลจิน

วันนี้ เขาตั้งใจคลุมเสื้อคลุมตัวเองที่เป็นผู้นำของตระกูลจินภา พของเสือที่ประมาทกำลังลงจากภูเขา เป็นภาพที่น่าทึ่งมาก

บูมบูมบูม!

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยฟ้าร้อง ฝนที่ตกกระหน่ำปกคลุมไปทั่วทั้ง เมืองหาง! คฤหาสน์ตระกูลจินอยู่ท่ามกลางสายฝน มองลง จากที่สูง เต็มไปด้วยความไร้ขอบเขตและหนาวเย็น

ท้องฟ้าที่มืดเทา ทำให้ระยะภายในสิบไมล์ ปกคลุมเต็มไป ด้วยความหนาวเย็นของการฆ่า

ฟ้าแลบสองสามดวง แวบออกมาจากอากาศบางๆ ส่องสว่าง ทั่วทั้งคฤหาสน์ตระกูลจิน! คุณท่านของตระกูลจินทั้งหมด นั่ง อยู่ในห้องโถงด้วยสีหน้าที่เย็นชาทั้งหมด เหมือนดั่งคนชั่วร้ายที่ รับผิดชอบชีวิตและความตาย! สายตาของทุกคน ทั้งหมดต้อง ไปที่ทางเข้าหลัก

วันนี้ เป็นวันของความเป็นความตายของตระกูลจินและเซียวจําน!

เสียงของเม็ดฝนตกลงมาในแอ่งน้ำบนพื้น กลายเป็นเสียง กล่องในสนามรบ ฟังแล้วทำให้ใจคนรู้สึกอารมณ์เสีย! ออร่า แห่งการสังหารพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย

ทั่งทั้งคฤหาสน์ตระกูลจินและทางเข้าหลัก มีระยะทางหนึ่ง ร้อนเมตร มีหม้อต้มทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง และใน เวลานี้ ทั่วทั้งหม้อต้มทองสัมฤทธิ์เต็มไปด้วยน้ำฝน! ฝนตกใส่ ในหม้อต้มทองสัมฤทธิ์แล้ว ได้เปล่งเสียง “ตงตงตง ออกมา วิญญาณที่น่าตกใจ!

“แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ! ”

เสียงของเท้าที่เหยียบบนน้ำฝน ในขณะนี้ลอยมาจากทางเข้า หลักของคฤหาสน์ตระกูลจิน เป็นจังหวะ ราวกับว่ามีเจตนาฆ่า ทะยานขึ้นฟ้า ดังห้องไปทั่วทั้งคฤหาสน์ตระกูลจิน

ในสายตาที่พร่ามัวของทุกคน มองไปที่สุดทางยาว ใต้ประตู หินที่ทางเข้าหลัก ร่มสีดำหลายคันปรากฏขึ้น กันน้ำฝนไว้ และ ยังปิดกั้นการมองเห็น

จากนั้น ร่างฆาตกรรมหลายคน ค่อยๆปรากฏอยู่ที่ใต้ร่ม ทั้งหมดแต่งกายเรียบร้อยมาก ทั้งหมดเจตนาฆ่าที่เดือดดาล ปันปวนสิ่งที่อยู่รอบๆทั้งหมด!

“มาแล้ว! ” จินเจิ้งหลงที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรทอง มือทั้งคู่จับไปที่ราวหัวมังกรอย่างแน่น ในสายตาสะท้อนความหนาว เหน็บเย็นชาออกมา!

ป้าบ!

จินไทที่ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด ถูกหลงโยนไปท่ามกลาง สายฝนโดยตรง น้ำฝนที่โปรยปราย ตีไปบนร่างกายของจินไท ที่กำลังจะตาย แสบไปทั่วบาดแผลบนตัวของเขา

“อ๊ากากอ๊าก! พ่อ…….อ ช่วยผมครับพ่อ! ฆ่าพวกเขา! ต้องฆ่าพวกเขา! ลูกถูกทำลายแล้ว! ทำลายแล้ว! ! ! ” จิน ไม่นอนอยู่ท่ามกลางสายฝนที่น้ำผสมกับเลือด แขนขาถูกตัด หมด ตะโกนใส่ร่างที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรทอง ในห้องโถง

เซียวจ้าน ใช้เท้าเหยียบไปที่หลังของจีนไก่ สายตาถูก ครอบง่าด้วยความโกรธ!

“อ๊าก! เซียวจ้าน! นายตายแน่! ที่นี่คือตระกูลจิน! เป็น บ้านของฉัน! พ่อฉันคือจินเจิ้งหลง! นี่นายเป็นคนเข้ามารณหา ที่ตายเอง! พ่อของฉันต้องฆ่าหั่นศพของนายด้วยตัวเองแน่ และยังมีเจียงอโหรว! ฉันจะเหลือลมหายใจสุดท้ายของนาย ไว้ ต่อหน้านาย จะทารุณเจียงอโหรวอย่างหนัก โดยเฉพาะ ไอ้เด็กเวรนั้น! ถ้ารู้แต่แรก ตอนนั้นฉันก็จะสั่งคนชนเธอให้ตาย ไปเลย! ! ! ”

ในขณะนี้จินไม่ได้เสียงแหบกรีดร้องอยู่
แต่ว่า เขียวจ้านแค่ออกแรงใต้เท้าเล็กน้อย ก็ได้ยินเสียง กระดูกที่แตกร้าว!

“อ๊ากกล๊าก! เจ็บ! เจ็บเจ็บเจ็บ! พ่อ รีบช่วยผมเร็ว หน่อย….. จินไทกรีดร้องโหยหวนอยู่ รู้สึกได้เลยว่าหน้าอกของ ตัวเอง ตอนนี้ถูกบีบจนใกล้แตกระเบิดแล้ว!

แต่ในสายตาเซียวจ้านนั้น ไม่มีจินไทนานแล้ว! ดวงตาทั้งคู่ ของเขาจ้องไปที่จินเจิ้งหลงที่เดินลงมาจากบัลลังก์มังกรทอง

“เซียวจ้าน! ต้องยอมรับเลยว่า นายมีความกล้ามาก! กล้า บุกคฤหาสน์ตระกูลจินกับคนแปดคน! นายรู้หรือไม่ นายมัน เป็นแมลงเม่าที่สู้กับไฟอย่างไม่ต้องสงสัย หาที่พินาศเอง! ฉัน ให้เวลานายสามนาที ปล่อยลูกชายของฉัน! จากนั้น คุกเข่า ลง! รอความโกรธของตระกูลจินเรา! ” จินเจิ้งหลงกรีดร้องที หนึ่ง เสียงดังระฆัง สั่นสะเทือนทั่วทั้งคฤหาสน์มีเสียงสะท้อน กลับไม่หยุด!

เซียวจ้านหัวเราะเยาะเย้ยไปที่หนึ่ง ดวงตาที่หยิ่งผยองต้องไป ที่จินเจิ้งหลง รวมทั้งบุคลากรที่เป็นกลางของตระกูลจินที่โกรธ แค้นอยู่ด้านหลัง กล่าว “จินเจิ้งหลง คุณลืมแล้วเหรอ วันนี้ ฉัน มาทวงหนี้จากตระกูลจินของคุณ! ความเจ็บปวดที่เขือเขือและ เจียงอโหรวได้รับบวกกับการเสียไปทุกอย่างของเขือเชื่อ! ฉัน ต้องทวงคืนจากตระกูลจินกลับมาให้หมดด้วยมือของฉัน เอง! ! ! ”

“ได้! หยิ่งผยองมาก! ” จินเจิ้งหลงตะโกนอย่างรุนแรงว่าแต่ว่า ฟังแค่พวกนายไม่กี่คน มันยังไม่พอ! ”

“เป๊ะเปะเป๊ะ!”

จากคำพูดของจินเจิ้งหลงสิ้นสุดลง รอบๆทั้งคฤหาสน์ ทันใด นั้นก็มีผู้ต่อสู้ใส่สูทสีดำนับพันพุ่งออกมา! เสียงฝีเท้าใน ท่ามกลางสายฝน เชื่อมต่อเป็นหนึ่งเดียวกัน ดั่งเหมือนเสียงปืน ที่หนาแน่นในสนามรบ

คนพวกนี้ มือมีอาวุธมีดยาวและแท่งเหล็กทั้งหมด! พวกมัน เหมือนตกแตนสีดำ ขณะนี้ก็ล้อมรอบทั่วทั้งคฤหาสน์ตระกูลจิน ไว้น้ำก็ไหลออกไม่ได้

ทุกที่ที่สะดุดตา เต็มไปด้วยร่างสีดำ แรงอาฆาตแต่ละคน ทะยานฟ้า! พวกมีดยาวและแท่งเหล็กที่ส่องแสง น้ำฝนตีใส่บน นั้น ฉีกขาดออกจากกันโดยตรงเลย!

และในขณะเดียวกัน รูปร่างหลายสิบด่านที่ไม่เหมือนกัน ออกมาจากด้านหลังของจินเจิ้งหลง สายตาของพวกเขาเย็นชา ดั่งมัจจุราชที่เดินลงมาจากสนามรบ รักษาการณ์อยู่ข้างจินเจิ้ง หลง!

ลำพังแวบแรกที่พวกเขาออกมา ลมหายใจของคนเหล่านั้นที่ พามาด้วย มันเกินกว่าผู้ต่อสู้นับพันนั้นแล้ว!

นักฝีมือ!

นักฝีมือที่ถูกปลุกฝั่ง โดยตระกูลจิน

เชี่ยวชาญในภารกิจที่อันตรายอย่างยิ่งบางอย่าง ทั้งหมดเป็นลูกศิษย์บ้าคลั่งที่ฆ่าคนแบบไม่กะพริบตาเลย! ตัวคนเดียว ไม่รู้ว่าเท่าไหร่แล้ว!

สามารถแทนหลายสิบคนได้! เลือดสดที่ติดในมือของพวกเขา

“นายดูสิ! นี่ก็คือรากฐานของตระกูลจินเรา! นายคิดว่า ลำพังแค่นายเก้าคน สามารถพุ่งออกไปจากคนนับพันคนที่ล้อม รอบนี้ไหม? ” จินเจิ้งหลงกล่าวด้วยความโกรธอยู่

ตระกูลจินที่มีบอดี้การ์ดนับพันคน และยังมือนักฝีมือนับหลาย สิบล้านหรือหลายร้อยล้านที่ตระกูลเจียงปลูกฝัง! จินเจิ้งหลง ไม่มีความกลัวเลย! อยู่ในพจนานุกรมของเขา ก็ไม่มีคำว่า แพ้!

วันนี้ เป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับตระกูลจินที่จะสร้างความ หวาดกลัวให้กับเมืองซูหาง

เขาจะใช้โอกาสนี้ เชือดไก่ให้ลิงดู! ให้ทุนคนในเมืองซูหาง ดูไว้ว่า ตระกูลจินเขา เป็นเจ้าเหนือหัวตลอด! ไม่มีใครเป็นศัตรู ได้!

“ฮ่าฮ่าฮา! นายตายแน่! ตายแน่นอน! ตระกูลจินเราจะ ยืนอยู่บนสูงสุดของเมืองซูหาง! พวกนี้ก็คือนักฆ่ามือเหล็กที่ตระ กูลจินปลูกฝังออกมา! ถึงแม้จะโจมตีพร้อมกันหลายสิบคน ก็ จะถูกพวกเขาฆ่าตายหมด! เซียวจ้าน นายตายแน่! รีบปล่อย ฉันไป!” จินไท่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เหมือนได้เห็นความหวังที่ จะรอด !

สายตาเซียวจ้านเย็นชา มองไปที่นักฝีมือสิบกว่าคนที่อยู่ข้างนเจิ้งหลง!

แน่นอน จากดวงตาและศักยภาพของพวกเขาก็ดูออก เป็นก ลุ่มสิ้นชีวิตทั้งหมด มีความสามารถหน่อย! แต่ว่า แค่นี้ยังไม่ เพียงพอ! จากที่เซียวจ้านดู ก็แค่การดำรงอยู่ของมด

ไม่เพียงเฉพาะที่เป็นเขา หลงถึงหลงป่า ก็ไม่ได้เห็นคนพวก

นี้อยู่ในสายตา!

“เซียวจ้าน! ปล่อยลูกฉัน! คุกเข่าลงมารับความโกรธของ ตระกูลจินเรา!!!” จินเจิ้งหลงโบกแขนเสื้อ ยื่นมือคำราม ไปที่เซียวจ้านตะโกนกล่าว

จากนั้น มุมปากของเซียวจ้านกระตุกขึ้น หลังจากนี้ ขาขวา ยกขึ้นอย่างช้าๆ ซึ้ง เขาได้ถีบจีนไม่ไปอยู่ที่ใต้เท้าของจินเจิ้ง หลง!

“ปล่อยเขา แล้วยังไง? “เซียวจ้านกล่าวอย่างเย็นชา

“อ๊าก! ” ขณะนั้น จินไทกรีดร้องที่หนึ่ง ซี่โครงที่หน้าอกหน้า ท้องหักทั้งหมด ก็นอนอย่างนี้อยู่หน้าจินเจิ้งหลง ในปากมีเลือด ไหลออกนับไม่ถ้วน ยื่นมือที่สั่น ไปจับร้องเท้าหนังของจินเจิ้ง หลงไว้ ร้องโอดโอย…………………………..แทนผม! ”

จินเจิ้งหลงที่เฝ้าดูจินไทที่นอนจมกองเลือดที่อยู่ตรงหน้า ตา ทั้งคู่เป็นสีแดงทันที! เขาเต็มไปด้วยความอยากฆ่า มือทั้งสอง สั่นไม่หยุด ตะโกนกล่าว “ไม่เอ๋อร์! ไม่เอ๋อร์ของฉัน! อ้า กากอ๊าก! ฆ่า! ฆ่าพวกเขาให้หมด! อย่าเหลือแม้แต่คน เดียว! ! “