บทที่ 14 เชอเชอตาบอด

จินเจิ้งหูยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกลูกน้องของเฉียวเจิ้น ซานขับไล่ออกมา

ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งก็สามารถทำให้เฉียวเจิ้นซานเป็นถึง ขั้นนี้ได้ ในใจของจินเจิ้งก็ตกใจเล็กน้อย หน้าผากมีเหงื่อเย็น ไหลออก!

สัมผัสที่หกบอกเขาว่า โทรศัพท์สายนี้ต้องเกี่ยวข้องเซียวจ้าน นั้นแน่ๆ!

จินเจิ้งหูก็ยังพอมีความสัมพันธ์ทางสังคมบ้าง ได้ทราบชื่อ ของเซียวจ้านแล้ว แต่ว่าข้อมูลเฉพาะที่เกี่ยวกับเซียวจ้าน ตรวจ สอบไม่ได้เลย! และนี่ก็เป็นสาเหตุที่จินเจิ้งหรีบมาที่เขตเจียง หนาน!

“กลับ! รีบส่งฉันกลับ! ” จินเจิ้งหูก็ไม่กล้าที่จะล่าช้า เขาต้อง

รีบไปบอกเรื่องนี้ให้กับพี่ใหญ่ของตัวเอง

เพราะว่า ใจเขายิ่งอยู่ยิ่งไม่เป็นสุข มีความรู้สึกที่บอกไม่ถูก มันวนเวียนอยู่ในใจเขา

เซียวจ้านผู้นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ!

ตระกูลจินได้เจอกับคนหัวเหล็กเข้าแล้ว!

แต่ว่า ในขณะที่จินเจิ้งหูเข้าถนนเมืองซูหางนั้น ทันใดนั้นก็มีรถจี๊ปสีเขียวสี่คันได้ปรากฏขึ้นรอบ ๆ ตรงไปบังคับให้รถของ เขาหยุด โดยพลการ

“พริต! ” เสียงที่เบรกรถกะทันหัน ดังไปทั่วทั้งถนนตลาด

รถของจินเจิ้งหู ได้ทิ้งรอยล้อรถสีดำยาวสิบกว่าเมตรบนถนน ล้อรถยังมีควันสีขาวๆออกมา

“เกิดอะไรขึ้น?! ” จินเจิ้งที่นั่งอยู่แถวหลังสีหน้าคำราม กล่าวด้วยความโกรธ

ลูกน้องที่นั่งอยู่แถวหน้า กำลังจะลงไปตรวจดู ประตูรถยนต์ ถูกดึงออกจากข้างนอกอย่างรุนแรง!

จากนั้น พวกบุคลากรพิเศษที่ใส่เสื้อคลุมสีดำ คุมตัวรถไว้ โดยตรง!

แถวหลัง มีคนถือปืนกี่คน จอดอยู่ที่หัวของจินเจิ้ง กล่าว เย็นชาว่า “จินเจิ้งหู! คุณถูกควบคุมตัวชั่วคราว ตั้งแต่นี้ไป คุณไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกใดๆได้! ”

จินเจิ้งหูโมโหหนักมาก!

ยังไงเขาก็ยังเป็นเจ้าหน้าที่ของเขตทหารของเขตเจียงหนาน ในเวลานี้อยู่บนถนนใหญ่ อยู่บนเขตแดนของตระกูลจิน ในเมือง ซูหาง ถูกควบคุมตัวไป

“เหิมเกริม! พวกนายอยากตายรึไง? พวกนายเป็นใครกัน แน่? ! รู้ไหมว่าเป็นใคร? ! กูชื่อจินเจิ้ง! เป็นท่านสองของ ตระกูลจินในเมืองซูหาง! และยังเป็นเจ้าหน้าที่ของเขตเจียงหนานอีก! ไปเรียกคนที่อยู่เบื้องหลังพวกนายออกมา! ฉันจะดู ว่า เป็นใครกันที่กล้ามาคุมตัวฉัน

จินเจิ้ง คํารามอย่างลุกลี้ลุกลน

“ฉันเอง! ”

ทันใดนั้น เสียงที่เย็นชาได้ดังขึ้นมาจากหลังกลุ่มคน

หาน หมินได้เดินออกมา มือไขว้หลัง มีรอยยิ้มที่มุมปาก ยืด เครื่องแบบและหมวกของตัวเองให้ตรง กล่าว “จินเจิ้ง ไม่เจอ กันนานเลย! สบายดีไหม!! ”

“หานหมิน? คุณจะทำอะไร? ! ฉันเป็นถึงคนของเขตเจียง หนานเชียวนะ คุณก็ยังกล้าจับฉัน? ! “สีหน้าของจินเจิ้งหมด ลงอย่างรวดเร็ว เขาไม่เข้าใจ ทานหมินเป็นผ.อ.รักษาการณ์ ของเมืองซูหาง ถึงแม้ว่าสถานะและตำแหน่งของเขาจะสูงกว่า ตัวหนึ่งระดับ แต่ว่า เขาก็ไม่มีอำนาจที่จะควบคุมตัวเองอย่าง นี้!

หานหมินได้ส่ายหัว กล่าว “ดูเหมือนว่า ตระกูลจินของคุณ ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าทำอะไรผิด! เอาตัวไป! ! ”

หานลี่หมินไม่เปิดโอกาสให้จินเจิ้งหูได้พูดคำพูดอะไรที่รุนแรง จับตัวไปโดยตรงเลย!

ถึงแม้ว่าจินเจิ้งหูเอาแต่ด่าคำหยาบ แต่หานหมินก็ทำเป็นหู หนวกไม่ได้ยิน!

“ผ.อ.หาน ต่อไปพวกเราควรทำไงดีครับ? ” ลูกน้องคนหนึ่งกล่าวถาม

หานลี่หมินได้มองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาว จาก นั้นก็ยื่นมือไปตบที่ไหล่ ยิ้มกล่าวว่า “ก็ต้องจัดเก็บให้เรียบร้อย แล้วกลับไป ให้ลูกน้องทุกคนได้พักบ้าง การทำงานก็ต้องมีการ พักผ่อนไง ส่วนเรื่องที่เหลือ พวกเราก็เข้าไปเกี่ยวข้องไม่ได้ แล้ว”

..………….มัน! “ลูกน้องคนนั้นยืนตัวตรง จากนั้นก็รีบแจ้งลง

ไปอย่างรวดเร็ว!

คฤหาสน์ตระกูลจิน จินเจิ้งหลงยืนอยู่กลางห้องโถง สีหน้า มืดมนมาก!

“ยังติดต่อท่านสองไม่ได้เหรอ? ” สีหน้าของจินเจิ้งหลงแย่ มาก พนักงานหลักของตระกูลจินที่อยู่รอบๆตัวเขา ได้มองไปที่ เขาทั้งหมด รอคําสั่งต่อไปจากเขา

“ตอบผู้นำ ยังครับ……..เป็นไปได้ว่าท่านสองมีเรื่องที่เขตเจียง หนานเลยทำให้ล่าช้าไป จะให้เราส่งคนไปถามสถานการณ์ที่ เขตเจียงหนานดูไหม? ” ลูกน้องกล่าวถาม

จินเจิ้งหลงขมวดคิ้ว สีหน้าเยือกเย็นดั่งน้ำ คิดไปคิดมา ยกมือส่งสัญญาณว่า “ไม่ต้องแล้ว! ทุกอย่างดำเนินการไปตาม แผน! 7วันหลังจากนี้ ฉันจะดูว่า ไอ้เชียวร้านนี้มีความสามารถ อะไร! กล้าบุกคฤหาสน์ตระกูลจินเรา! ! ! ”

ตระกูลจินกับเซียวจ้าน เป็นการแก้แค้นที่ไม่ตายแล้ว!
และแล้วสายตาไปที่ฝั่งเซียวจ้าน หลังที่เขาได้ส่งเจียงอวี้โหร วกลับคฤหาสน์หลั่งเยวอย่างปลอดภัยนั้น เจียงอโหรวก็เก็บตัว อยู่ในห้องคนเดียว ใครก็ไม่อยากเจอ

เซียวจ้านได้เฝ้าอยู่ที่หน้าประตูอยู่ตลอดเวลา สีหน้าที่ดูไม่มี ความสุข

เขารู้ เจียงอโหราต้องการเวลาที่จะมาเยียวยา ต้องการ

เวลามาทําให้อารมณ์ของตัวเองสงบลง เจียงอโหรว เชื่อใจผม ตระกูลเจียงก็ต้องเป็นเหมือนวันนี้

คุกเข่าขอร้องคุณให้กลับไป! นี่เป็นสิ่งที่ผมรับปากคุณ!

“หัวหน้ากองทหาร ทุกอย่างจัดเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว คนของเสินหลงเตี้ยนได้ถึงเมืองซูหางทั้งหมดแล้ว! หลงจุนทั้งสี่ ก็ทำตามคำสั่งของคุณ รักษาการณ์อยู่ที่นอกเมือง! รับคำสั่ง ตลอดเวลา! ” หลงได้วิ่งมาอย่างรวดเร็ว อารมณ์ตื่นเต้น มาก!

นี่อาจเป็นช่วงเวลาที่ เป็นครั้งแรกที่ทุกคนในเงินหลงเตี้ย นมารวมตัวกันครบอย่างนี้

ครั้งก่อน ยังเป็นช่วงเวลาที่ต้านทานกองทัพนับล้านอยู่เลย รบครั้งนั้น ชื่อเสียงของเงินหลงเตี้ยน ก้องดังทั่วโลก! สั่น สะเทือนถึงต่างประเทศ!

เซียวจ้านพยักหน้า ในสายตาทำให้เห็นสะท้อนถึงความ สบายใจ กล่าวถาม “จีนไทเป็นยังไงบ้างแล้ว?
“ตามคําสั่งของหัวหน้ากองทหาร ให้การรักษาที่ดีให้เขาทุก วัน จากนั้นก็ให้เขาได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่เสียดแทง! ไอ้หมอ นี่ก็คนอ่อนแอคนหนึ่ง กลัวตายมาก! ” หลงกล่าวอย่าง เหยียดหยาม เขาดูพวกคนที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด เป็นอย่างมาก!

ไม่มีศักดิ์ศรี! ไม่เป็นผู้ชายเอาซะเลย!

“ดี! 7วันหลังจากนี้ ฉันจะนำพาคฤหาสน์ตระกูลจินด้วยตัว เอง! “เซียวจ้านกล่าว บนตัวได้เปล่งประกายแสงอาฆาตที่ สามารถทะลุเมฆได้ออกมา

7วัน เวลาเร็วมาก!

ในวันนี้ สิ่งที่เชียวบ้านทำทุกวันคืออยู่เป็นเพื่อนของเจียงอ โหราและเขือเข่อ

5ปีที่ไม่ได้เจอ ในระหว่างพวกเขานั้นถึงแม้ว่ามีเรื่องให้คุย มากมาย แต่ว่า เหมือนพลาดโอกาสบางอย่างเสมอ โดยเฉพาะ หลังที่เจียงอวี่โหรวได้สงบลง คำพูดระหว่างกับเซียวจ้าน ก็พูด ได้น้อยมาก!

เพราะว่า จู่ๆเจียงอโหรวก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเซียวจ้าน ยังไง!

5ปีแล้ว เธอเคยเกลียดผู้ชายคนนี้ ตลอดระยะเวลาก็ไม่เคย คิดถึงผู้ชายคนนี้

ในหลายครั้งที่เธอไม่สามารถรองรับความผิดหวังนั้น เธอหวังเป็นอย่างมากว่าผู้ชายคนนี้สามารถปรากฏออกมา แต่ว่า ใน การผิดหวังของแต่ละครั้ง ทำให้เจียงอโหราเจ็บปวดเป็นอย่าง มากมานานแล้ว

แต่ว่า ครั้งนี้ ในวันที่เธอสิ้นหวังและหมดหนทางนั้น เขียว จ้านก็ได้ปรากฏขึ้นมา

เขาก็เป็นเหมือนแสงสว่างในช่วงเวลาที่มืดมน5ปีนี้ของเจียงอ โหรว ส่องสว่างทุกอย่างให้เธอ ส่องสว่างให้อนาคตเธอ แต่ว่า เธอก็ไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับเซียวจ้านยังไงดี

ในห้องนอน เจียงอโหรวได้ดูแลเขือเขือเป็นอย่างดี ใต้การ รักษาของหมอดีทั้งสาม อาการบาดเจ็บของเขือเข่อฟื้นฟูได้เร็ว มาก แต่ความเจ็บจากการเสียกระดูก ยังต้องใช้เวลามาปรับ สภาพให้คงเดิม

ในเวลานี้ ใบหน้าของเขือเขือเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่หวาน ใน อ้อมกอดได้กอดตุ๊กตาที่เซียวจ้านซื้อให้ กล่าวอย่างหวานๆว่า “อืม นี่คือคุณพ่อซื้อให้เขือเข่อ เป็นของขัวญชิ้นแรกที่พ่อซื้อให้ เย่อเข่อ อิอิอิ…….

เขือเข่อหัวเราะดีใจมาก เซียวจานยืนอยู่อีกฝั่ง ใบหน้าที่เต็ม ไปด้วยรอยยิ้มรัก กล่าว “ถ้าเขือเข่อชอบ พ่อจะซื้อให้ทุกวัน เลย”

เจียงอวี่โหรวจ้องไปที่เขาที่หนึ่ง กล่าว “มีอย่างทที่ไหนที่รัก ลูกแบบนี้อย่างคุณ จะทำให้เธอเสียคนได้
เซียวจ้านเลิกคิ้วกล่าว “ลูกสาวผม ฉันยอม

เขือเข่อทำปากมัย แล้วแลบลิ้นไปที่เจียงอวี่โหรว ว่า “คุณพ่อ ชอบเย่อเข่อ เย่อเข่อก็ชอบคุณพ่อ คุณแม่ไม่ดี เขือเขือไม่รัก คุณแม่แล้ว”

พูดไป เย่อเข่อก็โดดไปอ้อมกอดของเซียวจ้าน เอ็นหัวขึ้นเล็ก น้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

เจียงอโหรวก็รู้ว่านี่เป็นคำพูดความไร้เดียงสาตามธรรมชาติ ของเด็ก แกล้งกำหมัดทั้งสองข้างไว้ ไปวางไว้ที่ใต้ตา แกล้ง ร้องไห้กล่าวว่า “ คุณแม่จะร้องไห้แล้ว นี่แค่กี่วันเอง เย่อเข่ อก็ไม่เอาคุณแม่แล้ว…….

จากนั้น เจียงอโหรวก็ได้ขยับเข้าไป จั๊กจี้เขือเขื่อ

เสียงหัวเราะของเขือเข่อ เสียงใสเหมือนดั่งระฆังทองแดง ครอบครัวสามคนก็ดื่มกับช่วงเวลาที่มีความสุขนี้

หลงถึงหลงป่าที่หน้าประตู เมื่อได้เห็นฉากนี้ พวกเขาก็ได้

แสดงรอยยิ้มป้าออกมาก อย่างกับคนโง่

แต่ว่า คำพูดหนึ่งที่เขือเข่อจู่ๆพูดขึ้นมา ทำให้บรรยากาศใน ห้องนอน กลับเย็นลงทันใด

“คุณแม่ เย่อเข่อจะได้เห็นหน้าตาของคุณพ่อและคุณแม่ตอน ไหนเหรอคะ? ทําไมตาของเขือเขือมีแต่ความมืดตลอด เวลา….” เข้อเข่อที่อายุสี่ขวบ นั่งอยู่บนเตียงที่กว้างใหญ่ บนตัวเป็นชุดนอนสีชมพูของเจ้าหญิง บนแก้มที่นุ่มนิ่ม ผ้าก็อตที่ เต็มไปด้วยเลือด อยู่รอบดวงตาของเย่อเข่อ

เขือเข่อตาบอดแล้ว………

เป็นการสูญเสียที่ถาวร โอกาสที่จะกลับมาเป็นสภาพเดิม มาก!

หมอเชียนทั้งสาม ช่วงเวลาสองสามวันนี้ก็ได้มองหาวิธีการ รักษา แต่ก็หาที่เหมาะสมและความสำเร็จที่เป็นไปได้ได้เลย……..

เซียวจ้านได้ลูบไปที่หัวเขือเข่ออย่างเบาๆ พูดอย่างอ่อนโยน ว่า “เขือเขือไม่ต้องกลัวนะ มีคุณพ่ออยู่ เพื่อเข่อต้องพักผ่อนให้ ดีดี ต้องเชื่อฟังคุณทั้งสามนะ รักษาแผลให้ดีดี ไม่นานก็จะ มองเห็นคุณพ่อได้ละ

“ค่ะ………..จะเชื่อฟัง” เขือเขือพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ลัก ยิ้มที่มุมปาก ช่างน่าเอ็นดูเหลือเกิน

เธอยังไม่รู้ว่า ตัวเองอาจมองไม่เห็นแสงอีกต่อไป ไม่เห็นแสง สี มองไม่เห็นคุณพ่อและคุณแม่ของตัวเองแล้ว……..

เจียงอวี้โหรวรับความจริงเรื่องตาไม่ได้จริงๆ ลุกขึ้น เดินไปที่ ข้างหน้าตา ปิดปากร้องไห้

นั่นเป็นลูกสาวของเธอ เป็นทุกอย่างของเธอ…..

“ทุกอย่างที่เขือเขือเสียไป ฉันจะทวงคืนจากตระกูลจินทั้งหมด! ”
เซียวจํานมองไปที่เจียงอโหราด้วยไหล่ที่สั่นเทา พูดคำนี้ ออกมา จากนั้นก็เดินจากห้องนอนไป สีหน้าบนใบหน้าถูก แทนที่ด้วยความเย็นชา

หลงถึงหลงปา รอยยิ้มได้หายไปนานละ เขือเขือที่น่ารัก ขนาดนี้ กลับตาบอดอย่างนี้! พวกเขาโมโหมาก! ทั้งตัวเต็ม ไปด้วยแรงอาฆาต! อยากจะฆ่าตระกูลจินทั้งหมดในตอนนี้ เลย!!

หลงเดินมา กลั้นความโกรธไว้ในใจ กล่าว “หัวหน้ากอง ทหาร ออกเดินทางได้ครับ! ”

“อืม!

เซียวจ้านพยักหน้า ก้าวเดินออกจากคฤหาสน์ เต็มไปด้วย พลังอันยิ่งใหญ่!

เวลานั้น เขาก็เหมือนดั่งมังกรใหญ่ที่ตื่นนอน ทั้งร่างเต็มไป ด้วยความหมายที่เคร่งขรึมเปรียบได้กับความสูงเสียดฟ้า

นอกคฤหาสน์ เตรียมการทุกอย่างไว้นานแล้ว รถจี๊ปสาม คัน! หนึ่งในวันนั้น คือจินไก่ที่ทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือดและแย่ มาก!

ในช่วงนี้ เขาได้ลิ้มรสความเจ็บปวดทุกอย่างที่อยู่ในบนโลกนี้ ดูผอมและอ่อนแอมาก อยากตายให้มันรู้แล้วรู้รอดเลย

เซียวจ้านได้นั่งในรถจี๊ปโดยตรง กล่าวด้วยความเย็นชาว่า “ออกเดินทาง!
บูม!

เสียงบูมดังของรถจี๊ป มุ่งหน้าไปทางคฤหาสน์ตระกูลจิน

ตระกูลจิน ฉันมาแล้ว พวกคุณเตรียมต้อนรับความตายไว้ หรือยัง? !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ