ตอนที่ 8 อย่าเสแสร้งทำเป็นสูงส่ง

ตอนที่ 8 อย่าเสแสร้งทำเป็นสูงส่ง

ทันทีที่มู่เฟยเอ๋อร์กำลังกรีดร้องเธอสังเกตเห็นลมหายใจที่คุ้น

เคย

เขาคือฟู่ฉิงเทียน

เธอจึงมีความมั่นคงและยืนตัวตรง

“ทำไมถึงตัดผมสั้น?” ฟู่ฉิงเทียนขมวดคิ้วอย่างหนัก

“คุณมีธุระอะไรรึเปล่า?” ปูเฟเออร์ไม่ต้องการคุยกับเขา

ทำไมเธอถึงย้ายไป? แล้วย้ายไปอยู่ที่ไหน?” ฟู่ฉิงเทียนผลัก ” เธอไปที่มุมแล้วถามด้วยเสียงต่ำ

“ นั่นคือห้องที่คุณเช่า ฉันต้องการจะอยู่ให้ห่างจากคุณ” มู่เฟยเอ๋ อร์พูดอย่างใจเย็น

เห็นได้ชัดว่าฟู่ฉิงเทียนไม่พอใจ สีหน้าของเขาออกอาการลง เล็กน้อย: “เฟยเอ๋อร์ เธอจะทำเป็นหูทวนลมกับสิ่งที่ฉันพูด หรอ?”
มู่เฟยเอ๋อร์รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร เขากำลังเล่นเล่ห์เหลี่ยมหลอก ลวง แต่เธอขี้เกียจเกินกว่าจะอธิบายได้

“ให้ฉันไปที่สนามบินทุกคนรู้ว่ามู่ชิงทรงเป็นคู่หมั้นของคุณ” มู่เฟยเอ๋อร์พยายามที่จะผลักฟูฉิงเทียนออกไป แต่ขนาดตัวของ ทั้งคู่ต่างกันมากจนเธอไม่สามารถหลุดพ้นไปได้

“ฟังนะ อย่าแสร้งทำเป็นสูงส่งก่อนที่ฉันจะเบื่อ” ฟู่ฉิงเทียนจับ คางของเธอและเตือนคำต่อคำ

หัวใจของมู่เฟยราวกับมีหยดเลือดไหลออกมา

เธอเงยหน้าขึ้นมองชายคนนั้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: “ฟู่ฉิงเทียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คุณต้องการปล่อยคู่รักจากเตียงของฉันด้วย ความรักที่แท้จริง”

คิ้วของฟู่ฉิงเทียนกระชับขึ้นและหน้าอกของเขากระตุก

“อย่าลืมว่าตอนแรกใครเป็นคนปืนขึ้นเตียงของฉัน แล้วพาเอา ชิงทรงออกจากประเทศ … เธอคิดว่าเตียงของฉันอยากจะปีขึ้นมา ก็ปืน อยากจะลงก็ลงงั้นหรอ? ในเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นคนร่วมนอน งั้นก็ทำตัวให้เหมาะสมหน่อย! ”

เขาเตือนอย่างโง่เขลาจ้องมองไปที่ริมฝีปากสีแดง ทั้งสองก้มศีรษะอย่างไม่หยุดยั้งจนกระทั่งเลือดสีแดงไหลล้นระหว่างริม ฝีปากและฟัน

หลังจากออกจากสนามบินและนั่งรถแท็กซี่ มู่เฟยเอ๋อร์ก็ถอด หน้ากากออก

ปากของเธอโดนฟูฉิงเทียนกัดจนบวม

กินในชามยังคงมีรสชาติหม้อเป็นครั้งคราว ชายคนนั้นเป็นขยะ จนไม่มีใครสามารถทำได้ …

เมื่อมาถึงที่บ้านตระกูลมู่ มู่เฟยเอ๋อร์บรรจบกับอารมณ์ส่วนเกิน

และเคาะประตู

แม่ม่คิดว่าเป็นมู่ชิงหรงที่กลับมาจากงานจึงเปิดประตูด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อเธอเปิดประตูออกเห็นคนที่ยืนอยู่การแสดงออกจึงหยุดลง ทันที

ทันทีที่เธอกำลังจะปิดประตูมู่เฟยเอ๋อร์ยกมือขึ้นและหยุดมัน

“ทำไมคุณถึงลาออกแทนฉัน? คุณไม่เคยมาก้าวก่ายเรื่องของ ฉันมายี่สิบหกปีแล้ว ทำไมคุณต้องมาจัดการงานของฉันในฐานะแม่ด้วย” มู่เฟยเอ๋อร์เปิดประตูแล้วถามโดยตรง

แม่ม่มองดูอย่างเคร่งขรึมชั่วครู่หนึ่งและพูดว่า “แกคิดว่าฉันมี ความสุขหรอ? ตอนนี้ชิงทรงกลับมาทํางานที่สนามบินแล้ว ทําไม แกยังมีหน้าทํางานที่นั่นอยู่? ตอนนั้นแกเป็นคนทำให้พ่อแกต้อง ตาย ตอนนี้ยังจะทําลายงานและความรักของพี่สาวแกอีกหรอ? ”

หัวของมู่เฟยเอ๋อร์เหมือนจะระเบิดและรูในใจของเธอก็เริ่มเจ็บ ปวด

“พ่อของฉันตายเป็นอุบัติเหตุไม่ใช่สิ่งที่ฉันทำ เครื่องบินในปีนั้น ประสบกับพายุทอร์นาโดและไม่มีผู้รอดชีวิต ทำไมคุณโทษฉันถึง ความผิดพลาดทั้งหมด ตอนนี้ฉันทำงานที่สนามบินเพื่อทำงาน แทนพ่อ ให้เครื่องบินบินขึ้นและลงจอดอย่างปลอดภัย …”

“ฉันกับมู่ชิงทรงเป็นลูกสาวที่เกิดในเดือนตุลาคมของคุณทั้งคู่ แต่ไม่ว่าฉันจะทําอะไร ฉันจะไม่ได้รับอะไรจากคุณเลย ฉันจะเป็น เหมือนกับคนชั่วเสมอ!”

มู่เฟยเอ๋อร์กำลังพูดถึงอดีตที่ผ่านมาทำให้จิตใจเธอสั่นระรัว

“เมื่อฉันอยู่ในวิทยาลัย เธอและฉันเป็นทั้งพนักงานต้อนรับบน เครื่องบิน แต่สายการบิน ตัวบ่งชี้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเพียงคนเดียวในโรงเรียนของเราโรงเรียนต้องการ แนะนําฉัน แต่คุณบังคับให้ฉันมอบให้เธอและฉันไม่เคยได้รับ อนุญาตให้เป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน … ถ้าคุณเกลียดฉัน มากทําไมคุณไม่บีบคอฉันแล้วทำไมคุณต้องเลี้ยงฉันให้โตขึ้น มา !!! ”

เธอกรีดร้องและตะโกน น้ำตาไม่สามารถหยุดไหลได้

เจี๊ยะ!” เสียงตบหน้าทำมู่เฟยเอ๋อร์ตกตะลึง

”

เธอเป็นพี่สาว แกควรให้เธอ! ความโชคดีของตระกูลมู่ไม่มีอีก แล้วเป็นเพราะการเกิดของแก แกคุณมีคุณสมบัติอะไรที่จะเป็น แอร์โฮสเตส อย่าแค่ขึ้นไปเพื่อทำให้เครื่องบินเต็ม!”

แม่ม่นั้นพูดอย่างเย็นชาดวงตาเย็นชาที่แทบจะกลืนกินมู่เฟยเอ๋ อร์

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกเกลี้ยกล่อมฟู่ฉิงเทียน พวกเขาจะ แต่งงานกันในเร็ว ๆ นี้ หากแกรู้ว่าควรจะต้องทำยังไงก็รีบหายไป เร็ว ๆ ซะ ฉันจะไม่ยอมให้การแต่งงานของชิงทรงถูกทำลาย!”

หลังจากพูดจบแม่ปูก็ผลักมู่เฟยเอ๋อร์อย่างแรงและปิดประตูอีก ครั้ง
โครม——

เสียงปิดที่รุนแรงนั้นเหมือนกับเสียงของใบมีดที่คมตัดบนหัวใจ ของมู่เฟยเอ๋อร์

มู่ชิงทรงเป็นไข่มุกบนฝ่ามือของเธอ แต่เธอเป็นเพียงฝุ่นทรายที่ ตั๋าต้อย …