ตอนที่ 13 ฉันไม่ให้คุณไป

ตอนที่ 13 ฉันไม่ให้คุณไป

ตงเฉิงเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่สุดใกล้กับหยางเฉิงผู้คนในพื้นที่ภัย พิบัติย้ายมาที่นี่

ท้ายที่สุดมันเป็นเวลาเช้าตรู่และอาสาสมัครหลายคนรวมตัวกัน เพื่อจัดตั้งทีมกู้ภัยพลเรือนส่งอาหารและน้ำไปยังเหยื่อของสนาม

บิน

ทีมกู้ภัยประสบความสำเร็จในการจัดตั้งขึ้นชั่วคราวและหลายคน จากกองทัพไปยังประชาชนเข้าร่วมขอให้ไปที่หยางหาง เพื่อเข้า ร่วมในการช่วยเหลือและบริจาคเงินจำนวนเล็กน้อย

หลังจากได้ยินเกี่ยวกับทีมกู้ภัย ฟู่ฉิงเทียนรีบไปขอเข้าร่วม

แต่มู่ชิงรงค์ไม่เห็นด้วย

“ อาฟเตอร์ช็อกนั้นยังคงอันตราย ฉันไม่ต้องการให้คุณไป ใบหน้าของมู่ชิงหรงเต็มไปด้วยน้ำตา

เธอไม่ต้องการให้ฟู่ฉิงเทียนไปจริงๆ ไม่ว่ามันจะเกี่ยวข้อ งกับมู่เฟยเอ๋อร์หรือไม่ก็ตาม
เมื่อมองไปที่ดวงตาที่แดงและบวมของมู่ชิงหรง ฟู่ฉิงเทียนก็ เปล่งประกายอารมณ์ที่ซับซ้อนในหัวใจของเขา

“เห็นได้ชัดว่าฉันจะกลับมาอย่างปลอดภัย” เขากระซิบและ ยกมือขึ้นแล้วเช็ดน้ำตาที่ดวงตาของเธอ

มู่ชิงทรงก้มลงไปแขนของเขาและกอดเขาอย่างแน่นหนา: “ฉิง ฉันไม่ต้องการแยกจากคุณ ฉันไม่ต้องการแม้แต่นิดเดียว …”

ฟู่ฉิงเทียนขมวดคิ้วเอื้อมมือออกไปและผลักเธอออกจากอ้อม แขนของเขา

หัวใจของมู่ชิงทรงถูกผูกไว้อย่างแรงและเธออดไม่ได้ที่จะถาม ว่า: “เพราะฟูเฟยเอ๋อร์ยังอยู่ในพื้นที่ภัยพิบัติ คุณจึงตั้งใจแน่วแน่ที่ จะไปใช่ไหม?”

ฟู่ฉิงเทียนเม้มริมฝีปากบางของเขาก่อนที่เขาจะพูดว่า “เธอเป็น ผู้โดยสารคนสุดท้ายบนเครื่องบินของฉัน”

“ปลอดภัยเธอยังปลอดภัยอยู่หรือเปล่า?” มู่ชิงทรงถามพร้อม

น้ำตาไหล

ฟู่ฉิงเทียนหยุดชั่วคราว ก่อนพูดว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะพาเธอกลับมา ทุกคนในหยางหาง 518 ได้ยินคำพูดที่ฉันบอก เธอฉันไม่สามารถปล่อยคำพูดของฉันไปได้ … ”

มู่ชิงหรงขัดจังหวะเขานี่เป็นครั้งแรกที่เธอสูญเสียการควบคุม ของเขา: “อย่าแก้ตัว! เห็นได้ชัดว่าคุณรักเธอ! คุณลืมไปว่าถ้า ไม่ใช่เพราะเธอที่ล่อลวงคุณฉันจะทำตาม คุณแยกกันหลายปี ไหมฉิง ถ้าคุณชอบเธอฉันควรทำยังไงดี ”

เห็นได้ชัดว่าฟู่ฉิงเทียนไม่พอใจเพียงเล็กน้อยมู่ชิงทรงตะโกน เสียงดังในขณะนี้ แต่เขายังคงพยายามอย่างดีที่สุดที่จะรักษา ความสงบ: “อย่าอ่อนไหวมากฉันได้ประกาศกับทุกคนว่าคุณเป็นคู่ หมั้นของฉันแล้วหรือยัง?

หลังจากได้ยินคำปลอบโยนของเขาแล้วปูชิงทรงร้องไห้ยิ่งกว่า เดิม “ถ้าคุณแต่งงานกับฉันเพียงเพื่อสัญญาฉันจะไม่แต่งงาน”

ทันทีที่เสียงของเธอตกลงการแสดงออกของฟู่ฉิงเทียนก็เห็น ได้ชัดว่าหนักไปหน่อย

“ชิงหรง.” เสียงของเขาเยือกเย็นกว่าเดิม “ถ้าคุณไม่ต้องการ แต่งงานฉันจะกลับมา … ”

“ฉิงอย่าโกรธ ฉันแค่รู้สึกหงุดหงิด” มู่ชิงหรงตื่นตระหนกและ กอดฟู่ฉิงเทียนอย่างรวดเร็วโดยไม่คำนึงถึงและกอดมือแน่นรอบเอวสั่น “ฉิงฉัน ฉันเสียคุณไปครั้งนึงแล้ว และจะไม่เสียคุณ อีกเป็นครั้งที่สอง ”

“ฉันเคยอยู่ที่นี่แล้ว” ฟู่ฉิงเทียนพูดเบา ๆ แทนที่จะถือผู้หญิงไว้ ในอ้อมแขนของเขาเธอปล่อยให้เธอร้องไห้

“สัญญากับฉัน ปล่อยให้คนอื่นไปหาเธอ ฉันไม่สนหรอกว่าคุณ รู้สึกอย่างไรกับเธอ แต่ฉันเกรงว่าคุณจะตกอยู่ในอันตราย

ฟู่ฉิงเทียนมองมาที่เธอแล้วผลักเธอออกจากอ้อมแขน

“เธอเป็นน้องสาวของคุณ ตอนนี้เธอตายแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่ คุณไม่กังวลหรือกลัวเลยซึ่งทำให้ฉันสับสนมาก

ฟู่ฉิงเทียนควรเป็นคนเดียวในสนามบินทั้งหมดที่รู้ว่า มู่เฟยเอ๋อร์ คือ น้องสาวของมู่ชิงทรงแต่ในช่วงสามปีที่ผ่านมาเขาสามารถรู้ ได้ว่าความรักของครอบครัวเป็นอย่างไร

ดวงตาของมู่ชิงทรงสั่นไหวสองสามครั้งและเธอคิดได้ชั่วครู่: “ภัยธรรมชาติสิ่งที่ทำให้ฉันต้องกังวลอีกครั้งคืออะไร เธอเสีย สละเพื่อคนหลายพันคนทั่วสนามบินแม้ว่าเสียชีวิตและรุ่งโรจน์ เธอภูมิใจในครอบครัวของเรา นอกจากนี้ยังเป็นความภาคภูมิใจ ของคน หยางหางทั้งหมด … ”
ฟังจากปากของเธอทีละคนความตายและการเสียสละ ฟู่ฉิง

เทียนช่างโหดร้ายเหลือเกิน

เขาไม่ต้องการฟังอีกต่อไปเขาแค่อยากจากไป

เมื่อทีมกู้ภัยกำลังจับทีมเขาก็ก้าวข้าม

มันกลับกลายเป็นว่าทีมกู้ภัยรุ่นแรกสุดในอดีตได้กลับมาและนำ ผู้คนที่มีสุขภาพจากพื้นที่ประสบภัย

ในบรรดาคนเหล่านี้มี แม่มู่ ที่แน่นอน