ตอนที่ 2 สไตล์ที่สม่ำเสมอ

ตอนที่ 2 สไตล์ที่สม่ำเสมอ

ปลายนิ้วที่เย็นเฉียบทำให้มู่เฟยเอ๋อร์กระสับกระส่ายไปทั้งตัว

“ไม่……เธออยากที่จะปฏิเสธการช่วยเหลือของฟู่ฉิงเทียน ไม่ อยากให้มือที่แตะต้องคนอื่นมาแล้วของเขามาแตะตัวต้องตัวเธอ

การปฏิเสธของมู่เฟยเอ๋อร์ทำให้ฟู่ฉิงเทียนมองลงต่ำ

ผู้หญิงที่ปกติจประพฤติตัวดีและเชื่อฟังเขากลับไม่เชื่อฟังเป็น ครั้งแรก เขาจึงแสดงออกไปอย่างเย็นชา

“มู่เฟยเอ๋อร์ เธออยู่กับฉันมาสามปีคงจะรู้ว่ามือของฉันผ่านอะไร มาบ้าง อย่ามาเล่นกับฉัน ฉันไม่ได้มีความอดทนมากกับความ เอาแต่ใจของเธอนะ”

พูดจบ เขาก็ก้มลงมาจูบพร้อมกับลงโทษเธอ

“คืนสุดท้ายแล้ว อย่าทำให้ฉันผิดหวัง

คำพูดที่ไร้อารมณ์ ทำให้เธอรู้สึกหดหู่และตกลงไปสู่ห้วงลึก
เช้าวันรุ่งขึ้น

มู่เฟยเอ๋อตื่นมาพร้อมกับความตกใจ ข้างๆตัวเธอนั้นมีเพียง ผ้าปูที่นอนที่ยับและอ้างว้าง

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฟู่ฉิงเทียนไปตั้งแต่เมื่อไร

บนหัวเตียงมีนามบัตรบริษัทย้ายบ้านพร้อมกับข้อความที่วางเอา

ไว้

“รีบเคลียร์ของแล้วก็รีบย้าย

คำพูดที่เรียบง่าย ก็คือสไตล์ที่สม่ำเสมอของเขา คือการกระทำ ที่ที่เขาทำกับมู่เฟยเอ๋อร์

ดูร่องรอยบนเรือนร่างของตัวเอง ในใจของมู่เฟยเอ๋อก็เต็มไป ด้วยความอ้างว้างที่ไม่สามารถอธิบายได้

ถอดเสื้อผ้าออกอย่างกระตือรือร้น ถือกางเกงขึ้นมาอย่างไม่

สนใจ

ในโลกนี้ ฉันคิดว่าคงจะแต่ฟู่ฉิงเทียนเท่านั้นแหละที่สามารถ เปลี่ยนไปได้โดยที่สีหน้าไม่มีเปลี่ยนเลย!
ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจ มู่เฟยเอ๋อร์ก็เริ่มเก็บของของตัวเอง

ฟู่ฉิงเทียนต้องการให้ผู้หญิงคนใหม่เข้ามาอยู่ งั้นห้องนี้คงจะ เหลือของชิ้นเล็กชิ้นน้อยของเธอเอาไว้ไม่ได้

มู่เฟยเอ๋อร์รู้นิสัยของเขาอย่างดี ก็ไม่ได้ต้องการที่จะให้การจาก ไปของเธอสำคัญในสายตาของเขา

อยู่ด้วยกันดีๆก็จากกัน เหมือนกับช่วงนี้ที่คิดว่าความรู้สึกตัวเอง ใช่และวาดรูปเติมเต็มในวงกลม

รอย้ายไปคอนโดใหม่ กลางคืนก็กลับมาแล้ว

มู่เฟยเอ๋อร์กำลังนอนพักผ่อนพักผ่อนด้วยความเหนื่อยล้า แต่ ด้วยสภาพแวดล้อมที่แปลกตาทำให้เธอนอนไม่หลับทั้งคืน

ในรุ่งเช้า มู่เฟยเอ๋อร์มาถึงสนามบินพร้อมขอบตาที่ดำคล้ำ

หอควบคุมการบินสูง 118 เมตร คือที่ทำงานของเธอ
ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจ มู่เฟยเอ๋อร์ก็เริ่มเก็บของของตัวเอง

ฟู่ฉิงเทียนต้องการให้ผู้หญิงคนใหม่เข้ามาอยู่ งั้นห้องนี้คงจะ เหลือของชิ้นเล็กชิ้นน้อยของเธอเอาไว้ไม่ได้

มู่เฟยเอ๋อร์รู้นิสัยของเขาอย่างดี ก็ไม่ได้ต้องการที่จะให้การจาก ไปของเธอสำคัญในสายตาของเขา

อยู่ด้วยกันดีๆก็จากกัน เหมือนกับช่วงนี้ที่คิดว่าความรู้สึกตัวเอง ใช่และวาดรูปเติมเต็มในวงกลม

รอย้ายไปคอนโดใหม่ กลางคืนก็กลับมาแล้ว

มู่เฟยเอ๋อร์กำลังนอนพักผ่อนพักผ่อนด้วยความเหนื่อยล้า แต่ ด้วยสภาพแวดล้อมที่แปลกตาทำให้เธอนอนไม่หลับทั้งคืน

ในรุ่งเช้า มู่เฟยเอ๋อร์มาถึงสนามบินพร้อมขอบตาที่ดำคล้ำ

หอควบคุมการบินสูง 118 เมตร คือที่ทำงานของเธอ
“กระแสลมบนพื้น 50 องศา ทางพิเศษ 01 สามารถลงจอดได้

มู่เฟยเอ๋อร์ถือไมค์ไร้สายไว้ในมือของเธอและจ้องมองไปนอก หน้าต่างที่เครื่องบินสีขาวที่กำลังบินลงมาจากท้องฟ้า

“ยินดีต้อนรับกลับมา หยางหาง 518 ” เธอพูดด้วยเสียงต่ำ

ยินดีต้อนรับกลับมา ฟู่ฉิงเทียน

หลังจากเสร็จงาน หัวหน้าก็ส่งข้อความเข้ามา แจ้งว่าในวันนี้จะ มีพนักงานเก่าคนหนึ่งเข้ามาที่บริษัทหยางเฉิงแอร์ไลน์ ดังนั้นให้ พนักงานที่กำลังว่างอยู่ทุกคนไปต้อนรับ

มู่เฟยเอ๋อร์ที่พึ่งมาถึงล็อบบี้ เห็นฟูฉิงเทียนที่ใส่เครื่องแบบสีขาว ดูมีเสน่ห์ดึงดูดผู้คนกำลังยืนอยู่แถวหน้าจากไกลๆ

ข้างหลังเขามีแอร์โฮสเตสและสจ๊วตที่ต่อแถวเรียงรายกันอยู่ ทําให้เกิดเป็นภาพที่สวยงาม

มองไปที่ผู้หญิงที่แต่งหน้าอย่างละเอียดอ่อนข้างฟู่ฉิงเทียน มู่เฟยเอ๋อร์รัสกว่าในหัวว่างเปล่า——
พนักงานที่กลับมา ทำไมถึงเป็นเธอ?

หัวหน้าขึ้นพูดบนเวที “นี่คือมู่ชิงหรง แอร์โฮสเตสคนใหม่ของ สายการบิน 518 ของพวกเรา เธอเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่อง บินในต่างประเทศมาหลายปีแล้ว มีประสบการณ์การเป็นแอร์ โฮสเตสมาแล้วมากมาย ครั้งนี้เธอตั้งใจกลับมามีส่วนร่วมกับ หยางหาง ทุกคนต้อนรับ!

ข้างล่างเวทีมีเสียงปรบมือมากมาย มีเพียงมู่เฟยเอ๋อร์ที่ไม่ขยับ เขยื้อนใดๆ

มู่ชิงหรงมองไปที่มู่เฟยเอ๋อร์จากนั้นเธอก็ยิ้มและกลับไปมองทุก คน “กลับมาที่บ้านเกิด สนามบินก็ยังคงเป็นสนามบินเดิม ผู้คนก็ ยังเป็นคนที่คุ้นเคย

เธอหยุดพูดไปชั่วครู่ แล้วหันมาหาฟู่ฉิงเทียนพร้อมกับจับมือเขา “หวังว่าหลังจากนี้ที่ได้ขึ้นบินกับฉิงเทียน จะได้มีความสุขกับทุก คนนะคะ”

ความสนิทสนมและจับมือกันของพวกเขา ในสายตาของมู่เฟย เอ๋อร์นั้นรู้สึกเจ็บ

หัวใจของเธอเหมือนโดนฉีกครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยมือคู่นั้น จนเกิน จะทนไหว
พนักงานที่กลับมา ทำไมถึงเป็นเธอ?

หัวหน้าขึ้นพูดบนเวที “นี่คือมู่ชิงหรง แอร์โฮสเตสคนใหม่ของ สายการบิน 518 ของพวกเรา เธอเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่อง บินในต่างประเทศมาหลายปีแล้ว มีประสบการณ์การเป็นแอร์ โฮสเตสมาแล้วมากมาย ครั้งนี้เธอตั้งใจกลับมามีส่วนร่วมกับ หยางหาง ทุกคนต้อนรับ!

ข้างล่างเวทีมีเสียงปรบมือมากมาย มีเพียงมู่เฟยเอ๋อร์ที่ไม่ขยับ เขยื้อนใดๆ

มู่ชิงหรงมองไปที่มู่เฟยเอ๋อร์จากนั้นเธอก็ยิ้มและกลับไปมองทุก คน “กลับมาที่บ้านเกิด สนามบินก็ยังคงเป็นสนามบินเดิม ผู้คนก็ ยังเป็นคนที่คุ้นเคย

เธอหยุดพูดไปชั่วครู่ แล้วหันมาหาฟู่ฉิงเทียนพร้อมกับจับมือเขา “หวังว่าหลังจากนี้ที่ได้ขึ้นบินกับฉิงเทียน จะได้มีความสุขกับทุก คนนะคะ”

ความสนิทสนมและจับมือกันของพวกเขา ในสายตาของมู่เฟย เอ๋อร์นั้นรู้สึกเจ็บ

หัวใจของเธอเหมือนโดนฉีกครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยมือคู่นั้น จนเกิน จะทนไหว