ตอนที่ 5 ไม่มีการพัวพันกันอีกต่อไป
ตอนที่ 5 ไม่มีการพัวพันกันอีกต่อไป
เมื่อเห็นสิ่งที่เขาหยิบออกมาใบหน้าของมู่เฟยเอ๋อร์ก็ยังคงไม่ เปลี่ยนแปลง
“นี่ไม่ใช่ของฉัน” เธอไม่ได้ทิ้งอะไรไว้กับเขาเลย
ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว คือชุดที่อยู่ใต้หมอนเป็นของฟู ชิงทรง
ฟู่ฉิงเทียนหัวเราะที่มุมปากของเขาและพูดคำพูดทิ่มแทงออก มา: “ฉันไม่รู้ว่าเธอใส่อะไรข้างในหรือข้างนอกบู่เฟยเอ๋อร์ หลัง จากหลับนอนกันมาสามปีฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไรบนเตียงใช่มั้ย ฉันมาที่นี่เป็นครั้งคราวเพื่อเติมเต็มเธอใช่ไหม?
คำพูดที่เยือกเย็นกระทบกับลมหายใจอ่อน
ชั่วครู่หนึ่งมันเย็นจนเธอรู้สึกเสียวไปถึงหลัง
“คุณอย่าลืมว่ามีผู้หญิงอีกคนอยู่ในบ้านของคุณ … อย่าลืมว่าเธอ คือคู่หมั้นของคุณ”
มู่เฟยเอ๋อร์พูดต่อปากต่อคำ ในขณะที่เสียงของเธอสั่น
ฟู่ฉิงเทียนจ้องที่ผู้หญิงข้างล่างอย่างหนักด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน
ในดวงตาของเขา
“ตอนนี้ฉันมีคู่หมั้นแล้ว แล้วมันทำไม? ไม่ใช่ว่าเธอรู้อยู่แล้วหรอ ว่าในใจฉันมีเพียงแค่ชิงทรง?!
เสียงหยุดชะงักไป เขาเป็นเหมือนสัตว์ร้ายหลุดออกมาจากกรุง ที่พร้อมลากเธอไปเป็นของเขา
ฟู่ฉิงเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก สองวันมานี้ไม่มีความ คิดไหนที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจได้เลย
เมื่อเห็นน้ำตาของมู่เฟยเอ๋อร์ที่ไหลออกมาไม่หยุดเขาก็ก้มหัว ลงไปจูบเธอด้วยความอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
“ฉันรู้ว่าเธอรักฉัน แต่อย่าขยับใจไม่ต้องคิดเกี่ยวกับชิงหรง ฉัน ให้เธอได้เพียงแค่นี้ เข้าใจรึยัง?”
การกระทำที่ใกล้ชิดแน่นแฟ้นและคำพูดของเขาเป็นเหมือน หนามที่ทิ่มแทงเธอ
เธอร้องไห้ออกมาและไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
ฟู่ฉิงเทียน ฉันไม่ต้องการที่จะรักนายอีกต่อไปแล้ว …
วันที่ท้องฟ้าแจ่มใสและอากาศสดชื่น
ฟู่ฉิงเทียนจากไปหลังจากที่กินข้าว เหลือไว้เพียงกลิ่นอายของ ห้องที่ว่างเปล่า
เธอจ้องมองไปที่เพดาน น้ำตาของเธอแห้งและดวงตาของเธอก็
ว่างเปล่า
เมื่อความคิดค่อยๆสงบลงมู่เฟยเอ๋อร์ก็คิดถึงบางสิ่งเช่นกัน
เธอต้องการที่จะย้ายไปยังสถานที่ที่ฟู่ฉิงเทียนไม่สามารถหา เธอได้
ด้วยวิธีนี้เธอแสดงความมุ่งมั่นของเธอออกมาอย่างชัดเจน
ท้ายที่สุดฉันมีความรักมาหลายปีและฉันไม่สามารถที่จะปล่อย มันไปได้ ถ้าฉันไม่สามารถรักมันทั้งหมดได้ในครั้งเดียวเฉพาะคน ที่อยู่ห่างไกลเท่านั้นที่สามารถทำลายมันได้
มู่เฟยเอ๋อร์ไปพักร้อนและเริ่มมองหาบ้าน
ท่ามกลางดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้า เธอมองหาบ้านเช่าหลายแห่งและในที่สุดก็ตัดสินใจว่าราคาและที่ตั้งค่อนข้างเหมาะสม
ทันทีที่ฉันติดต่อบริษัทขนย้าย ข้อความก็ดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ มือถือของฉัน
“หาที่เจอกันสักทีเถอะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน มู่ชิงทรง
มู่เฟยเอ๋อร์จับโทรศัพท์มือถือของเธอแน่นและอารมณ์ที่สับสน ดูเหมือนว่าไม่มีทางที่จะหลีกหนีได้ …
ร้านกาแฟ
“ตลอดหลายปีที่ผ่านมาขอบคุณที่คอยดูแลฉิงเทียนให้ฉันนะ” มู่ ชิงทรงไม่อ้อมค้อม พูดและยิ้มให้ราวกับป้ายของแอร์โฮสเตส
มู่เฟยเอ๋อร์จับมือเธอแน่นและพูดอย่างเรียบเฉย: “ทุกคนเข้ามา และก็ผ่านไป เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน”
เรื่องของเธอกับฟู่ฉิงเทียนไม่เคยเปิดเผยต่อสาธารณะ
มู่ชิงทรงเป็นคนที่สามเท่านั้นที่รู้
หากเธอไม่ได้ใช้วิธีการนี้มู่เฟยเอ๋อร์ก็คงไม่หลับนอนกับฟู่ฉิง
เทียน
“ ฉันจะแต่งงานกับเขาในเร็ว ๆ นี้ฉันหวังว่าเธอจะไม่ไปหาเขาอีก ในอนาคต” น้ำเสียงของมู่ชิงทรงค่อนข้างเย็นชา
มู่เฟยเอ๋อร์กำมือแน่ใต้โต๊ะ ใบหน้าของเธอนิ่งสงบ: “เธอจะไม่
ต้องมาเตือนแบบนี้อีก”
หลังจากได้ยินคำพูดทั้งหมดของเธอแล้วมู่ชิงทรงก็รู้สึกโล่งใจ
เธอหยิบกระเป๋าเงินของเธอและลุกขึ้นอย่างสง่างามก่อนจะเดิน ออกไป ทันใดนั้นเธอก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้และหันไปมองมู่เฟย เอ๋อร์
“พรุ่งนี้อย่าลืมกลับบ้านหล่ะ แม่อยากเจอเธอ”
พูดจบ เธอก็เดินบนรองเท้าส้นสูงจากไป
มู่เฟยขมวดคิ้ว ทำไมแม่ถึงอยากเจอเธอหละ?
เธอดูปฏิทินบนโทรศัพท์มือถือของเธอและปรากฏว่าในวันพรุ่งนี้
เป็นวันเกิดของเธอ
วันเกิด …
วันเกิดของคนอื่นเต็มไปด้วยเค้กต่างๆนาๆ แต่วันเกิดของเธอ กลับมีแต่ความเศร้าโศกคุกเข่ากราบไหว้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ