ตอนที่ 16 ยังหาไม่เจอ

ตอนที่ 16 ยังหาไม่เจอ

มีการสั่นเล็กน้อยบนพื้นดิน

“ยังมีผลพวงและระลอกทุกคนต้องระวัง!”

ฟู่ฉิงเทียนถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียง เขาลืมตาและกำลังจะขยับ เขาพบว่าเขากำลังนอนอยู่บนเตียงขดลวด

เขาไม่ได้สติสักครู่และในที่สุดเขาก็เห็นตัวเองในโรงพยาบาล ชั่วคราวแห่งนี้

มือขวากำลังแชแต่มือทั้งสองข้างถูกคลุมด้วยผ้ากอซหนาก่อน หน้านั้นขาซ้ายถูกมัดด้วยแท่งเหล็กและมันถูกพันด้วยผ้ากอซ อย่างแน่นหนา

ก่อนหน้านี้ฉันโดนหินกลิ้งลงบนหัวของฉันและตอนนี้ฉันถูกห่อ ด้วยผ้ากอซ

“ของของฉันอยู่ที่ไหน ของของฉันหายไปไหน” ฟู่ฉิงเทียน กระแทกขึ้นมองที่ตู้ข้างๆเขาและพยายามหาเสื้อผ้าและผ้าที่อยู่ในมือของเขาแน่น

นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ฉันค้นพบเกี่ยวกับมู่เฟยเอ๋อร์!

หมอพร้อมหน้ากากเดินเข้ามาเห็นฟูฉิงเทียนผู้ตื่นขึ้นมาถอด หน้ากากออกอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วง เรื่องของคุณ อยู่ที่นี่!”

หมอปลอบโยนด้วยเสียงอันดังและหยิบถุงพลาสติกที่ด้านล่าง ของตู้

นั่นคือผ้าเสื้อผ้าสีเขียวซีดฟู่ฉิงเทียนกำลังมองหา

“คุณถือมันไว้ในมือของคุณเมื่อคุณหมดสติในเวลานั้นทีมกู้ภัย ได้ช่วยเหลือคุณเมื่อฉันช่วยคุณทำความสะอาดแผลมันต้องใช้ ความพยายามอย่างมากในการถอดผ้าออก” หมอบอกเขาถึง สถานการณ์

ฟู่ฉิงเทียนปัจจุบันเต็มไปด้วยฝุ่นเสื้อผ้าของเขาสกปรกและ หมาป่าทั้งหมดดูเหมือนว่าเขาไม่สามารถมองเห็นภาพเดิมได้เลย

เขามองไปที่ผ้าในถุงพลาสติกยกมือขึ้นและพยายามหยิบมันขึ้น มา แต่นิ้วของเขาถูกห่อด้วยผ้าโปร่งดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหาซื้อได้และพยายามและล้มเหลว

และทุกครั้งที่ฉันจดจ่อกับสิ่งที่ฉันพยายามจะทำก็มีตะคริวที่หัว

มันเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังตัดหัวกะโหลกของเขาด้วยมีด และมันเจ็บ!

หมอไม่สามารถทนได้และช่วยเขาดึงผ้าออกมาอย่างรวดเร็ว และวางไว้ในกระเป๋าที่หน้าอกของเขา

“อย่าตกใจฉันจะวางมันไว้ที่นี่ใกล้กับหัวใจของคุณมากที่สุด”

แม้ว่าแพทย์จะไม่ทราบเรื่องราวระหว่างชายคนนี้กับเสื้อผ้าผู้ หญิงชิ้นนี้ แต่มีภรรยาและภรรยากี่คนที่เสียชีวิตจากแผ่นดินไหว เขาไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับมัน

“คุณพูดว่า … ทีมกู้ภัยได้ไปสนามบินเหรอ?” ฟู่ฉิงเทียนยกมือ ขึ้นและปิดกระเป๋าหน้าอกให้แน่นแล้วกระซิบกับหมอที่ตรวจ ร่างกาย

หมอหยุดและพยักหน้า: “ใช่พวกเขาอยู่ที่นั่นเพื่อพาคุณออกไป”
“หญิงสาวที่อยู่ใต้หอคอยได้รับการช่วยเหลือหรือไม่?” หัวใจ ของฟู่ฉิงเทียนยกขึ้นมาที่คอของเขา

“ฉันไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฉันได้ยินมาว่าชั้นล่างของสนามบินแตกมาก และบ้านใกล้เคียงทั้งหมดก็พังทลายลงมาที่พื้นแม้ว่าจะมีคนอยู่ แต่ฉันก็กลัวว่ามันจะดุร้ายเกินไป” หมอแสดงความคิดเห็นอย่าง ตรงไปตรงมา

ในขณะนี้มีคนสวมเสื้อกั๊กกู้ภัยสีส้มเข้ามา

เขาได้รับบาดเจ็บที่แขนของเขาและยังคงมีเลือดไหลราวกับว่า เขากำลังมองหาแพทย์ที่จะฆ่าเชื้อและผ้าพันแผล

“ทีมหลิว พาคุณมาที่นี่ถ้าคุณมีคำถามคุณสามารถถามเขาได้

หมอพูดกับฟู่ฉิงเทียนในขณะที่รักษาบาดแผล

ชายคนนั้นชื่อทีมหลิว พยักหน้าให้ฟู่ฉิงเทียนแล้วถามว่า “คุณ ขึ้นหรือไม่”

ฟู่ฉิงเทียนพยักหน้า: “ขอบคุณ”

“มองไปที่อินทรธนูกู้ภัยของคุณทำไมคุณถึงวิ่งไปที่สนามบิน เพียงลำพัง? ไม่ได้ติดตามทีมเลย?” หลิวถาม
“ผู้หญิงบนหอคอยคุณช่วยชีวิตพวกเขาได้หรือไม่?” ฟู่ฉิงเทียน ไม่ตอบคําพูดของหลิว แต่ถามคำถามที่เขาต้องการถามต่อไป

เขากลัวที่จะตอบ แต่เขาอยากรู้คําตอบ

ทีมหลิว แข็งตัวเหลือบมองไปที่หมอและต่อมาก็ตระหนักว่าจด ประสงค์ของฟู่ฉิงเทียนในการออกจากทีมไปยังสนามบิน

“เราตรวจสอบมันหลายครั้งด้วยเครื่องตรวจจับชีวิตของเรา ง ทั้งหมดจบลงด้วยความล้มเหลว … ที่นั่นเราจะไม่ส่งทีมกู้ภัยใน เวลาอันสั้น” ทีมหลิว เล่าข้อเท็จจริงอย่างใจเย็น

ในขณะนี้อารมณ์ของฟู่ฉิงเทียนกำลังจะสูญเสียการควบคุมอีก ครั้ง: “มีชีวิตอยู่เพื่อดูผู้คนตายและดูศพเธอยังอยู่ที่นั่นทําไมคุณ ไม่ส่งคนไปค้นหาและช่วยเหลือ”

มหลิวเห็นความไม่พอใจกับการตัดสินใจครั้งนี้และโบกมือ อย่างรวดเร็ว: “ไม่ต้องตื่นเต้นเราจะส่งคนต่อไปเพื่อค้นหาเมื่อ ทีมกู้ภัยจากเมืองอื่นเข้ามา แต่ตอนนี้เจ้าหน้าที่ไม่เพียงพออย่าง จริงจังจำนวนผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บนับไม่ถ้วนเรา ผู้บาดเจ็บจะ ต้องได้รับการปฏิบัติและอัตราการตายลดลง ”

“สถานการณ์เลวร้ายอย่างยิ่งมันใกล้เข้ามาพวกเราทุกคนไร้ ความสามารถเราไม่สามารถรอที่จะเติบโตสามหัวและแขนหก … ฉันหวังว่าคุณจะโศกเศร้าและเข้าใจ”

มหลวพูดอย่างตั้งใจดวงตาของเขาเป็นสีแดงและสีแดง

ท้ายที่สุดในกระบวนการช่วยเหลือมันเจ็บปวดจริงๆที่เห็นแยก มากเกินไประหว่างหยินและหยาง

ฟู่ฉิงเทียนเงียบและไม่พูดอีก

ไหล่คลื่นเดิมค่อยๆค่อยๆสงบลงโดยมองไปที่แสงอาทิตย์ที่มา จากมุมเต็นท์

เขารู้ว่าเขาไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่หลิวพูดและไม่สามารถ หาเหตุผลที่ทำให้เขาเชื่อมั่น –

มู่เฟยเอ๋อร์ยังมีชีวิตอยู่

เขาเห็นสถานการณ์ที่สนามบินด้วยสายตาของเขาเองและเขา

เห็นสถานการณ์จริงๆที่หอคอย

ผู้หญิงคนนั้นฉันเกรงว่าจะไม่พบมันอีก …