บทที่2.จบตอน

ร่างบางที่ถูกผ่อนลงบนเตียงกว้างเริ่มรู้สึกตัวและเริ่มดิ้นรน ด้วยอาการร้อนทุรนทุราย อังคณาพลิกกายอย่างอึดอัดเพราะ ความร้อนระอุที่ระเบิดพร่างพรายอยู่ในร่างกายจากฤทธิ์ของแอ ลกอฮอลที่ดื่มเข้าไป มือบางดึงทิ้งเสื้อผ้าตัวเองอย่างหงุดหงิด รำคาญจนชุดเดรสตัวสวยที่รุ่นขึ้นมาอวดเรียวขาเสลา ทำให้คน ที่พยายามจะไม่สนใจร่างบางที่ดินกระสับกระส่ายตรงหน้าเริ่มจะ ทนไม่ไหว แม้เขาจะสนใจเธอ แต่ก็ไม่ได้อยากมีความสัมพันธ์กับ แม่สาวขี้เมาที่ไม่ได้สติเช่นนี้ ปฐวินมือไม้สั่นขณะพยายามจะ เช็ดตัวให้เธอเพื่อให้เจ้าหล่อนได้หลับสบายขึ้น

แล้วทำไมเขาถึงต้องการให้เธอสบายเนื้อสบายตัวด้วยเล่า…. และนั่นก็เป็นคำถามที่เขาพยายามหาคำตอบให้ตัวเอง…

“นี่แม่คุณจะยั่วกันไปถึงไหนเนี่ย… ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ นี่เธอหยุดนะ….”

ชายหนุ่มพูดกับคนที่ดินกระสับกระส่ายมือไม้ก็บ่ายเปะปะ พยายามจะถอดชุดที่ตอนสวมใส่ออกเหมือนรำคาญทั้งพยายาม จะลืมตามองเขา
“ร้อน… อย่ามายุ่ง…” เธอพูดแผ่วเบาทั้งยังปัดมือเขาออก เหมือนรำคาญอีกด้วย ปฐวีนหน้าตึงเมื่อเธอช่างวุ่นวายเสียจริง เขาจึงจับร่างบางเขย่าแรงๆ ให้เธอรู้สึกตัว

“นี่แม่คุณ ถ้าอาการดีขึ้นแล้วก็ตื่น แล้วบอกฉันมาว่าบ้านอยู่ ที่ไหนจะได้ไปส่งถูก ฉันไม่ได้อยากดูแลคนขี้เมานะจะบอกให้

“อืมมม… อะไร ใครพี่ก้องเหรอ มาได้ไง ปล่อยนะ ออกไปได้ คนเลว…” หญิงสาวปัดมือหนาออกจากตัวทั้งยังหยิกส่วนเขา วุ่นวาย จนคนที่พยายามจะเช็ดเนื้อตัวให้เธอเริ่มเดือดดาล

“บ้าเอ๊ยนี่ฉันต้องมาดูแลเธอแทนที่ฉันจะได้สนุกกับเธอนี่นะ แม่นางผมหอมขี้เมา บ้าที่สุด เจ้าอยู่นิ่งๆ แม่คุณ บ้าชะมัด…”

ชายหนุ่มสบกพลางโยนผ้าขนหนูในมือทิ้งแล้วหันมาเขย่าร่าง บางแรงๆ จนผมนุ่มกระจายเพื่อให้หญิงสาวตื่นขึ้นมามองหน้า เขาชัดๆ ว่าเขาไม่ใช่ใครที่เธอเพ้อหาแน่ๆ ซึ่งเขาไม่พอใจสักนิด ที่เธอเอ่ยชื่อผู้ชายคนอื่นให้ได้ยิน…

“นี่หยุดดิ้น แล้วก็มองหน้าฉัน หยุด…” แล้วก็ได้ผลเมื่อเสียง เข้มๆ ของเขาทำให้เธอเงยหน้ามองเขาตาโตงงงัน…
“อ้าว… คุณ ทำไมคุณไม่กลับบ้านคุณเนี่ย แล้วเข้ามาใน บ้านฉันได้ยังไง…” หญิงสาวถามเขาเสียงอ้อแอ้เล็กน้อยเพราะยัง ไม่หายมึนเมา นัก

“เฮอะ… นี่หนึ่งในมารยาของเธอรึเปล่านี่ ดูชัดๆ ว่าที่นี่มัน

ที่ไหนแม่เมรีขี้เมา” เขาบอกพลางกอดอกมองเธอด้วยท่าทาง

เหมือนผู้ใหญ่มองเด็กเกเร อังคณาก็มองรอบๆ กายอย่าง

พยายามพิจารณาว่ามันที่ไหนกันแน่ แต่เท่าที่รู้ที่นี่มันไม่คุ้นตา เธอเลยแม้แต่น้อย…

“เป็นไงล่ะ คุ้นมั้ย แล้วรู้รึยังว่าตัวเองน่ะถูกหิ้วมาที่ไหน หรือ ถูกหิ้วบ่อยจะที่ไหนก็ได้

“อย่ามาดถูกกันนะ…

“อ้อ นี่ขนาดเมายังจะมีศักดิ์ศรี

น้ำเสียงหมิ่นๆ นั้นทำให้อังคณาเลือดขึ้นหน้า หญิงสาวพยุง กายลึกขึ้นอย่างทุกลักทุเลแล้วเท้าสะเอวมองเขาอย่างเอาเรื่อง ตอนนี้เธอรู้สึกเพียงอย่างเดียวว่า เดือด เดือดสุดๆ อย่างไม่เคย เป็นมาก่อน…

“จะมากไปแล้วนะคุณ คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันฉอดๆ ทั้งที่ เราไม่รู้จักกัน ผู้ชายอะไรปากจัดชะมัด แล้วนี่มายุ่งวุ่นวายกับฉัน ขนาดนี้แสดงว่าคุณสนใจฉันมากล่ะสิ ฉันจะบอกให้นะ ฉันน่ะไม่ ได้อยากมีความสัมพันธ์กับใครแค่คนเดียวแบบตลอดไปหรอกนะ มันไม่สนุกแต่ถ้าจะสนุกชั่วคราวล่ะก็ได้ ว่าไงล่ะสนใจจะสนุกกัน มั้ยล่ะคิดว่าอย่างฉันนี่มีเสน่ห์พอจะทำให้คุณเกิดอารมณ์อยากจะ มีเซ็กซ์ด้วยมั้ยละ ฮา…

หญิงสาวผู้สุภาพสงบเสงี่ยมหายไปตอนนี้มีเพียงหญิงสาวสุด กําลั่นบุกเป็นบุก ลุยเป็นลุยและพร้อมจะออกศึกกันเลยทีเดียว ยิ่งเห็นแววตาหมิ่นหยามและน้ำเสียงหมิ่นแคลนของชายหนุ่ม ตรงหน้านั้นช่างเหมือนกับที่เธอได้ยินได้ฟังทั้งจากก้องกรุณ และ บรรดาหญิงสาวที่เคยมีสัมพันธ์สวาทกับก้องกรุณซึ่งพูดลับหลัง เธอว่าจืดชืด และไม่มีเสน่ห์ทำให้เขาเกิดอารมณ์ใดๆ นอกจาก จะเก็บเธอไว้เป็นเพียงเมียแต่ง เมียในนาม ทำหน้าที่อุ้มท้องลูก ของเขาก็เท่านั้น ทั้งก้องกรุณเองก็ชอบที่จะมีความสัมพันธ์กับ หญิงสาวมากหน้าหลายตาเพื่อเปลี่ยนรสชาติมากกว่าจะจำเจอยู่ กับผู้หญิงที่จืดชืดเช่นเธอ

แล้วถ้าหากเธอเป็นหญิงสาวร้อนแรงและซองล่ะ ผู้ชายก็คง สนใจเธอใช่ไหม ความคิดฝ่าย เข้าครอบงำดวงใจที่มึนเมา และผิดหวังเจ็บปวดทันทีทั้งที่ความคิดเช่นนี้ไม่เคยอยู่ในหัวของ เธอมาก่อน…
“นี่เธอ…” ปฐวินถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียวเมื่อเจอเธอใส่เขา เป็นชุดแบบนี้ ท่าทางนิ่มๆ เงียบๆ ของเจ้าหล่อนนี้ไม่ธรรมดาเลย จริงๆ ร้ายกาจที่สุด…

“ว่าไงล่ะ ที่มาวุ่นวายกับฉันนี่ก็เพราะคุณสนใจฉันใช่มั้ยล่ะ…

ไม่รู้อะไรดลใจให้อังคณาเดินเข้าไปหาเขาด้วยท่วงท่าที่เรียก ได้ว่าหากคุณยายของเธอมาเห็นเธอคงโดนบิดเนื้อเขียวแน่ๆ แต่ ตอนนี้อังคณาไม่สนใจอะไรแล้ว

เธอต้องการพิสูจน์ว่าตนเป็นอย่างที่คนอื่นพูดลับหลังหรือไม่ เธอไร้เสน่ห์จริงหรือ เธอไม่มีอะไรน่าสนใจน่าดึงดูดใจหรือไร เธอจะลองทดสอบเสน่ห์ของตนเองดูสักครั้ง และท่วงท่ายั่วยวน กับรอยยิ้มเชิญชวนของเธอทำให้ปฐวันถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว…

“นี่ เธอ… อย่ามาทำเป็นอ่อยฉันนะ ฉันไม่สนใจยายขี้เมาสติ ไม่ดีหรอกนะจะบอกให้…

ให้ตายเถอะ นี่อะไรเข้าสิงแม่คุณกันละนี่… ปากก็ว่าเธอแต่เขา ไม่อาจจะก้าวขาหลบเลี่ยงไปจากเสน่ห์เย้ายวนของเธอได้เลย ปฐวิน อยากจะเขกหัวตัวเองนักที่แค่นี้ก็หวั่นไหว ใจสั่นไปกับผู้ หญิงตัวเล็กๆ แสนธรรมดาอย่างอังคณา
“จูบฉันสิคะ..” ถ้อยค่ากำปั่นหลุดออกมาจากริมฝีปากสีเรื่อ ดวงตาเยิ้มชวนหลงใหลหรี่ปรือเย้ายวน พร้อมทั้งเรียวแขน เสลาวาดขึ้น โอบรอบคอของเขาอย่างอาจหาญ ซึ่งหากเป็นยาม ปกติไม่เมามายเช่นนี้ไม่มีทางที่อังคณาจะทำแบบนี้แน่ๆ แต่ สำหรับปฐวันที่กำลังพยายามต่อต้านความรู้สึกรมร้อนที่อัดแน่น อยู่กลางกายแกร่งออกไป ทั้งยังพยายามจะยกมือดันร่างบางใน ชุดวาบหวิวนั้นออกให้ห่าง แต่กลายเป็นว่าเขากลับโอบรอบเอว บางของเธอเสียนี่….

นี่เขากลายเป็นคนใจง่ายหลงเสน่ห์เธอได้ง่ายๆ ตั้งแต่ตอน ไหนกัน…

อังคณาเบียดร่างบางทว่าอวบอิ่มในที่ถูกที่ควรเข้าหาเขา อย่างกล้าหาญชาญชัย หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเชิญ ชวนทั้งยัง โน้มต้นคอแกร่งลงมาตนอีกด้วย ใบหน้าเรียวแดงเรื่อ กับริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอแย้มเชิญชวนตรงหน้าทำให้ปฐวินใจ สั่นลำคอแห้งผากขึ้นมาทันที กลิ่นเนื้อนางหอมละมุนละไม่แตก ต่างจากกลิ่นน้ำหอมที่เขาเคยได้กลิ่นจากหญิงสาวที่ผ่านมานั้น กระตุ้นความเดือดพล่านในกระแสเลือดหนุ่มให้รุ่มร้อนมากกว่า ที่เคยเป็นมา ผิวเนื้ออุ่นอ่อนเนียนนุ่มที่เขาได้สัมผัสเพียงแผ่วผ่าน ก็นุ่มมือราวผิวเด็กทารก…
โอ พระเจ้าช่วยด้วยเถอะ เขาจะหมดความอดทนแล้ว…

ปฐวันร้องหาพระเจ้าอย่างไม่รู้จะทำเช่นไรเพราะเขาไม่เคย ต้องอดทนข่มกลั้นอารมณ์พลุ่งพล่านด้วยความปรารถนาเช่นนี้ มาก่อน แล้วทําไมเขาต้องข่มอารมณ์กับเธอด้วยล่ะ อังคณาก็แค่ ผู้หญิงร้อนสวาทคนหนึ่ง สนองเธอให้ถึงใจไปเลยสิ อีกเสียงหนึ่ง ก็ยุยงให้เขาทำในสิ่งที่ปรารถนา…

ถึงแม้เขาจะนึกพอใจอังคณาอยู่ไม่น้อย และอยากจะชิมเนื้อ หวานๆ นี้เพียงใด แต่การที่จะมีสัมพันธ์สวาทกับคนที่ไม่ได้อยู่ใน สติครบถ้วนนี่มันอยู่นอกเหนือความนิยมของเขา และปฐวินก็ไม่ เคยคิดว่าจะมีความสัมพันธ์กับใครในยามมึนเมาไร้สติด้วย นั่น ก็เพราะเป็นการป้องกันทั้งตัวเขาและตัวผู้หญิงที่เขาหลับนอน ด้วย เพราะว่าตนเคยเมาจนครองสติไม่อยู่เผลอมีความสัมพันธ์ สวาทกับหญิงสาวคนหนึ่งและหญิงสาวคนนั้นแอบอ้างว่าตั้งท้อง กับเขามา แล้วก็เพราะความมึนเมานั่นล่ะ ซึ่งมันมันก็ทำให้เขา ต้องเสียเวลาและเงินทองมากมาย แต่โชคดีที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ ตั้งท้องกับเขา… ตั้งแต่นั้นมาปฐวินก็สัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่ ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนยามที่เขาหรือเธอเมาไม่ได้สติ…

“จูบฉันสิคะ… จูบฉัน…
เสียงหวานพร่าพลิ้วดังขึ้นพร้อมทั้งร่างบางที่เขย่งขึ้นมาหา พร้อมทั้งริมฝีปากอิ่มระเรื่อเผยอลอยอยู่ตรงหน้านั้นก็ช่างน่า บดขยี้จุมพิตร้อนแรงลงไปยิ่งนัก… ร่างที่อวบอิ่มในส่วนที่ควร ยั่วเย้าจนน้ำลายในลำคอเหนียวหนีบ.. มือหนาประคองดวงหน้า แดงปลั่งไว้อย่างพยายามหักห้ามใจ

“เธอไม่ควรทําแบบนี้… เหมือนจะเป็นสุภาพบุรุษ แต่แท้จริง แล้ว เขาพยามข่มกลั้นไม่ให้ซาตานในร่างออกมาขย้ำแม่นาง เนื้อหอมผมหอมขี้เมาคนนี้มากกว่า…

“ทำไมคะ คุณไม่อยากนอนกับฉันหรือ น่า…นอนกับฉันแค่ ครั้งเดียว รับรองคุณจะติดใจ ฉันน่ะยังสดยังใหม่อยู่น้า ลองแล้ว ติดใจ คิวไม่ว่างขึ้นมาจะหาว่าสวยแล้วไม่เตือน…

โอ้… คุณพระ นี่เธอพูดอะไรออกไป ช่างร้อนแรงดุจหญิงกร้าน โลกเต็มขั้นเสียจริง แต่ตอนนี้อังศณาไม่คิดอะไรนอกจากจะทํา ตามหัวใจฝ่ายมืดดำเรียกร้อง…

ลองดูสิว่าการมีสัมพันธ์กับผู้ชายแค่ชั่วข้ามคืนนี้มันจะเป็นเช่น ไรความร้อนแรงและโชกโชนประสบการณ์ที่ผู้หญิงพวกนั้นพูดถึง มันเป็นอย่างไรกัน ทำไมผู้ชายถึงได้ชอบกันนัก
เมื่อคิดได้ดังนั้น อังคณาก็ใช้แขนเรียวของตน โน้มลำคอแกร่ง ลงมาให้ชดใบหน้าของตนและประกบริมฝีปากลงบนกลีบปาก หนาของเขาอย่างร้อนรน

เมื่อถูกจู่โจมด้วยนางสมันน้อยที่ไม่ประสา มีหรือที่นักล่าตัว ฉกาจจะปล่อยมือจากเนื้อนวลที่แสนหอมหวานนี้ไป ปฐวินเผยอ ปากรับเรียวลิ้นเงอะงะแล้วสอดลิ้นร้อนของตนเข้าไปในโพรง ปากสาวทันที ชายหนุ่มบดเคล้าริมฝีปากหยักสวยของตนกับ เรียวปากอวบอิ่มอย่างเมามันหลงเพริดไปกับริมฝีปากอ่อนนุ่ม และหอมหวาน เรียวลิ้นน้อยเกี่ยวกระหวัดรัดร้อยตอบโต้เขา อย่างน่ารัก แต่ยังดูเหมือนกล้าๆ กลัวๆ เร้าอารมณ์ขายิ่งนักและ มันทำให้เสือหนุ่มอย่างเขาคึกคะนองขึ้นมาอย่างรุนแรง ไฟสวาท ลุกโพลงระอุร้อนขึ้นตามความปรารถนาของหนุ่มสาวที่เกินกว่า จะหยุดยั้ง…

มือหนาลูบไล้เรือนกายสาวนุ่มละมุนมืออย่างหลงใหลทั้ง ปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างบางอย่างร้อนรน และเมื่อ อาภรณ์ตัวเล็กตัวน้อยเลื่อนหลุดจากกายสาว ความงดงาม ผุดผาดสวยสล้างก็เผยโฉมแก่ดวงตาคม ปฐวินตะลึงมองนางผม หอมของตนอย่างพอใจ…

ดวงตาคมละจากใบหน้าแดงก่ำของเธอเลื่อนสายตาลงมายัง ลาดไหล่นวลเรื่อยมายังทรวงสาวอวบใหญ่กลมกลึงละลานตา สะเอวบางอ้อนแอ้นที่ดูเหมือนว่าเขาสามารถกำ มันรอบได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว สะดือบุ๋มน่ารักประดับอยู่เหนือ หน้าท้องแบนราบตึงแน่นที่รับกับเรียวขาเลางดงามกว่าเรียวขา ของหญิงสาวที่เขาเคยได้เห็นสัมผัสมานักต่อนักทำให้ปฐวันรู้สึก ลำคอแห้งผากราวกับไม่ได้ดื่มกินน้ำมาเป็นแรมปี…

“เธอสวยมาก นาง สวยเหลือเกิน…”

ปฐวินเสียงพร่าไปกับความงดงามชนิดหนึ่งไม่มีสองของเธอ แล้วก้มลงซ้อนกายสาวไปยังเตียงกว้าง กายแกร่งคร่อมเหนือ เรือนกายอรชรดวงตาคมมองคนใต้ร่างของตนอย่างหลงใหล ความรู้สึกหวงแหนกายงามตรงหน้าเกิดก่อ ในใจกร้าวกระด้าง ของเขาอย่างไม่รู้ตัว…

ชายหนุ่มก้มลงบดเคล้าริมฝีปากหวานของเธออีกครั้งด้วย ความเร่าร้อน มือร้อนผ่าวราวเปลวเพลิงลูบไล้กายสาวเปลือย เปล่าอย่างหนักหน่วงทั้งบีบเคล้นฟอนเฟนอกอวบนิ้วแกร่งก็ช่วย สร้างความเสียวกระสันด้วยการเขียสะกิดบีบบี้ยอดทับทับแดง อย่างเมามัน ริมฝีปากร้อนๆ จูบไซ้ไปทั่วร่างบางที่อ่อนระทวย อยู่บนเตียงกว้างและกำลังส่งเสียงครางแผ่วๆ ราวลูกแมว อ้อน…

“อื้ม อา… คุ คุณ…”
อังศนาครางกระเส่ามึนเมาไปกับเพลิงสวาทที่โหมไหม้ร้อน แรงขึ้น ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่กำลังทำมันถูกต้องแล้วหรือ ไม่ แล้วเธอจะหยุดหรือจะไปต่อ แต่ความเสียวซ่าน โจมตีร่างสาว จนเลือดในกายระอุร้อนมารวมกันอัดแน่นอยู่ที่ใจกลางร่างที่ เหมือนว่ามันจะเปียกชื้นแปลกๆ ท้องไส้ก็ป่วนป่วนเหมือนมีลม ร้อนๆ หมุนวนบิดเป็นเกลียวอยู่ในท้องน้อยของเธอจนอังคณา สับสนกับอารมณ์ของตนยิ่งนัก…

“เรียกฉันว่าวิน คุณวิน นาง… โอ้ว เธอช่างร้อนแรงเหลือ เกิน…”

ปฐวินกระซิบสั่งเสียงพร่าชิดยอดอกสีหวานที่เปียกชื้นจาก ปากและลิ้นของตน ดวงตาคมหรี่ปรือเข้มด้วยอารมณ์ด กฤษณาไม่ต่างจากหญิงสาวที่หลับตาพริ้มเผยอปากครางแผ่ว พลิ้วตรงหน้าซึ่งตอบสนองทุกความร้อนเร่าที่เขารุกเร้า กายสาว บิดเร้าราวงูเลื้อยเมื่อเขาก้มลงไล้เลียขบเม้มผิวกายละมุนของ เธออีกครั้งพร้อมทั้งปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกจากกายแกร่ง จนเปลือยเปล่าเหมือนกันกับเธอ…

“อา… โอ้ว คุณวิน คุณวินขา…”

อังคณาครางเสียงแหลมอ้าปากสูดหายใจเข้าปอดลนลานเมื่อ รู้สึกว่าอากาศในห้องนี้น้อยเกินไปหรือเพราะเธอหายใจไม่สะดวก หญิงสาวแอ่นกายขึ้นเหนือเตียง นุ่มเมื่อลิ้นร้ายไล้เลียต่ำลงไปยังสะดือปุ่มและหน้าท้องเนียนของ ตนและเขาก็ทำท่าว่าจะเสียต่ำลงไป…

“หวาน หวานเหลือเกินนางจํา…

ลิ้นร้ายแตะแต้มหยอกเย้าเกสรสาว เยิ้มของเธอปฐวิน ครางกระเส่าเร่าร้อนเมื่อความนุ่มลิ้นหวานที่ได้รับได้สัมผัสนั้น ช่างเต็มไปด้วยความหวานหอมจนเขาดื่มกินหยาดน้ำจากกลีบ ดอกไม้สาวสด อย่างตะกละตะกรามเหมือนได้พบเจออาหาร ชั้นยอดที่สุดในโลก…

“อ๊ายยย… โอ้ว…” อังคณากรีดร้องและสูดปากเหมือนกินของ เผ็ดร้อนเมื่อลิ้นร้ายส่งเธอให้ลอยละลิ่วขึ้นไปยังแดนดินที่ไม่รู้จัก ร่างสาวเหมือนล่องลอยอยู่บนปุยเมฆนุ่มแล้วร่วงลิ่วลงมาสู่ มหาสมุทรอุ่นร้อน ลุ่มหลงในเพลิงพิศวาสที่ไม่เคยพบเจอ เสียง ครางเล็กๆ อ่อนหวานดังออกมาจากลำคอระหงยิ่งทำให้ชาย หนุ่มที่เปี่ยมไปด้วยเพลิงสวาทร้อนเร่าฮึกเหิมอยากโหมไฟรัก ร้อนแรง ใส่ร่างสาวงดงาม ร่างหนารุกไล่และกอบโกยความหอม หวานจากร่างสาวทุกหยาดหยด ก่อนจะหยุดกายขึ้นเพื่อฝากฝัง ความแข็งแกร่งลงสู่ร่างสาวที่พร้อมพรัก

“อา นาง นางจํา…เธอพร้อมแล้ว…
อังคณาไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไรเพราะตอนนี้เธอหูอื้อตาลายไป หมดแต่กระนั้นเธอก็ปรือตามองร่างเปลือยเปล่าของเขาอย่างอื่น ตะลึงเมื่อสิ่งที่เธอเห็นนั้นมันช่างใหญ่โต… จนเธอนึกหวั่นเกรง…

“อ๊ะ คุ คุณวิ จะทำอะไร…” คำถามโง่เขลาหลุดออกจากปาก สาวบวมเป่งจากฤทธิ์จุมพิตเร่าร้อนของเขา ทำให้ปฐวันนึกเอ็นดู แม่นางผมหอมของเขายิ่งนัก

คนสวยงามได้ดีมากที่รัก อิ่มมม.. คนสวย เธอ.. เธอ แน่นมาก อา…” เขาพูดเสียงพร่าแทบห้าวด้วยแรงอารมณ์ซึ่งทำ ให้อังศนามาเข้าใจในตอนหลังว่าคำว่าพร้อมของเขานั้นคือ อะไรเมื่อกายแกร่ง ใหญ่โตนั้นรุกล้ำเข้าในกายอ่อนนุ่มของตน…

“อื้อ เจ็บๆๆ ออกไปได้โปรด..” เสียงเล็กๆ ที่ลอดเล็ดออก มาจากลำคอแห้งผากพร้อมด้วยหยาดน้ำใสปริ่มซึมตรงหางตาที่ ปิดสนิท ริมฝีปากอิ่มขบกันอย่างข่มกลั้นความเจ็บร้าวราวร่างจะ แตกปริทำให้ปฐวิน ถึงกับอึ้ง มึนงงเหมือนถูกค้อนปอนด์ทุบ หนักๆ ลงบนหัว แต่เขาก็มาไกลเกินกว่าจะหยุดกลางคันเสีย แล้ว…

“เรามาไกลเกินจะหยุดแล้วคนสวย อีกแค่นิดเดียวมันจะไม่ เจ็บอีกต่อไป นางจ๋า โอ้วพระเจ้า แน่นอะไรอย่างนี้
ปฐวีนทั้งปลอบโยนเธออย่างอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยได้ปลอบ หญิงสาวคนไหนมาก่อน ทั้งสูดปากด้วยความเสียวกระสันเมื่อ ความคับแน่นบีบรัดกายแกร่งของเขาจนแทบขยับไม่ได้ในขณะที่ ความร้อนระอุโจมตีเขาจนปวดหนึบไปทั้งกาย…

ชายหนุ่ม โอ้โลมหญิงสาวที่กระถดร่างหนีด้วยความอ่อนหวาน ซ่านทรวงอีกครั้ง ก่อนจะโหมไฟสวาทเร่าร้อนที่ถูกจุดขึ้นมาไป ให้ถึงฝั่งฝันเมื่อรับรู้ถึงความพร้อมของหญิงสาวที่ครางครวญ แอ่นกายเสียดสีกับร่างแกร่งของตน ปฐวินสอดเลยโยกกาย อย่างร้อนแรงเมื่อความอ่อนนุ่มบีบดรัดและเสียดสียั่วเย้าให้เขา จับจูงเธอไปแดนสวาท และเขาก็พาเธอไปยังดินแดนแห่งนั้น ได้อย่างงดงาม….