บทที่ 1. แรกพบที่อาจจะเป็นแรกรัก…

ณ หน้าผับหรูชื่อดัง ใจกลางเมืองท่องเที่ยวขึ้นชื่อของภาค ตะวันออกที่คลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่าง ชาติ ทั้งหญิงชายต่างก็เป็นขวักไขว่ไปตามท้องถนนหลากสีแสง จนบางครั้งมันดูน่าเวียนหัวเสียเหลือเกินในความรู้สึกนึกคิดของ นาง หรือ อังคณา หญิงสาววัยยี่สิบสามพนักงานบัญชีของห้างหรู ชื่อดัง แกรนด์เจนเซ่น ซึ่งเป็นของไฮโซตระกูลดังที่ร่ำรวย มหาศาลติดอันดับโลกเลยทีเดียว…

“เฮ้ย จีจี้ ฉันว่าเรากลับเหอะ ฉันไม่อยากเข้าไปแล้ว…

หญิงสาวบอกเพื่อนรักซึ่งได้ผ่าตัดแปลงเพศจากหนุ่มน้อยรูป ร่างอ้อนแอ้นจนเป็นหญิงสาวแสนสวยแล้วเรียบร้อยด้วยความ ประหม่าและเริ่มไม่มั่นใจว่าตนทำถูกหรือไม่ ก็ตั้งแต่เล็กจนเธอ เคยเที่ยวผับเที่ยวบาร์กับเขาเสียที่ไหน เพราะวันๆ เธอมีแค่งาน กับเรียน เรียนแล้วก็ทำงานเท่านั้น…

“แกจะกลัวทําไมวะ แกมากับฉันไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น โน่นไง ร็อบยืนอยู่ตรงนั้น ไปๆๆ

จีจี้ หรือ แจ็กเกอร์รีน คือชื่อของเธอ และแจ็กเกอร์รีนก็เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่อังคณามักจะไปไหนมา ไหนด้วยเป็นประจําเพราะรู้จักและเติบโตมาด้วยกัน ร่างบางขอ งอังศนาเดินตามแรงรั้งของเพื่อนสาวไปอย่างเสียไม่ได้แม้แข้ง ขาจะสั่นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่…

แจ็กเกอร์รีนซึ่งเมื่อก่อนนั้นชื่อ จักรินทร์ เพื่อนข้างบ้านหลัง เล็กๆ ของเธอในชุมชนแออัดแห่งหนึ่ง ในอดีตเด็กชายจักรินทร์ นั้นผอมบาง มีผิวที่ขาวซีด ขี้อายและค่อนข้างเก็บตัว บิดามารดา นั้นประกอบอาชีพรับจ้างและไม่ค่อยมีเวลาดูแลเด็กชายมากนัก จึงมักเอาเด็กชายจักรินทร์ไปฝากเพื่อนที่ทำอาชีพหมอนวดให้ ช่วยเลี้ยงบ่อยๆ และด้วยความที่บ้านหลังนั้น เป็นที่พักของหญิง สาวหลากหลายอาชีพ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นหญิงสาวที่ทำงานในผับ หรือไม่ก็งานในโรงแรมหรือสถานบันเทิง ทำให้เด็กชายซึมซับ และมีพฤติกรรมที่ค่อนไปทางสตรีเพศ ความที่ร่างกายบอบบาง อ้อนแอ้น กิริยาก็ชดช้อยและจิตใจที่โอนเอียงมาทางอิสตรี จึงไม่ แปลกที่เขาจะกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวในวันนี้ และยังมีความ มั่นใจเพิ่มมากขึ้นจากชีวิตที่อยู่ท่ามกลางแสงสีและมายาแห่ง เมืองที่เต็มไปด้วยความเจริญด้านวัตถุแห่งนี้

“รอจีจี้นานไหมคะ อบ…
แจ็กเกอร์รินตรงเข้าไปเกาะแขนแข็งแรงของแฟนหนุ่มนามว่า ร็อบ หรือ โรบิน แสตนลี่ ชายหนุ่มวัยสามสิบผู้หล่อเหล่านักธุรกิจ ชาวอังกฤษที่มาธุรกิจในเมืองไทยแล้วบังเอิญถูกใจและหลงรัก แจ็กเกอร์รีนสาวเทียมผู้นี้หมดใจ ซึ่งรอบก็รับได้ในสิ่งที่แจ็กเกอร์ รีนเป็นซึ่งทั้งสองก็มีแผนการจะวิวาห์กันในเร็ววันนี้ด้วย

“นี่ นาง เพื่อนรักของจีจี้ที่เคยเล่าให้คุณฟังบ่อยๆ ไงคะ คืนนี้ เธอจะไปกับเราด้วย

“สวัสดีค่ะ คุณร็อบ”

“สวัสดีครับนาง คุณน่ารักมาก สวยน่ารักกว่าที่ผมนึกไว้เสีย อีก จีจี้พูดถึงคุณบ่อยๆ และยังชมว่านางเป็นเพื่อนรัก ที่ทั้งสวย และใจดีที่สุดด้วย….”

รอบทักทายอังคณาอย่างสนิทสนมเป็นกันเองในเวลาอัน รวดเร็ว เขารู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวตรงหน้านี้นักเนื่องจากแจ็ก เกอร์รีนพูดถึงอังคณาให้เขาฟังบ่อยๆ นั่นเอง แต่วันนี้หญิงสาวที่ แสนชดเชยอย่าง แจ็กเกอร์รีนชอบกล่าวถึงนั้นไม่มีแววของ ความเฉิ่มเชยจืดชืดเลยสักนิด อังคณาดูสวยเซ็กซี่เย้ายวน โดย ธรรมชาติ เดรสสั้นเกาะอกสีน้ำตาลมันวาวรัดรูปแนบไปเนื้อนวล โชว์สัดส่วนแห่งวัยสาวลออตาชวนให้คนมองหลงใหลได้ไม่ยากใบหน้าเรียวรูปไข่แต่งแต้มสีสันด้วยเครื่องสําอางที่แจ๊กเกอร์น ประทินให้อย่างไม่กลัวเสียของดูงดงามสะดุดตายิ่งนัก ในค่ำคืน นี้

“จีจี้ชอบพูดเกินความเป็นจริงค่ะ จริงๆ แล้วนางไม่ได้สวย น่ารักขนาดนั้นหรอกค่ะ” อังคณาพูดคุยกับโรบินอย่างสนิทสนม หลังจากที่ทั้งสามเข้ามาในผับหรูและเลือกมุมสงบนั่งดื่มกัน เรื่อยๆ สบายๆ

“นางน่ะเขาชอบถล่มตัวค่ะรอบทำตัวเป็นแม่พระเป็น นางเอก จึงถูกผู้ชายชั่วๆ คนหนึ่งหลอกอยู่ได้เป็นปีๆ” แจ็กเกอร์รี นพูดขัดเพื่อนรักอย่างหมั่นไส้

“แหมจีจี้แกก็คอยแต่จะว่าฉันแบบนี้เสมอแหละ”

“ก็มันจริงนี่ แกน่ะมันโง่ๆๆ แล้วเป็นไงล่ะโดนไอ้แมงดานั่น มันหลอกยังไม่พอ มันยังจะปรวบหัวรวบหางซะด้วย”

แจ็กเกอร์รีนพูดออกมาอย่างเหลืออด ยิ่งเมื่อพูดถึง ก้องกรุณ ยิ่งทำให้แจ็กเกอร์รีนไม่สบอารมณ์ แต่อังคณาก็หาได้โกรธเพื่อน รักไม่กลับรู้สึกว่าหากในวันนั้นไม่มีแจ็กเกอร์รีนเธอเองยังคงเป็น คนโง่งมอยู่และอาจจะเสียทีให้กับผู้ชายเลวๆ อย่างต้องกรุณ เป็นได้
“เอาเถอะน่าจีจี้ที่รัก มันก็ผ่านไปแล้ว แล้วนางเองก็ไม่ได้ เป็นอะไรมากไม่ใช่เหรอ ที่รักทำหน้าแบบนี้ไม่สวยนะรู้ไหม

โรบินซึ่งรู้ทุกอย่างดีเพราะแฟนสาวเล่าเหตุการณ์ให้ฟังพูด เบาๆ พลางยิ้ม ให้หญิงสาวที่นั่งตาแป๋วอยู่อย่างอ่อนโยน… อัง คณายิ้มให้กับภาพความน่ารักหวานแหววของเพื่อนรักกับแฟน หนุ่มแล้วก็นึกถึงเรื่องของตัวเองขึ้นมาทันที

เธอทำงานเป็นพนักงานฝ่ายบัญชีของห้างสรรพสินค้าแกรนด์ เจนเซ่นห้างหรูชื่อดัง ส่วนก้องกรุณนั้นเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานในเครือ ห้างหรูเช่นเดียวกันกับเธอ เขาเป็นหัวหน้าแผนกฝ่ายขายเครื่อง ใช้ไฟฟ้าแต่อยู่กันคนละสาขาก้องกรุณประจำสาขาในกรุงเทพฯ ขณะที่เธออยู่สาขาต่างจังหวัดซึ่งเป็นจังหวัดแหล่งท่องเที่ยวขึ้น ชื่อของเมืองไทยแห่งนี้ ก้องกรุณเป็นชายหนุ่มรูปหล่อพูดจา ไพเราะอ่อนหวานและเป็นที่หมายปองของสาวๆ ห้างแกรนด์เจน เช่นแต่เขากลับมาขอคบเธอเป็นแฟนจนเป็นที่ฮือฮาในสังคมที่ ทำงานของเธอที่ใครๆ ต่างก็ไม่อยากเชื่อว่าก้องกรุณจะมาคบกับ เธอผู้หญิงแสนธรรมดาหน้าตาจืดชืดเช่นนี้…

เธอกับก้องกรุณคบหากันในฐานะคนรักมากว่าสองปีแต่ด้วย ความที่แฟนก้องกรุณนั้นมีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาและเจ้าคารม ทำให้มีสาวๆ มากหน้าหลายตาวนเวียน เข้ามาสานสัมพันธ์ไม่ขาดสาย และเขาก็ไม่ปฏิเสธที่จะสาน สัมพันธ์แบบชั่วข้ามคืนกับสาวๆ เหล่านั้น ซึ่งแจ็กเกอร์รีนเอง กลับเป็นคนที่ทนไม่ได้เสียเองที่เพื่อนรักเอาแต่ทำงานและหลับหู หลับตาไว้เนื้อเชื่อใจแฟนหนุ่มจอมกะล่อนอยู่อย่างนั้น

“พี่ก้องเขาบอกฉันว่า เขารักฉันคนเดียวคนอื่นแค่ทางผ่าน เมื่อแต่งงานแล้วเขาจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงพวกนั้น…

อังคณามักบอกแจ็กเกอร์รีนเช่นนี้เสมอยามที่เพื่อนรักนำข่าว เกี่ยวกับแฟนหนุ่มมาบอกให้รู้ด้วยกลัวว่าเธอจะกลายเป็นคนโง่ มให้คนกะล่อนและเจ้าเล่ห์เช่นก้องกรุณหลอกลวงและสวมเขา ให้ แต่เธอเองก็ยังไว้ใจคนรักอยู่เช่นเดิมและคิดว่าคงจะเป็น เพียงข่าวลือเท่านั้นเพราะเท่าที่ผ่านมาก้องกรุณให้เกียรติและไม่ เคยล่วงเกินเธอเลยสักครั้ง จะมีบ้างก็แค่จับมือกันเท่านั้นอีกทั้ง เขายังสุภาพอ่อนโยนกับเธอและคุณยายของเธอซึ่งทำให้เธอไว้ เนื้อเชื่อใจเขาและเมินเฉยกับข่าวลือของเขา…

และแล้วในวันที่หน้ากากอันแสนดีของชายเจ้าเล่ห์ก็มาถึง เมื่ออังศณาเกิดอยากจะไปอวยพรวันเกิดให้ก้องกรุณแบบเงียบๆ เพื่อให้เขาตื่นเต้นแต่กลายเป็นว่าเธอพบชายหนุ่มกำลังเริงสวาทอยู่กับสาวสวยรุ่น น้องซึ่งทำงานเป็นพนักงานแนะนำสินค้าอยู่ห้างสรรพสินค้าที่เธอ ประจำอยู่และเธอเองก็รู้จักสนิทสนมกับผู้หญิงคนนั้นพอสมควร ซึ่งการที่ได้เจอกับตาตนเองแบบคาหนังคาเขาเช่นนี้ทำให้เธอ ตัดสินใจบอกเลิกก้องกรุณทันที แต่ชายหนุ่มไม่ยอมเลิกราและ คอยตามสร้างความรำคาญใจให้กับอังคณา จนถึงขั้นหลอกลวง หญิงสาวด้วยการบอกว่าจะขอปรับความเข้าใจและขอพบเป็น ครั้งสุดท้ายก่อนเลิกรากันและบอกว่าจะคืนเงินที่เขาหลอกว่าจะ เอาไปดาวน์บ้านซึ่งจะใช้เป็นเรือนหอก่อนหน้านี้จำนวนห้าแสน บาทคืนให้อังคณาด้วย ซึ่งอังคณาก็ชื่อก็หลงเชื่อไปพบเขาตาม เวลายังสถานที่นัดหมายกันไว้

แจ็กเกอร์รีนซึ่งไม่เคยไว้ใจก้องกรุณเลยสักครั้งแอบสะกดรอย

ตามอังคณาไปเมื่อเพื่อนรักบอกว่าต้องกรุณนัดพบเพื่อตกลง

เคลียร์ปัญหากันเป็นการพบกันเป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งแจ็กเกอร์รีน

ไม่คิดจะเชื่อใจผู้ชายอย่างก้องกรุณเลยสักนิด และมันก็เป็น

อย่างที่แจ็กเกอร์รีนคิดไว้เมื่อก้องกรุณกำลังปลุกปล้ำจนอังคณา

จนเกือบจะเสียที หากว่าแจ็กเกอร์รีนไปช้ากว่านั้นสักนิดอังคณา

ก็อาจจะเป็นเหยื่อผู้โชคร้ายของก้องกรุณไปแล้ว…..
อังคณา อกทั้งเสียใจและเสียขวัญกับเหตุการณ์ที่เกิดกับ ตนเอง เนื่องจากไม่เคยเห็นด้านมืดของแฟนหนุ่มที่คบกันมา เกือบสองปีว่าเลวร้ายเพียงใด ก้องกรุณจงใจปลุกปล้ำเธอเช่น ผู้ชายที่เห็นแก่ตัวและไม่ละอายใจ และอังคณารู้ดีว่าหากเธอตก เป็นของเขาแล้ว ก้องกรุณจะต้องบีบบังคับให้เธอยักยอกเงินของ ห้างมาให้เขาแน่นอน ซึ่งเรื่องนี้เธอได้รู้มาจากรุ่นพี่อีกคนหนึ่งที่ บอกเรื่องนี้กับเธอว่าเขาเคยทำแบบนั้นกับพนักงานบัญชีคนก่อน ที่ลาออกไปแล้ว เมื่อได้รู้ถึงความเลวร้ายของเขายิ่งทำให้ยัง คณาขยะแขยงเขามากขึ้นจนยากจะทำใจได้และมันทำให้เธอยิ่ง เสียใจที่เขาทําเช่นนี้กับเธอได้ลงคอ…

แจ็กเกอร์รีนโทรศัพท์หาโรบินและพาเพื่อนรักออกมาจากที่ นั่นได้อย่างปลอดภัย แต่ก้องกรุณก็ยังไม่สำนึกที่กับการกระทำ อันชั่วร้ายของตน เขาจะเอาเรื่องแจ็กเกอร์รีนกับพรรคพวกที่ ทำร้ายร่างกายเขาให้ถึงที่สุดและยังคุยโวว่าตนนั้นรู้จักคน อิทธิพลมากมายคนที่ทำร้ายเขาจะต้องเจอดี แต่จนแล้วจนรอด เรื่องก็เงียบเพราะด้วยนิสัยหน้าตัวเมียอย่างต้องกรุณไม่กล้าเอา เรื่องนี้ไปโพทะนาแน่นอนเพราะนั่นมันหมายถึงผลกระทบต่อ หน้าที่การงานของเขาเอง และโรบินเองก็ได้ยื่นมือเข้ามาช่วย ด้วยการให้บอดีการ์ดของเขาไปจัดการสั่งสอนก้องกรุณเล็กๆ น้อยๆ ว่าอย่าทำเป็นเก๋งกับสตรีที่อ่อนแอ กว่า

เมื่อเจอของแข็งเข้าก้องกรุณก็ไม่กล้ามาวอแวกับอังคณาอีก เลยและหลังจากนั้นก้องกรุณก็ถูกจับด้วยข้อหามีสิ่งเสพติดใน ครอบครองและข่มขืนกระทำชำเราเยาวชนอายุต่ำกว่าสิบแปดปี เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วอังคณารู้สึกว่าตนเองนั้นโชคดีนักที่ไม่ตกเป็น เหยื่อของก้องกรุณและนึกขอบคุณโชคชะตาที่ยังเมตตาเธออยู่ บ้างให้มีเพื่อนที่ดีอย่างแจ็กเกอร์รีนเคียงข้าง

“นี่แก คิดถึงไอ้แมงดานั่นอีกล่ะสิ…

แจ็กเกอร์รีนหันมาถามคนที่นั่งเงียบอย่างอ่อนใจที่อังคณายัง คงดูเศร้าสร้อยไม่หายทั้งที่เรื่องร้ายๆ มันผ่านไปแล้ว

“เปล่าเสียหน่อยแค่คิดไปเรื่อยเปื่อย…

“ขอให้จริงเถอะ”

“จริงสีแก ฉันจะคิดถึงคนเลวๆ แบบนั้นทำไม แกบอกฉันเอง ว่าคนแบบนั้นอย่าใส่ใจให้รกสมอง…” อังคณาตอบยิ้มๆ แต่ก็ เป็นยิ้มที่ไม่ค่อยสดใสนักแต่มันก็ดีว่าไม่ยิ้มเลย…

“ถ้างั้นเราไปเต้นกันเถอะเพลงสนุกๆ แบบนี้แกต้องไปเต้น กับฉัน”
แจ๊กเกอร์รีนชวนเพื่อนรักเมื่อจังหวะดนตรีเริ่มเร้าใจ และเธอ เองก็ดื่มไปแล้วหลายแก้วแล้ว

“แกก็รู้ว่าฉันเต้นไม่เป็น แค่ดื่มไปสามแก้วฉันก็จะแย่แล้ว กลับบ้านไปยายอังตีตายเลย”

หญิงสาวบ่นเพื่อนรักแต่ก็ลุกขึ้นตามแรงดึงรั้งของแจ็กเกอร์รี นที่ตอนนี้ไม่สนใจอะไรนอกจากไปแด๊นซ์กระจาย…

“ร็อบจีจี้ขอตัวพาแม่นางรักล่มไปปลดปล่อยหน่อยนะคะ ที่รัก”

“ตามสบายเลยจ้ะที่รัก ผมจะนั่งรอตรงนี้ขอให้สนุกนะครับ นางปล่อยให้สุดๆ ไปเลย ไม่ต้องห่วงคืนนี้ผมจะดูแลพวกคุณ lên…”

โรบินเอ่ยสําทับและเขาก็หมายความตามที่พูดจริงๆ ด้วย ความที่เขารู้จักกับแจ็กเกอร์รีนมาพอสมควร หญิงสาวไม่เคย โกหกปิดบังเขา และมันทำให้เขารู้ว่าคนที่แฟนสาวเขารักและ แคร์มากคือหญิงสาวหน้าหวานที่น่าสงสารคนนั้นทำให้โรบิน รู้สึกผูกพันกับเธอไปด้วย ยิ่งรับรู้เรื่องเลวร้ายและชีวิตที่น่าสงสาร ของเธอจากปากแฟนสาว เขาก็ยิ่งอยากให้เพื่อนรักของแจ็ก เกอร์รีนพบกับความสุขสมหวังบ้างเหมือนที่เขาพบรักกับแจ็กเก อร์รีนแม่สาวเทียมที่มีจิตใจงดงามน่าชื่นชม
แจ็กเกอร์รัน ใช่สาวแท้มากำเนิด แม้เธอเป็น หญิงที่ปรุงแต่งมา แต่ความอาจจะละเลยหรือปล่อยเธอไป… โรบินคิดอย่างภูมิใจที่เขาพบคนดีอย่างแจ๊กเกอร์รีน

วู้วววว สนุกจังเลยแก เป็นไงฉันบอกแล้วว่ามันสุด

ในขณะเดียวสองสาวกำลังเมาเสียงดนตรีสนุกสนานอยู่กลางฟลอร์เต้นรำที่ทั้งชาวชาวต่างชาติ มากหน้าเร้าใจเมื่อเห็นอังคณาปลดปล่อยได้เต็มที่ไม่เหลือเค้าความเศร้า โศกอีกต่อไป

ใช่จริงด้วยฉันรู้สึกสนุก

อังคณาซึ่งตอนขยับยักย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะเพลงอย่างเมาไปกับอารมณ์ ตอนเธอต้องการการปลด ปล่อยให้ตนเองลืมความทุกข์ ลืมผู้ชายครั้งหนึ่งเคยว่ารักแต่สุดท้ายมันเป็นเพียงแค่อารมณ์วูบ หลงไปเองคิด ไปเองเท่านั้น… และตอนเธอก็สามารถหลุดพ้นจากความตรงแล้วด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์และเสียงดนตรีเร้าใจที่ทำให้อังคณาปล่อยใจไปกับเสียงเพลงได้ อย่างไม่เคอะเขิน…

“ถ้าอย่างนั้นเต็มที่ไปเลยเพื่อน… แจ๊กเกอร์รีนยิ้มกว้างแล้ว ขยับกายโยกย้ายเต้นรำอย่างเมามัน

สองสาวต่างเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน โดยเฉพาะอังคณานั้น เรียกได้ว่าเธอไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต ที่สำคัญ แอลกอฮอล์ในร่างกายก็ทำให้เธอกล้าแหกกฎทุกสิ่งทุกอย่างใน ชีวิตที่ผ่านได้โดยไม่เสียเวลาคิด คืนนี้เธอจะเมา คืนนี้เธอจะมัน มันให้ลืมผู้ชายเลวๆ อย่างก้องกรุณ…

ปฐวิน โรจนานนท์ เจนเซ่น หยุดมองหญิงสาวสองคนซึ่งแต่ง กายเย้ายวน โยกย้ายส่ายสะโพกไปกับเสียงเพลงด้วยจังหวะสุด แสนเร้าใจอย่างสนใจ โดยเฉพาะแม่สาวชุดสีน้ำตาลมันวาวนั่น ท่วงท่าที่เธอโยกย้ายไปกับเสียงเพลงช่างยั่วยวนเสียจริงๆ ยิ่ง เห็นบรรดาหนุ่มๆ ทั้งไทยและเทศต้องเธอตาเป็นมันยิ่งทำให้เขา รู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างประหลาด ยังรู้สึกหวงร่างงามนั้นขึ้น มาจนตัวเขาเองยังแปลกใจว่าทำไมเขาต้องรู้สึกเช่นนั้นด้วย…

ให้ตายเถอะ ตลอดเวลาสามสิบสองปีที่ผ่านมานี้ไม่เคยมีผู้ หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกเช่นนี้มาก่อนเลย..
ชายหนุ่มสบถในลำคอเบาๆ อย่างฉุนเฉียวโดยไม่มีเหตุผล ชายหนุ่มพยายามละสายตาจากเจ้าหล่อนคนนั้นแล้วกวาดตาม องรอบๆ ผับซึ่งตนก็เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่คนหนึ่งเช่นกัน

ผับหรูแห่งนี้อยู่ภายในโรงแรมหรูริมหาดสวยของเขาเองอีก ทั้งช่วงนี้เขาต้องมาดูแลงานในส่วนของห้างสรรพสินค้าที่เปิด ขยายสาขามาเปิดกิจการที่นี่แทนมารดาบิดาด้วย ตอนนี้กิจการ รวมถึงหุ้นทั้งหมดของโรงแรมและห้างสรรพสินค้าในเครือแก รนด์เจนเซ่นตกอยู่ในความดูแลของเขาทั้งหมด ซึ่งโรงแรมหรูอีก ห้าแห่งที่กระจายอยู่ในจังหวัดท่องเที่ยวทั่วภาคตะวันออก ซึ่งใน เดือนนี้เขาต้องเดินทางไปดูแลให้ครบทุกแห่งและอีกไม่กี่วันเขา ก็ต้องเดินทางไปเกาะต่างๆ เพื่อดูแลตรวจสอบความเรียบร้อย ของรีสอร์ตที่กำลังจะเปิดให้บริการนักท่องเที่ยวอีกไม่กี่เดือนข้าง หน้า

เมื่อเขาเข้ามารับช่วงงานทั้งหมดต่อจากบิดาทำให้ชายหนุ่ม วัยสามสิบสองปีเช่นปฐวันขึ้นแท่นหนุ่มโสดเนื้อหอมที่สาวๆ ใฝ่ฝันหมายปองอยากจะเป็นผู้หญิงของเขาแม้เพียงชั่วคืน กอปร กับรูปร่างสูงสมาร์ตแบบฉบับชายหนุ่มเลือดผสมสามเชื้อชาติทั้ง ไทย จีน อังกฤษ ทำให้เขาดูโดดเด่นงามสง่า ใบหน้าเรียวยาว ขาวคมได้รูปประดับด้วยนิ้วหน้าที่พาดยาวคมเข้ม ดวงตาคมใหญ่สีดำดุจนิลเนื้อดีนั้นก็ วาววามชวนฝันและดวงตาคู่นี้ก็สะกดดวงใจสาวๆ มานักต่อนัก จมูกโด่งคมสันรับกับเรียวปากหยักสวยสีเรือราวอิสตรีที่ยิ้มแย้ม ทีไรหัวใจคนมองก็แทบละลายกับรอยยิ้มละลายใจของเขาซึ่ง ความเพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติที่งามสง่า และทรัพย์สมบัติ มหาศาลจึงไม่แปลกที่หญิงสาวมากมายพร้อมทอดกายถวาย ชีวิตให้เขาเชยชม ด้วยเหตุนี้เองเขาจึงได้ชื่อว่าเป็นไฮโซหนุ่ม เพลย์บอยตัวยงคนหนึ่งที่มีดีกรีความเร่าร้อนเป็นที่กล่าวขวัญ เลยทีเดียว

แต่ปฐวินก็ไม่เคยหยุดอยู่ที่หญิงสาวคนไหนนานกว่าสามวัน หรือนานที่สุดก็แค่หนึ่งสัปดาห์ ไม่ว่าจะเป็นสาวงามดีกรีนางเอก นางนางแบบหรือนางงามจะสวยจะเลิศเลอมาจากไหนปฐวันก็ ควงพวกเจ้าหล่อนได้นานที่สุดก็แค่สัปดาห์เดียวเท่านั้นและก็ไม่ เคยกลับไปคบหาหญิงสาวเหล่านั้นเป็นครั้งที่สอง แต่กระนั้น เหล่าสาวสวยทั้งหลายก็พร้อมจะเป็นคู่ควงของเขาในช่วงระยะ เวลาสั้นๆ เพราะมัน คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม

“นั่นใครน่ะเขม… ในที่สุดชายหนุ่มก็เอ่ยถาม เขมรินทร์ เพื่อนรักซึ่งเป็นหุ้นส่วนของผับแห่งนี้ร่วมกันกับเขา เมื่อภาพ ท่าทางเต้นรําเย้ายวนของสาวเจ้ามันเรียกร้องให้เขาต้องกลับมาจ้องมองเธอเหมือน ต้องมนต์ ซึ่งมันไม่น่าจะเป็นไปได้ด้วยซ้ำ นั่นล่ะคือสิ่งที่ทำให้เขา หงุดหงิด

“อ๋อ.. คนที่ใส่เดรสรัดรูปชุดดำน่ะเหรอคือคุณแจ็กเกอร์รีน ลูกค้าประจำที่นี่น่ะ รู้สึกเธอจะมากับแฟนนะ นายสนใจเหรอไง วะ”

เขมรินทร์ตอบเรื่อยๆ เพราะเขากับแจ็กเกอร์รีนก็รู้จักคุ้นเคย กันดีในฐานะลูกค้าประจำ ซึ่งเขมรินทร์เองก็ดูแลกิจการประจำ อยู่ที่นี่เพราะครอบครัวของเขาตั้งรกรากและมีกิจการใหญ่โต เป็นที่นับหน้าถือตาอยู่ที่จังหวัดนี้มานานแล้วนั่นเอง

“เปล่าฉันหมายถึงแม่สาวชุดสีน้ำตาลนั่นต่างหาก นายคิด ว่าฉันเปลี่ยนรสนิยมรึไง”

“แหม่…ฉันก็นึกว่าแกอยากเปลี่ยนรสนิยม แต่ว่าฉันไม่เคย เห็นหน้าเจ้าหล่อนเลยนะ ดูหล่อนเหมือนจะมากับคุณแจ็กเกอร์รี นเลยนะ แกสนใจเหรอ แต่ก็น่าสนะหุ่นน่าหม่ำชะมัด นี่หล่อนไป อยู่ไหนมาวะทำไมฉันเพิ่งเคยเห็น…

เขมรินทร์ซึ่งก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยผู้เปี่ยมเสน่ห์คนหนึ่ง เปรยขึ้น สายตาคมไม่แพ้กันจับจ้องไปที่ร่างสาวชุดสีน้ำตาลสุด เซ็กซี่ที่กำลังวาดลวดลายอยู่กลางฟลอร์อย่างสนใจ “คนนี้ฉันจองแล้วอย่ายุ่ง ส่วนแกไปหาเอาคนใหม่…

ปฐวินเอ่ยขึ้นพลางผลักร่างสูงของเพื่อนรักออกไปให้พ้นทาง ก่อนจะเดินลงไปชั้นล่างเพื่อหาทางเข้าถึงตัวแม่สาวสวยแสนเข้า ยวนที่เขาสนใจทันทีด้วยความมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองอย่าง เต็มเปี่ยม…