บทที่ 7 ทําดีมาก
“เลียและกลืนกลับไปให้สะอาดหรอ?”
จางหงจูน เผยสีหน้าถอดสีทันที คิดไม่ถึงว่าตัวแทน ประธานนิ่งชื่อกรุ๊ปเมืองตุงไฟที่สูงศักดิ์จะมีความคิดว่า รังเกียจแบบนี้
“ประธานอู ครับ จางเถียนให้ไม่ค่อยรู้เรื่อง ได้โปรดเห็น แก่หน้าของผม…” จางหงจูน พูดขอร้องขึ้น
“Stop!” อูหยาง พ่นภาษาอังกฤษหนึ่งคำ พร้อมยกมือให้ จางหงจูน หุบปาก
“สิบวินาที” หยาง ยิ้มและจ้องมอง จางหงจูน แวบหนึ่ง จากนั้นก็เปลี่ยนสีหน้าเย็นซาทันที “หากทำไม่ได้ล่ะก็ จางหง จูน คุณสามารถลาจากตำแหน่งได้เลย พรุ่งนี้ไม่ต้องมา ทํางานที่อาคารเป่าติ่ง อีก”
“ร้านอัญมณีภายใต้การรับผิดชอบของคุณทั้งหมด แผนการดำเนินการค้าอัญมณีทุกอย่าง รวมทั้งโรงงาน แปรรูป ผมสามารถส่งทีมงานของผมจัดการได้ ด้วยนิสัย ของทีมงานนิ่งชื่อกรุ๊ปของพวกเราแล้ว หากดำเนินการขอ เวลาเพียงยี่สิบสี่ชั่วโมงเท่านั้น”
ในฐานะผู้ที่อยู่วงการธุรกิจมาเนิ่นนาน ประสบการณ์ทางด้านธุรกิจแบบไหน เขาล้วนประสบมาหมดแล้ว
วินาทีต่อมาจู่ ๆ สถานการณ์ก็ยิ่งกดดัน จนทำให้คนของ ตระกูลจาง เงยหน้าไม่ขึ้น
จางหงจูน
มีสีหน้าขาวซีด และตัวสั่นเทา จนหายใจลำบาก
คำพูดของ อูหยาง เหมือนกับลูกต้นอันหนักอึ้งลูกหนึ่งทุบ บนหน้าอกของเขา จนทำให้เขาหายใจลำบาก
จางหงจูน เชื่อว่า อูหยาง มีความสามารถจัดการได้ ถ้า หากไม่ทําตามคำพูดของ อูหยาง เขาคงต้องออกจากอาคาร เป่าดิ่ง แน่ และยังต้องสูญเสียทุกอย่างด้วย ทั้งเงินทอง ฐานะ ทางสังคม หุ้นส่วนโรงงาน…….
หากต้องสูญเสียอำนาจทั้งหมด คนที่เขาเคยโอ้อวดและ ดูถูกคงต้องมาเหยียดหยามเขาแน่…….
เพียงแค่คิดผลลัพธ์ จางหงจูน ก็หวาดกลัวจนตัวสั่น
“ไอ้ลูกเนรคุณ! ” จางหงจูน โกรธจนหน้าแดงหน้าดำ แล้ว หันหน้ามอง จางเถียนไห่ ด้วยสายตาเย็นชา “ไอ้เด็กโง่ ยัง ไม่รีบทำตามในสิ่งที่ประธานอู บอกอีก!
ปัง! ปัง!
จางหงจูน ตบใส่หน้าของ จางเถียนไห่ อย่างหนักสองที่ จนเห็นเป็นรอยฝ่ามือห้านิ้วแดง
“พ่อ! ผม!” จางเถียนไห่ มีสีหน้าขาวซีด และรู้สึกน้อยใจ จนน้ำตาเกือบไหลออกมา
เขาไม่รู้ว่าไปมีปัญหากับใครจริงๆ เหตุการณ์น่าขายหน้าแบบนี้ ! ถึงต้องมาประสบ
ที่ต้องเสียเศษอาหารบนโต๊ะให้สะอาดต่อหน้าคนตระกูล
จาง นับสองร้อยกว่าคน……
แล้วแบบนี้ ต่อไปเขาจะเอาหน้าอยู่จางซื่อกรุ๊ป และอยู่ เมืองชิงหยูนได้ยังไงกัน?
ปัง!
จางหงจูน ตบใส่หน้า จางเถียนไห่ อีกครั้ง จนเขาฟุบลง
บนโต๊ะ
“ไอ้ลูกเนรคุณ อยากให้พ่อคนนอกแตกตายหรอ?” จางหง จูน กัดริมฝีปากอย่างแรง พร้อมจับกดหัวของ จางเรียนไห
ไว้
จางเถียนไม่ร้องไห้ออกมาเหมือนสุนัขเลย ขณะเดียวกันก็ เลียเศษอาหารให้สะอาด พร้อมกลืนกลับไป
คนของตระกูลจาง ในงานเห็นฉากนี้ทั้งหมด ขณะเดียวกัน ก็เผยสีหน้าแปลกใจ
พวกเขาได้เห็นถึงอำนาจอิทธิพลอันน่าเกรงขามของ ตัวแทนประธานอู ท่านนี้แล้ว
ขณะเดียวกัน ในใจก็ถอนหายใจเงียบๆ
เห็นได้ชัดเจนว่า จางเถียนไห่ เจ้าคนโง่เขลาคนนี้ไม่รู้ไปมี ปัญหากับนิ่งชื่อกรุ๊ปเมืองตุงให้ยังไง จนทำให้ตัวเองต้องตก ระกำลำบากแบบนี้ แถมพวกเขายังต้องโดนด้วย
ดังนั้นคนของตระกูลจาง ที่อยู่ในห้องประชุมไม่เพียงไม่รู้ สึก จางเถียนไห่ แต่กลับแอบรู้สึกสมน้ำหน้าในใจเงียบๆ
อูหยาง เริ่มเปลี่ยนสีหน้าเหมือนเดิม และไม่เหลือบมองพ่อ ลูกคู่นี้แล้ว
“ทุกท่านครับ เวลาห้านาที ผมเชื่อว่าพวกคุณคงอ่านแผน รับซื้อเสร็จแล้ว” อูหยาง พูดขึ้น
“ที่ทางนิ่งชื่อกรุ๊ปรับซื้อหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทเครื่อง ประดับจางซื่อ เพราะเห็นถึงศักยภาพของบริษัทเครื่อง ประดับจางซื่อที่มีความสามารถเติบโตได้มากยิ่งขึ้น ดังนั้น หุ้นส่วนทุกท่านไม่ต้องกังวลว่าตัวเองจะเสียผลประโยชน์เลย ครับ”
วิสัยทัศน์ของทีมงานนิ่งชื่อกรุ๊ปของเราคือ จะทำให้ บริษัทก้าวไกลมากยิ่งขึ้น หุ้นส่วนทุกท่านครับ ขอเพียง ปฏิบัติตามกฎระเบียบที่ผมแก้ไขไว้อย่างเคร่งครัด อนาคต ของธุรกิจต้องเจริญรุ่งเรืองแน่นอน”
หุ้นส่วนยี่สิบกว่าคนที่อยู่ในงานต่างพยักหน้าตอบรับ และต่างยอมรับ
แผนรับซื้อของนิ่งชื่อกรุ๊ป พวกเขาต่างอ่านอย่างละเอียด
แล้ว
และพบว่า นิ่งชื่อกรุ๊ปไม่ได้วางแผนกำจัดบริษัทเครื่อง ประดับจาง ออย่างสิ้นซาก
สำหรับหุ้นส่วนตัวเล็กๆอย่างพวกเขาแล้ว ข้อสัญญา ทั้งหมดนี้ไม่ได้มีผลกระทบด้านลบกับพวกเขาเลย ซึ่งขณะ เดียวกันยังมีสวัสดิการปันผลกำไรด้วย
พวกเขาเองก็พอมองออกว่า ปัญหาธุรกิจครั้งนี้ต้องการ เล่นงาน จางหงจูน และ จางหงจูน อย่างเห็นได้ชัดเจน
คณะกรรมการบริหารสองคนนี้ได้รับความเสียหายมาก ที่สุด ไม่เพียงสูญเสียหุ้นส่วนใหญ่และอำนาจของบริษัทแล้ว อสังหาริมทรัพย์ที่อยู่ในการดูแลก็ได้รับความเสียหายอย่าง หนักด้วย ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องร้ายแรงมาก
โดยเฉพาะ จางหงจูน น้องสามของตระกูลจาง ที่ถูกโค่น ล้มอำนาจ ไม่เพียงสูญเสียอำนาจการควบคุมบริษัทแล้ว แถมยังเสื่อมเสียชื่อเสียงด้วย เรื่องของวันนี้คงถูก แพร่งพรายทั่วเมืองชิงหยูนแน่ ซึ่งคงอยากที่จะกอบโกยหน้า กลับมาแล้ว
“สิ่งที่ประธานอู พูดมาถูกต้องทุกอย่าง ผมเห็นด้วยกับประธานอู เป็นอย่างมากครับ!! หุ้นส่วนตระกูลจาง คนหนึ่ง ลุกขึ้น แซมและปรบมือ
ตึงตึงตึงตึง!
เหล่าพนักงานและหุ้นส่วนเล็กๆต่างพากันยิ้มแย้ม และลุก ขึ้นปรบมือ จนภายในห้องประชุมมีเสียงปรบมือดังสนั่น
พวกเขารู้อยู่แก่ใจแล้วว่า สถานการณ์ของบริษัทในตอนนี้ พลิกผันแล้ว มีเพียงคล้อยตามประธานอู ถึงจะสามารถได้รับ ผลประโยชน์จากบริษัทต่อไป
จางหงจูน และ จางหงจูน ต่างมีสีหน้าหดหู แต่ยังคงฝืนยิ้ม
และปรบมือยินดี
ทั้งสองคนต่างรู้สึกไม่พอใจ แต่แค่สามารถยืนมั่นคงใน บริษัทต่อไปก็ถือว่าไม่เลวแล้ว แล้วจะกล้าต่อต้านได้ยังไงกัน
หกชั่วโมงต่อมา ช่วงพลบค่ำ
โรงแรมสวยหรูแห่งหนึ่ง ในห้องที่หรูหรา
อูหยาง ก้มโค้งเคารพแล้วยืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะ เหมือนรอ คำสั่ง ส่วนบนโซฟามีชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวคนหนึ่งนั่ง
อยู่
ในตอนนี้ชายหนุ่มกำลังถือโน๊ตบุ๊คที่กำลังถ่ายทอดเหตุการณ์ภายในห้องประชุมทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับจางซื่อกรุ๊ป วันนี้อยู่……
“ทำดีมาก” หลินอิ่ง มองดูภาพเหตุการณ์ภายในห้อง ประชุมพลาง และชื่นชมในความสามารถของ อูหยาง พลาง
“ขอบคุณประธานหลิน มากครับ เพื่อความต้องการของ คุณ ผมทำได้ทุกอย่างครับ” อูหยาง พูดขึ้น
อูหยาง ติดตามเคียงข้าง นิ่งชวนมาหลายปี เลยมีความรู้ กว้างขวาง เขาเห็นมากับตาว่า ตอนที่ประธาน นั่งชวน อยู่ต่อ หน้าผู้ชายคนนี้มีท่าทางระมัดระวัง และเกรงกลัว เลยปฏิบัติ ตนอย่างไม่ประมาท
อีกอย่างนึ่งชวน เอ่ยปากด้วยตัวเองด้วยว่า หาก หลินยิ่ง ต้องการอะไรให้ทำอย่างเต็มที่ ไม่มีข้อยกเว้น ถ้าหากทำไม่ ได้ให้รายงานต่อเขาเลย แต่ถ้าทำให้ หลินนิ่ง ไม่พอใจให้ตัว เองไม่ให้กลับมานั่งชื่อกรุ๊ปอีก
ดังนั้น สำหรับ หลินยิ่ง แล้ว รู้สึกชื่นชอบ อูหยาง มากกว่า นิ่งชวน อีก
“ประธานหลิน ครับ แผนการรับซื้อครั้งนี้ล้วนจัดการตามที่ คุณต้องการครับ ทุกอย่างราบรื่นดีครับ ในตอนนี้ จางหงจูน สูญเสียอำนาจแล้ว และยังมีศัตรูทางธุรกิจรอสมน้ำหน้าด้วย ครับ” อูหยาง รายงานด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ถ้าหากความ สัมพันธ์ของ จางหงจูน กับตระกูลซูน แน่นแฟ้นกัน แล้วทางตระกูลชน ออกหน้าช่วยเหลือ ฐานะทางการเงินของพวกเขา อาจมีการพลิกผัน และทำให้ธุรกิจของพวกเขามั่นคงด้วย ไม่ ทราบว่าคุณต้องการ โค่นล้มตระกูลของพวกเขาไหมครับ?”
“ไม่ต้องหรอก” หลินจิ่ง พูดขึ้น
พี่ใหญ่ของตระกูลจาง ทำธุรกิจมาหลายปี และมี ประสบการณ์โชกโชน จนสร้างธุรกิจอย่างมั่นคง ดังนั้น สามารถผ่านพ้นปัญหาครั้งนี้ได้ก็ถือว่าอยู่ในการคาดการณ์ ของตัวเอง
“จริงสิ เรื่องของโรงงาน โรงงานเครื่องประดับซิ่วเฟิง นาย ช่วยจัดการด้วย” หลินยิ่ง นึกบางอย่างออก เลยพูดด้วยน้ำ เสียงจริงจังว่า “จัดการทุกอย่างตามปกติ มอบผลประโยชน์ หุ้นส่วนเล็กๆ ให้กับ จางซิ่วเฟิง หัวหน้าโรงงานด้วย”
ก่อนหน้านี้เขาได้วางแผนรับซื้อบริษัทเครื่องประดับจางซื่อ ซึ่งรวมถึงอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดภายใต้การดูแลของสอง พ่อลูก จางหงจูน ด้วย ซึ่งในจำนวนนั้นสิทธิเจ้าหนี้ของ โรงงานอัญมณีของพ่อตาด้วย
ขณะเดียวกันก็วางแผนให้ อูหยาง จัดการมอบสวัสดิการ แบ่งปันกำไรของโรงงานอัญมณีทั้งหมดอย่างเท่าเทียมกัน ด้วย
แบบนี้โรงงานอัญมณีของพ่อตาก็จะกลับมาฟื้นฟูอีกครั้ง โดยไม่โจ่งแจ้งจนน่าสงสัยเกินไป
“ครับ ผมจะปฏิบัติตามคำสั่งของคุณครับ” อูหยาง พูด ต่อว่า “ประธานหลิน ครับ ไม่ทราบว่าต้องการจัดตั้งตำแหน่ง สูงในบริษัทให้กับ จางซิ่วเฟิง ไหมครับ?
“นายไม่ต้องอวดฉลาดกับฉันหรอก” หลินอิ่ง พูดต่อว่า “ทำตามที่ฉันสั่งก็พอแล้ว”
“ขออภัยครับ ประธานหลิน รับทราบครับ” อูหยาง รีบ กล่าวขอโทษทันที
เขารู้ฐานะทางสังคมของ หลินวิ่ง เลยคิดอยากประจบ สอพลอ แต่ หลินอิ่ง มีแผนการของตัวเองแล้ว ดังนั้นต่อไป เขาคงต้องทําตามอย่างเดียวก็พอแล้ว
หลินนิ่ง พยักหน้าเล็กน้อย หยาง เป็นคนฉลาด เลยไม่
ต้องพูดอะไรมาก
“หลังจากนายกลับบริษัท ใช้อำนาจตำแหน่งกรรมการ ประกาศรับสมัครผู้จัดการออกแบบ หัวหน้าออกแบบ และนัก ออกแบบอัญมณีด้วย” หลินอิ่ง พูดขึ้น
“รับทราบครับ” หยาง ตอบขึ้น
“อืม กลับไปเถอะ เดี๋ยวค่อยมารายงานกับผม” หยาง
พูดขึ้น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ