บทที่ 14 การวางแผนของหลินยิ่ง

หลินอิ่งกลับจาก ชิงกวางตุ้ยมาถึงบ้านแล้ว

คิดอยู่ในใจว่าจะจัดการครอบครัวของโม่ ยังไงดี คืนนั้น เขาโทรหา หยาง สั่งการลงไป

วันถัดมา

จาง โม่ไปทํางานที่บริษัทแล้ว หลินวิ่งมาที่ร้านกาแฟเล็ก

ๆ สั่งลาเต้มา1แก้ว

รอไปห้านาที

มีรถBMW 530 สีดำใหม่เอี่ยมขับมาจอดที่หน้าร้านกาแฟ

ชายหนุ่มร่างแกร่งลงจากรถ เขาเป็นคนที่ดูซื่อสัตย์มีจิตใจ ดี มีความเข้มงวด และแผ่นหลังตั้งตรง ดูก็รู้แล้วว่าที่เคยอยู่ ในกองทัพมาก่อน

“ประธานหลินสวัสดีครับ ผมคืออู่เจิ้งรถที่คุณให้ไปรับมา ผมรับมาแล้วครับ ผมมาที่นี่เพื่อรับการประเมินของคุณครับ เจ๋งกล่าวอย่างพิถีพิถันยึดตัวขึ้นและยืนอยู่หน้าหลินยิ่ง อย่างกับกำลังรายงาน

หลินซึ่งเหลือบมองไปที่ อู่เจิ้งและพยักหน้าเล็กน้อย ไอ้ หนุ่มคนนี้ใช้ได้
หลังจากผ่านเหตุการณ์ ซึ่งกวางตุ้ยมา เขาก็ตัดสินใจทันที ว่าต้องจัดผู้คุ้มกันให้โม่ แต่เดิมเขาอยากจะสั่งพ่อบ้าน ของตระกุลนิ่ง เอาลูกศิษที่เรียนศิลปะการต่อสู้โบราณมาสัก สองสามคน

ถึงยังไงซางให้เป็นถึงพ่อบ้านหมู่ของตระกูลมิ่ง ฝีมือ ศิลปะการต่อสู้โบราณก็ดีในระดับหนึ่ง ลูกศิษย์เขาก็คงไม่ ธรรมดาเช่นกัน

แต่คิดไปคิดมา หลินยิ่งก็ล้มเลิกความคิดนี้ไป

เขาไม่ต้องการให้คนในแวดวงนั้นมาเกี่ยวพันกับ ครอบครัวของ นีโม่ แม้ว่านั่นจะเป็นการรับประกันความ ปลอดภัยของนีโม่ได้ดีกว่าก็ตาม

สุดท้ายแล้วผู้คนในแวดวงศิลปะการต่อสู้โบราณและผู้คน ในสังคมฆราวาสนั้นโดยพื้นฐานแล้วอยู่ในสองโลกที่แตก ต่างกันอยู่แล้ว

ดังนั้น เขาแค่สั่งให้อูหยางไปหาทหารผ่านศึกมาทำหน้าที่ เป็นคนขับรถ ให้กับไม่

ในขณะเดียวกัน ก็ถอยรถยนต์มา คนที่เหมาะกับระดับ ของ โม่ในตอนนี้

หลินยิ่งพูด “เล่าประวัติของนายให้ฉันฟังหน่อย

“ประธานหลิน ผมเข้ากองทัพตอนอายุ 18 เป็นทหารธรรมดาไป5ปี ปีนี้เพิ่งจะออกจากกองทัพกลับบ้านเกิดครับ ตอนนี้ยังไม่มีประสบการณ์การทํางานชั่วคราวครับ “อู่เจิ้ง ตอบอย่างจริงจัง

หลินอิ่งพยักหน้าเบาๆ อู่เจิ้งสอดคล้องกับข้อกำหนดของ เขามาก เขาไม่มีภูมิหลังทางสังคมที่ซับซ้อน เกิดในกองทัพมี บุคลิกดีและปฏิบัติตามระเบียบวินัยอย่างเคร่งครัด ดูเหมือน ว่าฝีมือเขาจะไม่เลวเลย และมีมากเกินพอที่จะจัดการกับ นักเลงทั่วไปได้

“จากนี้ไปนายจะเป็นคนขับรถและผู้คุ้มกันของผู้อำนวย การจางปกป้องความปลอดภัยของเธอเป็นหลัก หากมีเหตุ ฉุกเฉินที่ไม่สามารถจัดการได้ให้โทรหาฉันทันที” หลินยิ่งก ล่าวอย่างเข้มงวด “เรื่องอื่นๆ นอกเหนือจากนี้ ไม่เกี่ยวข้อง กับนาย”

“เข้าใจแล้วครับท่านประธานหลิน ขอบคุณที่ท่านให้ โอกาสนี้กับผม” อู่เจิ้งพูดพร้อมยืนตัวตรงและรู้สึกตื่นเต้น เล็กน้อย

เขาอยู่ที่บ้านเกิดของเขาตลอด หลังจากที่เขาออกจาก กองทัพ ครั้งนี้ที่เขามาที่เมืองหลวงและได้งานเงินเดือน

10,000 บวกกับเงิน10,000ที่ท่านประธานให้ ซึ่งพูดได้เลย ว่าได้ว่าเป็นเงินเดือนที่เยอะมาก

“เอาล่ะขับรถไปอาคารเป่าตึง
ทั้งสองเข้าไปในรถ อู่เจิ้งสตาร์ทรถและขับตรงไปยัง

ใจกลางเมือง

20นาทีผ่านไป รถขับไปที่ล่างตึกของอาคารเป่าตึง

“อีโม่”

หลินวิ่งลงจากรถไปทักทาย

“ทำไมคุณถึงเพิ่งมาที่บริษัท ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้ว” จาง โม่ ถามจากนั้นเธอก็เห็นอู่เจิ้งและถามว่า “คนนี้คือ?”

“สวัสดีผู้อำนวยการจาง ต่อไปนี้ผมจะเป็นคนขับรถประจำ ของคุณครับ” อู่เจิ้ง กล่าว

“คนขับรถประจํา? ” จาง โม่สับสนเล็กน้อยและมองไปที่ หลินอิ่ง “แต่ฉันยังไม่มีรถนะ”

” ต่อไปนี้รถคันนี้ก็เป็นของคุณแล้ว” หลินยิ่งยิ้มพร้อมพูด

“รถของฉันงั้นหรือ?” จางนีโม่ มองไปที่รถ BMW 530 สี

คันใหม่นี้อย่างลังเล “ฉันไม่ได้ซื้อรถ

เธอรู้ราคาของรถคันนี้ดี ราคาประมาณ 500,000 หยวน เป็นรถที่ดีมาก

* ผมซื้อเอง” หลินกึ่งกล่าว ต่อไปนี้ มันเป็นของคุณ

“คุณซื้อมาเหรอ?” จางโม่แปลกใจเล็กน้อย “รถคันนี้ แพงเกินไปรึเปล่า อีกอย่างคุณไม่ขับหรือ?”
หลินยิ่งส่ายหัวอยู่ในใจ นี่นับว่าแพงเหรอ? ถ้าไม่กังวลว่า จะกะทันหันเกินไป ตัวเขาเองก็คงจะส่งคนไปถอยรถ โรลส์ – รอยซ์แฟนทอมให้ดีไม่แล้ว

“แล้วนายได้เงินมากจากไหนเยอะแยะ?” จางไม่มองไป ที่หลินจิ่งด้วยความสงสัย

หลินยิ่งยุ่งอยู่แต่ในร้านบาร์บีคิวเล็ก ๆ ในช่วงสองปีที่ผ่าน นี้ เขาจะหาเงินเยอะขนาดนี้ได้อย่างไร?

“ช่วงสองปีที่ผ่านมาฉันเก็บเงินไว้เองได้บ้าง” หลินกึ่งกล่า ว ” ตอนนี้คุณเป็นผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบของบริษัทแล้ว คุณต้องมีรถเป็นของตัวเอง!”

“ไม่ได้” จางฉีโม่ส่ายหัวและปฏิเสธ “แม้ว่านายจะเป็นคน ซื้อมา แต่ฉันรับไว้ไม่ได้ นายเก็บไว้ใช้เองเถอะ

เธอและหลินยิ่งไม่เคยถามเรื่องการเงินของกันและกัน ดัง นั้นเธอเองก็ไม่รู้ว่าหลินยิ่งเก็บเงินได้เท่าไร

แต่แม้ว่าสองปีที่ผ่านมานี้หลินยิ่งจะทำเงินได้ แต่ก็เป็นเงิน ที่หาได้อย่างยากลำบากในร้านบาร์บีคิวทุกวัน

รถราคาสี่ห้าแสนหยวน เขาต้องใช้เวลาทำงานนานแค่

ไหน?

“อย่าลืมสิ ที่ทำงานตอนนี้ฉันเป็นผู้ช่วยของคุณ” หลินยิ่ง ยิ้ม “คุณเป็นเจ้านายของผมโดยตรง ขนาดคุณยังไม่ขับรถไปทํางานเลย ฉันจะกล้าขับเหรอ?”

“จะว่าไป ของผมก็เป็นของคุณเหมือนกันไม่ใช่หรือ?” หลินยิ่งกล่าว

จาง โม่กัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อย แล้วมองไปที่ หลิน ยิ่ง จากนั้นมองไปที่รถ BMW 530 อันงดงามคันนี้ เธอก็แอบ หวั่นไหวเล็กน้อย

“อย่าคิดมากไปเลย คุณเป็นถึงผู้อำนวยการแผนก คุณจะ เสียหน้าไม่ได้” หลินยิ่งกล่าวอย่างจริงจัง อย่างไรก็ตามต่อ ไปผมก็รับใช้คุณอยู่แล้ว ถ้าคุณได้รับการเลื่อนตำแหน่งมีเงิน ทองมากมาย คุณค่อยให้ฉันสักคันก็ยังได้

“วันนี้ฉันได้รับคำสั่งจากประธานอู ทางคณะกรรมการจัด ให้ อู่เจิ้ง เป็นคนขับรถประจำของคุณ บริษัทจะจ่ายเงินเดือน ของเขาเอง” หลินยิ่งพูดช้าๆ “มันคงไม่ดีถ้าคุณจะหักหน้า คณะกรรมการทันทีที่คุณเข้ารับตำแหน่งใช่ไหม?”

จางฉีไม่คิดไปสักพักแล้วพยักหน้าและพูดว่า “ก็ได้”

“ งั้นลองนั่งรถดูสิ” หลินยิ่งยิ้มพร้อมพูด

จาง ไม่ก็ลองอย่างกระตือรือร้น

ความรู้สึกนี้มันดีสุดยอดไปเลย

เธอได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากพนักงานตัวเล็ก ๆ ไปเป็น ผู้อำนวยการแผนก จากนั้นก็มีรถหรูและคนขับรถประจำตามมา ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นในวันเดียว ดูเหมือนว่าเธอจะอยู่ในจุด สูงสุดของชีวิตแล้ว

ทันใดนั้น

จู่ๆปอร์เช่ 911 สีแดงก็ขับมาอย่างกะทันหัน และขวางที่ หน้ารถของจาง โม่ เจ้าของรถยังจงใจทำให้รถสปอร์ตส่ง เสียงดังลั่นถนน ราวกับว่ากำลังหาเรื่องพวกเธอ …

“หึ ไม่เลวน จาง โม่ ฉันได้ยินมาว่าเธอได้รับการเลื่อน ตำแหน่งให้เป็นผู้อำนวยการประจำแผนกของ บริษัทแล้ว

เสียงที่ทำให้คนไม่พอใจดังขึ้น

จางฉีโม่และหลินอิ่ง มองไปที่พวกเขาในเวลาเดียวกัน เห็นแค่ชายหนุ่มในชุดแฟนซีใส่แว่นกันแดดสีดำ เปิดประตู รถและเดินเข้ามา มองพวกเขาทั้งสองด้วยสีหน้าที่เหนือกว่า

นั่นเป็นจางเถียนได้ที่ไม่ได้มาทำงานหลายวันหน

“จางนีโม่ ช่างกล้าคืน ฉันได้ยินมาว่าเธอเพิ่งได้เลื่อน ตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบเมื่อวานนี้และยังได้ งานอัญมณีมูลค่าหลายสิบล้านของ บริษัทไปอีก” จางเถียน ให้กล่าวด้วยสีหน้ากวนๆ “เธอก็กล้าใช้เงินของบริษัทถอยรถ ให้ตัวเองแล้วเหรอ? ยากจนจนชินจริงๆ ทำได้น่าเกลียดมาก แต่ก็ลงมือโกยได้โหดเหี้ยมจริงๆ

“จางเถียนไหนายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน” จางไม่กล่าวด้วยสีหน้าโกรธเล็กน้อย

“เพียงแค่ฐานะยากจนของบ้านเธอ สามารถซื้อรถมูลค่า 500,000 หยวนได้หรือ เหมือนว่าฉันต้องแจ้งผู้จัดการหล ของแผนกการเงินให้ไปตรวจสอบบัญชีของเธอแล้วล่ะ” จาง เถียนให่กล่าวด้วยสีหน้าชิวๆ

“ตอนพูดอะไรให้ดูตำแหน่งตัวเองด้วยจางเถียนให้” หลิน อิ๋ง พูดเบา ๆ “นายก็แค่ผู้จัดการที่ดูแลช่องทางการขายของ สาขาย่อยของบริษัท กล้าพูดจาแบบนี้กับผู้อำนวยการแผนก แบบนี้ได้ยังไงกัน?ตอนนี้บริษัทเครื่องประดับจางซื่อเป็นของ บ้านนายหรือ? ผู้จัดการฝ่ายการเงินต้องทำตามคำสั่งของ นายหรือ?”

“นายเป็นตัวอะไร กล้าสั่งสอนได้ไง?” จางเถียนไฟ โกรธ มาก เขาจ้องไปที่ หลินนิ่ง อย่างดุร้าย “นายมันก็แค่ไอ แมงดาที่ไม่เอาถ่าน ยังมีหน้ามาป้วนเปี้ยนแถวนี้อีกเหรอ?”

หลินยิ่งยิ้มๆ ตอนนี้ฉันเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการฝ่าย ออกแบบของบริษัท ฉันมา ทำงานที่บริษัท แต่ฉันได้ยินมาว่า มีคนอาเจียน ใส่โต๊ะกรรมการ และสุดท้ายก็เลียโต๊ะจน สะอาดและกินมันกลับไปเอง”

“ฉันสงสัยจริงๆว่าใครกันที่เก่งขนาดนี้ จางเถียนได้ นาย หรือไม่ว่าเป็นใคร?”

“หลินยิ่งนาย!” จางเถียนให้ตกตะลึงทันที เขามองไปที่สายตาแปลก ๆ ของพนักงาน บริษัท รอบตัวเขา เขารู้สึก ร้อนๆบนใบหน้า

เขาไม่คาดคิดว่า คนไม่เอาถ่านแบบหลินกึ่งกล้าล้อเลียน ตัวเองขนาดนี้ เอาเรื่องน่าเกลียดของตนมาพูดในที่ สาธารณะ ช่างกล้าดีจริงๆ!

“มึงมันก็แค่ไอ้คนไม่เอาไหน วันนี้ถ้าไม่ตบถึงให้ตาย ถึง คิดว่าตัวเอง ใหญ่จริงๆ ใช่ไหม” จางเถียนไห่ โกรธมากและ ยกมือขึ้นจะตบไปที่ หลินยิ่ง

หลินยิ่งยืนนิ่งๆอยู่กับที่ พร้อมรอยยิ้มที่ไม่เหมือนยิ้มบน

ใบหน้าของเขา

บ!

ร่างกายสูงใหญ่พุ่งเข้ามาขวางจางเถียนไม่ไว้ อู่เจิ้งยัง ไม่ทันที่จะเริ่มลงมือ ก็กระแทกจนจางเถียนไม่ล้มไปอยู่กับพื้น

“นายกล้าที่ทําร้ายฉันหรือ? รู้ไหมว่ากูคือใคร?” จางเถียน ให้ล้มอย่างเสียหน้า แล้วลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธแค้นและ ใบหน้าที่ดุร้าย

“คุณครับ ผมไม่สนว่าคุณเป็นใคร ผมเป็นคนขับรถประจำ และบอดี้การ์ดของผู้อำนวยการจาง งานของผมคือปกป้อง ไม่ให้ผู้อำนวยการจาง และผู้ช่วยหลิน ถูกคุกคามหรือทำร้าย โปรดระวังคำพฤติกรรมของคุณด้วยครับ” อู่เจิ้งกล่าวอย่างจริงจัง

“นาย!” จางเถียนไห่ รู้สึกอับอายและโกรธมาก อยากจะ ตบไปที่หน้าของอู่เจิ้ง

แต่เมื่อเห็นร่างที่สูงใหญ่และดุดันของอู่เจิ้ง ส่วนสูง 1.9 เมตรกว่าๆและแขนที่ดูมีแรง เขาทำได้เพียงแค่ทนความ โกรธ ไว้

“ได้! จาง โม่เธอนี่มันช่างน่าเกรงขามจริงๆเลยนะ” จาง เถียนให้กล่าวอย่างขุ่นเคือง “อย่าเอารถคันนี้มาขับละทำตัว หยิ่งผยองไปเลย กูเล่นกับสาวๆคนไหนก็ให้ BMW ซีรีส์ 5 ที่ เป็นของขวัญ”

“หึ เธอก็อย่างดีใจเร็วไปหน่อยเลย เป็นแค่ผู้อำนวยการ ออกแบบชั่วคราว” จางเถียนไห่กล่าวอย่างเย็นชา “ฉัน ได้ยินมาแล้วว่า บริษัทจะจัดงานแสดงเครื่องประดับ ภายนอกในภายหลัง ถึงตอนนั้นแล้วผู้ชนะจะได้เป็นผู้อำนวย การออกแบบอย่างเป็นทางการ เธอคิดว่าเธอจะนั่งใน ตำแหน่งนี้ได้อีกสักกี่วัน

“อีกอย่าง แค่เส้นสายของเธอในบริษัท ฉันแค่ ดูสิว่าใคร กล้าร่วมมือทํางานกับเธออีก!”

สายตาของหลินยิ่งมองไปที่ อู่เจิ้ง

อู่เจิ้งเดินเข้าไปคว้าปกคอของจางเถียนให้และหยิบเขาขึ้นมาเหมือนหยิบลูกไก่ขึ้นมา ยกเขาขึ้นมาทั้งตัวเลย

“ท่านครับ กรุณาหุบปากด้วยครับ” อู่เจิ้งกล่าวอย่าง จริงจัง “ตำแหน่งการจอดรถของคุณละเมิดระบบจราจรอย่าง ร้ายแรงครับ และยังขวางทางรถของผู้อำนวยการจาง ตอนนี้ ผมขอให้คุณขับรถออกไป

หลังจากพูดจบอู่เจิ้งก็ปล่อยมือ จางเถียนให้ล้มลงมาบน พื้น สีหน้าไม่พอใจและหายใจเข้าลึกๆ

เขาเหลือบมองจางฉีโม่และ หลินอิ่ง เข้าไปนั่งในรถด้วย ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความปรองดองเหยียบคันเร่งแล้วหมุน รถและขับออกไป

“มึงสองคนรอดูเลยนะ อย่าคิดว่าตอนนี้ฉันจัดการกับบ้าน ของพวกเอไม่ได้!” จางเถียนให้ปล่อยคำพูดที่รุนแรงไว้ และ ขับรถไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน

– ความรู้สึกที่ได้เป็นผู้อำนวยการ ไม่เลวใช่ไหม?” หลิน งกล่าวด้วยรอยยิ้ม

จางโม่ก็หัวเราะขึ้นมา และรู้สึกสบายใจมาก

หลินยิ่งเดินไปเปิดประตูรถแล้วยกมือขึ้น “เชิญครับ ท่านผู้ อ่านวยการ

ดวงตาของ จางไม่กลมกลิ้ง แล้วขึ้นไปนั่งบนรถอย่างมี

ความสุข

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ