บทที่ 7 ปณิธานที่ยิ่งใหญ่

เย่เทียน มองไปที่มือที่ถือผ้าไหมแดงที่ส่งกลิ่นเย้ายวน พลาง กัดฟันกล่าวว่า “กล้ามาลองดีกับพี่ ร้ายจริงๆ ร้ายกาจอะไรอย่าง

เขาโกรธจนขบฟันกรอดกรอด แต่กลับทำอะไรไม่ได้ พระสนม เหมือนปลาไหลอย่างไรอย่างนั้น ลื่นไหลอย่างผิดปกติ ทำยังไง ก็จับตัวนางไม่ได้

แม้เจ้าโว้ย คืนนี้รอดูเถอะว่าพี่จะจัดการยังไง เฮอะๆ

ทั้งร่างเลือดลมพลุ่งพล่าน เขาดื่มซาลงไปหลายแก้วติดต่อกัน ถึงได้กับไฟร้อนรุ่มที่ลุกโชน ในกายได้

เขานั่งลงบนเก้าอี้ สองขาวางไขว้กันไว้บนโต๊ะ คิดวุ่นวายต่อ ไป หากยังไม่สามารถหาเงิน มาสร้างกองทัพที่พักดีกับตัวเองได้ เขาก็ไม่อยากออกว่าความในราชสำนัก พวกขุนนางเหล่านั้นถ้า อยากรอก็ให้รอไปเถอะ

แต่จะทําวิธีไหนถึงจะได้เงินมาโดยเร็วกันล่ะ เขาเกาหัว คิด เรื่องเงินจนปวดหัว

แม่เจ้าโว้ย ฮ่องเต้ผี รู้จักแต่ใช่จ่ายฟุ่มเฟือยกินดื่ม ใช้เงินท้อง พระคลังจนหมดถึงได้ตายแหงแก๋ ทิ้งความอัปยศนี้ให้พี่มา จัดการ น่ารังเกียจจริงๆ!

เขาพยามค้นหาความทรงจำของฮ่องเต้อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่น่าเสียดายนอกจากใช้เงินดื่มกิน ปรนเปรอผู้หญิง ก็ ไม่ได้เจออะไรที่เป็นโยชน์เลย

หากว่าเป็นประเทศจีนโบราณ ราชวงศ์สามกั่ว ราชวงศ์ถังและ ราชวงศ์อื่นๆ เขาจะยังพอจะมีความรู้จากวิชาประวัติศาสตร์ที่ เรียนมาบ้าง อย่างน้อยก็รู้ว่าใครเป็นขุนนางตงฉิน ใครเป็น ขุนนางคดโกง คนเก่งมีใครกี่คน นี่มันเป็นแผ่นดินใหญ่ที่มืดมัว ล้วนแต่เป็นแผ่นดินใหญ่ที่แปลกตาไปหมดเลย

หุ แต่หากดูจากการแต่งกายและขนบธรรมเนียม ดูคล้ายกับ ราชวงศ์ถังของประเทศจีนโบราณ บรรยากาศเปิดกว้าง ระบบ การบริหารก็เหมือนาชวงศ์หมิง นิดหน่อย แบ่งสามกระทรวง หก กรมตรวจสอบ หกทบวงและอื่น ๆ รู้สึกว่าจะซับซ้อนไปซักนิด

ในความทรงจําของฮ่องเต้ที่ขาดหายไป เหมือนกับว่าน้อง ชายพี่ชายที่เคยข่มขู่เขาไว้ล้วนถูกประหารหมดไม่เหลือมีเหลือ แต่น้องสาว องค์หญิงหมิงเย่ ที่ปลงกับเรื่องราวทางโลก ละทาง โลกไปบวชเข้าลัทธิเต๋าอยู่บนภูเขาไปแล้ว

หากดูผิวเผิน คนที่มีเลือดฮ่องเต้ อาจจะคุกคามตำแหน่ง ฮ่องเต้ของเขา ล้วนแล้วแต่ถูกฮ่องเต้ผืนฆ่าหมดไม่เหลือ ไม่หลง เหลือใครที่จะมาแย่งชิงตำแหน่งฮ่องเต้อีก แต่ เย่เทียน ยังคง รู้สึกไม่วางใจ ใครจะรู้เล่าว่าคนที่เกิดบ้าเลือดขึ้นมาปลุกปั่นยุยง ทหารให้ก่อกบฏ แย่งชิงอำนาจ ต้องกุมทัพทหารที่ภักดีกับตัว เองไว้ในมือจึงจะวางใจ

ข้ามภพมาเป็นฮ่องเต้ประเทศหนึ่งกับเขา ความสุขสุดยอดก็คือการรวบรวมเอาสาวงามเข้ามาไว้ในวังหลัง วันวันดื่มเหล้ากิน เนื้อ จัดงานเลี้ยงกลางแจ้งอย่างไม่ต้องปิดบัง ปลดปล่อยนับไม่ ถ้วน ตายเพราะตัณหา

เหอะ เมื่อก่อนพวกเพื่อนๆ ไม่ได้คุยโม้โอ้อวดทุกวันหรือว่าฟัน ไปกี่คน ร้อยคนเหรอ ไม่ใช่ว่าโม้ไปวันวันว่าหลีสาวคนนั้นคนนี้ สวยกว่ากันหรอกเหรอ

เหอะๆ พี่แน่กว่าพวกนายเยอะ สาวที่พี่จีบได้ถึงจะเรียกว่าสาว งาม สำหรับที่โม้ว่าฟันไปสิบไปร้อยนั่น เฮอะ ถึงเวลาก็ดูเอาเถอะ วังหลังของพี่ล้วนเต็มไปด้วยสาวงาม และยังเป็นสาวงามสุดยอด ทั้งนั้น ให้พวกนายอิจฉาจนกระอักเลือด!

“อุดมคติของพี่ ก็คือการรวมเอาสาวงามในใต้หล้าเข้ามาไว้ ในวังหลัง!! เย่เทียน กัดฟันแน่น สองมือกำหมัดแน่น ปฏิญาณ อย่างแรงกล้า

ความคิดที่ยิ่งใหญ่นี้ โอกาสที่จะสำเร็จค่อนข้างสูงสูงถึงร้อย เปอร์เซ็นเต็ม แต่ตอนนี้เขาอาจจะต้องรั้งตำแหน่งฮ่องเต้ให้มั่นคง เสียก่อนจึงจะสำเร็จได้

อยู่ในอำนาจปกครองต้องมีกำลังทหารไว้ในมือ หากอยากนั่ง บัลลังก์ที่มั่นคง ก็จะต้องมีกองทัพที่แข็งแกร่ง กองทัพทหารแกร่ง สร้างมาจากเม็ดเงินที่มหาศาล ดังนั้น เรื่องที่ด่วนที่สุดคือการคิด ว่าที่หาเงินมาใช้จ่าย

คิดถึงเม็ดเงินภาษีจาการปกครองกลับรายจ่ายมากกว่า รายรับ เย่เทียน กล่าวสบฤด่าฮ่องเต้ผีที่ตายไปว่าเป็นไอ้ขี้แพ้เป็นฮ่องเต้ของประเทศ โอรสสวรรค์ เป็นที่นับถือของคนจำนวน มาก เดิมที่ควรเป็นร่ำรวยที่สุดใต้ถูก คิดไม่ ถึงจะยาจกยากแล้ว

เย่เทียน กึ่งกึ่งนอนอยู่บนเก้าอี้คิดฟุ้งซ่านเป็นนานสองนาน เหม่อลอยคิดวิธีเงิน

โธ่เว้ย ไม่ใช่ว่าตอนวิญญาณต่อสู้กับผีฮ่องเต้คงไม่ทำให้ สมองบาดเจ็บหรอกนะ กลายเป็นโง่แล้วเหรอ

ฝ่าบาท ถึงเวลาเสวยกระยาหารแล้วพ่ะย่ะเสียงจื่อหลุน หัวหน้าวันที่อ่อนโยนลอยออก

เหอ รู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ และสิ เย่เทียน ลูบท้องของตัวเองที่ ร้องจ๊อกก๊อกพลันคิดได้ว่าวิญญาณของตัวเองอาศัยร่างกาย อยู่ ว่า

ใครได้ เอากระจกมาให้ข้าที

“พะค่ะบาทซูพลันหงุดหงิดบาทจะกระจกทำไม ขันรีบย้ายกระจกมา

สมัยนี้ไม่กระจกส่องหน้า กระจกมาทองแดง ขัดมัน ให้วาว วันน้อยสองคนกระหืดกระหอบแบกกระจกทองแดง ลายสลักวิ่งเข้ามา

เย่เทียน มองที่กระจกและลูบตัวเอง ปรากฏรอย ยิ้มกริ่มอย่างพอใจ
คิ้วเข้มตาโต สันจมูกสูง โด่ง รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาเอาเรื่อง หากดูตามมาตรฐานความสวยหล่อสมัยนี้ จัดอยู่ในอันดับระดับ หนุ่มหล่อ ไม่ได้ดูสดใส ดูราวกับหนอนหนังสือมีการศึกษา หาก เป็นในสมัยนี้จะต้องดึงดูดสาวๆ แน่นอน

หน้าตาหล่อเหลา มีมาด เหมือนกับต้นไม้ลู่ลม ลมพัดไหล เลื่อย ใครเห็นใครรัก หน้าตาผ่องใส เปเทียน รู้สึกพอใจ ดูดีกว่า เขา ในตอนนั้นที่สูง 165 เมตร น้ำหนัก 80 กิโลกรัมไม่รู้เท่าไหร่ ต่อเท่าไหร่ แค่รู้สึกติดใจที่ผิวค่อนข้างจะขาวซีด ดูแลมีโรค อ่อนแออยู่หลายส่วน

หากอยากจะหลีหญิงให้ติด ในทันที ทางที่ดีจะต้องมีฟีลแบบ สดใสนิดหน่อย แฮะๆ เขามองตัวเองที่ดูดีแล้วโพสต์ท่าขึงขังขึ้นมา น่าเสียดายที่

ร่างกาย ดูสุขภาพไม่ดีไปหน่อย มองดูเห็นกล้ามย้วยๆ อีก

หน่อยจะต้องออกกำลังกายถึงจะได้ ไม่อย่างนั้น รอให้วังหลัง

สาวงามเยอะขึ้นแล้ว จะไม่มีแรงได้

เห็นฮ่องเต้มองกระจกมองอยู่ครึ่งวัน สีหน้าลุ่มหลงขนาดหนัก ซูจื่อหลุน ผู้ดูแลที่ยืนอยู่ด้านข้างในใจพลันหงุดหงิด ฮ่องเต้คงไม่ ได้เป็นคนหลงตัวเองหรอกนะ

เย่เทียน ยืนหลงตัวเองอยู่หน้ากระจกอยู่ครึ่งวัน ถึงจะพอใจ แล้วให้ซูจื่อหลุน ไล่พวกขุนนางอำมาตย์ที่รออยู่ด้านนอกกลับไป จากนั้นก็เดินวางมาดไปทานอาหาร

ละครจีนย้อนยุคบางครั้งก็จะเห็นฮ่องเต้เสวยอาหาร อาหารเลิศรส หลายหลากที่อยู่ตรงหน้าทำให้คนเห็นตาลาย ดูฟุ่มเฟือย จนทำให้คนได้แต่ถอนหายใจและมองเท่านั้น

ถึงแม้ เย่เทียน เตรียมใจมาก่อน แต่พอเห็นโต๊ะอาหารด้าน หน้าวางเรียงอาหารเลิศรสเป็นแถวเต็ม มีทั้งขนมเอย เค้กเอย ก็ อดที่จะตาโตไม่ได้

แม่เจ้าโว้ย อาหารเลิศรสพวกนี้ พอให้คนเป็นร้อยกินแล้ว มัน จะสิ้นเปลืองเกินไปมาก หากคิดคำนวณ แต่ละวันต้องใช้จ่ายเงิน เท่าไหร่ หากกินแบบนี้ต่อ ต่อให้มีภูเขาเงินภูเขาทองก็น่าจะกิน จะเหลือแต่ความว่างเปล่า มิน่าล่ะรายจ่ายมากกว่ารายรับ

เห็นฮ่องเต้ขมวดคิ้ว เจิ้งหลงจี ผู้ดูแลห้องครัวถึงกับเหงื่อตก ส่งสายตาไปถามซูจื่อหลุน หัวหน้าขันที่ฝ่ายใน

มิน่าล่ะเขาถึงตื่นเต้น หลายเดือนมานี้ อารมณ์ของฝ่าบาทไม่

ค่อยดีนัก มักอารมณ์เสียตลอด พ่อครัวห้องเครื่องโดนประหาร

ไปก็หลายคน แล้วจะไม่ให้เขาตระหนกได้อย่างไรกัน

ซูจื่อหลุน หัวหน้าวันทีฝ่ายในก็ตระหนกไม่แพ้กัน ปกติเขา สามารถคาดเดาอารมณ์ของฮ่องเต้ได้แม่นยำ แต่วันนี้ฮ่องเต้ ผิดแผลกไป ทำให้เขาคาดเดาไม่ได้

เย่เทียน หยิบตะเกียบขึ้นมาชิมรสอาหารเลิศราที่ว่างอยู่ตรง หน้าสามสี่อย่าง อาหารเหล่านี้ถูกปรุงอย่างประณีต รสชาติความ หอมกลมกล่อม ถึงแม้จะไม่ได้มีผงปรุงรสเหมือนในสมัยปัจจุบัน แต่รสชาติก็ไม่เลว เขาค่อนข้างจะชอบ