ตอนที่ 15 หน้าเนื้อใจเสือ

เพราะบนใบหน้าของเขามีหลักฐานจากความบังอาจของ เธอ เรื่องนี้อธิบายต่อคนตระกูลเมิ่งยากมาก เพื่อไม่ให้เธอ ล่าบาก หวีโย่วถิงจึงใช้ความไร้มารยาทมาช่วยเธอปกปิด ความผิดนั้น

ความใจดีเช่นนี้ทําให้เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย มือที่ถือ กระเป๋าไว้ค่อยๆกำแน่น หัวใจดวงเดียวของเธอเต็มไป ด้วยความรู้สึกมากมาย ทว่าสุดท้าย เธอเพียงแค่เอ่ยลาหวี โย่วถิงเท่านั้น

ในความสัมพันธ์นี้ ตั้งแต่เริ่มจนจบเธอเป็นเพียงนักแสดง เท่านั้น ในฐานะตัวแสดง หากนำความรู้สึกจริงๆเข้าไป นั่น ต่างหากคือสิ่งที่น่าขันที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น ในฐานะของฉันเห มียนเธอไม่มีสิทธิ์เข้าไปในเกมส์รักครั้งนี้ด้วยซ้ำ

ดังนั้น ไม่ว่าความรักอ่อนโยนของหวีโย่วถึงจะกว้างขวาง เพียงใด หรือความรักใครที่ไม่ปิดกั้นสักนิดของเขา ก็ไม่ได้ มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย สิ่งที่เธอต้องทำคือรีบทำ หน้าที่ตระกูลเมิ่งมอบหมายให้สำเร็จและพามารดาของตน จากไป

ทว่า ฉินเหมียนในขณะนี้ยังไม่รู้ ว่าเรื่องความรู้สึก เป็นสิ่ง ที่แสดงจนกลายเป็นจริงได้มากที่สุด

เมื่อกลับมาถึงตระกูลเมิ่ง เธอเหมือนนักโทษที่ถูก สอบสวน ถูกคนในตระกูลเพิ่งล้อมเอาไว้ เล่ารายละเอียดทั้งหมดในงานเลี่ยนวันเกิดที่ตระกูลหวีหนึ่งรอบ แต่ในส่วน ของหนานมู่และเรื่องที่เธอแอบฟัง เธอเลือกที่จะปกปิดเอา ไว้

เพิ่งเวยหยูนดูข่าวสารในมือถือ ในนั้นมีภาพถ่ายครอบครัว ของตระกูลหวีภาพหนึ่ง ในภาพทุกคนต่างยิ้มแย้มอย่างรัก ใคร่ เดิมทีคนที่ควรจะยืนข้างหวีโย่วถึงคือเธอ ไม่ใช่พี่สาว กำมะลอคนนี้

ด้วยความโมโห เธอง้างมือขึ้น เซรามิกม่วงในมือก็แตก ละเอียดลงบนพื้นปูนทันที

ฉินเหมียนเข้าใจในเหตุผลที่เธอโมโหดี ก็แค่น้องสาวคนนี้ ของเธอรู้สึกว่าถูกพี่สาวคนนี้แย่งซีนก็เท่านั้น

แต่คนในตระกูลเมิ่งไม่รู้เลยหรือ หากไม่ใช่เพราะพวกเขา ใช้ชีวิตของแม่และเพื่อนรักของเธอมาข่มขู่ ให้เธอปลอมตัว เป็นเมิ่งเวยหยูน มิเช่นนั้นชีนแบบนี้ ต่อให้สองมือถวายให้ เธอก็ไม่สนใจหรอก

การแต่งงานที่ใช้ความสัมพันธ์จอมปลอมแลกมา จ้องไป ยังผลประโยชน์ของคนอื่น ตระกูลเพิ่งนึกว่าคนในตระกูลหวี เป็นคนโง่หรืออย่างไร ไม่ว่าอย่างไรสายตาของคุณหนูรอง แห่งตระกูลหวีคนนั้นถือว่าดีมาก

แต่เธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลยสักนิด เกมส์ที่พวก คนรวยเหล่านี้สร้างขึ้น เธอไม่สนใจเลยสักนิด
เธอลุกขึ้นจากโซฟา จ้องเมิ่งจงเหลียนด้วยสายตาเย็น ชา”คุณเมิ่ง งานเลี้ยงจบแล้ว ตามที่ตกลงกันไว้ พวกคุณควร จะปล่อยแม่และเพื่อนของฉันได้แล้วมั้ง

“เรื่องนี้…..เพิ่งจงเหลียนพูดขึ้นอย่างล้ำๆอึ้งๆ”เสี่ยว เหมียน คือแบบนี้นะ หมอที่ดูแลอาการของแม่เธอบอกว่า อาการของแม่เธอแย่มาก เพราะฉะนั้นต้องรักษาตัวที่โรง พยาบาลต่อไป ส่วนเรื่องค่ารักษาพยาบาล เธอไม่ต้องเป็น ห่วง”

“โรงพยาบาลไหน”ฉินเหยียนไล่ถาม

ปากของเมิ่งจงเหลียนคือผีที่หลอกคนดีๆนี่เอง เธอไม่มี ทางหลงกลเขาอีก

“ที่อยู่โรงพยาบาล เธอไม่ต้องรู้หรอก”หลี่ซิ่วเจินละมือ จากการปลอบใจลูกสาวของตน มองฉันเหมียนด้วยใบหน้า เปื้อนยิ้ม”เสี่ยวเหมียน ไหนๆเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน เธอ คงไม่ได้ไม่เชื่อพวกเราหรอกมั้ง”

ฉันเหมียนหัวเราะขึ้นอย่างเยือกเย็น

ครอบครัวเดียวกัน ผู้หญิงคนนี้ ช่างแสดงความหน้าด้านไร้ ยางอายออกมาได้สมบูรณ์แบบเหลือเกิน

มือทั้งสองข้างที่อยู่ข้างลำตัวค่อยๆกุมหมัดแน่น “ปล่อย เพื่อนฉันไปก่อน แล้วค่อยยื่นข้อเสนอของพวกคุณ”
เพราะถึงอย่างไรก็ทำงานร่วมกันมาหลายครั้งแล้ว จิตใจ ของคนในตระกูลเมิ่งเป็นอย่างไรเธอจะไม่รู้หรือ

พวกเขาอยากใช้ความปลอดภัยของแม่เป็นข้อต่อรอง ข่มขู่เธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำร้ายคุณค่าในตัวเธอให้สิ้น และ รับผลประโยชน์ใหญ่หลวงจากในนั้น

ในเมื่อหนีไม่พ้น ก็เผชิญหน้าเลยละกัน นอกจากชีวิต ก็ เหมือนว่าเธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

เห็นเธอรู้งานขนาดนี้ เมิ่งเวยหยูนและมารดาของเธอ สบตากันครู่หนึ่ง ในเมื่อฉันเหมียนเสแสร้งเก่งขนาดนี้ ก็ ถือว่าได้ตัดปัญหาของพวกเขาไปไม่น้อย

เพิ่งเวยหยูนลุกขึ้นยืน เดินไปตรงหน้าฉันเหมียน จ้อง ใบหน้าที่เหมือนกับเธอราวกับแกะนั้น เธอรู้สึกขัดตาเหลือ เกิน

ทุกหญิงทุกคนรักสวยรักงามโดยสัญชาตญาณ ต่างอยาก เป็นหนึ่งเดียวในโลก แล้วจะทนเห็นกับใครที่เหมือนตน ราวกับแกะได้อย่างไร

ในเมื่อทนไม่ไหวแล้ว ก็ให้มันหายไปเลยละกัน แบบนี้ยัง สามารถตัดปัญหาที่จะตามภายหลังอีก

เธอเงยหน้าขึ้น ใช้นิ้วชี้เชยคางฉินเหมียนขึ้นบนโลกนี้ มีเมิ่งเวยหยูนเพียงคนเดียว ความหมายของฉัน พี่เข้าใจ ไหม”
ฉันเหมียนสะบัดหน้าอย่างเกลียดชัง หนีจากการสัมผัส ของเธอ ฉันบอกไปแต่แรกแล้ว เมื่อการผ่าตัดครั้งแรกของ แม่ฉันผ่านไปด้วยดี ฉันจะพาท่านออกจากเมือง A จะไม่ กลับมาอีก”

“พูดปากเปล่าไม่มีหลักฐาน ตระกูลเมิ่งของเราจะมั่นใจได้ อย่างไรว่าพี่พูดจริงทำจริงล่ะ”

“ก็ได้ งั้นคุณหนูเพิ่งลองพูดมาสิ ว่าพวกคุณจะให้ฉัน ยืนยันอย่างไร”

เมิ่งเวยหยูนมองนิ้วมือเรียวยาวของตน “มีวิธีหนึ่ง รับรอง ได้ทั้งต่อเธอและฉัน

ฉินเหมียนจ้องเธอนิ่ง รอคำตอบจากเธอ

“ทำให้ตนเองเสียโฉม”เมิ่งเวยหยูนนิ้วเยือกเย็น”พี่คิดว่า วิธีนี้เป็นไงดีไหม”

ฉินเหมียนเบิกตากว้าง เธอรู้ดีว่าคนน้อยใหญ่ในตระกูล ต่างอำมหิตเลือดเย็น แต่เห็นทีตอนนี้ เธอคาดคะเนความ นํามหิตของพวกเขานําเกินไปจริงๆ

เธอจ้องเมิ่งเวยหยูนเขม่น แววตาอาฆาต พวกคุณอย่า รังแกคนเกินไปนะ อย่าลืมสิ คนที่นอนกับหวีโย่วถิงจริงๆใน คืนนั้นคือฉัน”