ตอนที่ 12 จงใจกลั่นแกล้ง

หวีเจียวเจียวชะงักไป ทว่าขาของเธอเร็วกว่าความคิดของ เธอ “ป้ง”ประตูไม้ถูกคุณหนูตระกูลหวีเตะเข้าอย่างแรงอีกที

“ใคร ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้นะ”

ฉินเหมียนมองไม้สลักที่อยู่บนพื้น ไม้พะยูงชั้นยอดส่ง กลิ่นหอมของไม้ออกมา ปนเข้ากับความสับสนวุ่นวายในใจ เธอ ปกคลุมไปทั่วห้องที่ถูกเปิดเผยนั้

การแอบฟังแบบนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรเอาออกมา ทว่ากลับ บังเอิญเหลือเกิน ที่สถานะของเธอตอนนี้ก็คือบุคคลหลักใน หัวข้อที่เขาคุยกันเมื่อสักครู่นี้ หากถูกจับได้ขึ้นมา ช่างเป็น เรื่องที่น่าอายเหลือเกิน

ถึงว่าแม้สามารถทำให้เพิ่งเวยหยุนเสียหน้าเป็นสิ่งที่เธอ ปรารถนาที่สุด แต่เมื่อนึกถึงผลที่ตามมาจากการทำงานครั้ง นี้พลาด มันอันตรายถึงชีวิตของแม่และเพื่อนรักของเธอ เธอจึงจำต้องแสร้างแสดงต่อไปให้ถึงที่สุด

หวีเจียวเจียวยังคงจ้องมองประตูที่ปิดสนิท บานนั้น พูด เยือกเย็น ไม่ออกมาใช่ไหม ดี ฉันจะคอยดูสิ วันนี้เธอจะ หลบไปได้กี่น้ำ แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะ อย่าลืมว่านี่คือบ้าน ของใคร”

เธอไม่เชื่อหรอก ว่าเธอจะหาคนนอกคนหนึ่งที่หลบอยู่ใน บ้านของตนไม่ได้
“พอแล้ว”หวีโย่วถิงอุ้มน้องสาวผู้ไม่ยอมรามือขึ้น ก่อนจะ เดินตรงไปยังลีฟท์”ฉันบอกแล้ว วันนี้วันเกิดคุณย่า ห้ามก่อ เรื่อง”

“พี่ มีคนแอบฟังเราคุยกัน และสิ่งที่พูดก็เป็นเรื่องไม่ดีของ คนรักของพี่นะ พี่ไม่กลัวจะเสื่อมเสียชื่อเสียงของยัยคุณหนู ตระกูลเมิ่งเหรือ”

หวีเจียวเจียวไม่มีอารมณ์สนใจเรื่องชื่อเสียงอะไรของ เมิ่งเวยหยูนอยู่แล้ว แต่ที่เธอพูดแบบนี้ก็เพื่อให้พี่ชายใหญ่ คนนี้จัดการแทนเธอ

เธอเตะขาไปมาอยู่กลางอากาศ ดิ้นรนเต็มที่ให้หวีโย่วถิง วางเธอลง ทว่าหวีโย่วถึงกลับไม่สนใจมองข้ามการดิ้นรน ของเธอไปเลย สาวเท้ายาวเข้าไปในลิฟท์

ตอนที่ป้าหวังวิ่งขึ้นมาบนตึก หวีเจียวเจียวกำลังทำลาย ข้าวของอยู่ในห้องของเธอ หวีโย่วถิงยืนกอดอกอยู่ข้าง ประตู หลบหลีกของเล่นต่างๆที่ปาเข้ามา

“งานเลี้ยงวันเกิดอะไร ฉันไม่อยากไปหรอก ไม่แน่คุณย่า ไม่เห็นฉันไปร่วมงานยังจะยิ้มหน้าบานกว่าอีก”

“เจียวเจียว ให้เวลาเธอสามนาที ไม่งั้นไม่รอนะ”

หวีโย่วถิงพูดจบหันไปพยักหน้าเล็กน้อยให้ป้าหวัง“ป้า หวัง ลำบากหน่อยนะครับ
ป๋าหนังสีหน้าลำบากใจ“คุณชายใหญ่ เกิดคุณหนูรอง เธอ……….….”

“หากเธอไม่ยอมให้ความร่วมมือดีๆ ฉันจะระงับบัตรเครดิต ทั้งหมดของเธอ ทั้งหมด”พูดจบ หวีโย่วถิงก็เดินจากไปโดย ไม่หันหน้ามามองด้วยซ้ำ

กําราบน้องสาวคนนี้ของเขา การตัดแหล่งเงินคือวิธีที่ตรง ไปตรงมาและใช้ได้ผลมากที่สุด เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ง่ายมาก สําหรับเขา

ทว่าหวีเจียวเจียวที่อยู่เบื้องหลังเขากลับก่นด่าไม่หยุด หวี โย่วถึง ไอ้คนโง่ คนบ้า คนใจร้าย”

หวางสีอซานที่ออกมาจากลิฟท์ได้ยินคำพูดที่ไม่งามเหล่า นี้เข้าพอดี แต่ถึงยังไงก็เป็นผู้ช่วยที่ติดตามหวีโย่วถึงมานาน หลายปี ความไม่ตื่นตูมคือสมบัติขั้นพื้นฐานข้อหนึ่งของผู้ ช่วย

“เจ้านายครับ ข้อมูลเกี่ยวกับคุณหนานมู่คนนั้น ผมได้มา แล้วครับ เขาพูดพลางยื่นไอแพดในมือให้หวีโย่วถึง

หวีโย่วถึงรับไอแพดมา ดูไปด้วย สั่งการไปด้วย ไปชั้น สอง”

หากเขาเดาไม่ผิด คนที่อยู่ในห้องและปิดประตูไม่ยอม ออกมานั้น คงเป็นคู่หมั้นคนนั้นของเขา
ปฏิเสธและหลีกเลี่ยงก่อน จากนั้นแอบฟังไม่ยอมออกมา เมิงเวยหยูนในวันนี้ช่างผิดปกติเหลือเกิน

คาดว่าหนาน คนนี้คงเป็นจุดลงมือที่ไม่เลวเลย

นักศึกษาแพทย์จากมหาวิทยาลัยเยล เป็นนักศึกษาร่วม มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขาสักด้วย บังเอิญเหลือเกิน บังเอิญจนน่าสงสัย

ประตูลีฟท์เปิดออก“ติ๊ง”ฉินเหมียนที่สวมกระโปรงตาข่าย สีม่วงปรากฏขึ้นตรงหน้า สีหน้าของเธอลนลานเหมือนคนที่ กระทำความผิดแล้วถูกจับได้คาหนังคาเขาไม่มีผิด

“ฉัน……. “ฉันเหมียนกุมกระโปรงของตนไว้แน่น พยายาม คิดหาคำอธิบาย เห็นเพียงหวีโย่วถิงที่เดินยิ้มออกมาจากลี ฟท์ “กำลังตามหาฉันหรือ

เขาดึงมือฉินเหมียนเข้ามาจูง ใบหน้ารักใครอยากกิน อะไรไป

ฉินเหมียนพยักหน้าอย่างอัตโนมัติตามสัญชาตญาณ เธอ ไม่ได้อธิบายอะไรสักคำ หวีโย่วถิงก็ได้ให้ข้ออ้างสวยงาม ให้เธอรอดตัว มันช่างพอดิบพอดีเสียเหลือเกิน

ทว่าฉันเหมียนกลับไม่รู้ บนโลกใบนี้ ยิ่งเป็นเรื่องที่บังเอิญ ก็ยิ่งเงื่อนงำซ่อนอยู่ และเธอได้ตกเข้าไปในหลุมพรางของ หวีโย่วถึงโดยไม่รู้ตัวเสียแล้ว
หวีเจียวเจียวลงมาข้างล่างอีกครั้ง บัดนี้ได้แต่งตัวสวยงาม ท่วงท่าสง่า ไม่เห็นคาบของคนขี้เมาอีกต่อไป เธอมองไปยัง เมิ่งเวยหยูนที่รายล้อมไปด้วยผู้คน นึกหัวเราะเยาะขึ้นในใจ

ก็แค่เพราะหัวใจดวงหนึ่ง ไม่อย่างนั้น ลำพังตระกูลไฮโซ อย่างตระกูลเมิ่ง ไม่มีสิทธิ์มามีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูล หวีของพวกเขาด้วยซ้ำ

เมื่อสัมผัสได้ถึงคนบนบันได ฉินเหมียนเงยหน้าขึ้นมอง เล็กน้อย เห็นหวีเจียวเจียวสวมชุดราตรีสีเหลือดวงหน้าเย่อ หยิ่งเดินตรงมายังพวกเธอ

เป็นสาวสวยที่มีสิทธิ์โอ้อวดจริงๆ เทียบกับใบหน้าของหวี โย่วถิงที่ขี้อายหน่อย คุณหนูรองแห่งตระกูลหวีสวยแบบ เปิดเผยยิ่งกว่า

“มาแล้ว”หวีโย่วถิงยื่นมือไปยังน้องสาวของตน เตรียมคำ อวยพรของเธอให้พร้อม คุณย่ายังรออยู่นะ

หวีเจียวเจียวมองมือเขาเล็กน้อย ทว่าไม่สนใจ กลับหันไป ยื่นมือให้ฉินเหมียน”เรื่องคำอวยพรพวกนี้ เทียบกับพี่ที่เรียน การแพทย์มา ก็ต้องเป็นพี่เพิ่งที่เรียนภาษาศาสตร์มาเก่งกว่า

เธอดึงมือฉินเหมียนมาเองโดยพลการ แววตาเต็มไป ด้วยความจงใจกลั่นแกล้ง“พี่เมิ่ง พี่ว่าฉันควรจะพูดอะไรกับ คุณย่าบ้างล่ะ”