ตอนที่ 11 ไล่ต้อน

สิ้นคำพูดของคุณย่า สายตาของทุกคนต่างตกไปอยู่บนตัว คุณชายใหญ่แห่งตระกูลหวีด้วยรอยยิ้ม นอกจาก…….ฉินเห มียน

หวีโย่วถึงแสยกมุมปากขึ้นยิ้มเล็กน้อย เขาดึงมือฉินเหมื ยนมาจูงไว้อย่างอัตโนมัติ มองหน้าเธอ”คุณย่าวางใจเถอะ ครับ ขอเพียงเป็นคนที่ตระกูลหวีของเราเห็นชอบ ไม่มีทาง รอดไปแน่”

เมิ่งเวยหยูนกำลังหน้าแดง เพราะอายอย่างนั้นหรือ ช่าง น่าเหลือเชื่อจริงๆ

น้ำเสียงที่เอาแต่ใจและควรเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วของเขา

ทำให้แขกเหรื่อต่างหัวเราะสนุกขึ้นทันที

ฉินเหมียนหลุบตาลง จ้องมองชายกระโปรงของตนนิ่ง กระโปรงตาข่ายรูปขอบใบบัวปกคลุมปานสีเขียวอ่อนไว้ ทว่าก็ไม่สามารถทำให้เขามองข้ามความอบอุ่นที่ส่งผ่านไป มาในฝ่ามือได้

มือของหวีโย่วถิง หัวแม่โป้งของเขาวางไว้บนหลังมือของ เธออย่างสบาย ท่าทางของเขาดูคลุมเครือกว่าตอนที่เธอ คล้องแขนเขาเพื่อหลบหนานมู่เสียอีก

ทั้งๆที่การพบกันครั้งแรกของเขาทั้งคู่ก็เปิดเผยมาก พอแล้ว ทว่าอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ความสนิทสนมขนาดนี้ก็ทำให้เธอเขินอายตามสัญชาตญาณของผู้หญิง เช่นกัน

“ขอให้คุณท่านหวีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆนะ ครับ”น้ำเสียงที่อ่อนโยนตามมารยาทของเด็กรุ่นหลัง ทำให้ ฉินเหมียนที่กดดันอยู่แล้วยิ่งกังวลยิ่งขึ้น

หนานมู่ นายตั้งใจจะกัดไม่ปล่อยใช่ไหม

หลัวซีเอ็นมองชายหนุ่มสูงใหญ่หล่อเหลาผู้นี้ด้วยความ เมตตา แม้จะไม่เคยเห็นมาก่อน ทว่ากลับเกิดถูกชะตาเข้า เสียแล้ว

ใบหน้าที่สดใสนี้ แค่ได้มองก็รู้สึกสบายตาสบายใจอย่าง บอกไม่ถูกแล้ว

“คนนี้คือ………

ผู้จัดการบ้านที่อยู่ด้านข้างรีบก้มลงกระซิบข้างหูคุณ ท่าน“คุณชายใหญ่แห่งตระกูลหนาน หนานมู่ค่ะ เป็นญาติ ห่างๆฝ่ายคุณย่าน้องค่ะ”

หลัวซีเอินพอจำได้ลางๆแล้ว ยิ้มพลางตบบ่าหนานมู่ เบามือ“โตแล้ว”

“คุณย่าคุยกันไปก่อนนะคะ หนู คุณน้ามีอะไรให้ช่วยไหม ..ขอตัวไปดูก่อนว่า
ฉินเหมียนรีบดึงมือของตนออกจากมือของหวีโย่วถึง เธอ ก้มค่านับผู้คนรอบข้างเล็กน้อย ก่อนจะจากออกไปจากที่นั่น

การทำร้ายหนานมู่หนึ่งครั้งถือเป็นขีดจำกัดของเธอแล้ว ให้ทําอีกครั้ง เธอทําไม่ลงจริงๆ

ยังดีที่คุณท่านหวีไม่ได้รั้งเธอไว้ หวีโย่วถึงก็ปล่อยให้เธอ ทําใจชอบอย่างใจกว้าง เมื่อได้รับความอิสระนี้ ฉินเหยียนวิ่ง ไปยังชั้นสองของคฤหาสน์ตระกูลหวีทันที

เธอต้องการช่องว่างในการอยู่คนเดียว ให้หัวใจที่กำลัง วุ่นวายนี้สงบลงก่อน

บนประตูห้องรับรองแขกติดป้ายเฉพาะญาติไว้ ฉินเหมียน เลือกห้องที่อยู่ใกล้ที่สุด เข้าไปและล็อคตนเองไว้ในห้อง

เธอพึงประตูไว้ ค่อยๆนั่งลงกับพื้น ทันทีทีละการแสดง ทั้งหมดลง น้ำตาที่เธอกลั้นไว้ก็ไหลทะลักออกมาทันที

หนานม่กลับมาแล้ว กลับมาเพื่อเธอโดยเฉพาะอย่างนั้น หรือ แต่ทําไมถึงเป็นตอนนี้

เสียงรองเท้าส้นสูงที่ดังมาแต่ไกลได้ทําลายความเจ็บปวด เพียงลำพังของเธอลง ฝีเท้าของคนที่กำลังมาดูลนลานเล็ก น้อย ทว่ากลับมุ่งตรงมายังห้องที่เธออยู่

“ทําไม…..เปิดไม่ออกเสียงบ่นอย่างไม่พอใจดังขึ้น ฉินเหมียนรีบนำมือขึ้นปิดปากตัวเองไว้ เพื่อกลบเสียงสะอื้น ไม่ ให้คนข้างนอกรับรู้การอยู่ของเธอ

“ปิ้ง”เตะเข้าบานประตูอย่างแรงด้วยความโมโห คนที่กล้า ทําอะไรก้าวร้าวขนาดนี้ในงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบแปดสิบ ปีของคุณท่านตระกูลหวี ฉินเหนียนพอจะเดาได้แล้ว

“ข้างในมีคนอยู่หรือเปล่า”เสียงพูดที่ปนไปด้วยอารมณ์ โกรธยังคงพูดต่อ ราวกับหากวันนี้เปิดประตูบานนี้ไม่ออก คนข้างนอกจะไม่ยอมรามือเด็ดขาด

ขณะที่ฉินเหมียนเตรียมแข็งใจเปิดประตูนั้น เสียงหนึ่งก็ ดังขึ้นช่วยเธอไว้

“เจียวเจียว วันนี้วันเกิดคุณย่า อย่าก่อเรื่อง เสียหน้า

ตระกูลหวี”

หวีโย่วถิงเดินมาตรงหน้าน้องสาวของตน กลิ่นเหล้าที่จน เตะจมูกทำให้เขาขมวดคิ้วขึ้น อย่าบอกนะว่าดื่มจนถึงตอนนี้ แล้วค่อยกลับมา”

อารมณ์โกรธของหวีเจียวเจียวถูกรอยยิ้มอ้อนขึ้นมาแทนที เธอเงยหน้าขึ้น ฉีกยิ้มกอดคอพี่ชายของตนไว้”พี่ พี่ก็รู้ว่าฉัน ก่อเรื่องจนชิน เทียบกับคู่หมั้นที่แสนจะรู้เรื่องคนนั้นขอพี่ไม่ ได้หรอก แฮร่ๆ…….

“ยินดีๆ”หวีโย่วถิงถอนหายใจอย่างจนใจ เขากุมไหล่ห เจียวเจียวไว้ ให้เธอยืนตรง ฉันจะให้ป้าหวังจัดการเธอเดี๋ยวอีกเดี๋ยวยังต้องถ่ายรูปครอบครัว อย่างน้อยให้ยัยเด็กนี้พอ รับมือให้มันผ่านไป มิเช่นนั้นต้องมีปัญหาตามมามากมายแน่

หวีเจียวเจียวกลับไม่ให้ร่วมมือในความหวังดีของเขาเลย เธอห้อยอยู่บนตัวหวีโย่วถึงราวกับสลอธ แถมยังเรือออกมา ทีหนึ่งอย่างน่าเกียจ

“พี่…….ระวังเมิ่งเวยหยูนคนนั้นหน่อย อย่าหาว่าฉันไม่ เตือนพี่นะ ผู้หญิงคนนั้นใช่ย่อยเลยล่ะ

ผู้หญิงที่สามารถทำให้คนทั้งตระกูลหวีน้อยใหญ่รวมไป ถึงคนขับรถต่างชมไม่ขาดปากได้ ดูยังไงก็ไม่ธรรมดา

“ต่อให้มีหัวใจดวงเดียวกัน แต่เธอไม่มีทางเป็นพี่หยวน ฟาง ในแววตาของหวีเจียวเจียวเต็มความเสียใจที่ไม่ สามารถปกปิดได้ คุณแม่โง่ พี่ไม่ต้องโง่ตามด้วย อย่างน้อย อย่าฝังความสุขของตนทั้งชีวิตลงไปเพราะเหตุผลน่าขัน เหล่านั้น”

แววตาของหวีโย่วถึงมืดจนมองไม่เห็นข้างใน เจียวเจียว เธอเมามากแล้ว”

หวีเจียวเจียวหัวเราะขำหัวเอง เธอออกแรงผลักหวีโย่วถึง ที่ประคองเธอไว้ออกไปทันที “ใช่สิ ฉันเมาแล้ว งั้นฝากพี่ ชายใหญ่ช่วยอวยพรคุณย่าแทนฉันด้วยนะ ฉันไม่ออกไป แล้ว”
สินค้าเธอหันหลังเตรียมตัวเดินจากไป ทว่ากลับได้ยิน เสียงของหล่นลงพื้นดังลั่นขึ้นจากประตูด้านข้าง