บทที่19 งานยิ่งใหญ่

ช่วงค่ำ ครอบครัวทั้งหมดของฉู่เทียนเจียงขึ้นรถAudi ฮั่วเหวินฮุย เป็นคนขับรถ เหยียบคันเร่งและถามว่า “ฉู่เทียนเจียง เธอจะไปฉลองวันเกิดให้อที่ไหน สถานที่จอง

ไว้หรือยัง”

สุดท้ายแล้วทั้งสามคนปรึกษากัน และตัดสินใจทำตามที่ เทียนเจียงบอก ไปฉลองวันเกินครั้งแรก ให้อีอี ส่วนทา งด้านฮัว โก๋ ทำได้เพียงแค่แก้ไขปัญหาตามสถานการณ์ เพราะ ครั้งนี้ไม่ยอมขอโทษและคืนดีกัน ก็คงไม่มีโอกาสอีกต่อไป

“คุณพ่อ ไปร้านอาหารจู่ยุ่น ผมจองไว้แล้ว

“โอเค…….อะไรนะ!

อย่าว่าแต่ฮัวเหวินฮุยตะลึกจนรีบเหยียบเบรก แม้แต่ฮัวจิ๋น งก็ประหลาดใจมากๆและพูดว่า

“เทียนเจียง! คุณจะบ้าไปแล้วเหรอ! คุณรู้ทั้งรู้ว่าอารองจัด งานฉลองวันเกิดให้หลานชายของเขานี่นั่น คุณยังจองที่เดียวกัน อีก? คุณ…….”

ฉู่เทียนเจียง โบกมือของเขา

“ทำตามที่ฉันบอก พวกคุณไม่ต้องถามอะไรมาก ไปถึงที่แล้ว พวกคุณก็จะทราบเอง ผมเคยพูดไว้ จะทำให้บ้านอารองไม่มีวันลืม ในขณะเดียวกันก็ชดเชยวันเกิดที่ลูกไม่เคยได้เลี้ยงฉลอง ได้ ไหม? ”

ทั้งสามคนทำอะไรไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อเห็นความน่ารักน่า เอ็นดูในตัวอีอี ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เวลานี้ถ้าต้องเปลี่ยนสถานที่ คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ทำได้เพียงก้มหน้าแล้วทำตาม หวังว่าคงจะ ไม่เจอคนของบ้านอารอง

ร้านอาหารยุ่น ตั้งอยู่ชานเมืองหนึ่งที่มีบรรยากาศเงียบสงบ ถึงแม้จะอยู่นอกเมือง แต่มีสภาพแวดล้อมที่สวยงาม สไตล์การ ตกแต่ง ใกล้ชิดธรรมชาติ อาหารอร่อย ได้รับความนิยมจากคนมี เงิน

สำหรับคนมีเงิน ถ้ามีสถานที่มีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร ระยะทางไม่ใช่ปัญหาสําหรับพวกเขา

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ได้มีรถMercedes-BenzS300Lขับมา จอดที่หน้าประตูร้านอาหาร รุ่นฮัว โก๋กับภรรยาหลินเหมย ฮัวว่านถึงกับหลี่เหมียและลูกชายเล่อเล่อปรากฏตัวขึ้น ทั้งหมด ตกตะลึงไปพร้อมๆกัน

หน้าประตูร้านอาหารอุ่นเต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียว โดยรอบ ไม่มีกำแพง บรรยากาศทั้งหมดโปร่งโล่งสบาย ตั้งแต่หน้าประตู ไปจนถึงห้องรับประทานอาหารด้านในตกแต่งสไตล์จีนโบราณ โดยลานกว้างของห้องโถงมีบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติมากๆ

เหตุผลที่ทำให้พวกเขาตะลึงนั้น เนื่องจากเวลาพลบค่ำตอนนี้ ในห้องโถงตกแต่งด้วยสีต่างๆของลูกโป่งและริบบิ้น ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีการจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้เด็ก

“พ่อ …….มีลูกของคนใหญ่คนโตท่านไหนมาจัดงานเลี้ยง

ฉลองวันเกิดที่ยุ่นในคืนนี้หรือเปล่า หรือทั้งหมดที่ตกแต่งขึ้นมา

เพื่องานวันเกิดของลูกชายผมเล่อเล่อ” ต้องรู้ว่า เจ้าของจู่ยุ่นไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ถ้าต้องการ ตกแต่งห้องโถงของยุ่นแบบนี้ นอกจากต้องใช้เงินเป็นจำนวน

มากแล้ว ยังต้องดูว่าเขาจะอนุญาติให้คุณทำหรือเปล่า

“จากที่ฉันรู้ไม่น่าเป็นคนอื่น น่าจะตกแต่งงานนี้เพื่อเล่อเล่อ ก่อนหน้านี้หนึ่งสัปดาห์ ฉันเคยร่วมทานข้าวกับเจ้าของยุ่น บางทีเขาอาจจะรู้ว่าเรามาจัดงานฉลองวันเกิดที่นี่

ฮัว โก๋พูดออกมา รู้สึกภูมิใจในตัวเองมากๆ ไม่ต้องพูดถึง คนรอบข้าง แม้แต่หลี่เหมียที่ไม่รับการยอมรับในฐานะลูกสะใภ้ ของตระกูล ก็รีบประจบเขาทันที

“คุณพ่อ ท่านมีฐานะทางสังคมที่สูงจริงๆ เล่อเล่อหนูชอบ ไหม? รีบขอบคุณคุณปู่เร็วๆ”

เด็กน้อยจูบแรงๆไปที่แก้มของฮัว โก๋ ทำให้เขาดีใจแบบ

สุดๆ “ไป เข้าไปกันเถอะ ฉันเดาว่าห้องอาหารส่วนตัวก็คงตกแต่ง

อย่างหรูหราเหมือนกัน”

ขณะกำลังเดินเข้าไป เห็นพรมสีแดงที่ปูจนถึงหน้าห้องโถง ฮัวว่านถงพูดเบาๆว่า
“เสียดายพี่สาวต้องเดินทางไปทำธุรกิจ ไม่งั้นครอบครัวเราก็ คงอยู่กันพร้อมหน้า

ใช่แล้ว ฮัว โก๋ยังมีลูกสาวอีกหนึ่งคน วันนี้เธอไม่ได้มา

ขณะที่ทุกคนกำลังจะเข้าไป จู่ๆ พวกเขาก็โดนพนักงานหน้า ประตูร้านอาหารยุ่นบอกว่าเข้าไปไม่ได้ ขณะเดียวกันได้มีชาย วัยกลางคนใส่ชุดสูทพูดขึ้นมาว่า

“ทุกท่านครับ วันนี้ร้านอาหารยุ่นของเราโดนเหมาทั้งร้าน แล้ว เชิญกลับครับ”

เหมาทั้งร้าน ฮัว โก๋ขมวดคิ้ว

“เราได้ทำการจองห้องตาเซียไว้ ถ้าโดนเหมาทั้งร้าน ทำไม พวกเราถึงไม่รู้

“เป็นเหตุสุดวิสัย ทางเราต้องขอโทษด้วย เชิญกลับครับ”

เมื่อเห็นกิริยาท่าทางอันแข็งกร้าวของชายวัยกลางคน ทำให้ ฮัว โก๋ไม่พอใจมาก

“ฉันคือฮัว โก๋เป็นประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ฮั่วเฟิง วัน นี้ฉันมาฉลองวันเกิดให้หลานชาย ขนาดเหลียนเฉิงที่เป็นเจ้านาย ของคุณยังต้องไว้หน้าให้เกียรติฉันเลย คุณกล้าดียังไงไม่ให้ฉัน เข้าไป? ”

ฮัวว่านถงรีบพูดทันที

“ใช่ รีบหลีกทางไป อย่าทำให้พวกเราต้องโทรศัพท์หาเจ้านายของคุณ ไม่งั้นคุณลำบากแน่ๆ

ในขณะนี้ ได้มีเสียงพูดเล่นดังขึ้น

“อ้อ? ฮัว โก๋ ฉันเหลียนเฉิงยังต้องไว้หน้าให้เกียรติคุณ ทำไมตัวฉันเองถึงไม่รู้

ด้านข้าง มีคนเดินออกมา เขาแต่งตัวอย่างเป็นทางการมาก ราวกับว่ามาร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์

เขามีหนวดอันเป็นเอกลักษณ์ เป็นชายวัยกลางคนที่รูปร่างไม่ ค่อยสูง เขาคือเหลียนเฉิงที่เป็นเจ้าของร้านอาหารอุ่น

“เจ้านายเหลียน คุณก็อยู่ที่นี่เหรอ”

ฮัวโก้รีบยิ้มออกมา คนอย่างเหลียนเฉิง ไม่ใช่คนที่เขากล้า มีปัญหาด้วย

“ประธานฮัว วันนี้มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งมาจัดงานฉลองวันเกิดให้ ลูก จู่ยุ่นโดนเหมาทั้งร้านแล้ว นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะอธิบาย คุณยังไม่กลับอีกเหรอ?

เวลานี้ ฮัว โก๋อับอายจนเกินจะบรรยาย เขารู้สึกเสียหน้า

สุดๆ

“คุณเป็นเจ้าของที่นี่? ฉันไม่สนใจว่าใครจะเหมาที่นี่ พวกเรา ได้จองห้องส่วนตัวไว้แล้ว พวกคุณไม่ได้แจ้งเรา มันเป็นความผิด ของพวกคุณ ตอนนี้ไม่ให้พวกเราเข้าไป ฉันจะไปฟ้องพวก คุณ!
จู่ๆหลินเหมยที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมาทันที ด้วยท่าทางและน้ำ เสียงที่แข็งกร้าว ทำให้ชั่ว โก๋ตกใจมากๆ รีบพูดด้วยรอยยิ้ม

“เจ้านายเหลียน ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ภรรยาของผมนิสัย ตรงไปตรงมา พวกเราจะรีบกลับเดี๋ยวนี้เลย

เหลียนเฉิงไม่ได้พูดอะไร หัวเราะเยือกเย็นอยู่ในใจ ถ้าไม่ใช่ ผู้ใหญ่ท่านนั้นบอกไว้ว่าให้ปล่อยพวกเขาเข้าไป คุณคิดว่าคุณมี สิทธิ์อะไรยืนพูดคุยกับเขาอยู่ตรงนี้ ฮ่าๆ พวกคุณมันไม่กลัวตาย จริงๆ กับคนที่น่ากลัวขนาดนั้น ยังกล้าไปผิดใจมีปัญหากับเขา อีก

ขณะที่ฮัว โก๋กำลังหันตัว โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เป็นพี่ใหญ่แห่งตระกูลฮัวโทรมา

“พี่ใหญ่ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ที่นี่เกิดปัญญา…….”

ฮัว โก้ที่กำลังจะอธิบาย โดยขัดจังหวะจากเสียงปลายสาย

“ปู” โก๋ พวกคุณถึงอุ่นหรือยัง? รถของพวกเราผ่านไม่ได้ ถนน โดนสั่งปิดการจราจร รถของน้องสาวที่อยู่ด้านหลังรถเรา พวกเราเข้าไปไม่ได้

สั่งปิดการจราจร ฮัว โก๋สงสัย

“ไม่มีนะ ตอนที่พวกเราขับรถมาถนนโล่งมาก โดนสั่งปิดการ จราจรได้ไง”

“แปลกจริงๆ ไม่เพียงสั่งปิดการจราจร ที่เกินไปกว่านั้นคือ มี รถหุ้มเกาะจอดเต็มถนน ยังไงพวกเราก็ไม่สามารถผ่านไปได้ช่วยอวยพรวันเกิดเล่อเล่อแทนพี่ใหญ่ด้วย ของขวัญพรุ่งนี้จะให้ คนเอาไปให้ พวกเราคงต้องกลับบ้านไปก่อน

ยังไม่ทันได้พูดอะไร โทรศัพท์มือถือก็โดนตัดสายฮัว โก๋ ชะงักไปเลย

รถหุ้มเกาะปิดการจราจร นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ในขณะนี้ เหลียนเฉิงมองไปที่โทรศัพท์มือถือ โบกมือแล้ววิ่ง ไปที่หน้าประตู

“เร็วๆ! มาแล้ว บอกวงดนตรีให้รีบเตรียมความพร้อม

ฉากอลังการแบบนี้ แม้แต่เจ้าของญี่ปุ่นก็ต้องออกมาต้อนรับ

ด้วยตัวเอง เขาเป็นใครกันแน่? และยังมีคนคอสเพลย์แต่งตัว

เป็นตัวละครต่างๆ ในการ์ตูน ตั้งแต่ประตูจนถึงห้องโถงถูก ตกแต่งให้เหมือนสวรรค์ของเทพนิยาย ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฮัว โก๋และคนในครอบครัวรีบ

เดินไปหน้าประตู

ไม่นาน พวกเขาเห็นรถAudi A4L ขับเข้ามาจอดที่หน้าประตู อย่างช้าๆ

เหลียนเฉิงที่เป็นเจ้าของยุ่น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแล้ว เปิดประตูหลังให้ กิริยาท่าทางของเขาเหมือนคนรับใช้

ทันในนั้น สีหน้าของตัวว่านางก็เปลี่ยนไป มือขวาของเขาไป ที่รถ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า
มันรถของบ้านอาสามไม่ใช่เหรอ?