บทที่4 การกลับมาของใครคนนั้น

” ใช่มันก็บอกอยากเจอแกมากแต่ไม่มีเวลา”สิริบอกกับ เพื่อนสาว

“งั้นฉันไปคุยงานกับลูกค้าแบบน่ะฝากหน้าร้านด้วยแก”นิ ตานึกขึ้นมาได้ว่ามีลูกค้าของเธอรออยู่ที่ห้องเธอจึงรีบพูด ตัดบทแล้วไปที่ชั้น2ทันที

“สวัสดีค่ะคุณทรงยศ”เสียงที่แสนหวานพร้อมรูปร่างที่ อรชรของนิตาที่ก้าวเข้ามาในห้องนี้ ทำให้ผู้ถูกทักทาย ถึงกับตกอยู่ในผวังทันที “คุณทรงยศๆๆค่ะ คุณนิตาค่ะ เจ้าของที่นี่”อารีย์รีบเรียกทรงยศเพื่อดึงสติที่ตกอยู่ใน ภวังค์ให้กลับคืนมา

* อ๋อ..ครับ สวัสดีครับผมทรงยศครับเป็นลูกชายคุณ นันทาเจ้าของโรงแรมรีเจนซี่ที่ติดต่อมาให้คุณออกแบบ ชุดพนักงานออฟิศ และพนักงานต้อนรับของเรา” ทรงยศ เริ่มแนะนําตัวต่อนิตาทันทีแต่ยังไม่วายที่เขาจะใช้สายตา ขอเขาสํารวจเรือนร่างของนิตาที่ยืนตรงหน้าตั้งแต่ศรีษะ จรดปลายเท้า

ในใจของทรงยศคิดว่านี่หรือเจ้าของร้านที่แม่ของเขา อยากให้เขาได้มาพบเจอตลอดเวลาทั้งอาทิตย์ที่ผ่าน มาและตัวเขาเองก็หลีกเลี่ยงมาตลอดจนวันนี้ที่เขาไม่ สามารถหลีกเลี่ยงได้ และเหตุผลที่หลีกเลี่ยงมาตลอดก็ คือ ทรงยศคิดว่าเจ้าของร้านหรือช่างตัดเย็บเสื้อผ้าต้องแก่มากและต้องเฉิ่มแต่งตัวเฉยๆๆอยู่กับการตัดเย็บ

เสื้อผ้าทั้งวันเขาจึงไม่เคยคิดที่จะมาทำความรู้จักเลย

แต่วันนี้ทรงยศต้องบอกว่าอยากตบกระโหลกตัวเองมาก ที่คิดไปไกลขนาดนั้นเพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือหญิงสาว ผมยาวตัวเล็กในชุดเดรสชีฟองเปิดไหล่ที่ขาวเนียนและ สีส่วนเธอคงประมาณ 38-24-36แน่ๆเลย

ส่วนทางด้านนิตาเธอมองทรงยศแบบธรรมดาของผู้ชาย เจ้าชู้คนนึงที่เห็นผู้หญิงแล้วต้องแกะโลมด้วยสายตา

“เอ่อขอโทษนะคะที่นิตามาช้าค่ะ..พอดีเพื่อนๆมาหาน่ะ ค่ะ”นิตาเริ่มเอ่ยขึ้นก่อน

“อ๋อไม่เป็นไรครับผมรอได้…จะให้รอทั้งชีวิตถ้าเป็นคุณ นิผมก็จะรอ”ทรงยศตอบกลับด้วยคารมขอคนเจ้าชู้ทั่วไป ทั้งที่มีนาและอารีย์ยืนอยู่ในที่นี้ “อ่อค่ะ งั้นเรามาคุยงาน กันเลยดีกว่าค่ะเพราะฉันเองมีงานต่ออีกหลายที่เลย”นิตา รีบตัดบทก่อนที่ทรงยศจะอารัมภบทไปมากกว่านี้” มีนา อารีย์จะเริ่มแบจ้ะ”

ส่วนหน้าร้านชั้นล่างสิริและเอรินนั่งรอกลุ่มเพื่อนๆที่จะ ตามมาสมทบกับพวกเธอ

“เห้ย สมชายแกถึงไหนล่ะนี่ฉันหิวล่ะน่ะ”สิริยกสายโทรศัพท์มาสมชายทันที

“แกเดินออกมาหน้าร้านเลยยาย “สมชายทางปลาย ทางเอ๋ย

สิริและเอรินรีบเดินออกไปหน้าร้านทันที

“เห้ย…ทางนี้แกร้านนี้”เอรินกะโดดพร้อมโบกมือเรียก กลุ่มเพื่อนที่มาเยือนใหม่ของเธอทันที

สมชายรีบหันมองมาทางเสียงต้นทางแล้วเดินเข้ามา พร้อมเพื่อนอีกหลายคน

“รถนี้ไม่ใช่รถแกนี่สมชายมาตั้ง5-6คนแกมากันยังไง หมดวะ”ศิริเอ่ยถามกลุ่มผู้มาเยือน

แกจะบ้าเหรอยายสิก็มากันคนล่ะคันสิว่ะ”อนุสรณ์รีบ

ตอบสิริทันที

ทางด้านเพื่อนไปคนอื่นหัวเราะสิริทันที

“เอ่อ” สิริรีบพูดแก้เขินทันทีแล้วถามทุกคนต่อว่า

“แล้วกินอะไรกันมารึยังพวกเธอ”
“ยังสิจ้ะคุณเพื่อน อรอนงค์ตอบสิริแทนทุกคน

สิริจำเสียงอรอนงค์ได้และด้วยความที่ไม่ได้เจอกับอร อนงค์นานมากๆๆสิริจึงโผล่เข้าไปกอดกับอรอนงค์ทันที

“คิดถึงแกมากเลยอรดีใจอ่ะที่ได้เจอ”ศิริพูดด้วยน้ำเสียง

ที่สั่นเครือ

“จ๊ะฉันก็คิดถึงเธอคิดถึงนิตาคิดถึงเอรินมากเหมือน

กัน อรอนงค์บอกกันสิริ

เอรินจึงเดินมาถอดสิริและอรอนงค์

” คิดถึงๆๆแก”เอรินกล่าว

” แล้วนิตาไปไหนไม่เห็นออกมาพร้อมกัน”

อรอนงค์เอ่ยถาม

สิริจึงตอบว่า “ประชุมลุกค้าอยู่เธอตั้งแต่แปโมงเช้าแหละ”