บทที่2 โอกาสสําหรับคนกตัญญู

หลังจากขับรถออกจากบ้านมา นิตาก็นึกเป็นห่วงป้าพร อย่างประหลาดใจขึ้นมาแต่ในใจเธอพยายามคิดว่าคง ไม่มีอะไร

วันนี้นิตาต้องขับรถมาทำงานเองเช่นทุกวัน ด้วยชีวิตที่ ติดโสดของเธอ นิตาเป็นสาวโสด อายุย่างเข้า39ปี เธอ เติบโตมากับชีวิตเด็กท้องนาตามต่างจังหวัดทั่วไปโดยพื้น ฐานครอบครัวเธอคือครอบครัวที่ค่อนข้างยากจน

นิตาไม่มีแม่แม่ขอเธอเสียชีวิตลงตั้งแต่คลอดเธอเพียง ไม่กี่วินาทีเองเพราะฉะนั้นจึงมีปมสําหรับ ตามาตลอด ว่าเพราะเธอเกิดมาแม่ถึงต้องตาย นิตามีแต่พ่อและพี่ ชาย4คนพี่สาวสามคนนิตาเป็นน้องคนสุดท้องที่มีชีวิตที่ แสนสาบากด้วยเหตุผลเพียงเธอเกิดมาแล้วแม่เธอเสีย ชีวิต เธอจึงไม่เคยได้รับความรักจากคนในครอบครัวของ เธอเท่าไหร่

จนกระทั่งเธอเร่ร่อนออกจากบ้านมาตั้งแต่อายุ13 นิ ตาทำงานทุกอย่างตั้งแต่พี่เลี้ยงเด็กบ้านเจ้านายจนถึง พนักงานตัดเศษด้ายเธอก็ทำ และทุกอย่างที่ทำที่ผ่านมา ทําให้นิตาอดทนเก่งและไม่เคยยอมแพ้มาตลอดจนมีทุก วันนี้ และในทุกวันนี้ที่เธอมี ทั้งพ่อและพี่ๆของเธอจึงให้ค่า กลับตัวนิตา ที่สามารถส่งเสียให้พ่อได้ตลอดตามความ ต้องการเลยทีเดียว
ณ.บริเวณร้านสตูดิโอของนิตาในยามเช้าแบบนี้ จะมี ตลาดขายของกินมากมายในบริเวณนั้นไฟ ด้วยอัธยาศัย ที่ดีของนิตาเลยทำให้เธอรู้จักกับแม่ค้าพ่อค้าแทบทุกคน เลยทีเดียว นิตาขับรถผ่านร้านต่างมากมายจนมาจอดรถ ลงที่หน้าร้าน และทันใดที่นีตาก้าวขาลงมาก็มีเสียงเรียก เธอดังขึ้น “นิตา”

หญิงสาวรีบหันไปตามเสียงที่ได้ยินแล้วมองเจ้าของ เสียงนั้นด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขและตื่นเต้นมาก “เห้ยๆ มากันได้ไงอ่ะแก คิดถึงงพวกแกจัง” นิตาพูดพลาง กระโดดกอดเจ้าของเสียงนั้นอย่างดีใจ

“ก็โรงงานหยุดหลายวันขี้เกียจกลับบ้านเลยมาหา แกก่อนนี่..สวยขึ้นน่ะเจ้”ผู้มาเยือนอีกคนเอ่ยตอบและ ทักทายนิตา

ผู้มาเยือน2คนนี้ใช่อื่นไกลเลยต่างคือเพื่อนรักสมัยใน วัยมัธยมต้นของนิตานั่นเองคนนึงคือสิริอีกคนคือเอริน นั่นเองทั้ง3คนนี้สนิทกันมากๆและโสดด้วยกันทั้งสามคน จะว่าโสดก็ไม่เต็มร้อยเพราะตัวสิรินั่นเคยแต่งงานมาสาม ครั้งแต่ชีวิตครอบครัวก็ล้มเหลวลงเพราะไปกันไม่ได้ส่วน เอรินก็เช่นกันผ่านการแต่งงานมาถึง3ครั้งเช่นกันแต่ต่าง กันตรงที่สามีทั้งสามของเอรินต่างตายจากเธอไปทั้งสิ้น จะมีก็คงเหลือนิตาที่ครองความโสดมานานเกือบ40ปี

“พวกแกกินอะไรมากันรึยังนี่”เสียงนิตาถามเพื่อนสาวเอรินตอบทันควัน “ยังดิหิ้วท้องมากินกับเธอนี่” สิริหัวเราะ

ทันที

” ไปๆๆเข้าร้านก่อนเอากระเป๋ามาเก็บก่อน”

นิตาจูงแขนเพื่อนสาวเดินเข้ามาในร้าน

“สวัสดีค่ะพี่นิ…สวัสดีค่ะคุณเอรินคุณสิริ”

อารีย์ลูกน้องของนิตาเอ่ยทักทายนายตัวเองและเพื่อน เจ้านายทั้งสอง

“แหม่ๆๆเรียกคุณเลยน่ะอารีย์เรียกพี่ว่าพี่แบบเจ้นก็ได้ จ้ะ”สิริทัดทานขึ้นมา

“ค่ะๆ พี่สิริ พี่เอริน” อารีย์ตอบรับทันทีด้วยรู้ว่าเพื่อนทั้ง สองของนายจ้างไม่เคยถือตัวกับพวกเธอเลย วันนี้พี่ อยากกินตำปูปลาร้าอ่ะอารีย์” เอรินเอ่ยขึ้นมา ” วันนี้คงไม่ ได้ค่ะพี่นิมีลูกค้ามาดูแบบที่ร้านตั้ง3รายค่ะ”มีนาเด็กสาว อีกคนรีบบอกกล่าว

“ช่วงนี้งานเยอะเหรอมีนา”เอรินถามขึ้นมา

“ใช่ค่ะช่วงนีงานล้นเลยมากกว่าพี่นิกลับบ้านดึกดื่นทุกวันค่ะ”มีนาตอบ
“พวกแกมาก ล่ะมาช่วยฉันแยกร่างหน่วยงานข้างนอก ร้านในร้านหัวหมุนล่ะฉัน”นิตารับเอ่ยกับเพื่อนสาวทั้งสอง

“แกก็เล่นรับทุกงานปฏิเสธบ้างก็ได้” สิริพูดตอบด้วย ความเป็นห่วง

“ก็เงินทั้งนั้นแกมีงานเข้ามาดีกว่าไม่มีป่ะหล่ะ” นิตารีบ แย้งขึ้นมาทันที

“จ้ะๆๆๆเงินทั้งนั้น….ดูแลตัวเองบางน่ะแก” เอรินเริ่มพูด เสริมด้วยความเป็นห่วงทันที

“เอ่อน่ะฉันรู้แหละแต่10วันนี้พวกแกต้องช่วยฉัน เคลีย4งานให้จบแล้วไปพักผ่อนกันเครป่ะ”นิตาพูดขึ้น พร้อมต่อรองกับเพื่อนสาวของเธอ