บทที่13

นิตาซึ่งกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ของรสจูบที่เคยหาย ไปนานเกือบ 10 ปีน่ะวันนี้เธอได้กลับมาลิ้มรสอีกครั้ง

ทำให้ต้องตื่นจากภวังค์ทันทีที่ได้ยินคำถามของวิพล

นิตาเรียกสติตัวเองกลับมาและนึกตำหนิตัวเองพร้อม ตั้งคำถามในใจว่าทำไมต้องยอมให้ผู้ชายคนนี้คนที่เคย ทำร้ายหัวใจเธอคนที่เคยทิ้งเธอไปเมื่อ 10 ปีที่ผ่าน

เธอยอมให้เขาจูบเธอได้อย่างไรกันน่าอายจริงๆเพราะ พึงประกาศต่อหน้าเขาและคนอื่นๆว่าเธอคบหาดูใจกับ สารวัตรเอกแล้วนี่ถ้าคนข้างนอกมาเห็นเธอจะตอบว่า อย่างไร

“นิตาเรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่น่ะผมขอโทษ” วิพลถาม ขึ้นอีกครั้ง

นิตาตั้งสติได้จึงถามซิซิพลกลับไปว่า

” คุณคิดดีแค่ไหนว่าจะเริ่มต้นใหม่กับฉันได้

” และฉันจะมั่นใจได้อย่างไรว่าคุณจะไม่ทำเหมือนที่ ผ่านมาวิพล”
นิตาตั้งคําถามให้วิพลพร้อมกับมีน้ำใสไหลพรั่งพรูออก มาจากดวงตาของเธอทั้งสองข้าง

ของเธอจนใบหน้าที่ขาวสะอาดเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา

ผมขอโทษแต่ผมอธิบายได้น่ะนีตา”วิพลกล่าวพร้อมกับ พยายามที่จะปลอบใจนิตา

สำหรับวิพลแล้วเขาก็ไม่อยากให้เรื่องทั้งหมดเป็นแบบนี้

ไม่คิดเลย

* คุณก็พูดง่ายพูดเป็นแค่คำว่าขอโทษ คุณเคยคิดบ้าง ไหมกว่าฉันจะผ่านตรงจุดนั้นมามันยากแค่ไหน” นิตาพูด ออกไปแบบไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อีก

ส่วนทางด้านนอกเมื่อเห็นทั้งสองคนหายไปจึงพากัน เดินเข้ามาดูแต่ทุกคนก็ทำได้แค่หยุดอยู่หน้าประตูเพราะ อยากให้ทั้งสองคนปรับความเข้าใจกันซะที โดยเฉพาะ เจี๊ยบซึ่งอยากได้นิตากลับมาเป็นน้องสะใภ้ตัวเองที่สุด

แม่ของเจี๊ยบและวิพลนั่นรักนิตามากกว่าลูกแท้ๆสะอีก ซึ่งทุกคนรู้ดีรวมทั้งตัวนิตา

“พวกเรารอฟังอยู่ตรงนี้ดีกว่า” สมชายพูดขึ้นมาทุกคนก็หยุดตามนั้น

“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงนิตา “วิพลพูดน้ำเสียงที่ อ้อนวอน

“ออกไปจากชีวิตฉัน ฉันไม่อยากเจ็บซ้ำซากกับคุณอีก” นิตาพูดยังไม่ทันจบ

วิพลก็ดึงร่างของนิตาเข้ามาจูบปากอีกครั้งด้วยความ เร่าร้อนพร้อมกับมือของเขาที่พยายามสอดเข้าไปภายใต้ เสื้อผ้าของนิตาอีกด้วย แต่แล้วนิตาก็ผลักเขาออกและ สะบัดมือข้างขวาตบหน้าวิพลจนสุดแรงแขนของเธอ

“ตบอีกสินิตบแรงๆจนกว่าคุณจะพอใจผมจะยืนให้คุณ ตบผมแบบนี้”วิพลเอ่ยขึ้นพร้อมคุกเข่าลงต่อหน้าของนิตา

“คุณกลับไปเถอะฉันมีคนใหม่แล้วนะต่างคนต่างอยู่ดี กว่า”นิตาพยายามกัดฟันพูดเพื่อให้วิพลเดินออกไปจาก ชีวิตเธอเธอไม่อยากเป็นเหมือนที่ผ่านมา

“ผมไม่เชื่อเรื่องนี้เรื่องคุณกับสารวัตรเอก”วิพลกล่าวขึ้น

นิตาจึงบอกว่า “จะเชื่อไม่เชื่อมันก็เรื่องของคุณเพราะ ความจริงคือความจริง

พูดจบนิตาสะบัดวิพลให้ปล่อยเธอและเธอก็เดินเข้าห้อง ไปเปลี่ยนชุดทันที

ป่าพรทำงานบ้านจนเรียบร้อยและรีบเตรียมของทำ อาหารไว้ให้นิตาเพราเธอสั่งให้ร้านค้าในตลาดเอา ของสดมาส่งให้ที่บ้าน

และป่าพรยังคงตั้งใจวันนี้ต้องคุยธุระของหล่อนกับนิ ตาให้ได้เพราะในแต่ล่ะวันหล่อนคิดตลอดเวลาว่าจะมี โอกาสตื่นมาทุกเช้าหรือเปล่า เพราะสามีของป่าพรจะ เล่นพนันเสียทุกวันพอเสียก็จะกินเหล้าเมามาตบตีหา เรื่องทะเลาะกันทุกวันไป

จนทุกวันนี้สามีป่าพรอาการหนักมากขึ้นทุกวันบางวันถึง ขั้นพยายามที่จะข่มขืนพลอยผู้เป็นลูกสาวของป่าพรเอง และพอถึงเวลานี้ป่าพรจึงคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว นางจึงเฝ้ารอการกลับบ้านของนิตา

เพราะนิตาบอกไว้ว่าวันนี้จะกลับมาเร็วนิหน่อย
แต่ยังไม่ทันไรก็มีเสียงชายแก่มาร้องโวยวายอยู่หน้านิ

“อีพรโว้ย อีพร ออกมาเดี๋ยวนี้น่ะอีสัตว์”

ป่าพรจำได้ทันทีว่าสำเนียงนี้เสียงนี้คือเสียงของสามี หล่อน แต่ทำไมกล้ามาหาป่าพรถึงที่นี่ล่ะเกิดอะไรขึ้นที่ บ้านเหรอ

พอคิดเช่นนั้นป่าพรจึงวิ่งออกไปหน้าบ้านทันที