บทที่9 เธอก็จะพนันสักตั้งเหมือนกัน

ลิฟต์ค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้น รวมไปถึงจ้าวหยางหลินที่ ค่อยๆเนียนเข้ามาใกล้อย่างคนได้คืบจะเอาศอก “ไป๋ เสว่เอ๋อร์ตัวคุณหอมมากเลย วันนี้ฉีดน้ำหอมมาเหรอ ครับ?”

โชคดีที่ลิฟต์ถึงชั้นพอดี ไปเสว่เอ๋อร์โค้งหลบถอยห่าง ได้พอดี ก่อนจะส่งยิ้มเป็นกันเองเนียนๆไป “ประธานจ้าว ถึงแล้วค่ะ”

ความสวยงามของคนตรงหน้าราวกับโจรที่หวังจะ มาหลอกล่อเขาให้ลุ่มหลง แม้อีกคนจะพยายามเว้น ระยะห่างแต่จ้าวหยางหลินก็ไม่ได้รู้สึกโมโหแต่อย่าง ใด เขายังเป็นต่อเสียอีก อีกคนเป็นเหยื่อ เขาก็อยาก รู้เหมือนกันว่าอีกคนจะยังหลบออกจากกรงเขาได้อีก ไหม?

หลังจากเข้าห้องมา จ้าวหยางหลินในใจแทบไม่ได้ สนใจข้อความบนเอกสาร ในหัวเขามีแค่การชักชวนดื่ม และเรื่องที่จะลวนลามคนตรงหน้า

แค่มองก็ทำให้เธอรับรู้ว่าเธอเอาไม่อยู่ ก่อนจะรีบหา ข้ออ้างไปเข้าห้องน้ำ

ยืนตรงอ่างล้างมือ หญิงสาวตัดสินใจหยิบซองยาออก มาจากกระเป๋า พนันกันสักตั้งละกัน

หันกลับออกมาจากห้องน้ำ เดินไปได้ไม่เท่าไหร่หัวก็ชนเข้ากับคนที่เดินสวนมาเข้าให้

“ใครเนี่ย ไม่มีตามองทางเดินหรือไง?”

เสียงที่แสนคุ้นนี่มัน…

ไป๋เสบู่เอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะเจอใบหน้าที่ถูก แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพงของจินจิงจิง

“คุณหนูไป๋นี่เอง เรามาคุยกันหน่อยไหม?”

ไปเสว่เอ๋อร์ไม่ได้สนใจ เธอทำแค่ก้มลงหยิบของที่ตก ตอนชนไว้ก่อนจะเดินละออกมา

“นังบ้านั่น ยังจะมาแอ๊บทำตัวหยิ่งอีก”

จินจิงๆกระทืบเท้าอย่างระบายอารมณ์โกรธ ก่อนจะ ก้มลงมองและหยิบมันขึ้นมาเมื่อเห็นว่ามีซองยาใบเล็ก ตกอยู่บนพื้น

หลังจากนั้นดวงตาก็แปลเปลี่ยนเป็นสุกวาว มองตาม ทางที่ไป๋เสบู่เอ๋อร์เดินห่างออกไป

ทันทีที่ไป๋เสบู่เอ๋อร์เดินกลับถึงห้อง เธอล้วงหยิบถุง สําคัญที่เธอเก็บไว้ ถุงยาไม่มีงั้นเหรอ?

เสียงกดกริ่งหน้าประตูดังขึ้น ก่อนจะเป็นพนักงานของ โรงแรมเดินเข้ามา ในมือมีเหล้าชั้นดี “ท่านประธานจ้าว เหล้าขวดนี้เป็นสิ่งที่ทางเราตั้งใจเตรียมมามอบให้
“โอเคๆ วางไว้นั่นล่ะ นายออกไปได้ละ” จ้าวหยางหลิน บทุกอย่างคนใจร้อน

ก่อนที่เขาจะหันกลับมายิ้มอย่างมีเลศนัย ไป๋เสวีเอ๋อร์ ตอนที่คุณออกไปสักครู่ผมก็พอจะได้อ่านเอกสารอย่าง ละเอียดแล้ว เงื่อนไขของคุณน่าสนใจมาก ผมก็ไม่ได้ เป็นคนไม่มีเหตุผลหรอกนะ แต่ว่าหากคุณดื่มเหล้านี้ หมด ผมก็ค่อยตัดสินใจเซ็นต์มัน คุณว่าเป็นไง?

คิดแล้วคิดอีก เธอก็สามารถดื่มได้แค่เหล้าที่เทเต็ม แก้วแค่แก้วเดียวเท่านั้น ตอนนี้ตระกูลไปจะขัดอะไรจ้าว หยางหลินเบาได้กันนะ

ไปเสาเอ๋อร์ดื่มมันลงไป ทันทีที่ผ่านลำคอเธอก็รู้สึกถึง ความร้อนผ่าว รู้สึกยาวไปจนถึงความร้อนวาบของแอล กอร์ฮอลที่ลากผ่านไปจนถึงกระเพาะ

“ดีๆๆ! คุณหนูไปช่างเป็นคนตรงไปตรงมาเสียจริง

ไปเสาเอ๋อร์สายหัวเล็กน้อยอย่างคนตั้งสติ ภาพตรง หน้าเริ่มเบลอมากขึ้นเรื่อยๆ รวมไปถึงหน้าของจ้าว หยางหลินก็ยังแทบมองไม่ชัด ฤทธิ์เหล้ามันออกเร็ว ขนาดนั้นเลยเหรอ?

“ประธานจ้าว คือฉันมีเรื่อง…

หูเริ่มฟังเสียงทุกอย่างเป็นเสียงแว่ว ยังไม่ทันที่เธอจะ ตอบจบ วิสัยทัศน์รอบด้านก็เริ่มที่จะดับมืด รวมไปถึง ร่างของเธอที่ไร้เรี่ยวแรงเสียจนเป็นศูนย์
จิตสำนึกยังคงพอจะรับรู้สึกถึงมือร้อนที่แตะต้องไป ทั่วร่างกาย

แน่นอนว่าโดนยาเข้าไปแน่ๆ…

ทันทีที่คิดได้ ไป๋เสบู่เอ๋อร์ก็หมดสติไปโดยสมบูรณ์

ที่มุมทางเดินด้านนอกห้องส่วนตัว จินจิงจิงดึงเงินสด ออกมาจากกระเป๋าสตางค์อย่างสะใจ หยิบเงินเอาให้ พนักงานคนที่เมื่อกี้เอาเหล้าเข้าไปให้จ้าวหยางหลิน

ทันทีที่พนักงานเดินออกไป จินจิงจิงก็ขยำกระดาษที่ ห่อยาในมือเป็นกลมๆและทิ้งลงไปในถังขยะ “นังบ้าไป๋ เสว่เอ๋อร์ยังจะมาทำตัวหยิ่งผยองอีก คิดจะสู้กับฉันเห รอ”

ทันทีที่ว่าจบเธอก็เหยียบเข้าให้ที่หัวของรองเท้าส้นสูง ก่อนจะไม่ตอบอะไรและเดินเข้าไปในลิฟต์ทันที

ไม่นานก็มีอีกสองคนเดินตามทางเดินมา

หนึ่งในนั้นเดินตรงไปที่ถังขยะอย่างรวดเร็ว ก่อน จะดึงกลุ่มกระดาษขนาดเล็กออกมาและตรวจดูอย่าง ระมัดระวัง จากนั้นก็กดดมกลิ่นตรงจมูก สีหน้าเปลี่ยน เป็นตกใจในทันที “ท่านครับ นี่มันเป็นการวางยา!”