บทที่4 ไปหาเผย เงิน
“ประธานไป ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดีคะ นักข่าว เรียงสายโทรเข้ามาจนสายจะระเบิดอยู่แล้ว”
ไปเสว่เอ่อร์คิ้วขมวดพันกันยุ่ง เสียงที่เอ่ยตอบออกมา แทบจะไม่ได้ยินก่อนจะโยนแท็บเล็ตทิ้งไปข้างตัว “ฉันรู้ เรื่องนี้แล้ว เธอก็ไปจัดการติดต่อกับสื่อที่สนิทกับเราให้ ระงับข่าวนี้ไปก่อน โดยเฉพาะพวกบริษัทการตลาดที่มี สื่อในอินเทอร์เน็ต…
“แต่ท่านประธาน… คือบริษัท… บริษัทไม่รู้จะเอาเงิน จากตรงไหนแล้วนี่สิคะ”
เสียงสั่นๆของเลขาทำเอาไปเสว่อเอ๋อร์หน้าสั่นราวกับ ถูกสาดด้วยน้ำเย็นจัด
บรรยากาศเปลี่ยนเป็นหดหู่โดยฉับพลัน เธอนิ่งเงียบ ไปสักพัก ก่อนจะเปิดปากออกมาอีกครั้งนึง “งั้นตอนนี้ เธอช่วยฉันหาวิธีติดต่อเลขาของเผยลี่เซินที บอกเขา แค่ว่าฉันมีเรื่องจะคุยกับประธานเผย จัดการจองห้อง อาหารไว้ด้วย”
“ท่านประธานเผยเหรอคะ?” เลขาสงเค้นเสียงอย่าง ยากลำบาก “ประธานไป๋… เรื่องของคุณกับคุณชายรอง ของตระกูลเผยพึ่งจะถูกนักข่าวตีข่าวใส่วันนี้ แล้วตอนนี้ เรายังจะติดต่อประธานเผยแบบนี้มันจะดีเหรอคะ?”
ไม่ต้องบอกไป๋เสบู่เอ๋อร์ก็รู้ว่าเลขาของเธอกำลังกังวลเรื่องอะไร แต่ว่าตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเช่นกัน ตอนนี้ถ้าเปรียบเผยลี่เซินเป็นการพนัน ต่อให้โอกาสมี เพียงแค่หนึ่งในพันเธอก็พร้อมลงพนันนั่นล่ะ
“ไม่เป็นไรหรอก เธอแค่ไปทําตามที่ฉันบอกนั่นแหละ”
“เข้าใจแล้วค่ะ” เลขาส่งตอบกลับแต่ก็อดไม่ได้ที่ จะเอ่ยทิ้งท้ายไว้ “ห้างสรรพสินค้าก็เหมือนสนามรบ ตระกูลเผยที่รักษาชื่อเสียงของตนให้คงอยู่มาจนถึงทุก วันนี้ แน่นอนว่าพวกเขาก็มีวิธีจัดการของพวกเขา การที่ พวกเราจะเอาเนื้อออกมาจากปากของสัตว์ร้ายแน่นอน ว่ามันเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องง่าย”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้”
ว่าจบก็จัดการวางสาย ไป๋เสว่เอ๋อร์นอนนิ่งอยู่บนเตียง อย่างเหม่อลอย ผ่านไปไม่รู้กี่สิบนาที โทรศัพท์ได้รับ ข้อความจากเลขาตัวเองว่าจัดการนัดเวลากับเผยชื่อ เรียบร้อย ให้เธอออกไปอีกทีตอนสี่โมงเย็น
ไป๋เสบู่เอ๋อร์เปลี่ยนชุดเป็นชุดที่สง่างามกว่าเดิม เปลี่ยนกลับไปสู่อดีตอันรุ่งโรจน์สมกับเป็นคุณหนู ใหญ่แห่งตระกูลไป๋ ตั้งแต่เครื่องแต่งหน้าจนถึงเครื่อง ประดับ มองตั้งแต่หัวจรดเท้ายังไม่เห็นข้อบกพร่องจาก ผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด
ไม่นานก็มาถึงสำนักงานใหญ่ของบริษัทเผยซื่อ เลขา ของเผยลี่เซินเหมือนมารอเธอที่ทางเข้าอยู่ก่อนแล้ว “คุณหนูไป๋ ประธานเผยตอนนี้ติดประชุมอยู่ ไม่รู้ว่าจะเสร็จกี่โมง อย่างไรรบกวนรอที่ห้องรับแขกก่อนนะคะ ถ้ามีอะไรต้องการเพิ่มเติมติดต่อดิฉันได้ตลอดเลย ”
“โอเค รบกวนด้วยนะ”
เลขาของเผยลี่เซินหาน้ำชามาให้ เมื่อเห็นว่าหญิงสาว ไม่ได้ขออะไรเพิ่มเติมก็ขอตัวออกไป
ผ่านไปกว่าสามชั่วโมงในที่สุดประตูห้องรับแขกก็ถูก เปิดขึ้น
ไปเสวีเอ๋อร์รีบเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดีหน่อยที่เป็น เผยลี่เชินเดินใกล้เข้ามา
ทันทีที่สบตากับนัยน์ตาสีเข้มนั่น ร่างบางก็ขยับอย่าง
อยู่ไม่สุขเพียงชั่วครู่
เผยลี่เซินหัวเราะเบาๆก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง “ตอนแรกผมก็คิดว่าคุณหนูไป๋จะจากไปแบบไม่ร่ำลา และหลังจากนี้จะไม่ได้เจอกันแล้วเสียอีก”
คนถูกกล่าวถึงเผลอหน้าแดงเมื่อคิดไปถึงเรื่องเมื่อ คืน ไป๋เสว่อเอ๋อร์มองเฉไฉออกไปอย่างเกร็งๆก่อนจะ รีบๆเอ่ยธุระของเธอออกมา เพราะเธอก็ไม่ได้อยากจะ ถ่วงเวลาสาวความยืดให้มากความ “ประธานเผย ฉัน ต้องการเงินสักก้อน”
เผยลี่เซินขยับขาขึ้นมาไขว่ห้าง “ได้ไหมนะ?”
เธอสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป “ประธานเผย คุณคงรู้แล้วเกี่ยวกับพวกความเห็นบน เน็ตวันนี้ ฉันคงไม่ต้องพูดมากเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิด ขึ้นของตระกูลไป๋ แต่ก่อนเพราะว่าความสัมพันธ์ของ ฉันกับเผยอี้ เผยชื่อคอยให้การสนับสนุนธนาคารเลย ตกลงเรื่องการเลื่อนชำระหนี้ แต่ในตอนนี้ข่าวนี้กระจาย ไปทั่วในอินเทอร์เน็ต เรื่องนี้มันจะทำให้ทั้งฉันและไป๋ ซื่อเหมือนถูกจ่อมีดรอเชือดตอนนี้ฉันต้องการเงินมาก จริงๆ… แล้วเมื่อคืน….คุณก็รับปากว่าจะช่วยฉันแล้ว”
ว่าถึงตรงนี้เธอก็หยุด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับ ผู้ชายตรงหน้า “ประธานเผย คุณคงจะไม่คืนคำหรอก ใช่ไหม?”
เผยลี่เซินไม่ได้พูดอะไรออกมา นัยน์ตาสะท้อนเงา ของหญิงตรงหน้าที่หน้าเริ่มจะสีซีดลงเรื่อยๆ ใบหน้า ของชายหนุ่มยังไร้การคาดเดา
การแสดงออกของเผยลี่เซินทำเอาไป๋เสบู่เอ๋อร์ใจสั่น ความสับสนวุ่นวายกำลังเทเข้ามา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ