บทที่7 ควรจะรู้สึกยังไง

เช้าวันรุ่งขึ้น

ไป๋เสว่เอ๋อร์ตื่นมาตั้งแต่เช้าๆ เปิดคอมพิวเตอร์เช็คดู พวกข่าวรายงานที่มีความเกี่ยวข้องกับไป่ชื่อ ไม่มีอะไร คืบหน้า เพราะแม้แต่ข่าวของเธอเมื่อวานก็หายไป

สันนิษฐานว่าข่าวพวกนี้จะไปกระทบกับชื่อเสียง ของตระกูลเผยเข้าให้ ดังนั้นพวกเขาจึงริเริ่มที่จะลบ รายงานออนไลน์ทั้งหมดพอคิดมาถึงตรงนี้ เธอก็อดจะ ถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมาไม่ได้

ช่วงบ่าย เธอไปที่บริษัทและจัดการเตรียมเอกสารเงิน กู้ หอบหิ้วเอกสารนั้นขับรถตรงดิ่งไปยังโรงแรมที่นัดไว้ กับจ้าวหยางหลิน ก่อนจะออกมา เลขาของเธอก็จัดการ ยัดผงยาซองเล็กเพื่อเป็นตัวช่วยในการให้เธอหลบหลีก ออกมาอย่างปลอดภัยถ้าหากเกิดอะไรขึ้น

ช่างเป็นช่วงจังหวะเหมาะเจาะ ทันทีที่เธอออกมาก็ เป็นช่วงเวลาเร่งด่วนทันทีไป๋เสบู่เอ๋อร์รถติดอยู่นานพอ สมควร ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะออกถนนสายหลักแต่ออกไป ได้ไม่ทันไรยางรถก็ดูเหมือนจะโดนอะไรเจาะรั่วทันที

ถนนเส้นนี้กำลังอยู่ระหว่างปรับปรุง ปกติแล้วไม่มีคน มาใช้ ไป๋เสว่อเอ๋อร์หยิบโทรศัพท์มาดูเวลา แน่นอนว่า ยิ่งทำให้เธอร้อนรน แต่ก็ทำได้เพียงแค่ควบคุมมันและ โทรเรียกรถลากมาจัดการ
รู้สึกแย่ได้ไม่นาน ไฟหน้ารถคู่หนึ่งที่ส่องมาจากทาง ด้านหลังก็มาหยุดอยู่ข้างเธอ

หน้าต่างของทางเบาะหลังค่อยๆเลื่อนลงอย่างช้าๆ เผยใบหน้าเผยลี่เชินที่แสนเยือกเย็นแต่กลับหล่อเหล่า นั้นให้เห็นเต็มตา

“รถเสียเหรอ?”

“เผย… ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

ถนนเส้นนี้เป็นทางที่ใกล้ที่สุดที่จะไปโรงแรมตี้เหา แต่ เพราะช่วงนี้ตรงนี้ซ่อมทางคนผ่านแน่นอนว่าจะต้องน้อย ถึงขั้นน้อยมาก

โรงแรมตี้เหาเป็นโรงแรมระดับหลายดาวที่มีชื่อเสียง ของเมืองไห่เฉิง ผู้นำธุรกิจหลายๆท่านก็จะมาใช้ที่นี่ไว้ คุยงานกิจการต่างๆ

เผยลี่เชินไม่ได้ตอบคำถามของหญิงสาวตรงหน้า ทำ เพียงแค่ใช้สายตาเหลือบมอง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ไปตี้ เหา? มาสิ เดี๋ยวผมไปส่ง

“ไม่เป็นไรค่ะ” ไป๋เสบู่เอ๋อร์ปฏิเสธอย่างไม่ต้องได้ทัน คิด

คำพูดในวันนั้นมันบอกทุกอย่างและพวกเขาสองคน คิดว่าคุยกันจนเข้าใจแล้ว ในตอนนี้เขาไม่อยากที่จะ ติดต่อหรือยุ่งเกี่ยวดนตระกูลเผยอีกต่อไป
“นี่มันก็เย็นมากแล้ว คุณจะอยู่ให้หมาจรจัดแถวนี้มา หรือไง?” เสียงเย็นของผู้ชายคนเดิมตอบกลับมา

ไปเสว่เอ๋อร์ออกอาการสั่นเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะเผลอ หลุดปากตอกคำกลับไปเสียงเบา “อย่างน้อยหมาจรจัด ก็ไม่ได้น่ากลัวเหมือนกับคุณ”

“ไป๋เสบู่เอ๋อร์เธอจะพูดให้เสียงดังกว่านี้ก็ได้นะ

เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมองเข้าไปในนัยน์ตาของ เจ้าของเสียงเรียก “ประธานเผย ฉันคุยกับคุณก็ไม่มี ประโยชน์เพราะมันก็แค่การรู้จักกันแบบฉาบฉวย จริงๆ ก็คือไม่กล้ารบกวนประธานเผยให้ไปส่งหรอกค่ะ ฉันรอ รถอยู่ตรงนี้ก็ได้”

“งั้นเหรอ?”

เผยลี่เชินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคมเข้มดูเหมือนมี แววขี้เล่นแผ่ออกมาแทน “รู้จักกันแบบฉาบฉวยเหรอ? งั้นตอนเราอยู่บนเตียงกันตอนนั้นก็รู้จักกันแบบฉาบ ฉวยน่ะสิ?”

“คุณนี่มัน…”

ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกรำคาญเล็กน้อย อยากจะว่าตอกหน้า อีกคนแต่ความปวดที่เท้าก็สำแดงฤทธิ์เข้าเสียก่อน พยายามหายใจเข้าออกตั้งสิ และนั่นก็ทำให้เผยลี่เชิน เห็นความผิดปกติ
สายตาเย็นชากลับมาอีกครั้ง ชายหนุ่มกวาดสายตา มองอย่างรวดเร็ว เสียงที่เริ่มโต้ตอบกลับแข็งขึ้นเสียจน อดจะตกใจไม่ได้ “อย่าทำผมเสียเวลา มาขึ้นรถ!”

ไปเสว่เอ๋อร์สองมือกําเข้าให้กันแน่น สายตามองไปยัง รอบด้าน เสาไฟริมถนนฝั่งตรงข้ามยังไม่ได้ซ่อม ความ มืดมิดเสียยิ่งกว่าอะไรของสิ่งรอบตัวก็เริ่มฉายชัดขึ้น เสียจนใจเธออดที่จะหวาดๆไม่ได้

ตัดสินใจอยู่พักนึงสุดท้ายก็เลือกขึ้นรถอีกคนไป

ทันทีที่ปิดประตูรถ หันกลับไปก็เจอสายตาที่ดูแฝงไป ด้วยล้อเลียนของอีกคน

หญิงสาวค้อมหัวเล็กน้อยก่อนจะเสยหน้าหนี วันนี้เธอ เจอเรื่องให้หลายอย่างจนแทบจะดูดวิญญาณเธอออก ไปเสียหมด

ทั้งสองคนไม่ได้คุยอะไรกันอีกตลอดทาง ใจจริงไป๋เส ว่เอ๋อร์อยากที่จะคุยเรื่องคืนนั้นให้มันชัดเจน แต่สุดท้าย ก็ไม่ได้เริ่มบทสนทนานั้น เพราะเธอกลัวที่จะต้องถูก กล่าวว่าให้เป็นความอัปยศอีกครั้ง

ทันทีที่ถึงก็เปิดประตูจะลงจากรถ เสียงเรียกด้านหลัง ของเผยลี่เชินก็ทำให้ต้องกลับไปสนใจ

“ไป๋เสว่เอ๋อร์”

เจ้าของชื่อหยุด ก่อนจะหันกลับไปมองด้วยความสงสัย

เธอหันไปเจอเผยลี่เชินแสนเย็นชาคนเดิม ที่ไม่นาน เขาก็ว่าต่อเข้าให้ “ผมว่าสินค้าชิ้นเดียวกันยิ่งที่ซื้อขาย มากขึ้นเรื่อยๆก็ไม่ต่างจากของไร้ค่า ผมว่าจุดนี้คุณควร จะเอากลับไปคิดดีๆอีกที”

“คุณหมายความว่ายังไง?” เธอเริ่มที่จะขมวดคิ้ว

เมื่อเห็นหน้าตาหญิงสาวเริ่มที่จะไม่ค่อยดี มุมปากของ เผยลี่เชินก็เริ่มที่จะแย้มกว้าง เมื่อเห็นท่าทีตอบกลับที่ ตนพอใจแล้ว ก็หันไปเอ่ยคนขับรถที่รอตอบรับคำสั่งอยู่ ทันที “ไปกันเถอะ”

“เผยลี่เชิน คุณกลับมาคุยกับฉันให้รู้เรื่องก่อนนะ!”

เธอล่ะอยากที่จะบุกเข้าไปจี้ถามให้เสียรู้เรื่อง แต่รถก็ ขับผ่านไปเร็วเสียจนไม่นานก็หายไปจากระยะสายตา

คำพูดของเขาราวกับการตบหน้าเธอเสียฉาดใหญ่ เป็นรอยแน่นติดอยู่บนใบหน้า ปวดแสบปวดร้อนจนถึง ที่สุด